Seguidores e seguidoras

lunes, 29 de diciembre de 2014

Villafáfila case baleira. Toma "inocentada"!

   Así é amigos e amigas. Nestes quince anos que levo visitando a reserva zamorana nunca vira aquilo tan triste en época invernal e tendo en conta ademáis que había un nível hídrico aceptábel.


        Contábame José Miguel, ún dos biólogos da reserva, que desde 1986 non se rexistraba unha invernada inferior aos 10.000 gansos (censaron 9.000 esta semana). Eu engado que o resto de anátidas estaba en números comparativamente piores.
 
 Bando de gansos en Villarrín

     A pesar do intenso frío e do vento que soprou con forza na xornada de onte puiden completar razonablemente ben algúns censos. Cubrín as principais lagoas excepto Salinas (Grande, Barillos, San Pedro, Bamba, Roal, Paneras, Rosa e Fuente). Os Gansos, pola complexidade e a loxística que supoñen, non pode censalos unha soa persoa. Vamos cos dados:

- 2-3 Garzas reais (Ardea cinerea)
- 1 Cegoña branca (Ciconia ciconia) en Villafáfila
- 102 Patos brancos (Tadorna tadorna) censados na Salina Grande
- 43 Patos asubiadores (Anas penelope)
- + Patos frisados (Anas strepera). Varias deceas
- 788 + Alavancos (Anas platyrhynchos). Non están incluídos grupiños menores que pastaban polas pradeiras nin os da Casa do Parque. 560 na S. Grande, 80 en San Pedro ou 148 Barillos-Paneras
- 195+ Cercetas (Anas crecca). Incompleto, pois había algún grupiño máis en Paneras e Barillos, pero moi poucas. Non creo que o total pasase de 300-500 aves. Un número baixísimo.
- 1 Pato rabilongo (Anas acuta) macho na S. Grande
- Aprox. 300 Culleretes (Anas clypeata), con 250 en S.Grande, 6 en San Pedro e + en Paneras, por exemplo
- Varias deceas de Patos chupóns (Aythya ferina) e cristados (Aythya fuligula) na lagoa principal do centro de interpetación.

- 26 Grous (Grus grus) voando en dirección E. perto de Tapioles esta mañá

 Ganso bravo (Anser anser)

Patos brancos (Tadorna tadorna) e outras anatídeas na Salina Grande
Foto: Canon SX 50  Distancia: 850 m aprox.

 Pato cristado (Aythya fuligula) femia

- 15 Avocetas (Recurvirostra avosetta) na S. Grande
- 1 Píllara real (Charadrius hiaticula) na Casa do Parque
- 8 Píllaras douradas (Pluvialis apricaria)
- 755 Avefrías (Vanellus vanellus) censadas esta mañá nas lagoas principais.
- 2 Narcexas (Gallinago gallinago) na Casa do Parque
- 103 Pilros comúns (Calidris alpina), case todos na Salina Grande
- 2 Pilros pequenos (Calidris minuta) na Casa do Parque
- 9 Combatentes (Philomachus pugnax) como mínimo. Quizá 3-4 máis
- 6 Mazaricos rabinegros (Limosa limosa) na S. Grande
- 2 Biluricos das rochas (Actitis hypoleucos) na Casa do parque
- 1 Bilurico alinegro (Tringa ochropus) na Lagoa de La Fuente

  Ademáis de acuáticas, Villafáfila é terra de aves terrestres tamén. Nesta visita sorprendeume a abodancia de rapaces medianas. Ademáis dos habitualmente numerosos Buxatos (Buteo buteo), Millafres reais (Milvus milvus) e Tartarañas das xunqueiras (Circus aeruginosus), sorprendeume o número tan elevado de Gatafornelas (Circus cyaneus); na miña opinión, unha das aves rapaces máis fermosas de Europa.  Igualmente avistaba un Esmerillón (Falco columbarius), pero me nego a publicar esas "fotos" tan horríbeis.

 Gatafornela (Circus cyaneus) macho

Gatafornela (Circus cyaneus) femia

    Podemos dicir que a única especie que mantiña un número digamos normal, sempre considerando que falamos de aves con moita variabilidade interanual, penso que era a Avefría (ún dos emblemas de Villafáfila sen dúbida).


      E xa vos digo que para fotar esta especie non hai mellor hide que o propio carro. Xa sei que non é moi ecolóxico (a min non me gosta tampouco) pero é moi práctico nestas zonas tan abertas.


       Supoño que nestas zonas agrícolas é doado que as aves se acostumen ao tránsito de veículos.

 Avefría (Vanellus vanellus)

      Os grupos de Avefrías pousados sobre a superficie conxelada das lagoas eran algo moi curioso de ver para este nativo da costa galega.
 

 Avefrías pousadas sobre o xeo na "Laguna Rosa"

     Poño unhas fotiñas de outras limis observadas.

 Avocetas (Recurvirostra avosetta)

 Bilurico alinegro (Tringa ochropus)

  De paseriformes pois moitas Lavercas (Alauda arvensis), Trigueiróns (Emberiza calandra), bastantes frinxílidos e 1 Picanzo real (Lanius meridionalis) no propio centro de interpretación.


  Por suposto non faltou algún Moucho, sempre tan simpáticos.

Moucho (Athene noctua)

   Déixovos cunha imaxe do atardecer na Tierra de Campos.
   
Solpor a carón dunha pombeira

     Isto foi todo.

viernes, 26 de diciembre de 2014

Barnaclas carinegras (Branta bernicla) en Ferrol

  A primera hora de la mañana pasaba brevemente por la laguna de Valdoviño, sólo para comprobar que la noticia de La Voz era un "fake". El lago sigue lleno, y desagua únicamente por el canal de la Xunta. Es cuestión de días que se cierre otra vez y vuelva a desbordar.

    En la ría de Ferrol venía lo bueno. Durante una visita de control localicé las barnaclas carinegras que había visto el otro día Juan Pita-Romero, y que descansaban en la playa de Maniños.


   Tenía muchas ganas de afotar este ganso, que seguramente es más común de lo que pensamos. Los últimos inviernos se ha vuelto regular en la costa norte con apariciones, por ejemplo, en las rías de Ortigueira y Ferrol.



   Esta mañana la luz pues era la habitual a esas horas en Diciembre. Pero ahora que ya me entiendo mejor con la SX50 pude retratar a esta anátida con resultados que nunca hubiese esperado hace un año.


    La verdad es que los gansos (en gallego son "Gansos cabecinegros") se mostraron bastante confiados y permitieron que me acercara hasta unos 30 o 40 m. Lo suficiente para acribillarlos a fotos. Aunque el fondo del agua tan blanco estropeó muchas fotos, por lo que me comentaba Fran Nieto en el Facebook, sobre las limitaciones que tienen las bridge cuando hay un contraste importante, como son los cielos grises tan comunes por aquí, o el agua de la ría en un día nuboso.
  Podría mejorar eso con el modo HDR (sobreponer imágenes sub-expuestas y sobre-expuestas para lograr un equilibrio), pero sé que lleva tiempo editar esas imágenes así que, por ahora, voy a abstenerme de utilizar esa prestación del HDR. Quizá más adelante....


    Después de consultar con Damián, me ha quedado claro que son dos ejemplares jóvenes de la subespecie Branta bernicla bernicla, la más común por aquí en invierno. Hace unos veinte años tuve la fortuna de observar un grupo de 5 barnaclas en la laguna de A Frouxeira, pero lo habitual es que nos visiten ejemplares solitarios o en grupos mínimos (acabo de enterarme que tenemos una pequeña "invasión" de la especie, con 5 ejemplares en Ortigueira y 22 en la ría de Vigo, por ejemplo)


     Como digo, estos individuos eran relativamente confiados (algo de culpa tendrá la ropa de colores discretos y el movimiento muy lento del observador). Pude observar escenas de alimentación, limpieza del plumaje e incluso de amenaza hacia una Corneja que se aproximó demasiado.
  La barnacla carinegra es vegetariana, y en Maniños estuvieron comiendo un alga llamada Lechuga de mar (Ulva lactuca, graciñas Eloi!).

Barnacla alimentándose con lechuga de mar




   Es increíble que una ría tan humanizada como la de Ferrol nos depare estas sorpresas. A veces imagino lo que podría haber si tuviese un mejor estado de conservación y pienso que podría ser algo parecido a lo que es hoy Ribadeo.


Barnaclas carinegras (Branta bernicla), con los astilleros de Ferrol al fondo

   La siguiente imagen es lo que podemos llamar "el momento Antonio" (aunque el "chorrete" no es tan líquido como el de las gaviotas)


    El problema es que tenía las aves de espaldas casi todo el tiempo, pues miraban en todo momento para el mar. Si avanzaba lateralmente para cogerlas de frente tenía contraluz; y si me acercaba desde donde estaba, las barnaclas se movían un poco dándome la espalda. Así que no pude tomar fotografías de frente, para apreciar bien la coloración ventral, pero si Damián dice que son B.bernicla bernicla, pues son B. bernicla bernicla.


    Si digo que pasé más de una hora observándolas y fotografiándolas no exagero.  Y pienso que mereció la pena, aunque lametablemente tiré la mayoría de las fotos con velocidades muy lentas (1/100 o 1/160), y las barnaclas estaban moviéndose todo el rato. Creo que debí subir un poquillo el ISO para aumentar la velocidad. En fin,...fallos de novato.





     Como ya he dicho,  soy muy optimista (quiero serlo) sobre el proceso de saneamiento de la ría. Conociéndola como la conozco estoy seguro que en los próximos años vamos a tener sorpresas como ésta con cierta frecuencia, a poco que mejore la calidad de las aguas.



  Os dejo con estas fotos de la Barnacla carinegra. Un visitante de invierno que aportará caché a los censos de acuáticas, si deciden quedarse por aquí hasta Enero (malo será).



  Felices festas!

miércoles, 24 de diciembre de 2014

Última hora: a lagoa da Frouxeira baleirando

  Polo visto, e sempre segundo a prensa local, a lagoa estaría nestes momentos baleirando rápidamente de nivel (preme).



  O último parágrafo do artigo de hoxe di textualmente:

    "Por su parte Medio ambiente confirmó que se actuó en A Frouxeira según el protocolo y que pese a haber desplazado una máquina, LA BARRERA SE ROMPIÓ DE MANERA NATURAL"

  Como sabedes os lectores deste blogue, a Xunta (presionada polas organizacións conservacionistas) leva anos invertindo tempo e cartos en impedir que a lagoa se baleire. A canle que abren agora cada inverno ten precisamente ese fin: impedir que se baleire, aínda que algúns afirman exactamente o contrario.

  Xa sei que me repito, pero é que isto xa empeza a semellarse á película aquela do "Día da marmota", na que Bill Murray desperta un día tras doutro para repetir o vivido.

  En fin, o Nadal parece que nos trae un regaliño moi esperado polos ornitólogos, como é o baleirado da lagoa. Agora terá unha situación hídrica ideal que, de producirse ese inverno tan frío que anuncian algúns meteorólogos, pode traernos un montón de observacións moi chulas para os habituais da Frouxeira.

  Mañá vou ir ata aló a ver se esa noticia é correcta (porque o que digan os periodistas hai que collelo con pinzas)

lunes, 22 de diciembre de 2014

SX50 vs EOS 450D + Tamron 150-600 (2ª parte)

Parece que algún lector está especialmente interesado nesta comparativa que fixen o outro día (foi unha "frikada" que se me ocorreu naquela chuviosa mañá no Seixo). Pídeme Pablo Pita que poña fotos con máis resolución para apreciar mellor os matices e iso imos facer. Non vai ser a tamaño completo, pero recurtei as fotos (para que "pesaran" menos) e subinas cunha resolución máis alta de 1500 píxeis de ancho. Penso que chega ben para facerse unha idea.

  As dúas primeiras fotos están coa mesma ISO 400, aínda que a tomada coa reflex (foto 1) se disparou cunha velocidade máis rápida de 1/100 seg co que, teóricamente, se mellora o enfoque cando traballas con estas focais e cun obxecto animado. Non sei por qué a foto bridge (foto 2) quedou con ese matiz maxenta (rosáceo, vaia) que non fun capaz de quitar nin editando o tono.

Foto 1
 450D + Tamron 150-600  ISO 400   V: 1/100 seg   F: 6,5

Foto 2
SX50   ISO 400  V: 1/60 seg   F: 6,5

   As seguintes xa se puideron tirar cunha sensibilidade máis axeitada (ISO 200 a reflex e 125 a bridge). En ambos casos con velocidade de obturador lentísima. A pesar do trípode é algo insuficiente para traballar con estas focais. Xa dixen que a proba foi moi esixente para ambas máquinas. E insisto en que disparar a una ave ás tres da tarde un día de sol en Zamora ou Cádiz é moi doado porque podes usar velocidades rápidas para estes zooms, pero facelo ás nove da mañá un día de inverno en Ferrol, pois é como facelo coa luz apagada.

  Que ninguén se me moleste por isto ollo; só é unha maneira de loubar as prestacións destes equipos, que se comportan moi dignamente en condicións moi adversas. Pensade que estaba orballando sen parar e o sol apenas saíra un pouco dun horizonte completamente cuberto!!!

 Foto 3 
450D + Tamron 150-600  ISO 200   V: 1/60 seg   F: 6,3

Foto 4
SX50 (215 mm focal)  ISO 125   V: 1/50 seg   F: 6,5

   Persoalmente  creo que calquera dos rivais desta comparativa teñen unha relación cualidade-prezo simplemente IN-COM-PA-RÁ-BEL. Quen estea disposto a gastarse 3000 ou 4000 euros e a levar un armatoste de cinco quilos que te rebente as cervicais poderá disparar fotos mellores, sen dúbida. Pero con estas livianas pequerrechas é como levar unha piruleta. E, por certo, sorprendeume o peso moi contenido deste Tamron. Quizá a miña próxima compra fotográfica, dentro duns anos.

domingo, 21 de diciembre de 2014

Preparando o censo en Ortigueira

   Os censos de Xaneiro están á volta dun mes. Este ano vou colaborar centrándome nas rías de Ferrol e Ortigueira, onde xa hai que ir mirando cómo está a cousa para que cando cheguen as datas válidas saibas xá qué buscar e cómo censar; vamos, que toca preparar os "precensos", como lles chamo eu.

 Anátidas frente a vila de Ortigueira

     Esta mañá o día amencía con néboas e moita nubosidade. Éste foi o motivo polo que decidín "abortar misión" cando estaba empezando a facer censos completos. Por agora podo facelo, pero cando cheguen as datas oficiais, haberá que contar estea como estea o tempo.
 
      Cada ano hai cambios. Lembro algún inverno no que o Mera baixaba con moita auga e sedimentos, e no que grandes bandos de Asubiador (Anas penelope) escolleron precisamente a enseada de Mera para repousar. O ano pasado sen embargo a zona preferida foron as canles centrais da ría, na zona de Senra-San Claudio-Ortigueira, especialmente durante o período da baixamar. E este ano parece que vai ser igual.
    Un total de 970 Asubiadores concentrábanse hoxe nas canles centrais. Contaba tamén un grupiño de 72 Cercetas (Anas crecca) e 41 Culleretes (Anas clypeata) xa en Ortigueira. Calculo que uns 300-400+ Alavancos (Anas platyrhynchos) estarían hoxe por alí, así como os 224 Rabilongos (Anas acuta), censados con precisión hai quince días.

  Tomei un par de fotos de grupos pequenos de anátidas, pois a néboa e a distancia impedían a fotografía na zona onde estaba todo o mogollón.

 Grupiño de Cercetas (Anas crecca)

    Cada especie ten a súa favorita de aliemntación e descanso. Os Rabilongos (Anas acuta) son a especie máis fiel a estes lugares. Con baixamar están todos na "Curva", un meandro que fai a canle central na parte sur do estuario:

 Grupos de Rabilongos (Ana acuta) e anas spp na marxe esquerda da "Curva"

   Precisamente alí estaban hoxe os 2 Gansos cabecinegros (Branta bernicla) que levan uns días por aquí. Poño unha foto testemuñal.

Gansos cabecinegros (Branta bernicla), no centro da imaxe

    No porto, onde me xuntei coa tropa do "Grupo Ornitolóxico Calidris" (Álvaro e cia), un Pentumeiro (Melanitta nigra) foise achegando ao peirao mentras se zampaba unha morea de Caranguexos comúns (Carcinus maenas)


    Xa me parecera o outro día un macho xoven, polo culmen amarelo (a parte superior do peteiro), e hoxe confirmeino. O tío pégase cada atracón de crustáceos que nin se entera dos fotógrafos.

Pentumeiro común (Melanitta nigra) macho 1º inverno

    Unha Mobella grande (Gavia immer) nadaba tamén pola zona do porto.

Mobella grande (Gavia immer)

    Puxémonos a falar e apenas controlei nada máis que 10 Cullereiros (Platalea leucorodia), 6 Mazaricos rabinegros (Limosa limosa) e 3 Mergos cristados (Mergus serrator), que puiden afotar.


Mergos cristados (Mergus serrator)

  Ben, pois xa está. Se todo vai ben e o tempo o permite a próxima entrada corresponderá xa á excursión de Nadal. Aínda non está fixado o destino, pero aló nos veremos!