Seguidores e seguidoras

sábado, 8 de septiembre de 2012

Poco pero selecto

   El paso está entrando en su momento álgido que, por esta zona, coincide especialmente con el mes de Septiembre. Acompañado por José Angel Rodríguez (Miradas)  fui a dar un voltio por A Frouxeira.

 Un punto de especial interés es la "Charca das espadañas", situada al noreste de la laguna, en las dunas grises. Son muchísimas las cosas que he visto allí a lo largo de los años. Y uno de los visitantes más regulares en estos días de Septiembre es, como no, el precioso Pechiazul (Luscinia svecica).


Pechiazul (Luscinia svecica)

 Este lugar es el mejor para la observación de este pájaro de todos cuantos conozco. No hay visita (en época apropiada lógicamente) que quede sin su correspondiente observación. Por cierto que uno de los ejemplares de hoy, macho obviamente, arrancó por bulerías y se marcó un par de estrofas de su canto. Posiblemente tendré que volver por la Serra Calva o Manzaneda, en la montaña ourensana, si quiero escucharlo de nuevo.

Las Tarabillas norteñas (Saxicola rubetra) estaban por todas partes. Sin duda que el cambio de los vientos ha favorecido la parada en el día de hoy. Solamente en las inmediaciones de la citada charca pude contar un mínimo de 5 ejemplares. Y otros dos en Taraza. Pongo una foto igual de mala que las anteriores. Por ahora se me sigue resistiendo este tímido "Chasco".

Tarabilla norteña (Saxicola rubetra)

 La "Charca das espadanas" fué bautizada así por mí hace mucho tiempo por ser este macrófito helófito (Typha angustifolia) muy abundante en ella. Su origen es artificial, pues fué una consecuencia de la salvaje extracción de arena que se llevó a cabo en Valdoviño en la segunda mitad del pasado siglo. Este expolio generó numerosas depresiones en la zona dunar que acabaron convirtiéndose en charcas de carácter más o menos estacional. Una de estas depresiones se transformó en una magnífica charca que llegó a contar con su propia población de aves acuáticas en los años ochenta.


 Poco a poco la charca fué colmatándose y cerrándose su aguas libres. Actualmente es sólo una junquera mixta de Typha, Phragmites y Juncus spp, habiendo desaparecido hace años especies nidificantes como Zampullines, Pollas de agua, Fochas o el amenazado Escribano palustre. Pero sigue manteniendo mucha importancia para varios paseriformes durante los pasos y por ello conservo el nombre del lugar, aunque ya no tenga nada de charca.

"Charca das espadanas", completamente colmatada actualmente

Por allí volaban varios odonatos. No pude ver unas libélulas verdaderas que había observado la semana pasada. Eran como una grande típica, pero del tamaño de un Caballito del diablo y de un tono pardo anaranjado. Pero sí pude fotografiar esta:

"Gaiteiriño bérber" (Lestes barbarus)

 Gracias a Damián (El libro gordo de Petete), y las fotos estupendas de Anxos/ Martiño (fotos)  y Emilio Martínez (fotos), podemos saber que se trata de Lestes barbarus.

 Lo mejor vino al final. Cuando paseábamos por los prados de Taraza descubrimos un hermosa Esfinge colibrí (Macroglossum stellatarum). A José le llamó muchísimo la atención esta pequeña mariposa, tanto por su belleza, como por la manera de alimentarse, al estilo colibrí. Una de las fotos que le tiré vale para ver.

Esfinge colibrí (Macroglossum stellatarum)

  Parece que estos días se están viendo por todo el país, pues he visto fotos de ella en algún blog que no recuerdo ahora.

 Mañana probablemente volveré por los mismos sitios, a ver si soy capaz de sacar unas fotos un poco más "xeitosas".



8 comentarios:

  1. Quedaron estupendas as fotos.

    A pena foi que estiven de entretenedor de turno, pero mañán seguro que tes mais sorte e podes facer mais cousas.

    Todo perfecto, foi unha mañán moi boa para min, con decirche que non tiven molestias.

    Grazas Xabi.


    José

    ResponderEliminar
  2. Alégrome de que chegarás tan ben a casa!

    E non te preocupes, que cando se xuntan dúas persoas falangueiras coma nós, bazaneiros ambos, e os dous con pasado sindicalista aínda por riba, é normal que se poñan a contar batallitas...

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Ola meu!

    O cabaliño penso que é un gaiteiriño bérber (Lestes barbarus), creo que unha femia acorde coa estrutura do extremo do abdome.

    Ollo que é moi similar ao gaiteiriño verdescente (Lestes virens). De todos xeitos, fíxate nos pterostigmas (esas manchiñas preto da punta das ás) tricolores: a banda interna pálida é estreitiña, e a escura e a outra pálida con case iguais, o que sería máis propio de L. barbarus. O L. virens ten usualmente o pterostigma escuro coas bandiñas pálidas dos extremos iguais e estreitas. Só algúns individuos teñen un patrón case igual a L. barbarus (sobre todo na península ibérica), pero co que teño visto semella que os límites entre as bandas escura e pálida "ancha" son difusos, e non claramente separados (de forma nítida e recta) como en L. barbarus.

    Outro detalle que vin é o deseño do pronotum (peza do "pescozo", xusto tras os ollos), con tres manchiñas desiguais escuras, sobre fondo pálido, das cales carece L. virens, que ten unha única mancha máis ou menos extensa e ás veces con brillos metálicos.

    Unhas fotos aquí no blog de Anxos e Martiño, moi boas:
    http://libelinhasdegalicia.blogspot.nl/2012/07/lestes-virens-charpentier-1825.html
    e
    http://libelinhasdegalicia.blogspot.nl/search/label/LESBAR

    e por suposto o blog de Emilio Martínez:
    http://ogrovesanxenxonaturezabiodiversidade.blogspot.nl/2012/04/guia-de-odonatos-de-sanxenxo-libelinas.html

    Apertas odonatolóxicas,
    Damián

    ResponderEliminar
  4. Hola Xabi
    ¿Torquata o rubetra?
    A ver si un día coincidimos.
    Saludos

    ResponderEliminar
  5. Coma sempre, moitísimas grazas, Damián.

    Mira que son parvo... e cos enlaces para eses blogues aquí mesmo en "Bichos"...
    Pero é que me leva tanto tempo preparar as entradas que estou desexando rematalas canto antes e non me paro a mirar estas cousas porque estou canso logo de varias horas diante do PC.
    A ver se a próxima vez non teño que recurrir a ti, que xa debes estar ata o gorro.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  6. Rubetra!! Grazas Pepín.

    É o que pasa coas présas, polos motivos que acabo de dicir.

    Unha aperta.

    ResponderEliminar
  7. Hola Xabi.
    Esas Esfinges no son tan raras por aquí...je! Una vez tuve una discusión con una chica que me porfiaba que eso era un Colibrí. Vamos! Como que no pude sacarla de su error!

    ResponderEliminar
  8. Olá Mikel:

    Eso mismo me ha pasado a mí. Un compañero de trabajo me confesó, como si fuese algo extraordinario, que podía llevarme a un sitio "donde había colibrís".

    Por supuesto yo tampoco pude convencerle de que eran insectos.

    Un saludo.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos