Seguidores e seguidoras

domingo, 24 de agosto de 2014

Virtudes y defectos de la Canon SX50

   Si mi cámara está haciendo furor entre el colectivo de naturalistas no es casualidad. Su pequeño tamaño, su precio contenido y su tremenda versatilidad son un argumento que la deja sin rivales. Los fotógrafos que buscan calidad no la comprarán (aunque ayer mismo me enteraba de que algún ilustre fotógrafo  ferrolano ha decidido ya su adquisición) pero para nosostros es un regalo, inimaginable hace veinte o treinta años.


   Esta mañana pasaba por el embalse de As Forcadas, en Valdoviño. Su alto nivel de agua actual condiciona mucho la aparición de limícolas y otras aves migrantes. Así que la cosa estuvo un poco aburrida hasta que vi este joven Ratonero posado en una estaca.
   Según la nueva nomenclatura ahora se llama "Busardo ratonero". No sé si es un anglicismo (buzzard) o un gallleguismo (buxato), pero me parece correcto, por aquello de unificar criterios. En otros casos no opino lo mismo.


     Aunque el buxato es un ave bastante tímida, este ejemplar juvenil se mostró anormalmente confiado y permitió que tomara unas buenas imágenes. Aunque cometí un error imperdonable al no sacar el trípode del coche. A esa distancia habría mejorado muchísimo la nitidez de las fotos.
   Una de las vacas que pastaban por allí se acercó tanto que le atizó un golpe involuntario con el rabo, mientras intentaba espantar a las moscas. Nunca había presenciado algo parecido desde luego.

Busardo ratonero (Buteo buteo)

     Una de las cosas que echo de menos es poder jugar un poco más con la profundidad de campo. El rango que ofrece la SX50 es tan limitado (F 3,4 a 8) que, sobre todo si tiras del zoom, es casi como si tuvieras apertura fija. Y hoy presencié una escena tan curiosa que me hubiese gustado disponer de un rango similar al de mi reflex. Tuve que escoger entre el pájaro y la rapaz. Y escogí el pájaro. Os juro que no he retocado la imagen, porque la carita de malo que tiene el Petirrojo del fondo es la hostia (pinchad para ver la foto más grande).


    Como no había mucho ambiente, me pasé por los prados de Taraza. Después de haber leído un artículo de Fran Nieto sobre foto macro (el PDF del facebook) tenía el gusanillo y decidí practicar un poco.
   El problema es que en Valdoviño SIEMPRE hace viento. Sea temporal del SW, viento del NE o brisa marina; pero es raro ver las plantas sin movimiento. Y eso cuando quieres afotar insectos sobre umbelíferas, pues es un handicap importante. Al menos con mi equipo, por llamarle algo.

 F: 5 Vel: 1/400 seg ISO 200 (focal 9 mm)

    Como ya sabéis que prefiero no subir el ISO demasiado, tuve que limitar la velocidad a 1/320 - 1/400 seg. Para lo que se movían las flores me pareció escaso (no sé que opinan los expertos).. Y con ello tuve que bajar la profundidad de campo hasta el mínimo posible. Aunque después de haber leído el artículo de Fran, me ha quedado claro que a veces desenfocar el fondo o partes del objeto es bueno para centrarnos en lo principal.
   Como la SX50 no ofrece demasiadas opciones, pues ese debate no existe. Pones lo que puedes y listo.


      Se trata de una Avispa  alemana (Vespula germanica). Por las manchas de la cabeza, la "distancia malar" (entre ojos y mandíbulas), el color negro de la base de las antenas, el número de manchas del tórax o el color dominante amarillo de los senos oculares (grazas Toñito!)

Avispa alemana (Vespula germanica) F: 5 Vel 1/400 seg ISO 200 (focal 9 mm)

   Bueno,en estos días en que son noticia las Avispas asiáticas y el daño terrible que están causando en nuestros campos, me despido con una avispa autóctona.

3 comentarios:

  1. Non sei se che chegou o anterior comentario, penso que non.
    Nada comentábache que na miña opinión a véspora era V. germánica.
    V.austiaca ten a maior parte dos senos oculares negros mentres que o teu ex. os ten case enteiramente amarelos, deste xeito só nos quedaría a posible confusión con V.vulgares, moi común pola zona, pero esta última ten no clípeo unha característica mancha negra en forma de áncora que non ten o teu exemplar polo que só nos queda a posibilidade de V.germánica.
    Non sei si te liei máis u che aclarei algo...espero que o primeiro.
    Un saúdo.
    Toñito

    ResponderEliminar
  2. Espero que o segundo...non o primeiro jeje.

    ResponderEliminar
  3. Graciñas, Toñito. Na Chinery non vén ese rasgo dos senos oculares, pero volvín a consultar o resto das características e, efctivamente, corresponse coa germánica.
    ¿Qué guía usaches para saber iso, por certo? Agora que pillei unha de Libeliñas, igual me animaba a comprar algo máis de entomoloxía. Quizá coleópteros... A ver....
    Unha aperta

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos