Seguidores e seguidoras

martes, 7 de octubre de 2014

Una de climatología

  Hace años me preocupé de aprender algunas cosillas básicas sobre climatología y meteorología, aunque ya me he olvidado de muchas de ellas. Siempre he visto la estrecha relación existente entre clima y naturaleza. Os aseguro que cuando se conoce un poco este mundo de las variantes climáticas de tu región se comprende mucho mejor todo lo relativo a la distribución de las especies. De hecho para encontrar nuevas poblaciones de Lagartija de turbera (Zootoca vivipara) en el año 2007 me dejé llevar bastante por mis conocimientos teóricos y "prácticos" sobre el clima del norte gallego, donde únicamente vive esta rara lagartija.


  Pongo unos mapillas artesanales que dibujé hace casi treinta años, tomados de un libro sobre Climatología de la Fundación Barrié de la Maza que teníamos en el local de la SGHN. Entonces no había ordenadores ni leches y teníamos que recurrir al mítico papel de calco y a mucha paciencia.

   Algunos colegas biólogos me comentaban años después que aquel tratado contenía bastante errores, pero a mí me abrió los ojos; gracias a él y gracias también a un cursillo que impartiera un geógrafo, aprendí un montón de cosas útiles que ahora aplico siempre cuando planifico una salida importante.


  Este pasado verano ha sido bastante húmedo en Ferrol, como veréis:

                            JULIO                           AGOSTO                  SEPTIEMBRE
T.media                      19,3 ºC                            18,9 ºC                           19,7 ºC           T. máx absoluta        29,6 ºC                            27,2 ºC                           32 ºC           
Precip mm                  55 mm                          48 mm                            79 mm        Días lluvia                      10                                    11                                   16                  
Humedad media          82%                                    81%                              82%                                       
     Viendo estos datos de Meteogalicia, podemos considerar que ha sido un verano húmedo, con precipitaciones que superan la media (15-32, 21-33 y 49-84 mm respectivamente para cada mes considerado). La temperaturas han sido normales o algo cálidas, incluso. Aunque destaco el número de días de lluvia (superiores a 1 mm), más que la cantidad de litros recogidos, pues no hace tantos años tuvimos algún mes de Julio con 100 mm, pero debido a las tormentas propias de estas fechas. Este año la lluvia ha venido más repartida, más gallega, más "mansa", que diría Eloi.


     Estos datos meteorológicos serían más propios de otra estación en muchas áreas peninsulares, pero por aquí pues es lo que hay. Y ahora ha comenzado el "invierno". Porque en Galiza el "invierno" no viene definido por el frío, que aquí no castiga especialmente, sino por la lluvia. Hablamos de lluvia interminable, infinita, diluvio.. No sé cómo definirla ya. Imaginaos que en los próximos tres meses podemos tener, con bastante probabilidad, una media de 20-25 días de lluvia por mes. Eso si no viene una joya de otoño de esas que nos ahogan con meses de 29-30 días de precipitación (sí, no exagero, os lo aseguro).
  
    Pero las gallegas y gallegos somos muy sufridos y nos va el sado. Aunque yo, como de gallego tengo poco, (y cada día lo tengo más claro) anhelaré el sol cada día, cada hora, de este Otoño interminable que ha comenzado esta semana.
                                    

7 comentarios:

  1. Hola Xabi:

    Mucha razón en lo de la estrecha relación entre las diferentes zonas climáticas de Galicia y las comunidades de seres vivos que en ellas podemos encontrar. Los herpetos son una buena muestra de lo que dices. Z. vivipara, I. monticola o Ps. hispanicus, viven donde viven fundamentalmente por las condiciones que impone el clima.

    Lo que menos me importa de Galicia es la lluvia. Lo triste es que muchos de los paisajes que riega son lugares que han sido despojados de la mayor parte de sus valores naturales. Cuando veo llover sobre ese continuo monumento al horror, mitad enorme plantación forestal, mitad “macrourbanización”, que es lo que es, o mejor dicho, en lo que han convertido a la mayor parte del territorio de las provincias de A Coruña y Pontevedra, pienso: “¡Cuánta agua desperdiciada!”.
    Si por algo destacan las Islas Británicas es por su clima lluvioso y desapacible. No se distinguen precisamente por sus variadas y ricas comunidades de herpetos, mamíferos aves o insectos. Sin embargo, ¿te imaginas salir a bichear por los verdes campos de Cornualles, o por las suaves colinas del País de Gales, o por los espléndidos paisajes de Lake District, o por los sobrecogedores montes de brezo de las Highlands de Escocia, o por la bellísima costa occidental de Irlanda...? A pesar de ser paisajes lluviosos, intensamente transformados por el ser humano y con una biodiversidad bastante modesta, la lluvia que cae en ellos... ¡¿cómo decirlo?!... no da la sensación de ser agua desperdiciada. ¿Por qué? Quizá porque son paisajes que todavía conservan una gran belleza, y la conservan sin duda porque son paisajes que no han sido tan maltratados como para arrancarle su “personalidad”. Pasa lo mismo con la pseudoestepa castellana. A pesar de haber sido desprovista de su vegetación origial, todavía late en ella su “alma”. Y late porque cuando el hombre la abandona, ella recupera su estampa primitiva. ¿Hay algo más estúpido, más inanimado, más falto de personalidad y más IRRECUPERABLE que una sierra litoral gallega abarrotada de eucaliptos? La lluvia es lo de menos.... lo triste es la lluvia que cae sobre los paisajes sin alma.

    Un saludo.

    Daniel Pérez Rodríguez (Ourense)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Daniel, o teu comentario é tan bonito, tan completo, tan harmonioso e tan sentido polo autor que eu me nego a comentar nada porque é perfecto en si mesmo.
      Os meus ollos temblorosos (e non esaxero) están abrumados pola emoción que produce ler algo así. Nunca pensei que algunha vez vería un comentario así cando empecei Bichos.
      Grazas, grazas, grazas.

      Eliminar
    2. Pues ahora soy yo el que no sabe qué decir.

      Las gracias te las tenemos que dar a ti por este fantástico blog y por el compromiso que has adquirido con él, y por tanto con todos nosotros, tus lectores.

      Hasta la próxima.

      Daniel Pérez Rodríguez (Ourense)

      Eliminar
  2. Boas Daniel,

    pois eu (e que hoxe levanteime co pe esquerdo) teño duas ou tres a elexir:

    - A terra do meu sogro, comenzo de Terra de Campos, a cabalo entre Leon, Zamora e Valladolid. Pasamos do cereal, a alfalfa, e agora millo con aspersores botando auga as 3 PM a 38º. Iso si que e auga desperdiciada..
    - Rizando mais o rizo, a mesma estampa ou similar, pero no DESERTO das Bardenas Reales. Penso que e millor nin comentar.
    - E unha que chocoume bastante, Eucaliptos e Carpobrotus polas cunetas das estradas do Sur de Portugal. tampouco anima, a non ser que sexas un koala.

    Xabi, eu teño a impresion, que a auga pode que sexa a mesma que noutros tempos, pero a distribucion e moi diferente.

    Apertas,

    Cesar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nese sentido os israelís (mal que nos pese, César) son uns auténticos mestres no relativo ao aproveitamento da auga en climas desérticos.
      E poñede til ao "- é-" cando é do verbo "ser", cojones!! Ou xúrovos que non penso respostar máis comentarios que cometan esa barbaridade ortográfica.
      E falo en serio.

      Eliminar
  3. César y Xabi. Llegados a este punto me niego a comentar las atrocidades que se cometen a lo largo y ancho de la península Ibérica. Esta noche paso olímpicamente de los mamarrachos y de sus patéticas mamarrachadas. Que se metan su maíz, sus aspersores, sus eucaliptos y sus Carpobrotus por vía rectal... hasta donde más hondo les llegue.

    César, si te has levantado con el pie izquierdo... Xabi, si te ponen negro lor errores ortográficos... entrad en Youtube y escribid:

    El Salto del Ángel, 17 veces más alto que las Cataratas del Niágara.

    ¡Sí, ya sé que es un lugar muy conocido!, pero haced el favor de mirar el vídeo.

    Juro por Dios, que el día que se me inflen las pelotas definitivamente, me iré a ése lugar.... a VIVIR o a MORIR. Sin duda, cualquiera de ambas opciones es mejor que seguir soportando las gilipolleces de una especie cada vez más miserable, engreída e inculta.

    Un saludo.

    Daniel Pérez Rodríguez (Ourense)

    P.D. Ni que decir tiene que no hay palabras para descibir la grandiosidad y la belleza de los paisajes que se ven en el vídeo. ¡QUÉ NO HABRÁ EN ESOS CERROS DESCOMUNALES Y EN ESAS VASTAS SELVAS QUE LOS CIRCUNDAN! ¡¡¡QUÉ NO HABRÁ!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Xa vin o enlace. Si que é impresionante.
      Penso nos fulanos que aterrizaron coa avioneta nunha zona pantanosa e tiveron que baixar a patas; buuf, xa estou canso de pensalo, ja, ja...

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos