Seguidores e seguidoras

sábado, 1 de septiembre de 2012

La música y "Bichos"

Probablemente la pequeña sección musical de Bichos sea la parte menos importante del blog. Es lógico, pues si alguien entra en él es básicamente para leer cosas sobre Naturaleza, que es el objetivo para lo que ha sido creado. Sin embargo, mi pasado y mi presente han pesado mucho en la decisión de introducir este pequeño apartado de "Música da entrada".

Imagen tomada en la peluquería "Todo o nada"

  Yo, que me considero un simple "usuario" de ella,  entiendo la música como una herramienta. De la misma manera que lo es el lenguaje. Porque son muchos los estilos musicales que escucho; prácticamente todos los que tengan algo de ritmo, aunque tengo unas preferencias claras, como muchos ya sabréis. Pero pienso que a cada estado de ánimo, a cada momento, a cada actividad que uno realiza, le corresponde un estilo.

  Siendo niño tuve la suerte de disponer de la música que ponía en casa nuestro hermano Santi (bastante más mayor que nosotros). Así que la banda sonora de mi infancia se forjó con la música de Bob Marley, Genesis, Kraftwerk, Yes, Mike Oldfield, Dire Straits, Tangerine Dream, Santana, Deep Purple o Pink Floyd, por ejemplo. Mientras los niños de mi edad oían a Parchís.

 Mis gustos musicales se endurecieron al llegar a la adolescencia. En aquellos primeros años ochenta, era la explosión del Heavy metal y del Punk por aquí. Y aunque Ferrol por aquel entonces se convirtió en una ciudad totalmente heavy, especialmente en mi barrio, yo me decanté por el el punk y el Hard core. Por cierto, os aseguro que ir con cresta de pinchos y prismáticos por la laguna de A Frouxeira a finales de los ochenta fué una experiencia surrealista e inolvidable. Sobre todo para un paisano que se quedó boquiabierto y apoyado sobre la azada (creo que aún sigue petrificado, desde entonces, en aquella misma posición)


 Con los años llegué a formar parte de un grupo hardcore. Fué una aventura interesante y divertida. Incluso grabamos una maqueta que sonaba fatal, aunque hay que reconocer que nuestro directo era bastante... contundente. No nos tiraban bragas como al Tigre de Gales.... pero tampoco nos arrojaron nunca tomates, así que no me quejo. Pero éramos muy malos y me ahorraré más comentarios al respecto. Sois buena gente y no os merecéis eso!

 Pero la vida da muchas vueltas.. Afortunadamente puedo decir que mi visión de lo que es la música y su utilidad más importante dió un salto cualitativo, al entrar en contacto con la filosofía de los Maestros de la India y la práctica del Yoga. Descubrí otros objetivos más importantes en la vida humana y otro conocimiento, mucho más profundo del que jamás hubiese imaginado.

Shri Krishna, foto de Internet

  Quería poner música propia en el blog, pero no sabía cómo. Gracias a Sergio París pude instalar un enlace a una página que tiene una buena discografía. No todo lo amplia que me hubiese gustado, pero por lo menos puedo acceder a un montón de cosas bastante variadas dentro de mis gustos, que son muy diversos.

 Una última cuestión. Que me guste una canción no significa que esté de acuerdo siempre con sus letras! Hay bandas que me ponen la piel de gallina con su música, pero de las que no comparto en absoluto algunas cosas que dicen. Aunque normalmente publico temas que tienen algo de bueno en sus intenciones (a veces se me cuela alguna con muy mala hostia, pero no hagáis mucho caso). Como he dicho, para mí es sólo una herramienta.

 Y, como no podía ser menos, quiero dedicar esta entrada musical a mi amiga Estrela, profesora de música ella, y la flor más bonita de cuantas habitan la sierra de O Forgoselo.



8 comentarios:

  1. Muy buena entrada Xabi, impagables esas fotos históricas... jeje

    Yo también tuve mi época hardcore, bastante larga por cierto. En la entrada de mañana aprovecharé para poner algún tema de alguna de mis grupos hardcore de cabecera, me has dado la idea para recordar viejos tiempos :)

    Sergio París

    ResponderEliminar
  2. Si serán vellas as fotos...Mira que "tipazos", antes de que a cervexa provocara o inevitable.

    Por certo, que na Coruña tíñades un peaso grupo impresionante. Teño un CD por casa e parecen talmente un grupo americano (ademáis cantaban todo en inglés, o mesmo que nome do propio grupo). Creo que eran skaters tamén, pero agora non lembro o nome.

    ResponderEliminar
  3. Sorprendente entrada Xabi. Esa anécdota del paisano y el punkarra naturalista es cojonuda! La música ha sido, y lo sigue siendo, compañera de viaje en mi vida. En mi caso, una herramienta de rebeldía mayormente.
    Aún seguimos dando caña.....
    http://malasunto.bandcamp.com/

    ResponderEliminar
  4. Ya he pinchado el enlace, Mikel. Si que son bonitos los conciertos con los colegas dándolo todo en primera fila..

    Nosotros tocamos también en okupas y en algún festival antifascista.

    Pero en mi caso aquello es agua pasada. Mi pensamiento actual no tiene nada que ver con el de entonces.

    Un saludo y gracias por la visita

    ResponderEliminar
  5. Ola meu! Parabéns pola entrada, moi ben documentada e certamente rompedora.

    Unha pregunta: cal é agora a túa banda sonora? Vendo ás deidades hindúes non me quito da cabeza o son do sitar...

    Apertas desde NL,
    Damián

    ResponderEliminar
  6. Meu bon amigo Damián, alégrome de que estea tendo éxito esta entrada, bastante arriscada pola miña parte.

    Arestora a miña banda sonora é a de sempre. Pero nos momentos importantes, naqueles en que ún busca o principal obxectivo da vida, debo recorrer ás ferramentas que se nos facilitaron desde hai miles de anos, para tal fin.

    O primeiro tema, que acabo de subir, é o mellor exemplo disto. Unha pequena homenaxe para a miña Mestra, por parte deste penoso e pouco aplicado devoto.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Poderían ser Fuckin Family. Si que eran moi bos, eu teño algunha maqueta cutre. Eran coñecidos meus a través de colegas comúns.

    Unha aperta!

    ResponderEliminar
  8. POis non, Sergio. Trátase dos "Use of abuse". Acabo de encontrar o disco. Tralla pura.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos