Seguidores e seguidoras

viernes, 29 de junio de 2012

Folosa manchada (Locustella naevia), outra máis!


  A Folosa manchada (Locustella naevia) é unha gran descoñecida para a maior parte dos ornitólogos galegos (eu incluído). Apenas hai cousas publicadas sobre ela e a información sobre a súa situación na nosa terra é bastante cativa, polo que sei. Algo normal se temos en conta os discretos hábitos deste sílvido, a pesares de que o seu delator canto é relativamente fácil de detectar se buscamos nos hábitats e momentos propicios.

  Ao longo desta Primavera, foron numerosas as observacións que tivemos no concello coruñés de Valdoviño. A grandes rasgos podemos resumir que todas estas citas corresponderían, con bastante probabilidade, a tres territorios diferentes, ubicados ún deles perto da praia da Frouxeira, na vila de Valdoviño,  e dous máis nos prados de Taraza, en Meirás. Prospectáronse varias parcelas potenciais (onde houbo rexistros en anos anteriores) pero polo de agora con resultados negativos. Que conste que para realizar un estudo mínimamente serio desta especie sería imprescindíbel realizar escoitas nocturnas e nós só facemos transectos diurnos. Persoalmente, e a falta dun seguimento máis rigoroso, considero probable un número de 3-5 parellas en terras do concello na actualidade, incluíndo a lagoa. Alí a especie case desapareceu, pero aínda debe quedar algunha parella (o ano pasado detectei un macho cantor na medio da canaveira en plena estación reprodutora).

  No meu paseo matutino de hoxe, localicei un macho cantor de Folosa manchada en Taraza, no seu "hábitat tipo": prados asilvestrados con vexetación de media altura e silvas polo medio



 Con moito cuidado fun aproximándome, pois quería ter unha observación cercana, a ver se era posible ver novos indicios de cría. Os movimentos moi lentos, sen brusquedades, son vitais nestas circunstancias, dado o exposto que está o observador nestes espazos abertos.


  Non me gostan nada os vídeos na rede (prefiro a fotografía), pero neste caso farei unha excepción. Penso que é interesante, pois recolle o canto característico da Folosa manchada (empeza pasados uns segundos). Perdoade o "Parkinson" prematuro do autor. Era o meu primeiro vídeo...
 A imaxe é lamentable, seino, pero o importante é o son .


  As Folosas manchadas poden ser moi mansas ás veces, como comprobei mentras observaba a construción do niño por parte delas en Abril (aquí). Hoxe este macho cantor permitíu que me achegara ata uns tres metros de distancia. Debeu verme pinta de besta, como as que andan pacendo por alí, e non escapou, permanecendo moi tranquilo na súa percha, mentras me miraba e seguía a cantar como se nada.


   Entre que eu estaba un pouco sorprendido pola confianza do bicho, e que estaba tamén medio enredado polas silveiras que me pinchaban as pernas, pois non fixen unha escolla demasiado boa na configuración da cámara. Porque as fotos, que están ben, podían saír moito mellor. Pero nestes casos o prioritario é o valor documental.



Seguiremos informando.

miércoles, 27 de junio de 2012

A por eles?

  Nestes días de fútbol, vamos facer unha entrada off topic. Xa que un servidor é un pouco futboleiro, e non me causa transtorno ningún confesalo (eu non son tan "puro" coma outros, nin aspiro a selo).

 O que me causa un pouco máis de dificultade é apoiar á selección do estado cando vexo a esta tropa de siareiros "representando" a España:


 Porque nestes eventos a España máis profunda sae sempre a relucir. E a deixar en ridículo aos que se cren que por teren moitos coches e moitos i-phones somos xa un país moderno e civilizado.
 Somos moitos os que nos sentiríamos moito máis cómodos nesta España plural o día que se caian os tópicos e se entenda que o flamenco e os touros non nos representan. Porque esa é a imaxe que se dá no exterior, lamentablemente.







   Non obstante, espero que os chavales cheguen á final, logo de facer un bon partido cos nosos veciños.
  Que ganhe o melhor! (com gol de Cesc no minuto 75...)

 ÚLTIMA HORA: Coma sempre, os nacionalistas de turno amosaron, unha vez máis, a súa falta de educación e respecto, a anos luz do que se leva nas illas británicas en asuntos futboleiros, por exemplo.. Mentras se tocaba o himno de Portugal no estadio os asubíos por parte dos siareiros españois me recordaron o primitivismo que aínda permanece nesta zona da península e que fan certamente difícil a convivencia.
Perdoade, meus irmaos portugueses. Esta é a Espanha insolidária e nacionalista máis lamentável...
 Non todos somos así, por suposto!!

martes, 26 de junio de 2012

En la playa.

Continuando con mi plan de recuperación hoy fuí a caminar por la arena, para ver como iba la rodilla. La cosa pinta bien y espero estar de alta la próxima semana, por cierto.

  En la playa de A Frouxeira se estaba de cine a media mañana, antes de la llegada de la marabunta humana. Lo bueno de las cámaras bridge es que no pesan ni ocupan apenas. Así que tuve oportunidad de sacar unas fotillas a los Chorlitejos patinegros (Charadrius alexandrinus), o Píllaras das dunas, como las denominamos en Galiza. Encontré dos parejas. Una de ellas en la parte central de la playa, aproximadamente a la altura del lago. La hembra salió de un hueco y tenían pinta de estar incubando. Me hubiese gustado fotografiar el nido con los huevos para mostrar su coloración tan críptica a los lectores, pero esta ave está ya suficientemente amenazada para que un voyeur como yo vaya a tocarles los huevos (sensu stricto)...

                                            Píllara das dunas (Charadrius alexandrinus), macho

                                       Píllara das dunas (Charadrius alexandrinus), hembra

 Al oeste del río Magno había otra pareja. Una buen noticia, pues esta temporada parece ser que los chorlitejos habían abandonado esta parte de la playa como zona de cría (María Vidal, com.personal)

                                                         Chorlitejo patinegro, macho

  Esta hembra estaba marcada con anillas y bandera. Pertenece al proyecto de seguimiento que María Vidal y otros ornitólogos llevan a cabo con la especie en las playas gallegas. No pude leer la anilla, pero imagino que sería la misma que fotografié el pasado Diciembre en la playa de Cedeira (ver).

                                                       Chorlitejo patinegro, hembra

 Esta planta me llamó la atención, tanto por sus flores violetas..como por sus hojas carnosas. Gracias a Rafa Loureiro (Ao noroeste do noroeste) sé que no se trata de una sola planta, sino de dos. La de las flores lilas es una Malcolmia littorea y pertenece a la familia de las crucíferas (cruciferae).


 Y ésta de frutos carnosos (pues no eran hojas lo que me llamaba la atención) se llama Cakile maritima y también es una crucífera.


  Las Lavanderas boyeras (Motacilla flava) dan un toque de color al sistema dunar abierto. Es curioso, pero este año, no he visto ninguna fuera de las zonas dunares y de marisma.


 En la parte más expuesta de la playa, prácticamente encima de la línea pleamar, encontré esta araña. Increíble su camuflaje perfecto, propio de un cazador que vive en un entorno extremadamente hostil, donde la captura de una presa es algo vital para sobrevivir.


  Es un tipo de araña lobo, o sea, una cazadora terrestre de la familia Lycosidae. Gracias al comentario de Pablo Torrella sabemos que muy probablemente es una Arctosa perita. Desde luego por las fotos de la especie que he visto en Internet tiene toda la pinta.


  Y a todo esto, NO HABÍA PERROS. Bueno, al final de todo vi uno (sin correa, faltaría más..), pero nadacomparable a cualquier paseo de una mañana cualquiera en otra época del año. Supongo que la presencia masiva de turistas hace que los dueños pierdan interés por llevar las mascotas a cagar a la playa, por esto de no enfrentarse con los bañistas.  Algo bueno tenía que tener que haya tanta gente....
 Ante esto sólo puedo exclamar una cosa: VIVA EL TURISMO!!!!


domingo, 24 de junio de 2012

Saída entomolóxica da SGHN

 Para este sábado estaba programada unha excursión da SGHN para aprender un pouco sobre entomoloxía da mao de Pablo Torrella, ún dos nosos especialistas. Escollimos a Serra da Capelada, pero tivemos que limitarnos a un par de transectos curtos por pistas, sen meternos ao monte (sigo medio "coxo").


 Como adoita pasar nestes casos, ademáis de invertebrados houbo tempo para observar moitas máis cousas. A abundancia de Felgos espectaculares (Osmunda regalis ou Woodwardia radicans) e Equisetos (Equisetum sp) danlle un toque certamente prehistórico á zona.

                                                                      Equisetum sp

 A existencia de pías artificiais e de regatos con augas cristalinas ofrece a posibilidade de fotografar aos anfibios no seu medio natural sen ter que manipulalos, cousa que eu agradezo especialmente:

                                          Tritón palmado (Lissotriton helveticus) femia

                                              Tritón palmado (Lissotriton helveticus) macho

                                                       Tritón común (Lissotriton Boscai) macho

 A carón dun charco ateigado de cucharóns de Sapo raxado (Discoglossus galganoi) atopamos este adulto da mesma especie. Tamén é coñecido coma Rá das Veigas, aínda que (para entendernos) non é nin rá nin sapo...

                                                         Sapo raxado (Discoglossus galganoi)

 Logo xa nos puxemos en faena. Tocaba insectos. Éste é un escarabeido "melolóntido", unha subfamilia de escarabellos fitófagos, cuxas larvas se alimentan de raíces. Os adultos desta e doutras especies parecidas voan durante as noites nesta época do ano, motivo polo que se coñecen como "Escarabellos de San Xoan"

                                                                   Melolóntido (fam. scarabeidae)

 Polas cunetas observamos varios tipos de Crisomélidos (Chrysomelidae) e varios Oedeméridos (Oedemeridae). Nunha flor observamos unha escena de caza sen éxito. Unha araña cangrexo (Thomisidae) andaba detrás dun Oedemera nobilis, con intención de cazalo, pero parece que non o tiña claro de todo e finalmente non se decidiu a botarse sobre a presa.


 Porque onde hai insectos...hai arañas, que son os seus depredadores. Encontramos unha Licosa (Lycosidae) portando o saco de ovos no ventre. Pousou moi ben para a foto. Así dá gusto...

                                                                 Licosa (Lycosidae)

 Non faltaban todo tipo de odonatos, como estas Donceliñas de Mercurio (Coenagrion merculiale), identificadas coa axuda do colega Cosme Damián.

                                                            Parella de Coenagrion mercuriale

Esta Libeliña pertence á familia Libellulidae, que son Libélulas tipo "frecha" (cazadoras ao axexo desde un pousadoiro), concretamente un macho xoven de Lavacú de Fonscolombe (Sympetrum Fonscolombii,  pa´los amigos)

                                                                         Sympetrum Fonscolombii (xuv.)

 Pablo parouse a investigar unha bosta de vaca. Ao parecer resultou ser unha mina, onde había todo un ecosistema completo, con larvas de insectos e os seus depredadores. Como se aprecia polos tenis e o chándal, detrás de Pablo estaba o típico quinqui ferrolán, pulindo costo...


 A pesares de que na medicina ayurvédica a bosta das vacas se considera un antiséptico, o emprego das pinzas non está de máis nestes casos. Sobre todo tendo en conta que íamos xantar de bocadillo (por aquilo de non mezclar sabores)


 Como despedida, encontramos este Escáncer (Angis fragilis) baixo unha goma, durante un transecto forestal


 A ver se na próxima saída deste tipo estou xa plenamente operativo..

viernes, 22 de junio de 2012

Little Bustard (Tetrax tetrax)

Hi, people. On these days I have little time for writing in the blog, cause I must study new photo software (necessary for RAF format editing). So I´ll put some pics, taking with new RAW system (RAF is the form as Fuji name their RAW archives).

  Images were taken this morning in "Terra Chá" (Lugo province), while walking in the company of Pepe Vidal

                                                         Little Bustard (Tetrax tetrax), male

                                                                      Little Bustard (back)

                                              Common Skylark (Alauda arvensis), young individual

                                           Red Damselfly (Pyrrhosoma nymphula)

                                            Blue Damselfly (Coenagrion puella)

  Thanks you all for visit my blog!

martes, 19 de junio de 2012

Discretos inquilinos


  Estos días toca reposo, así que dispongo más de tiempo para atender otras cosas de casa. Además de las importantes, también tengo tiempo para el entretenimineto en otras cosas relacionadas con la temática de este blog.
 Porque aunque uno permanezca enclaustrado, la mente despierta e inquieta del naturalista siempre descubrirá cosas que la mayoría de la gente pasa por alto.
  El otro día me encontré con otro "inquilino" de mi piso, junto al colgador de la ropa:


 Es un Lepisma, un "tisanuro" emparentado con los Pececillos de plata (hay varias especies parecidas en Europa) . Se consideran los insectos con rasgos típicos más antigüos. El ejemplar que me encontré creo que es un Ctenolepisma lineata o un pariente cercano, pues ya sabéis que sólo dispongo de la Guía de Chinery...

 Estos insectos primitivos habitan los pisos y casas viejos, especialmente donde haya grietas, aunque huyen de la luz. Además necesitan una temperatura cálida para reproducirse. Durante mi infancia descubrí los Pececillos de plata, los auténticos (Lepisma saccharina), que me encontraba sobre todo en la cocina de casa, cuando iba a mirar como cocinaba mi madre. Siempre me han llamado poderosamente la atención por su aspecto estrafalario, casi como de crustáceo, pues recordemos que, por ejemplo, las famosas cochinillas de la humedad pertenecen a esta clase.

 Como dato curioso (gracias, Wikipedia) hay que decir que el Pececillo de plata es uno de los dos únicos animales capaz de digerir directamente la celulosa, gracias a una enzima llamada, lógicamente, "celulasa" (que NO sirve para eliminar la celulitis.... aviso). Porque estos tíos comen cualquier pequeño resto orgánico que se tercie: restos de madera, de tela, algodón, papel, azúcar, restos de piel o de cabellos, hasta cola de encuadernar libros!

 Unos vecinos simpáticos, y unos auténticos supervivientes de los tiempos de los dinosaurios.

domingo, 17 de junio de 2012

A practicar... se ha dicho!!

 Hace poco he vendido el tele de la reflex (que me perdonen Álvaro, Fran y compañía, pero no acabé de adaptarme a la falta de estabilizador). Así que, por ahora, voy a tener que apañarme con la bridge.

 Pero mis resultados con la Fuji tampoco me acaban de convencer, sobre todo después de la sesión fotográfica que realicé a muy corta distancia con el Zorro del otro día (pincha), cuyo resultado no me agradó demasiado. Dando por sentado que la culpa no es de la herramienta sino del operario, he decidido utilizar otras armas. Finalmente, después de oir los consejos de los veteranos durante meses, he decidido pasarme al formato RAW (RAF, como lo denomina Fuji).

 Porque es una pena que haya tanta información que se pierda durante la compresión a JPG. Y viendo el resultado final de mis fotos, considero muy necesario aprovechar todos los bites disponibles.
  Esta mañana he comenzado a practicar con mis primeras tomas en RAW, un formato que permite retocar mucho mejor por medio del photoshop (aunque nunca serán comparables con las fotos reflex). Os presento mi primer experimento:

                               Lavandera boyera (Motacilla flava) en A Frouxeira

   A ver si poco a poco puedo ir ofreciendo un poquillo más de calidad fotográfica a mis sufridos lectores (espero que por lo menos el texto les resulte entretenido)

jueves, 14 de junio de 2012

Terapia de paxareo pola Terra Chá.

Sigo de baixa e fastidiado do xeonllo. O cal non me impide dar paseos coa cámara no pescozo. A Terra Chá lucense é un lugar idóneo para camiñar nestas circunstancias, xa que non hai subidas nin baixadas. Logo de botar o martes pechado na casa tiña ganas de tomar o aire, así que fun dar un paseo pola Veiga de Pumar (en Castro de Rei) e pola Espiñeira (en Cospeito).

  Pola mañá había néboa, algo típico por aló, pero logo quedou un día perfecto para bichear. Hoxe vou facer unha lista das aves máis interesantes que vin (algo que está moi de moda agora). Da lagoa só inclúo as aves non acuáticas:

- Cegoñas brancas (Ciconia ciconia). Concentración de 18 ex perto de Roás
- Millafres negros (Milvus migrans) 3 Parellas (P)
- Tartaraña cincenta (Circus pygargus) 1 ex melánico na Veiga de Pumar. Teño a sensación de que houbo un declive importante da especie pola zona.
- Miñato abelleiro (Pernis apivorus) 1 ex fase clara e, probablemente, 1 ex fase escura (coa plumaxe en moi mal estado) sobre a lagoa de Cospeito
- Falcón común (Falco peregrinus) 1 ex ciclando nas pradarías situadas 1 Km ao NO. da Veiga de Pumar
- Falcón pequeno (Falco subbuteo) 1 P. na lagoa de Cospeito
- Paspallás (Coturnix coturnix). Escoitados 8 ex en total.
- Sisón (Tetrax tetrax). 6 Machos (M) cantores + 1 P + 2 ex en total.

                                          Sisón M reclamando entre a néboa

                                Sisón en vó

- Rulas comúns (Streptopelia turtur). 2 P + 2 M cantores + 2 indiv soltos. Observada en prácticamente todas as paradas favorábeis
- Rulas turcas (Streptopelia decaocto) nunha granxa da Veiga de Pumar

                                Rula turca

- Cucos (Cuculus canorus). Observados 2-3 exemplares na Veiga e escoitado outro en Cospeito
- Bubela (Upupa epops). Un exemplar nunha sebe da Espiñeira
- Lavercas (Alauda arvensis). MM cantores nas zonas de pradaría aberta.
- Pica das árbores (Anthus trivialis). 3 ex nos arredores da Veiga (entre eles 1 M cantor e 1 ex levando bicada ou saco fecal) e 1 ex na lagoa de Cospeito
- Lavandeiras marelas (Motacilla flava). Un total de 7 P repartidas pola zona (algunha levando bicada). Este ano non vin nin a primeira pola zona litoral de Ferrolterra, fóra dos humidais e dunas.
- Tordos charlos (Turdus viscivorus). 1 ex na Veiga de Pumar e 1-2 ex na Espiñeira.
- Papuxas apardadas (Sylvia borin). Varios exemplares en sebes de salgueiros, na lagoa de Cospeito
- Papuxas comúns (Sylvia communis). Bastantes exemplares espallados por toda a zona. Un paseriforme que me alegra moito ver, pois desapareceu das áreas litorales de Ferrolterra.

                                Papuxa común cantando desde un Ameneiro

- FOLOSA GRANDE (Acrocephalus arundinaceus). 1 M cantando de maneira persistente na lagoa Norte de Cospeito. É a primeira observación propia neste lugar. Non puiden aproximarme para sacarlle unha foto, pero conto coa inestimable axuda de Pablo Gutiérrez, que me cedeu unha foto estupenda. Grazas, Pablo.

    Folosa grande

- Picanzos vermellos (Lanius collurio). 2 M na Veiga, e 2 P + 2 M na Espiñeira
- Estorniños negros (Sturnus unicolor). Numeroros bandos formados por xóvenes do ano.
- Ouriolo (Oriolus oriolus). 1 Parella na espiñeira. A femia expulsou a un Tordo charlo que se debeu acercar polo niño

 Un saúdo.



martes, 12 de junio de 2012

Encoro das Forcadas en Xuño

  Pois había tempo que non me pasaba polas Forcadas, así que onte pola tarde fun dar un paseíño por alí. A pesar de que a hora non era a mellor decidín facer un pequeno reconto de acuáticas, pero como estou un pouco fastidiado dun xeonllo, só fixen catro das "estacións" que controlo habitualmente: A Cruxeira (1),  A Braxe (2), O Pereiro (3) e A Rañoa (4).


   Esta foto pertence ao ponto de observación Nº1, unha das mellores enseadas para a reprodución de acuáticas.


 Alí observei:
 - 2 Mergullóns cristados (Podiceps cristatus). Poño unha foto.


- 1+1+1 Mergullóns pequenos (Tachybaptus ruficollis)
- 2 Poliños de Lavanco (Anas platyrhynchos)
- 1+1 Galiñolas (Fulica atra)
-1 Galiña de río (Gallinula chloropus)
- Rás verdes (Rana perezi). Escoitei dous machos cantando. Neste encoro semella que a poboación de Caranguexo vermello estaría en declive, un fenómeno que (de confirmarse) resultaría de difícil explicación. Quizá en breve falemos disto e dalgo máis.
 Logo parei no ponto 2, onde só vin un grupo de 5 Mergullóns cristados, no centro do embalse.
Desde o ponto 3 censei:
- 1+1 Mergullóns pequenos. Foto.



- Un grupo de 14 Lavancos (Anas platyrhynchos). A maioría deles machos en muda.
Por último fixen a parada da Rañoa (4), unha das que máis me gostan. Localízase frente á illa, algo que favorece o asentamento de acuáticas (o illote non é a casa asolagada que aparece na foto).


 Alí vin:

- 3 Mergullóns cristados (P. cristatus), bastante lonxe. Probablemente eran parte do grupo anterior.
- 1+2 Mergullóns pequenos (T. ruficollis). A parella semellaba estar facendo a ceremonia de cortexo, collendo algas do fondo ou algo así coma ofrenda.
- 1 Galiñola negra (Fulica atra). Este ano aínda non vin polos (tampouco lle fixen demasiado seguemento).


- Varias Rás verdes (R. perezi) escoitadas. O día desapacible e ventoso  tampouco era o mellor para a actividade deste anfibio.

 Ata outra.