Seguidores e seguidoras

martes, 30 de octubre de 2012

De pruebas por A Frouxeira

Después de pasar la noche del domingo sin dormir y con constantes pesadillas (ver comentarios entrada anterior...) ayer aproveché que esta semana estoy de tarde para dar una vuelta por la laguna. Allí me encontré con Pepe García Vizoso y poco después llegó también Pablo Gutiérrez.  Fué una mañana entretenida, ya que aparecieron varias cosas interesantes. Lo más destacado:

- 1 Garceta grande (Egretta alba) que entró desde el mar a media mañana
- 4 Ánades silbones (Anas penelope)
- 18 Cercetas (Anas crecca)
- 25+ Porrones comunes (Aythya ferina)
- 10+ Porrones moñudos (Aythya fuligula)
- 1 Porrón de collar (Aythya collaris)
- 1 Aguilucho lagunero (Circus aeruginosus)
- 1 Águila pescadora (Pandion haliaetus)
- Numerosos bandos de paseriformes que entraron desde la playa a lo largo de toda la mañana. Pude identificar Verderones (Carduelis chloris) o Lúganos (Carduelis spinus), por ejemplo.

 Pero mi intención era hacer pruebas con la cámara compacta (Fuji HS10), que tengo muy abandonada últimamente. Primero le dí caña a la anátida más emblemática de A Frouxeira. No sólo es ésta la primera localidad gallega donde se registró la nidificación de la especie, sino que además el friso resulta ciertamente abundante durante todo el año.




    Con buena luz le pude meter un ISO bajo. Entonces se puede lograr una calidad casi de Reflex (si no ampliamos mucho la foto, ejem...)

Ánade friso (Anas strepera)

    Por allí andaban también los Porrones moñudos y la hembra de collar..

 Porrones moñudos (Aythya fuligula)

 Bando mixto Porrones/Anades

  Y por supuesto nuestra neártica "visitanta":



 Porrón de collar (Aythya collaris)

 Por el medio nadaba un hembra que no me pareció A fuligula, con ese pico tan largo y ese tono monocolor. Más bien un.... híbrido? A ver si alguien me puede ayudar.

Porrón sp (Aythya sp)

   Pero no todo es tan bonito con las cámaras "bridge". Sigo sin poder sacar fotos de grupo con una mínima nitidez. A estas alturas y viendo los resultados que consigue otra gente con estas cámaras, he llegado a la conclusión de que estoy más verde de lo que me pensaba...


 Lo que sí es el gran handicap de este tipo de cámaras (dicho por los expertos, no por mí) es la dificultad para enfocar objetos en movimiento. Sobre todo las aves en vuelo. A veces sale.... más o menos...

 Cormorán grande (Phalacrocorax carbo)

...otras, definitivamente no. El autofocus se va al infinito y no hay manera (enfocar manualmente con la Fuji es una quimera imposible, para mí por lo menos).

Aguila pescadora (Pandion haliaetus)

 En fin, que he quedado contento con esta nueva prueba de la Fuji (y deben ir 13.552). Estas pequeñas cámaras son la leche para el aficionado a la Naturaleza....

 Y toca otra noche más de pesadillas pensando en "El monstruo"...


sábado, 27 de octubre de 2012

Por terras de Cospeito

 Había tempo que non saía a bichear con Manu Arzúa, e hoxe quedamos para ir a Cospeito, onde fixemos o itineario habitual (charca de Cospeito, campos da Espiñeira e pradarías do Arneiro-Veiga de Pumar). O tempo foi malo todo o día, con vento, chuviscas e frío. Estas dúas fotos son bastante enganosas, de verdade que nos choveu durante case todo o tempo!.

 Prados da Espiñeira

  Hoxe parecía un concurso de cámaras fotográficas. Por unha banda, eu levaba a reflex e máis a compacta (que se debe estar oxidando  a pobre) e Manu o seu maquinón, a bridge "top" do mercado.
   Por ISO de darlle un pouco de uso á Fuji, tomei algunhas fotos con ela...

Charca de Cospeito

  As pradarías aparecían bastante baleiras, para estar xa a estas alturas do ano. Pequenos grupos de Lavercas (Alauda arvensis), bandadas pequenas de Estorniños (Sturnus spp), exemplares soltos de Picas (Anthus pratensis) e algún frinxílido despistado foi o único destacábel durante a mañá.

 A mediodía puidemos observar un Esmerillón femia (Falco columbarius) e un Gabián (Accipiter nisus), que fixeron saltar todas as alarmas entre os paseriformes da Veiga de Pumar.

 Ún dos obxectivos da visita era localizar os primeiros grupos de limícolas invernantes, pero non houbo moita sorte. Únicamente un grupo de 20 Avefrías (Vanellus vanellus) na Espiñeira. O día non estaba moi polo labor no aspecto meteorolóxico, pero algunha foto decente puidemos sacar.

Avefrías (foto: Fuji HS10) 

Bando de Avefrías en vó (foto:Nikon Coolpix 510)

    Non, tranquilos, que non me volvín un frikie da fotografía. Pero resulta que hai uns días tiven conversas precisamente sobre cámaras "bridge" con dous amigos (Víctor e Quique). Por iso aproveitei a xornada de hoxe para facer provas e comparalas un pouco.

 Picanzo real (Lanius meridionalis) (foto: Nikon 510)

 Só detectamos un Picanzo real en todo o recorrido, pero alomenos puidemos afotalo con maquinón de Manu. Porque, hai que dicilo...vaia cámara!! Un pouco máis e lla "secuestro". Parece incríbel que unha cousa tan pequena, tan compacta, ofereza tantas prestacións. A luz foi malísima case toda a xornada, pero as sensacións coa Nikon, vendo as fotos que sacaba Manu, e algunha que tomei eu,  foron estupendas.

 O máis interesante da xornada foron os Tordos. Porque puidemos observar os primeiros Tordos reais (Turdus pilaris) e rubios (Turdus iliacus). Os Rubios non nos deixaron recoller un documento gráfico da súa visita. En total observamos un grupo de 8 Reais na Veiga e outro de 3+ na Espiñeira. E 3 rubios na zona da Veiga tamén.
  Así de memoria son avistamentos dos máis temperás que lembro nestas dúas especies, alomenos de Tordos reais, que adoitan aparecer máis ben entrado Novembro. Este Outono tenme pinta de vaga de frío...


 Tordos reais e Estorniño pinto

  De sempre, o Tordo real me pareceu un paseriforme moi fermoso. Dos máis fotoxénicos de todos. Ademáis é un sinal anunciador da entrada de invernantes (Avefrías, Píllaras, Becacinas, Pimpíns reais, etc), que soen acompañar no tempo as entradas de reais. Por iso a súa aparición masiva coincide habitualmente con bós momentos de observación para os ornitólogos e ornitólogas.

Tordo real (Turdus pilaris) (foto: Canon Eos 500)

Por aló andaban tamén grupiños de Tordos charlos, un ave sumamente desconfiada. Aproveitando o descomunal zoom da Nikon de Manu puidemos retratalos para a ocasión. Porque, desde logo, poucos paxaros son máis difíceis de aproximarse a eles.

 Tordos charlos (Turdus viscivorus) (foto: Nikon 510)

 Desde logo nunca vin cousa máis parecida ao diggiscoping ca esta Nikon, coa súa brutalidade de 42x!! (equivalente a un 1000mm en formato 35). Esta noite moito me temo que terei pesadelos con ela, pensando no espectacular rendimento que ofrece e o pouco que custa...

 E con esta foto das Veiga de Pumar, encharcada pola chuvia dos últimos días, déixovos. Parece insinuar unha inminente visita a outra localidade mesetaria igualmente moi apetecida polas aves.


 Como dín os castellanos, Hasta otra!

lunes, 22 de octubre de 2012

VILLAFÁFILA, VOLVEU A CHUVIA!!

   Últimas noticias!, a chuvia voltou á reserva de Villafáfila!. Con enorme alegría comparto convosco este recadro coas precipitacións recollidas a semana pasada na estación de Villafáfila. Son datos da A.E.M.E.T.


 Entereime hoxe desta estupenda nova e quixen averiguar a cantidade de auga recollida. E observando o cadro podemos calcular un total de máis de 50 litros por metro cuadrado caídos en tres días. Podían ser máis, pero estas cantidades seguro que han mudar bastante o aspecto da reserva, que estaba moi necesitada de auga. Probablemente algunhas das lagoas xa teñan unha pequena lámina de auga, dabondo para que sedimenten as acuáticas que nestas datas están comezando a invernada.

 Logo de estar por aló unha semana antes, xa me están dando ganas de volver...

   E, de regalo, van 2 temas dos madrileños máis macarras que pareu o Hardcore español. Os impresionantes T.D.K. Non haberá xamáis banda punk con tanta enerxía, que metan tantísima tralla (e tanta mala hostia tamén...). En tempos mozos o meu grupo favorito. Hai un par de anos tiven a sorte de ver en directo ao que queda do grupo (en Cangas). Tiven que pedir unha ambulancia para sobrelevar o "pogo... A idade non perdoa!

domingo, 21 de octubre de 2012

Pictures from Valdoviño

   Last week I was talking with Fran Nieto, a great photographer that even has worked for "National geographic" (Fran Nieto Blog). When you have the good fortune to be with people as him,  always learn a lot. Maybe for this cause I got inspiration to practise photography. I know these images are not good photos, but I´m sure most important in them are the author´s  feelings and emotions.

 "Breaking sea"

 "White confussion"

"Stoned calm"

"Passing throw"

"I´m here"

"Erosion"

 "A view in the coast"

"The beach"

"A flower"

 Thank you so much. See you.


sábado, 20 de octubre de 2012

Aythya collaris en A Frouxeira

  Le había prometido fotos del collaris a un amigo, así que hoy sábado volví a mi laguna para intentar retratar al susodicho. Afortunadamente la climatología esta mañana fué generosa. Y mientras media Península se ahoga bajo la lluvia torrencial, en la húmeda Galiza "fai un sol de carallo", como decían Os Resentidos. Nosotros somos así de raros.

  Padezco un defecto patológico que me hace madrugar siempre que salgo al campo. Antes me daba igual pero, ahora que me dedico a la fotografía, pues a veces supone un problema, debido a la falta de luz.


  Tuve que esperar casi una hora para que el dios Surya me otorgara sus bendiciones. Pero valió la pena. El Porrón acollarado, una rareza procedente del continente americano, me obsequió con una aproximación adecuada a mi modesto objetivo (un 300).

   Por supuesto, los yankees encabezando el cotarro, como siempre. 

 Porrón de collar (Aythya collaris), hembra

  En la foto superior podemos comparar la forma muy diferente entre las hembras de Aythya collaris (1ª por la derecha) y la de Aythya fuligula (2ª). En ella se aprecia perfectamente la forma más cuadrada de la cabeza del porrón moñudo, pero la más triangular del acollarado

Hembras de Aythya fuligula (izquierda) y Aythya collaris (derecha)


Porrón de collar ("Pato cristado americano"), hembra

 - "Un comunista!, huyamos!!"

- "Esta tía es tonta..."

    Cambiando de tema, los Cormoranes grandes me animaron también la mañana. El menú del día era "Anguila al natural":




Cormoranes grandes (Phalacrocorax carbo) alimentándose de anguilas

 Hoy he recordado otra jornada en la que la anguila se reveló como la base de la cadena trófica en la laguna para muchos depredadores (pincha). Varios ejemplares de Cormorán se pegaron un auténtico banquete a base de anguilas (Anguilla anguilla) mientras los fotografiaba a placer.

 Lo más curioso de la visita ocurrió casi sin querer. Unos chillidos extremadamente agudos me avisaron que estaba ante la presencia de un mustélido o de una musaraña. Resultó ser una Musaraña:


  Era un ejemplar joven, que temblaba como una macarena. Creo que el frío de esta fresca mañana otoñal pudo haber cogido por sorpresa a una musaraña recién salida del cascarón. Os puedo asegurar que no paraba de temblar a una velocidad tremenda. Me fué imposible congelar el movimiento espasmódico de su cabeza y por eso aparecen movidas las imágenes.


  En mis tiempos mozos había tres grupos de Musarañas: las grises de dientes blancos (Crocidura) las de dientes rojos, a menudo bicolores (Sorex) y las negras de costumbres semi-acuáticas (Neomys). Recuerdo estar analizando egagrópilas en el laboratorio de la SGHN, y casi todas las mandíbulas encontradas se correspondían con Crocidura suaveolens y C. russula, si no recuerdo mal. Esta de la foto me parece una de este tipo (Común/Campesina), pero no es el campo que mejor conozco. Además imagino que los biólogos ociosos ya les habrán cambiado el nombre por "Pseudocrocidura", "Hipersorex" o "Neoneomys". Son ganas de tocar los cojones, mayormente....
  A ver si alguien puede echar una mano en la identificación.


  Tengo por norma general no manipular la fauna, así que decidí dejar al minúsculo carnívoro en su sitio hasta que los rayos del sol benefactor le elevaran su temperatura corporal. No sé si hice bien o mal.
  La verdad es que esto de la mastozoología es algo que exige gran dedicación, como podréis ver en el interesante blog de Inés García de Castro (Cuaderno de una bióloga de bota). Os recomiendo la visita.

 Y con esto acabo. Hasta la próxima.