Seguidores e seguidoras

jueves, 30 de abril de 2015

En mala hora

   La expresión castellana de "vuelve la lluvia" tiene menos sentido en nuestro país, al que parece tener especial estima dicho meteoro. Por aquí cuando decimos que "vuelve a llover" es porque normalmente vuelve a diluviar, después de una tregua de unos pocos días anticiclónicos o de tiempo nuboso con lloviznas dispersas. 
   Las situaciones de SW en la Galiza occidental implican la entrada de una sucesión de frentes que traen días de precipitación persistente continuada y fuertes vientos, que hacen muy difícil la salida al campo. Lo malo es que en esta ocasión la predicción nos va a fastidiar (parece) un fin de semana importante. Y no me refiero a que retrase el paso de migrantes en la laguna, que para eso hay más fechas buenas, sino a la importancia que estos días tienen para los que colaboramos en los programas como SACRE o el Atlas de Aves Nidificantes. Porque es la mejor época del año para sacar datos útiles. Así que no podré hacer lo que tenia pensado.
  Pero siempre nos quedará París, digo.... A Frouxeira.


 Espátulas comunes (Platalea leucorodia)

     Ayer realizaba una rápida visita de control para mirar como estaba la cosa. Y, lógicamente, no hay "cosa". Ya he comentado que para que sedimente todo el mogollón de "limis" necesitamos obligatoriamente componente NE, o sea, justo lo contrario de lo que tenemos ahora mismo. Pero tranquilos que la tendencia últimamente es a que ocurra a mediados de mes.
 
Aguja colipinta (Limosa lapponica) macho nupcial

   Por ahora 3 Colipintas (Limosa lapponica) y 9 Espátulas (Platalea leucorodia) eran lo único destacado ayer en cuanto a migrantes.

  Aproveché para batir varios prados con presencia histórica de Buscarla pintoja (Locustella naevia), que está desapareciendo rápidamente por nuestra zona. En esta ocasión (y por primera vez, ya que es algo que prefiero evitar) utilicé reclamos desde el móvil, pero con resultado negativo. Esperemos que los últimos episodios de cría en Valdoviño no hayan sido los publicados aquí!
  Pongo una foto del hábitat tipo de la especie (prados asilvestrados con umbelíferas, zarzales y arbustos)

Campos asilvestrados en Lago (Valdoviño)

  Menos mal que tenemos buenas noticias por la costa lucense, donde ya está Óscar Chao currando para darnos pronto una buena noticia. 

domingo, 26 de abril de 2015

E agora... toca esperar!

    A piques de rematar Abril, a lagoa da Frouxeira está aberta e baleira, como é o normal nesta época. Un contratempo para o asentamento de acuáticas reprodutoras mais unha situación que garante a sedimentación de limícolas e outras migrantes.


   O vento está de compoente Sul e Oeste, así que cómpre esperar a que vire a Nordés. Segundo o prognóstico, parece que a situación sería favorábel coincidindo coa entrada do mes de Maio. Daquela e durante uns días, desfrutaremos dun espectáculo ornitolóxico que atrae a muitos observadores.


     As especies que maior número acadan habitualmente son o Pilro común (Calidris alpina), con cifras de até 3000 exemplares, e o Mazarico rubio (Limosa lapponica), con case 2000 nalgún ano. Sen embargo o ano pasado tivemos números moi baixos destas limícolas (ridículas no caso do Mazarico). Iso si, outras lograron cifras case de récord, como a Píllara real (Charadrius hiaticula) con 710 exemplares, e o Pilro tridáctilo (Calidris alba), con outros estupendos 716 individuos.
   Grazas á situación xeográfica da Frouxeira, sempre aparecen polo medio especies máis escasas ou raras que fan as delicias dos rarólogos, pero ninguén se aburre nunca alí.


    Non obstante cada ano o paso é diferente. A ver como vén éste.
    Vémonos alí!

sábado, 25 de abril de 2015

Buscando el límite

      Últimamente he perdido el miedo a subir la sensibilidad de la cámara. Y es que me he dado cuenta que para "imágenes de Blog" la cosa puede resultar digna si nos quedamos en un formato de 800 píxeles de ancho (porque yo no voy a vender posters de 2 x 2 m.).

  Ya puestos, me he vuelto loco y he probado unas fotos de patos con un ISO altísimo, por aquello de buscar los límites de la SX50 (tranquilos, que en breve vamos a centrarnos en las limícolas, os lo aseguro).

 Canon SX50    ISO 1250    F:6,5   V: 1/ 250 seg

 Canon SX50   ISO 1600   F: 6,5   V: 1/160 seg


Canon SX50  ISO 640    F: 6,5   V:1/400 seg

Cada día me sorprende más la pequeñaja

jueves, 23 de abril de 2015

Unas fotos con cámaras "bridge"

    Aunque sé que a veces pueda parecer lo contrario no tengo ningún interés especial en vender cámaras bridge. Y tampoco recibo comisión alguna de Canon por cada SX50 "vendida" (lamentablemente para mi economía...).
  Simplemente creo que la imagen que se tiene de estas pequeñajas es un poco injusta y, como en otros campos de la vida, quiero aportar mi granito de arena para que la gente esté mejor informada y pueda ser objetiva. Porque veo que muchos colegas naturalistas repiten como loros las opiniones de los fotógrafos, a veces sin tener idea siquiera de lo que significan. Y eso, desde mi punto de vista, es un grave error. Por un motivo muy sencillo: las necesidades de un fotógrafo no son las mismas que las de un naturalista, y su conocimiento así como su apreciación están en otro nivel diferente, que la inmensa mayoría de nosotros no sabríamos apreciar aunque quisiésemos.

    Van unas fotos tomadas todas ellas con cámaras bridge. Aunque probablemente si os metiese por el medio dos o tres tomadas con mi reflex estoy seguro que muy pocos o ninguno de vosotros sabrías detectarlo.
    Las fotos están recortadas a 800 píxeles de lado por aquello de favorecer el tiempo de descarga de la página, un tamaño suficiente para ver de lo que son capaces estas compactas, creo. La primera foto (la araña) fue con mi antigua Fuji HS10, una cámara hoy muy obsoleta. El resto son de mi Canon SX50.

  Mi blog tiene unas 5000 visitas al mes, y estoy seguro que a 4900 de vosotros os sobra con esta calidad. No lo creéis?





















lunes, 20 de abril de 2015

Lagoa da Frouxeira, 18-04-2015 (Já queda menos!!)

  Arestora, a lagoa de Valdovinho volver estar aberta ao mar a través da canle.

 Canle de desaugue

    O passado sábado desaugava com força.

 Desembocadura no mar

  O nível hídrico era óptimo, mais alto do habitual nestas alturas, e que favoreceria a criança de aquáticas de manter-se um par de messes. Aínda que o mais provável é que baleire muito nos próximos dias.

 Aspecto geral da lagoa


  O mais salientável dentro das aves foi:

- 21 Mergulhoes pequenos (Tachybaptus ruficollis). A fenologia de criança é moi tardia aqui, em comparaçom com outros humidais.
- 1 Garça vermelha (Ardea purpurea). Primeiro registo da temporada
- 8 Cercetas albelas (Anas querquedula). Este ano estamos a ter umha das sedimentaçons mais prolongadas desta especie que eu recorde
- 1 Pato chupom (Aythya ferina)
- 10 Galinholas negras (Fulica atra)
- 2 Galinhas de rio (Gallinula chloropus).
- 2 Pílharas cincentas (Pluvialis squatarola)
- 3 Biluricos comuns (Tringa totanus)
- 2 Biluricos claros (Tringa nebularia)
- 12 Pilros (Calidris alpina/alba)
- Um Picapeixe (Alcedo atthis)
- Umha Folosa dos carriços (Acrocephalus scirpaceus). Já escoitara outra o passado dia 12

Concentraçom de Mergulhons

Cerceta albela (Anas querquedula)

  Sem embargo o máis chamativo estes dias som as roladas de patinhos que dam alegria renovada e chamam a atençom de visitantes e paseantes


   Polo de agora únicamente som polos de Lavanco (Anas platyrhynchos). Os Frisados (Anas strepera) ham tardar um par de messes em aparescer.

  Os machos abandonam às fémias logo da eclossom, e elas serám as encarregadas de sacar adiante as roladas de 12-18 pitinhos. Non é umha tarefa singela para a nai, pois os polinhos de Lavanco som atrevidos a mais nom poder, e gostam de saír de "aventura" eles soínhos, algo que muitas vezes conlevará a desorientaçom e a morte por parte dalgúm dos numerosos predadores que vivem na lagoa.


    O sábado havia quatro roladas com 4, 10, 11 e 12 polinhos de curta idade. As patas tentam em todo momento nom perdê-los de vista...


 ... cousa impossível com alguns deles...

Polinho de Lavanco de "aventura solitária"

  A outra nova ornitológica importante foi a observaçom de 2 Galinhas de rio (Gallinula chloropus), un rálido que está a desaparecer de maneira alarmante em todos os humidais do extremo Norte.


  Coincidindo co aumento das temperaturas, milhoes de Mosquitos (Fam. Culicidae) voam sobre as augas formando nuvens inmensas. Nom é seguramente o insecto mais "fotogénico" nem interessante, mas cumpre um importante papel na base da pirámide ecológica dun humidal, como parte da sua biomassa. E serám moitos pequenos animais os que se alimentem tanto dos imagos como das suas larvas.

 O odiado Mosquito bem merece, polo tanto, umhas fotos em Bichos. Se alguém pode identificar as spp agradece-se. Ambos som "culicinos". O macho, polas antenas e palpos, poderia ser Cahobonus crystallinus?

Mosquito macho

  E a fémea... quiçá Dixella aestivalis?

Mosquito fémea

    E como digo no título, já queda menos!! O passo de Maio está às portas. Ide afinando os telescópios, engraxando os contadores e cargando as baterias das cámaras. Chega o melhor momento do ano na Frouxeira!

viernes, 17 de abril de 2015

Visita a Verín

    Se supone que cuando visitas los mediterráneos valles de Ourense el sol está casi asegurado, pero en esta ocasión el clima lluvioso y frío estropeó una excursión en la que tanto Manu Arzúa como yo teníamos puestas muchas esperanzas (a ambos nos hacía bastante falta una cura de sol y hérpetos). Va pues el post "desnatado" de nuestra visita a Verín en la jornada de ayer:

    Empezamos por realizar varios transectos por el río Búbal, donde encontramos estas dos Perdices comunes alimentándose en un pequeño souto (plantación de castaños, en gallego).


  Creo que nunca volveré a tener esta especie tan cerca y con tanto tiempo para disparar (la cámara, Eloi, que te veo). Que pena de lluvia persistente...


 Perdiz común (Alectoris rufa)
Canon SX50   ISO: 800  V: 1/160 seg  F: 5,6

 Un Mochuelo movía la antena de TV en un tejado (fijaos que seguía lloviendo)

 Mochuelo común (Athene noctua)

  Los Verdecillos están en plena estación de cría y cantan sin parar:


 Verdecillo común (Serinus serinus) macho

 Al igual que las Totovías, habitantes comunes de claros forestales y áreas abiertas degradadas con matorral de la Galiza más cálida y mediterránea


Totovías (Lullula arborea)

   El canto del Rusieñor sonaba por todas partes. La verdad es que pensaba que llegaban un poco más tarde (por el norte no lo tenemos)

Ruiseñor común (Luscinia megarhynchos)

  Además, entre Vilaza y Mandin pudimos observar un Águila culebrera (Circaetus gallicus), un Aguilucho (Circus sp), un Alcaudón real (Lanius meridionalis), Aviones comunes (Delichum urbicum) y un Gorrión molinero (Passer montanus), pájaros estos últimos prácticamente extinguidos por Ferrol. Pero estaba todo muy triste.

  Durante los transectos realizados, levantando todas las piedras "levantables", no encontramos ni un solo hérpeto! Y eso que hablamos de la zona más rica de toda Galiza. Pero, apuntaba Martiño, la temperatura reinante pudo hacer que los bichos se entrerrasen a mayor profundidad. El caso es que nos quedamos sin ver algunas delicatessen que habitan estas tierras (caso de Blanus cinereus, o Chacides bedriagai). Otra vez será.

  Por lo menos estos dos gallegos del norte pudimos afotar dos artrópodos muy característicos también de estas áreas: la Escolopendra  y el Escorpión, ambos de picadura dolora (hay que tener cuidado al levantar las piedras)


    La Escolopendra (Clase Chilopoda) es ciertamente un animal llamativo, y mucho más grande que los ciempiés que habitan las regiones del norte.

 Escolopendra (Scolopendra cingulatus)
Canon SX50 (modo Macro)  ISO 400   V: 1/80 seg   F:7,1

  En la Península Ibérica hay cuatro especies de escorpiones (que forman un orden propio). El que habita nuestro país es de color amarillo o pardo claro, tiene las pinzas pequeñitas y picadura peligrosa.

 Escorpión (Buthus occitanus)
Canon SX50 (modo Macro)  ISO: 400   V: 1/80 seg  F: 5,6

  El pobre Manu no pudo aguantar hasta la hora de comer (ahora que se ha acostumbrado a la espantosa cocina británica hay que comprenderlo...)

 Manu Arzúa tomándose un pincho de media mañana

    En una pequeña piscina de Oímbra encontrabamos atrapados varios ejemplares de Salamandra metamórficos (recién metamorfoseados). La operación rescate acabó con éxito.


   En unas laderas aproveché para practicar el modo HDR, que sirve para capturar imágenes con mucho rango dinámico. En esta ocasión sí tenía trípode, pero el programa HDR impuso una apertura de F:4 debido a la escasez de luz. Por eso salen muchas partes desenfocadas. Pero me gusta mucho el resultado y los colores tan vivos.


Típicos montes de la Galiza mediterránea

  Bueno, la próxima vez espero que el tiempo acompañe. Si para ver acuáticas en Valdoviño la climatología importa menos, en estas zonas tan ricas en hérpetos e insectos, la lluvia y el frío son factores que estropean la visita. Espero que por lo menos os guste la entrada.