Seguidores e seguidoras

viernes, 30 de agosto de 2013

E agora un Carrán do Caspio (Sterna caspia)

 Nesta época do ano e sempre que a lagoa de Valdoviño estea aberta, pois ocorren estas cousas. É un "non parar". Agora apareceu un espectacular Carrán do Caspio (Sterna caspia), que entrou ao lago e, despois de se alimentaren durante unha hora, desapareceu. A familia dos carráns adoitan permanecer pouco tempo nas augas da lagoa. Poden descansar un pouco máis, se hai temporal, pero botan uns minutos e marchan para o mar, por onde seguirán os seus longos percorridos migratorios.



  Ésta é probablemente a miña terceira observación da especie na localidade, logo dunha cita de 2 exemplares o 7 de Setembro de 1988, e outro exemplar, identificado en grao de probable, en Setembro de 2003, penso. Trátase polo tanto dun ave moi escasa.



   Como digo, logo de botar un rato pescando e descansando no areal, perdino de vista. Así que imaxino que nestes momentos estará camiño de Baldaio, Ponteceso ou O Grove.



Carrán do Caspio (Sterna caspia)

Quizá a causa da súa fuxida foi ésta:


   Un helicóptero e un avión de Salvamento marítimo apareceron en escea voando baixo mesmo sobre a barra dunar. Comentáronme que había tamén un remolcador no mar. Mala cousa. Esperemos que se trate só dun simulacro e non doutro naufraxio máis na nosa costa.


   Despídome cunha foto que pensei que me saíra moi mal, pero resulta que ao final, a pesar de estar mal encuadrada e mal enfocada.... ten o seu aquel.... Deume unha idea para practicar.



martes, 27 de agosto de 2013

Una rareza en Valdoviño (Calidris pusilla)

      Mis planes para hoy eran bien distintos inicialmente, pero acabé en la laguna de Valdoviño (A Coruña), a donde me había acercado para controlar el estado del canal y donde quiso el destino compensarme, con una observación de esas que suceden muy de vez en cuando.


    El canal está definitivamente cerrado, así que ya ha comenzado la crecida, lenta, pero progresiva, hasta llegar a sus máximos niveles de inundación. Esperemos que no acabe con el esperpento de los últimos dos años y se permita abrir mecánicamente antes de que alcanze las cotas brutales de los últimos inviernos. Por el bien del ecosistema.


 Los estupendos fangales del NW están ya cubiertos, y ahora el intermareal cercano al "Pozo do Cura" se revela como uno de los más querenciosos para las aves. Allí fué donde hoy nos pusimos las botas con la presencia de un pequeño grupo de limícolas, modesto en número, pero de calidad. 
Con un protagonista destacado:



La verdad es que si no fuera por Pablo Gutiérrez, que apareció por allí, habría dado este pequeño correlimos por un menudo (Calidris minuta) . Pero resultó ser toda una bomba, de esas que mobilizan a las masas de bimberos: un Correlimos semipalmeado (Calidris pusilla), ave de procedencia norteamericana y que se presenta ocasionalmente por la costa gallega.


   Además de la pequeña palmeadura interdigital (muy poco visible) hay otros rasgos que le diferencian del menudo, como el manto gris uniforme, o la forma más robusta del pico, ligeramente más ancho sobre todo en la punta. Como digo, jamás me habría percatado de no haber estado Pablo por allí, que me estuvo explicando las características de la especie. Pongo una serie de fotos, que igual pasan veinte años antes de volver a verlo en A Frouxeira.




Correlimos semipalmeado (Calidris pusilla)

    Además de este glamuroso visitante, había más cosas interesantes:

- 7 Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula)
- Unos 30 Correlimos comunes (Calidris alpina)
- 1 Correlimos zarapitín (Calidris ferruginea)

Correlimos zarapitín (Calidris ferruginea)

- 15 Archibebes comunes (Tringa totanus)
- 1 Aguja colinegra (Limosa limosa) juvenil


    Pablo alucinaba cuando vió a qué distancia disparo habitualmente con mi pequeña SX50 de 500 eurillos, y lo bien que quedan las fotos (esta limosa estaba donde te dije)


Aguja colinegra (Limosa limosa) juvenil

 Pero no sólo de limícolas vive el hombre. Un Aguila pescadora (Pandion haliaetus) en pleno lance de pesca y un hermoso Martín pescador (Alcedo atthis) alegraron aún más la mañana. Que no se diga.

Martín pescador (Alcedo atthis) en "O Pozo do Cura"

  Tenéis suerte, que sigo de baja por la rodilla y no puedo llevar más óptica que la cámara pequeña. Así toda mi ocupación era sacar fotos, para vuestro solaz, que diría Don José Curt, el viejo maestro.

 Hasta otra.

sábado, 24 de agosto de 2013

Fechou a lagoa

Pois semelha que, finalmente, o peche da canle de desaugue da lagoa é definitivo. Se as marés de quasse cinco metros non fôrom quêm de a abrir, muito me temo que já começóu o lento processo de enchido da lagoa, devido aos aportes fluviais e aluviais. Assi que cómpre desfrutar do passo migratório nestes dias ou semanas que ficam até que desapareça o inter-mareal.

 Ponho-vos umhas fotos tiradas ontes na Frouxeira, por onde andavam tamém Antonio Gutiérrez, Pepín Rivera e o colega zamorano Juan Carlos Milán, que segue de cámping por alô.
  A verdade é que boto de menos fazer entradas mais diversas (botánica, entomologia, herpetologia,...) mas, por diferentes motivos, a penas podo me despraçar a outro lugar que nom seja Valdovinho. Ése é o motivo polo que, dum tempo para acô, prácticamente todas as fotografias som de aves.

 Pato frisado (Anas strepera) macho coa plumagem de "eclipse"


Águia pescadora (Pandion haliaetus)

 Aves aquáticas e marinhas no areal da Frouxeira, numha image clásica

Biluricos comúns (Tringa totanus) juvenís


   E, por outra banda, hoje ando canso (por umha boa "causa") e serei mais breve do habitual. Assi que vos deixo.

 Umha aperta

jueves, 22 de agosto de 2013

Looking for the SX50 limits

A few days ago, was experimenting again with my compact camera. Taking photos of moving objects with a "birdge" camera, as a bird flying, is something much more difficult that with a reflex one. But I have discovered some mistakes I usually made each time I tried. First of all: the zoom. I abused with it, cause if choose a maximum zoom (equivalent to a 1200 mm lens!), it´s quite imposible to frame the object, at least for me. Bridge cameras need much time to focus (reflex are really quick) , and this means another problem with flying objects.


 So, I decided reduce zoom when focus some gulls (medium of scale, around 600 mm), for better catching birds into frame. And worked!!


  Another handicap was chosen shot speed. I understood that a faster speed was necesary, and went up until 1/500 sec first...


...and 1/1000 sec after. Then, gull became "freezed" enough.

Black headed Gull (Larus ridibundus)

    Just in lagoon shore, a Lesser black-backed Gull, highly contrasted over dark waters, was a new oportunity for prove. On that sunny morning, light was really intense, and wanted to photograph it without "burn" the whites. Diaphragm don´t close more than F: 8 in SX50, so you must increase shot speed in those occasions when light is higher .

Lesser Black-backed Gull (Larus fuscus)

  Well, as you can see, I keep on proving...

   Greetings.

domingo, 18 de agosto de 2013

Bilurico claro (Tringa nebularia)

    Esta mañá xuntábamonos Antonio Gutiérrez, Juan Carlos Milán e máis eu na ribeira oriental da lagoa de Valdoviño (A Coruña) para ver as novidades de limicolada; que son poucas. Apenas 12 Píllaras reais (Charadrius hiaticula), 4 Pilros (Calidris alpina) e 2 Biluricos comúns (Tringa totanus).
  A miña apreciación inicial de onte pola tarde parece confirmarse. A canle está pecha con baixamar. Non sei como afectarán as mareas vivas da próxima semana, pero se non a abren de novo, dará comezo o tradicional proceso de enchido do vaso lacustre, ata acadar o seu nivel máximo, algo que viría este ano con case dous meses de retraso con respecto ao que é habitual. Desde onte xa se apreciaba un lixeiro aumento no nivel hídrico da lagoa, tendo desaparecido algúns metros de ribeira lamacenta.

  Hoxe un Bilurico claro (Tringa nebularia) achegouse ata a canle próxima á pista e me permitíu tomar unhas imaxes que me faltaban para a miña colección..... ata que pasou o de sempre. Un cancodrilo que se meteu na auga (nun espazo protexido...) e asustou a limícola. Logo os donos puxéronlle a correa (nun espazo público galego....) mentras miraban para outro lado.


   Esta ave é unha das limícolas máis representativas dos humidais galegos durante o inverno. De feito, Galiza acolle máis do 30 % dos efectivos invernantes en España (fonte: Martí, R. & Del Moral, J.C. 2003 La invernada de las aves acuáticas en España), e conta con varias localidades onde a especie supera o centenar de exemplares invernantes, como a Ría de Arousa ou a de Ortigueira. Na Frouxeira aparece nos pasos.

Bilurico claro (Tringa nebularia)
Foto: Compacta bridge Canon SX50

    Mentres o Bilurico estaba tranquilo puiden pillalo bastante ben, pero en canto "puxo o turbo", a velocidade de disparo escollida (1/320 sec) quedouse francamente escasa. A maioría das fotos saíron movidas.


   Adoita ter un comportamento predatorio moi característico, que facilita a identificación mesmo a gran distancia. Métese na auga e vai correndo a toda velocidade coa peteiro metido e aberto, buscando pequenas presas como alevíns de peixe ou camaróns. A canle na que pescaba éste da foto está cheia de pequenos góbidos (Gobidae sp), que supoño que serán a presa maioritaria.


  A verdade é que tiña moitas ganas de fotografar esta limícola, das máis elegantes que temos.
 

sábado, 17 de agosto de 2013

Sólo falta que cambie el viento

   ÚLTIMA HORA: Cando son as 19,00 horas do sábado, acabo de chegar da praia de Valdoviño, onde observei que a canle de desaugue estaba completamente pecha, coincidindo coa baixamar. Non sei se a preamar romperá a cativa barra de area formada, algo que pasa en ocasións, ou estamos ante o peche definitivo. Estaremos atentos.

  Si me dicen hace veinte años que a estas alturas del año la laguna iba a encontrarse con su nivel mínimo histórico, pensaría que se trataba de alguna broma. Porque estamos a 17 de Agosto (aniversario, por cierto, del asesinato de Alexandre Bóveda a manos de los fascistas en el 36). Las condiciones siguen siendo magníficas para el paso y sólo hace falta que cambie un poco el viento para que empiece la "fiesta".
   Lo ideal sería la típica situación en que una borrasca queda estacionada en el atlántico, generando vientos del sur en la costa atlántica gallega, mientras que en el Cantábrico se mantienen variables o calmos. Eso sería una situación óptima para la sedimentación de limícolas, charranes y otras aves.
   Hoy me encontraba con Juan Pita y con un colega "pajarero" zamorano (Juan Carlos... no recuerdo el apellido) que se encuentra de camping por aquí. Pero antes estuve con otra tropa:

 Mi tesooooroo...

  Dos Ardillas rojas (Scirius vulgaris) se merendaban unas piñas en un pino rodeno de buen porte. Entre ellas se apreciaba una notable variación en el tono de su librea, mucho más pardo en el segundo ejemplar.


     Conocí su presencia por la zona en Marzo del 88, época en la que irrumpió (o reapareció, probablemente) en las áreas más litorales, aprovechando las grandes repoblaciones de Pinus pinaster y Pinus radiata que se llevaran a cabo años atrás. Llegó a ser un roedor muy común, viéndose incluso mientras atravesaba núcleos de población; pero pienso que ha experimentado un ligero descenso últimamente. La expansión el eucalipto en zonas ocupadas anteriormente por pinos podría ser una causa. Pero es sólo una sensación personal que tengo, aunque Purroy & Varela (Guía de los mamíferos de España Lynx 2003) señalan que su abundancia es variable, dependiendo de las cosechas de piñas.

Ardillas comunes (Scirius vulgaris)

   Únicamente 1/3 del lago  mantiene lámina de agua. Es la parte situada más al sur y junto a los carrizales.


  A la espera de que arrecie el suroeste, lo más destacado de hoy ha sido:

- 1 Garza imperial (Ardea purpurea) joven
- unas 20 Garzas reales (Ardea cinerea)
- 300-400 anátidas típicas (Anas strepera/platyrhynchos)
- 3 Cercetas comunes (Anas crecca). El otro día ya viera una con Damián. Probablemente habrá llegado también alguna ya a la ría de Ortigueira
- Un Aguilucho lagunero (Circus aeruginosus) juvenil
- 6 Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula)
- 2 Andarríos bastardos (Tringa glareola). Sin duda estamos teniendo un año excelente para el paso de este tringa.
- 4 Andarríos chicos (Actitis hypoleucos)
- 1 Martín pescador (Alcedo atthis)

Martín pescador (Alcedo atthis)

  El personaje más famoso de la semana, la Corneja cenicienta, sigue haciendo las delicias del personal. Hoy eran Juan Pita y el colega zamorano a los que se le abría la sonrisa de oreja a oreja al verla. Después de escuchar a Damián Romai (que viene a ser una edición de bolsillo de la Enciclopedia Espasa de Naturaleza), he descartado que pueda ser un ave de jaula, sino un ave salvaje divagante de procedencia europea.

Corneja cenicienta (Corvus cornix)

 Bueno seguimos vigilando.

viernes, 9 de agosto de 2013

Camiño do segundo aniversario

  A ponto de cumprirse dous anos desde a creación de "Bichos e demáis familia" quero aproveitar de novo para darvos as grazas a todos e todas as que seguides este espazo e comentades nel. O número de visitas diarias pasou daquelas modestas 30-40 persoas a máis de 100 actualmente, con picos de 400-500 visitantes nas entradas máis "top".  Seguramente a mellora nas ópticas e na calidade das imaxes ten algo que ver.

 Un voyeur na Frouxeira (foto cortesía de Antonio Gutiérrez)

   Dito isto, sempre vos dixen que este espazo naturalista mantívose grazas ao seguemento de todos e todas vós. Quero adicar unhas palabras especialmente ás persoas que teñen a cortesía básica de comentar e presentarse, valorizando así o esforzo que se fai para ofrecer unha entrada atractiva, con textos ben feitos e fotografías de calidade suficiente.
 Ao longo deste tempo fóron moitos os folgos que me aportaron xente coma Cosme Damián, Martiño Cabana, César Ayres, Quique Sampedro, Pepe Vidal, Paco Girón, Inés García, Eloi, Carlos, Paula, José Luis, Víctor, Jorge.... e tantos outros, incluído o mestre José Curt. Con unha lembranza moi especial para Pepe García Vizoso e José Angel Rodríguez, vítimas desa enfermidade terríbel que é o cancro, e que nos deixaron a pasada Primavera.

  Porque este ano 2013 está a ser verdadeiramente un auténtico "anus horribilis" para moitos e moitas de nós, como me tedes comentado en correos persoais. A nivel persoal as imaxes que me quedan na memoria son: hospital, disgustos, máis hospital, máis responsabilidade, problemas na comunidade de veciños, incertidume laboral propia e de amigos, perda para sempre de amigos, conflitos familiares, perda de vacacións... para qué seguir!  Sen embargo, o mes de Agosto tróuxome varias novidades que quizá acaben transformando este verán nun período inolvidable.

  Onte visitaba a Praia dos Botes e tiña ocasión de afotar un grupiño de Pilros tridáctilos (Calidris alba) que rebulían case entre as patas dos bañistas con total confianza.  Recoñezo que non son as miñas mellores fotos (onte non tiña a mente concentrada neles). Pero alomenos botamos un ratiño desfrutando con estas pequenas aves, que chamaban tamén a atención dos paseantes.
 

Pilros tridáctilos (Calidris alba)

     É ben sabido que a vida é unha caixa de sopresas. Un día estás lamentando unha perda, estresado sen durmir por un grave problema ou padecendo algunha lesión que te amarga durante días, e ao día seguinte pode aparecerche a ocasión de escreber un libro, tocarche a lotaría, atopar a persoa que che pode cambiar a vida ou plantar un carballo. Quizá este ano non acabe tan mal despois de todo e poda lembrarme del con alegría..

           Unha aperta moi grande e grazas por seguirme.

lunes, 5 de agosto de 2013

Outro raposo dormilón!

  O domingo á mañá, xuntábamonos unha boa tropa na lagoa de Valdoviño: Pablo e Antonio Gutiérrez, David Calleja, Pablo Pita e máis eu, Motivos había de sobra. A maioría das limícolas do sábado seguían por aló: Calidris ferruginea, Calidris minuta, Limosa limosa,.. Ademáis observáronse novidades entre as anátidas, coma 2 Patos culleretes (Anas clypeata), 2 Patos rubios (Netta rufina) e 1 Pato castaño (Aythya nyroca). En principio podemos considerar estas citas coma de aves salvaxes, que aparecen no verán de cando en vez, fuxindo da seca que padecen arestora os humidais españois. Tamén seguía polo areal o famoso Corvo cincento (Corvus cornix). Neste caso non teño claro que non poida ser un ave de gaiola fuxida de terras portuguesas, onde é habitual ter aves destas. Onte esquecín comentalo.

   Sobre o piñeiral das dunas, apareceu unha parella de Miñatos abelleiros (Pernis apivorus), rapaz que se volveu bastante común nos últimos anos por aquí. Pasaron case por encima miña, pero eu andaba a outra cousa. E esa cousa non eran senon dúas probables Folosas acuáticas (Acrocephalus paludicola), que me pareceu ver entre a canaveira seca do noroeste, entre outros paseriformes habituais do lugar. Desde logo os reclamos que lles escoitei coincidían 100% cos do exemplar que observara e afotara o ano pasado no mesmo sitio. Queda moito verán para confirmalo mellor...

  Pero a estrela da xornada foi outro Raposo "acuático" (Vulpes vulpes) que campeaba polo intermareal uliscando cada centímetro de terreo, mentras os corvos o miraban con recelo. Inicialmente pensamos que se trataba de "Dormilón", pero logo, comparando as fotos na casa, descobrín que é outro exemplar distinto.


      Na seguinte foto podemos apreciar que o deseño facial, e a propia estrutura son diferentes ás do raposo que fotografíaba mentras durmía hai unhas semanas (o raposo "Dormilón"). Penso que se pode tratar dún dos exemplares xóvenes deste ano que veu Pablo coa nai hai uns días, ou dunha femia non reprodutora. O ano pasado andaba unha femia en Taraza (raposa), que parece ter unha morfoloxía distinta a este da foto de onte. Máis ben me inclino por un xoven. Desde logo que ten cara de cachorro. Comparade vós.



   ...Pero se non é Dormilón, non cabe dúbida que é un parente cercano. Porque en canto saíu  do areal e veu unha zona protexida entre as canas, zas! deitouse a botar a siesta!!


   Son certamente uns raposos moi especiais estes nosos da Frouxeira. E, coma outros mamíferos carnívoros, déixanse ver arreo durante o día cada vez con maior frecuencia. Lonxe quedan xa os tempos dos "alimañeros", tristes representantes da maneira que tiña o franquismo de entender a política medioambiental.

 Seguimos informando.