Seguidores e seguidoras

sábado, 4 de enero de 2014

Espectáculo em Ortigueira

  Ontes fazia a última saída relaxada antes dos censos (hoje é "dia de reflexom"). Ademais, adiquei-na à fotografia únicamente, levando para alô tanto a cámara bridge (Canon SX50) como a reflex (EOS 500 + Tamron 70-300). Alternei ambas máquinas ao longo da manhá.

  Na praia e porto de Carinho, pois poucas novidades. Isso si, a famosa Gaivota de Bonaparte mantinha-se no seu canto favorito do peirao (comentava-mo Ricardo Hevia, que aparecia por ali).



   Botava de menos a fotografia reflex para aves en vó. Quánto mais doado resulta! Coma sempre que colho a reflex já nom lembrava apenas os controis e custa-me muito enfocar em modo manual aínda. Mas, como dizia o mestre Antonio, qué divertido é afotar gaivotas nun porto coa reflex!


  Aguantando coma podia o forte vento que soprava em Carinho puidem desfrutar moi perto das idas e vidas deste visitante neártico.


Gaivota de Bonaparte (Larus philadelphia). Fotos: EOS 500

 Previamente, umha Gaivota cana destacava pola sua delicadeza, entre os seus parente maiores concentradas na praia. Esta fermosura de gaivota aparece sobretodo canda temporais de neve e vagas de frio na Europa occidental. Assi pois, éste nom semelha bom ano para a observarem. Nesta ocassom empreguei a bridge (era muita a distáncia):

Gaivota cana (Larus canus). Foto SX50

  Ía achegar-me, pero um plástico preto que se levantou co vento de entre as dunas asustou todas as aves da praia, que saíron voando.

 Já no estuário de Ortigueira, o vento soprava igual de molesto. Polo menos saíu o sol (que se botava de menos). 3 espectaculares Garças brancas (Egretta alba) e un mínimo de 7 Pentumeiros (Melanitta nigra) foi o máis salientável. Certamente as aves estavam moi agochadas entre as canles dos intermareais (unhas canles moi profundas hoje por mor da baixa-mar viva).

  Na seguinte imagem aparescem as tres especies de limícolas meirandes da ria de Ortigueira: Maçarico chiador (Numenius phaeopus, esda.), Maçarico real (Numenius arquata, dta.) Gavita (Haematopus ostralegus, arriba). Todas elas tenhem nesta ria ún dos seus principais lugares de invernada na Península Ibérica. Resulta impossível visitar a ria sem as ver!

"Os tres grandes" de Ortigueira. Foto: SX50

    Os que me ofrecérom o melhor espectáculo da jornada fórom os Culhereiros (Platalea leucorodia). Até un total de 17 exemplares chegárom a se juntar no intermareal do porto. Assi de memoria penso que se trata da cifra de invernada máxima registada (que era de 15), aínda que durante o passo outonal chegou haver até 26 indivíduos, o passado Setembro. Umha mostra do incremento desta espécie que, o mesmo que os ardeidos, estám a aumentar moito os seus efectivos no país todo.


Fotos (2): EOS 500 + Tamron 70-300

  Empreguei tanto a reflex como a bridge, para que vejades a diferença (se a vedes) entre ambas, manexadas pola mesma mao e em igualdade de condiçoes.


Fotos (2): Canon EOS 500 + Tamron VC 70-300 SP

 Foto: SX50

  Havia tres indivíduos anelados. E já sabemos a sua origem graças, cómo nom, ao grande Antonio (rápido coma umha centelha para estas cousas).
   Éste, foi anelado en Terschelling, Boschplaat (Holanda) en Julho de 2012 por Harry Horn. E leva com nós desde finais de Novembro.

Culhereiro anelado em Holanda. Foto: SX50

 E estoutro foi marcado na Alemanha, em Niedersachsen, Maio de 2009, por W.G.S.I. (foi o "nome" que me deu Antonio... bem vale)

Culhereiro anelado em Alemanha. Foto SX50

O seguinte tamém foi anelado em Terschelling (Holanda), por Harry Horn, em Agosto de 1994 (já tem anos!). Todas som havituais da ria, polo visto.

Culhereiro marcado em Holanda Foto: SX50

Foto SX50

  Nom sei se devido à forte baixamar ou para fugir do vento, mas os culhereiros achegárom-se muito cara o peirao de Ortigueira, oferecendo umha portunidade para as fotografar coma nunca antes tivera.

Culhereiro (Platalea leucorodia) Foto: SX50

  Em fim, paseino pipa, comparando as prestaçons das duas cámaras. Espero que vós tamém tivérades desfrutado co espectáculo. 
  Agora toca descansar, aclarar bem os olhos com algum colírio, e ir ponhendo a mente em "modo censo". Só esperemos que a chúvia nom nos machaque moito este ano. Pero nom tem boa pinta o prognóstico, nom.. 
Começamos!Venha:  1,2,4,6,8,10,20,30,40, 100, 1000, .....

4 comentarios:

  1. Hola Xabi:
    Primero, decir una vez más lo bonita que es " La pequerrecha" (Esa gaviota si que es pequerrecha, casi más que tu cámara ;-)
    Sobre la gaviota, no estoy seguro de que sea una argéntea ( tampoco puedo decir que no lo es) , aunque las patas se ven rosadas, no es un adulto completo (esas terciarias la delatan). Los tonos de gris en las fotos, no son muy fiables (La luz del día, los dominante de las cámaras, etc), el iris parece más rojizo que anaranjado... Habría que comparar los grises con alguna otra gaviota de las cercanías. Por estructura, si encajaría con una argéntea, pero no lo tengo claro del todo, sin ver otro manto gris, cerca (o más fotos del bicho desde otros ángulos).
    Las espátulas, son, efectivamente viejas conocidas de la ría (Seguro que el concello les hace precio ....).
    W.G.S.I, son las siglas del Working Group Spoonbills International; que son los que llevan esto de las espátulas anilladas en Europa; el coordinador, Otto Overdijk, está /estuvo enfermo, y lleva tiempo sin responder a sus lecturas. Una lástima, ya que Otto, era un relámpago con los historiales....
    La ultima, VERDE T, perdió hace años otra anilla verde en la otra pata, VERDE A
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Acabo de mandarche ao privado un par de fotos máis da posíbel arxéntea, a ver se ves algo.

      Eliminar
  2. Estupendo día de pajareo!
    Si no dijeras nada, la SX50 colaría como réflex...las fotos geniales.

    UN Saludo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias, Miguel. Cuando la aves están cerca se nota muchísimo. Pero (y ahora que no nos oye nadie) quizá no debí abusar tanto del zoom. A esa distancia a la que estaban las espátulas, pude quedarme en una focal de 800-1000 (con lo que además podría haber conservado la apertura 5,6) y habría logrado más calidad. Lo descubrí el otro día con el águila pescadora. La mejor foto fué la que le hice con menos zoom.
      Un saludo
      PD: Vamos a tener que hacer un foro propio los usuarios de la SX 50, ja, ja..

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos