Seguidores e seguidoras

viernes, 1 de marzo de 2013

A Frouxeira, pequeños cambios.

FILOSOFADA PREVIA
 Es curioso como los problemas pequeños o medianos pueden acabar afectando con mayor intensidad que aquellos otros de mayor gravedad pero que nos resulta más natural asumir. La desaparición de un ser querido, un accidente grave, las rupturas sentimentales o la pérdida del trabajo generan momentos terribles para el que los sufre, casi imposibles de soportar en ocasiones. Todas y todos nosotros hemos pasado por algún caso de este tipo, o de varios de ellos, aquellos más desafortunados (aunque también conozco algún caso extraordinario de una persona que pareciese no haber conocido jamás lo que es el sufrimiento, dichoso él!). En el momento es un shock y queda uno hecho trizas, pero pasan los días y la vida vuelve a la normalidad, porque no queda otra. En mi caso, la pérdida de mi padre hace unos años fué el último golpe de este tipo que me tocó (de manera muy directa, os lo aseguro)
    Sin embargo pienso que la conjunción de varios problemas pequeños o medianos que suceden de manera simultánea, pueden llegar a dañarnos muchísimo más si se repiten en el tiempo. Los niveles de estrés y de depresión en estos caso llegan a ser de tal magnitud que literalmente nos impiden realizar muchas tareas con una mínima concentración. Y lo peor, en mi opinión, es que nos resulta más difícil explicar a los demás la complejidad de lo que nos ocurre. Cuando hay un fallecimiento o pierdes la casa, digamos, no hace falta dar muchas explicaciones a los demás. Pero si uno padece una serie de dificultades entrelazadas que durante años minan el espíritu y debilitan la mente, se convierte en un fenómeno extraordinariamente difícil de de hacer comprender. Sólo el que lo padece lo puede entender. Pero he aprendido algo de todo esto.  En el mes de Enero, como sabéis, me tocó afrontar un episodio que se prometía complicado. Y sin embargo, a pesar de todo, trajo una serie de consecuencias positivas muy interesantes. Al final, casi fué una bendición en ciertos aspectos. Algunos ya os habréis dado cuenta de que no soy ateo y que el retrato de Shiva en el lateral del blog no está puesto por casualidad;  así que sólo añadiré que.... lo que viene, que venga.
  Pero estamos en tiempos muy difíciles. Y sé que son muchísimas las personas que están sufriendo. Problemas graves en ocasiones. O asuntos "menores" pero igualmente descorazonadores y dolorosos en otras. A toda esta gente quiero dedicar esta modesta entrada "terapéutica". Va por vosotros!!

A FROUXEIRA, PEQUEÑOS CAMBIOS

 Bueno, como quiera que últimamente no puedo dedicarme a lo que uno quisiera (la Sádhana) debo ser práctico. Y no hay mejor válvula de escape para la presión que un visita a mi laguna favorita. Al amanecer una pareja de Corzos me recibían en los famosos prados de Taraza

Corzos (Capreolus capreolus)

Dentro de unas semanas empezaremos a ver las persecuciones entre machos y hembras y a escuchar los "ladridos" que emiten para marcar paquete, perdón, quería decir territorio.
  Los paseriformes sedentarios ya cantan sin parar a primera hora. Zorzales, Mirlos, Chochines, Petirrojos o Acentores son de los primeros en iniciar la temporada de cría por aquí. Un buen momento para iniciarse en el conocimiento de los cantos, pues todavía son pocas las especies que lo hacen. En cuanto lleguen las estivales ya se mezclan demasiados cantos, y resultará más complicado para la gente sin experiencia.

Acentor (Prunella modularis)

 En la laguna de Valdoviño hay pequeños cambios, como era previsible en estas fechas. Los Patos buceadores (Aythya spp) la han abandonado ya y se nota un pequeño incremento en otras anátidas. De los más destacado, hoy he podido censar:
-24 Zampullines (Tachybaptus ruficollis)
- 117 Cercetas (Anas crecca)
- 34 Patos cuchara (Anas clypeata)

Bando de Cucharas (Anas clypeata) en la orilla norte de la laguna

  Buena cifra de Cucharas para esta laguna, donde no resulta una especie especialmente abundante. Al contrario, el Anade friso (Anas strepera) se ha convertido en la segunda anátida más común, con bastantes parejas reproductoras todos los años.


 Patos cuchara (Anas clypeata)

Anades frisos (Anas strepera), pareja

 A "contraluz totás" me encontré dos Bisbitas alpinos (Anthus spinoletta), invernante común tanto en la laguna como en los prados encharcados de la zona.


 Y una Gallineta (Gallinula chloropus), un rálido tímido y difícil de sorprender. Ya he comentado antes que la masiva aparición del Jabalí (Sus scrofa) en humedales de la comarca coincide cronológicamente con el declive alarmante de éste y otros rálidos.

 Gallineta (Gallinula chloropus)

   La Focha (Fulica atra) es más numerosa en A Frouxeira durante la dispersión e invernada , pero como reproductora es mucho más escasa e irregular que la Gallineta.

Fochas (Fulica atra)

 Bueno, os dejo que tengo que comer, para volver al hospital por la tarde (nada, una "jovenzuela" que quiso realizar filigranas con el balón tipo Messi y sacó la prótesis del sitio.... )

6 comentarios:

  1. Vaia home, sinto o da patrona. A ver se non é moita avería.
    Noutra orde de cousas, vaia presa que teñen os corzos en descorrear este ano. Nótase que non fixo frío e que estiveron ben alimentados.
    Non obstante, é loóxico que os da Taraza estean listos antes que os de Pedroso. Treime que poñer a rebuscar, a ver como foi a formación das cornas deste ano.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A avaría neste caso (bastante habitual na xente maior recén operada)é pouca, e xa está "reparada". En compensación do seu novo ingreso voume tomar mañá unha xornada completa para bichear. Bueno, sempre que esta noite non haxa outra inundación, outro desplome de teitos ou un incendio nos bloques dos que agora son presidente (creo que ata dentro de dous días non toca outro...)

      Eliminar
  2. O de encadear lesions coa protesis soa moi monarquico.. ;)
    Eu este ano de acuaticas vou moi xusto, un par de azulons e outro de corvos mariños, de charnecos nen rastro..

    Cesar Ayres

    ResponderEliminar
  3. César, César, que non están os tempos como para falar nin da Monarquía nin do Vaticano. Porque a verdade é que levan unha tras outra. Os republicanos e ateos debédelo estar pasándo pipa (e un servidor case que tamén, siceramente)

    Unha aperta.

    ResponderEliminar
  4. Olá Xabi
    Nem saberás quem som vaia, primeiro aguardo que esse contratempo a estas alturas esteja amanhado com bem assim o espero; e que vaias até a Frouxeira a ver os parrulos e demais bechos, vémonos lá
    P.S
    Saúde e terra, ah, eu gracias a deus som ateu.
    Miguel Vento (Valdovinho)

    ResponderEliminar
  5. Olá Miguel:
    Cómo nom vou lembrar quém és, logo da que "liamos" ti e mais eu na CIG de Bazan!!
    Graças pola visita e a ver se nos vemos por alô (ti pasavas o verao no cámping, nom si?)
    Umha aperta

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos