Seguidores e seguidoras

miércoles, 23 de marzo de 2016

La caza legal y el otro yihadismo

   Normalmente hago las refelexiones y escribo mis opiniones sobre política o asuntos sociales en el facebook pero esto quiero publicarlo aquí para que llegue a más gente. Porque creo que no debo seguir callado viendo la furiosa campaña que se ha declarado por parte del movimiento animalista y, últimamente, del ecologista, hacia la caza legal.

  Digo legal porque obviamente estoy radicalmente en contra de la furtiva, como decía cuando el caso del famoso león Cecile abatido por el dentista aquel. Pero lo que está ocurriendo ahora me parece peligroso, alarmante y preocupante. Sobre todo porque veo que parte de mis colegas naturalistas se han contagiado de ese auténtico yihadismo anti-caza que de poco o nada sirve desde el punto de vista de la conservación, pero que está generando un aumento de la tensión entre dos mundos ya de por sí enfrentados en su filosofía pero condenados a entenderse, nos guste o no.


    Para mí es un orgullo ser naturalista. Desde muy niño el amor por los anfibios, los escarabajos o las aves desarrolló en mí un profundo respeto por la vida natural que me llevó a no comprender el motivo por el que alguien podía disfrutar matando animales por placer. Hace años los cazadores eran para mí una gente extraña que no tenían razón de ser; y en parte lo siguen siendo. De hecho mis convicciones me llevaron a convertirme en vegetariano durante años, hasta que una grave circunstancia familiar me obligó a volver al consumo de animales (muy a mi pesar).

     Pero el paso de los años me ha permitido aprender muchas cosas sobre la vida y sobre la muerte, con lo que  mi conciencia al respecto también ha experimentado una transformación gradual desde el odio hacia el mundo de la caza hasta llegar a su comprensión. Y eso que he escuchado y aguantado de todo por parte de muchos de ellos, debido tanto al lugar donde trabajo como a la zona en la que vivo, donde la gente del campo conserva una mentalidad muy primaria de explotación del medio y de exterminio de todo aquello que no le es útil. Por eso a veces exploto, cansado de aguantar tonterías sobre "los ecologistas".

  Probablemente muchos de los que alimentan esta nueva yihad en las redes sociales no han pisado el campo en su vida, no han hablado con un cazador en su vida y no saben lo duro, durísimo, que es el trabajo agrícola. Entiendo y me parece normal que haya polémicas alrededor de la caza en determinados lugares o con determinadas especies, como el caso de los ansares en La Nava el año pasado o el asunto complejo del Lobo. Somos conservacionistas y lo natural es que esas cosas deban ser combatidas con argumentos (no como hace el "Bobo Marley"). Pero lo que está ocurriendo es algo my diferente: no se está condenando un batida o la caza de determinada especie en peligro, no se está atacando una cuadrilla de cafres como aquellos que se recreaban con el sufrimiento de un jabalí en A Fonsagrada. Se está JUZGANDO a las personas por el simple hecho de cazar un animal. Y el juicio es sumarísimo: maníacos, asesinos, gentuza, criminales, basura, etc... Sólo hay que poner una foto en Internet de un fulano con un antílope muerto a sus pies, no necesitamos más información de si la pieza era legal, de si está amenazada o es una plaga, de quién es ese señor o qué hace en su vida privada, etc. Desde ese instante se convierte públicamente en un criminal. Y eso se llama fanatismo.

  Por supuesto no seré yo el que aplique la misma vara de medir a aquellos que, orgullosos, muestran en el facebook un chuletón de dos kilos de ternera ourensana o una parrillada de embutidos zamoranos después de poner el grito en el cielo por una batida de corzo. Unos tienen el gusto por matar animales  y otros por comerlos. Aunque muchos amigos vegetarianos compartirán sin duda esta reflexión y juzgarían con la misma severidad a los carnívoros.

  Habrá quien piense que yo también soy radical con los mascoteros, pero existe una enorme diferencia. Porque es cierto que tengo una lucha personal con esa gente, pero esta guerra ha nacido después de años y años intentando razonar con ellos, sin recibir a cambio más que insultos o amenazas. Al contrario que la caza, que está fuertemente regulada, la presencia de perros en los espacios naturales (y de gatos en áreas rurales) presenta una inacción terrible por parte de la Administración y una legislación tremendamente permisiva que deja desnudos y sin defensa efectiva a los conservacionistas cuando nos enfrentamos a ellos en un espacio protegido. Sobre todo en las playas y humedales gallegos, donde son la auténtica peste del siglo veintiuno. Aunque curiosamente, apenas veo publicaciones al respecto en los blogs y muros de los naturalistas ibéricos, que por lo visto gastan toda su munición en la yihad anticaza.

  Por favor, no sigamos alimentando la bestia animalista!! ¿Podemos discutir sobre la caza? Por supuesto. ¿Estáis en contra de ella? Pues me parece bien ¿Debemos trabajar para convertir especies cinegéticas en protegidas o eliminar para siempre la caza en determinados espacios? Pues hagámoslo. Nosotros tenemos la razón porque, como respondía a una persona el otro día, nuestro interés es la conservación y el estudio del medio. A diferencia del ganadero, del agricultor o del cazador - actividades de explotación tradicionales y comparables, desde mi punto de vista- a nosostros no nos mueve ningún interés particular más que el amor por la Naturaleza (o debiera ser así...). Pero si convertimos al cazador en criminal por el mero hecho de pagar su licencia y abatir una liebre en un páramo castellano o un leopardo en una sabana africana estaremos demostrando que no hemos aprendido nada. Por cierto, me gustaría oír la opinión del nativo africano que convive en su choza al lado de leones y leopardos, animales ellos muy queridos entre las gentes del lugar, imagino.

   En fin, que mientras nos preocupamos alarmados porque un humorista ha abatido un leopardo después de pagar una generosa suma que servirá para la financiación de una reserva, nuestros montes siguen cubriéndose de eucaliptos, nuestras playas se llenan de perros y nuestro campo se vacía  de gente y de bichos. Perdonad por el rollo, pero me niego a participar en esta histeria, ni por acción ni por omisión. Y no tendrán mi silencio cómplice.

30 comentarios:

  1. Onde está o icono dos aplausos ¡¡¡
    Coma cazador non poido por menos que compartir, punto por punto o que expós eiquí ¡¡¡
    Se cando digho eu que sempre pode haber pontes entre dous mundos que tanto comparten, non o digho por decir ¡¡¡

    ResponderEliminar
  2. Boa reflexión (como é habitual).
    Unha aperta,
    Martiño

    ResponderEliminar
  3. Que la caza sea legal, no significa que tenga que parecer ética (sé de sobra que no es igual ni por asomo, pero recordemos que la esclavitud fue legal).
    Yo entiendo que haya quien vaya a cazar porque quiere comer liebre, perdiz, jabalí, corzo o lo que sea. Entiendo la caza por cuestiones de control de población para mantener un cierto equilibrio o eliminar invasoras, etc.
    No entiendo matar un animal por trofeo, sólo por el gusto de matar.

    Pero está claro que prefiero que se haga de forma legal y no furtiva, y prohibir las caza no creo que lleve a nada bueno, sino más bien a aumentar el furtivismo.

    Así que aunque no entiendo a la gente que caza para tener trofeos, prefiero que lo hagan de forma legal antes que de forma furtiva.

    Saludos,
    Inés

    ResponderEliminar
  4. La caza LEGAL e ilegal está terminando con las poblaciones de depredadores. Bajo el argumento de conseguir dinero para conservar se está fomentando un negocio que nada tiene que ver con la conservación y cuyas consecuencias nos harán llevarnos las manos a la cabeza dentro de unos años cuando no queden leones, ni lobos, ni leopardos etc.

    ResponderEliminar
  5. Por agora os resultados provisionais indican dous votos a favor, unha abstención e un nulo. Podía ser pior.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tanto como abstención...se no fondo estou dacordo contigo. Especialmente co último parágrafo.

      Eliminar
  6. Comparto lo que dices en general. Discrepo en algo, que es habitual que se vea y oiga, por otro lado, y es esa división en compartimentos estancos de cazador/agricultor/ganadero/ecologista/conservacionista, que ni es tan estanco ni creo que deba fomentarse que así sea. Conozco muchos ganaderos y agricultores que son cazadores, y buena parte de ellos, aunque digan "ecologista" de forma despectiva si demuestran sensibilidad medioambiental a poco que se sepan escuchar, cada uno a su manera, pero la tienen.
    Los grandes compartimentos, y estos sí que son cada vez más estancos, son el mundo urbano (cada vez más empobrecido, y no solo en lo económico) y el mundo rural, cada vez más escaso y con menos peso "político", y con menos actividad en las redes sociales, que parece que es lo que cuenta últimamente.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Bueno, Juanma, eu metín no mesmo saco a tres desas categorías: labrego, gandeiro e cazador. Aos ecoloxistas non podo porque nos moven intereses moi diferentes. ¿temos cousas en común? Por suposto, pero, con todos os respetos, a mentalidade dun gandeiro de Castro de Rei ou dun labrego de Viveiro está máis pendente da súa economía que da conservación do Medio Ambiente, da súa flora e da súa fauna, que son o fundamento da conciencia ecoloxista.
      Respeito o mundo urbano, sabes que comparto contigo que está fondamente desarraigado da súa cultura e da súa propia natureza.

      Eliminar
  7. El término yihadismo,para la,cruzada anticaza es muy acertado. Se trata de restringir la libertad de otros, de imponerles una forma de pensar, de controlar sus actividades y pensamientos, y como no, de poder ser vapuleados, amenazados, insultados,... Si no comulgan con un pensamiento y unas personas que se arrogan una superioridad moral sobre los demás que nada, ni nadie, les ha dado.
    Viva la libertad,... viva la caza!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Oscar. Como bien dice César prefiero que no hagáis apología de la caza en mi blog. Es cierto que la tolero en determinadas circunstancias y la comprendo como actividad tradicional de explotación del medio. Pero NO ME GUSTA LA CAZA y considero que el disfrute de la muerte de un animal sin mediar necesidad de alimento, abrigo o defensa es un acto antinatural que demuestra falta de compasión (el hombre es el único animal capaz de demostrar auténtica compasión y de renunciar a sus instintos más primarios)
      Yo odio los animalistas tanto como vosotros, pero éste blog es un blog naturalista donde se enseña como observar y amar a los animales, no como matarlos. No obstante gracias por comentar y me alegro de que te haya gustado el post.
      Un cordial saludo.

      Eliminar
  8. Tampoco nos vayamos al otro extremo, no se trata de gritar viva la caza en medio de la Puerta del Sol. La caza (como la pesca/agricultura/deportes de naturaleza) es una actividad que deberia cumplir con unos minimos legales, y no coartar derechos de otras personas. Cuando no cumple con esos minimos legales (lo mismo que esas otras actividades), o tiene efectos negativos, se convierte en un problema.
    Decir NO sin argumentacion cientifica nos lleva a otro tipo de razonamientos del tipo "es algo que no se puede explicar", muy tipicos de esta epoca del año.
    Personalmente no me convence la caza, porque suelo sufrir la parte mala (furtivos en zonas protegidas, batidas en zonas loberas), pero a dia de hoy es una actividad permitida con la que hay que convivir.

    Cesar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ...los razonamientos típicos de esta época del año" si se poden explicar, César. Outra cousa é que a Igrexa Cristiá non estea capacitada desde hai 1700 anos.
      Unha aperta, e xa nos contarás como quedamos para a "Operación Trachemys"

      Eliminar
  9. Eu concordo parcialmente. Explícome: para min a caza ou a pesca non me parecen actividades de por si negativas, aínda que hai que establecer moitos matices e diferenzas. A pesca require o "engano" (excepto a submarina, que eu non comprendo), e non é igual a de auga doce ca mariña. As poboacións mariñas corren un risco xeralmente menor, aínda que isto está mudando cada vez máis cara unha diminución xeral máis relacionada con determinadas prácticas da pesca profesional. Tampouco entendo como estando as poboacións de salmónidos no estado actual se permite a pesca deportiva e aniquilación da vida de moitos ríos, e con modalidades moi destrutivas. O mesmo coa pesca profesional da lamprea. Eu fun pescador de río e non quixen volver hai xa moitos anos porque me resulta penoso.
    A caza hoxe en día non a comprendo, excepto para o control de poboacións, que por outra banda se precisan ser controladas é porque faltan predadores, por exemplo. Baséase en apretar o gatillo e pum pum!! (isto é algo persoal). Menor comprensión aínda nos casos en que as especies cazadas non son para o consumo, senon un mero trofeo como o caso dun leopardo. Entendo que en certas situacións pode ser necesaria, pero non considero hoxe en día que sexa ético, por exemplo, a caza dun elefante pese a ser legal, nin que isto se compare coa caza dun xabaril ou con matar unha vaca para comer carne. Falamos do equilibrio no ecosistema, da vida silvestre. Pescar unha robaliza non pode ser comparable a facer o mesmo con unha balea.
    O problema da caza legal é tamén quen e como se establece dita "legalidade", facendo seguramente que esta se guíe por criterios económicos e políticos en lugar de ambientais. A ver quen ten collóns para meter unha veda de dous anos para a pesca da troita ou o salmón. Agora é xa demasiado tarde, con poboacións xenéticas orixinais en gran medida anuladas por repoboacións descontroladas.
    En África acontecerá algo similar, seguramente influenciado polo poderío económico da xente que pode permitirse ir a matar un león en cacerías onde só lles falta que che apreten o gatillo. Entendo as necesidades das poboacións locais, pero non creo que elas sexan as principais beneficiadas. E aínda así, comprendería que un nativo o fixese, pero non un tipo que viaxa dende Berlín a Kenia para ter unha alfombra nova e presumir de macho alfa.
    Eu penso que se existe un risco para o medio e non hai necesidade, deberíase evitar.
    A cousa é moi complexa pero polo que teño observado o colectivo dos cazadores e pescadores (nos que me atopo incluído no caso da pesca mariña) non é nin moito menos respetuoso coa natureza por moito que se insista. Algúns si, pero asegúroche que a maioría non respectan nin a lexislación básica de tallas, cupos, vedas... Se poden pescar 30 troitas péscanas, e se poden atizarlle a un lobo entre os ollos tamén.
    Para min o que fai falla é unha educación básica en natureza e medio ambiente. Só así podemos evitar que existan persoas que se volvan tolas porque non hai unha praia para os cans, ou que un tipo mate un bicho en África, e que sen embargo asuman pasivamente que non pasa nada se non existe un sistema de depuración de augas residuais na súa cidade.
    En fin, a cousa da para falar abondo, e mellor con unhas cervexas de por medio.

    Saúdos Xabi!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Caramba, Óscar, tocas demasiados temas xuntos e, como ben dis, necesitaríamos dunha longa tertulia "ben hidratada" para debater todas esas cousas; pero recorda que eu en ningún momento estou a defender a caza. O post simplemente critica o feito de criminalizar a todas persoas que cazan, sexa como sexa esta caza.
      A min tamén me parece unha barbaridade plantar eucaliptos, pero non ando poñendo fotos dun vello da aldea que palntou dez ferrados de eucalipto para chamarlle criminal asasino do medio. Debemos separar o debate lxítimo arredor da caza por unha aparte do xuízo ás persoas que a practican.
      Unha aperta.

      Eliminar
    2. Concordo ao 100% co expresado por Óscar, penso que fai unha análise case perfecta do asunto. E outra cuestión: hai moitas cazas, e o concepto de caza que temos por exemplo en Galicia (caza social) non ten nada que ver co concepto de caza que hai en outras zonas, por exemplo de Madrid para abaixo (caza económica), e penso que é un erro confundir ambas cousas ao falar de "caza" e cazadores de maneira xenérica. Eu podo admitir unha, pero de ningunha maneira a outra. Non é o mesmo un paisano comuneiro que sae cos seus cans a cazar un coello no "seu" monte, e que realmente disfruta do campo, que un señorito de Sevilla que cruza o mundo nun avión privado para cazar un leopardo previo pago de milleiros de euros que non, de ningunha maneira irán para o beneficio das comunidades locais. Será legal, si, pero inmoral como di Damián, e inxustificable en 2016, tamén. E que uns cantos paos por iso e aínda por riba por fachendear publicamente de non sei qué ("dime de qué presumes..."), pois non che digo que non lle veñan ben.

      Eliminar
    3. A ver, coño, o do Leopardo é circunstancial, Sergio. Quizá non sexa o caso máis apropiado,vale, pero é que aquí (como lle dicía a Oscar) non se está a condear un tipo de caza, un tipo de cazador ou un lugar en concreto onde se caza, senón TODA a actividade cinexética, o conceito mesmo da caza. E ollo, non se critica a actividade, que é algo que entendería perfectamente como naturalista que son, senón que se criminaliza con insultos gravísimos a todo o colectivo, INDEPENDENTEMENTE DAS CIRCUNSTANCIAS. Ti mesmo recoñeces que hai cazas e cazas. Eu tamén penso o mesmo e xa vos dixen que para min a caza debera ser para alimentarse, para abrigarse ou para defenderse, así que non me gosta o conceito de "caza deportiva", sexa caza social, de señoritos andaluces ou de nativos aboríxenes precélticos. Pero non penso quedar calado diante desta histeria colectiva.

      Eliminar
  10. Cazar depredadores como guepardos, leones, lobos, etc. Es una aberración injustificable ética y ecológicamente por muy legal que sea la cosa y cualquiera con unos mínimos conocimientos biológicos lo tiene claro. INJUSTIFICABLE.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. O que é unha aberración inxustificable é comentar sen presentarse "alchata".

      Eliminar
  11. Teño sentimentos moi encontrados con este tema, Xabi. Por norma, atoparía xustificable o exercicio da caza en zonas concretas, en momentos concretos, sobre especies concretas e con cupos concretos, sempre baixo o visto bo de estudos científicos. Nos outros casos, penso que é innecesaria, perversa e inmoral.
    No caso do leopardo fronte ao que pousou o Moranco, gustaríame saber baixo que condicións foi feita esa cacería antes de emitir valoracións, se ben de primeiras son escéptico acerca da súa legalidade e non tan escéptico acerca da súa inmoralidade.
    Apertas e parabéns polo post,
    Damián

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que tes sentimentos encontrados, Damián? Pois imaxínate eu!!
      Imos obviar a consideración de "inmoral", xa que as miñas convicións son bastante diferentes ás vosas (uso o plural porque me refiro á maioría de naturalistas materialistas/ateus). Pero desde logo a min a caza tamén me supón enormes contradicións desde moitos pontos de vista. Pero, como lle dicía a Oscar, o tema principal do post non é a caza en sí, senón o linchamiento mediático da persoa cazadora, un fenómeno que me parece moi inxusto.
      Asegúroche que eu soportei o insoportable por parte de moitos escopeteiros que traballan no asteleiro. As ofensas e chaladuras diversas que lles escoitei a esos putos ignorantes darían para un libro, para outro máis... Pero tamén coñecín a outra cara dese mundo, a persoas respetuosas e con conciencia conservacionista (non tes máis que recordar ao noso querido Curt) e por iso sei que criminalizar a todo o colectivo é inxusto, irresponsable e perigoso.
      Ademáis esta publicación vaime saír cara Damián. Como a ti che gostan moito estas cousas douche dous datos: 28 persoas compartiron o meu post no facebook, das cuais todas eran cazadoras agás un naturalista... que era guiri, non entendeu o idioma e pensaba que era unha crítica ao Moranco. Outro dato. Dos tres miserábeis "góstame" que recebeu esta publicación, ún é Eloi (cazador), outro Víctor (un colega de Bazan) e outro Dani Velasco, que tamén se equivocou no sentido do post! Con isto quero dicir que sei que o que acabo de facer vaime custar ben caro entre o mundo naturalista. Seguramente perderei moitos seguidores e leitores partir de hoxe, para que aínda encima a semana que vén ou a outra máis, teña que soportar no choio a outro cazador botarate insultándome e dicíndome babosadas por ser "ecologista". Chámalle masoquismo...
      Un abrazo.

      Eliminar
  12. Para mi es muy sencillo. Matar por diversión, disfrutar arrancando vidas... Otra cosa es que en la mesa pueda haber condumio de origen animal, que se han sacrificado para alimentar.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues para mí es muy complicado, Manuel. Y que te aproveche ese condumio de animales muertos sacrificados para satisfacer tu paladar.
      Gracias por comentar.

      Eliminar
    2. Pedro Cruzado Díaz26 de marzo de 2016, 13:53

      É un debate complicado. Eu fun cazador pero o deixei cando tiña vinte poucos anos e xa teño mais de 70. Hoxe non me gusta nada pero penso que é moi necesario o diálogo dos que somos conservacionistas cos cazadores mais concienciados ainda que por agoora sexan poucos. Co tempo poderiamos ser aliados cos que practican unha caza legal é comprometidos nunha boa xestión dos cotos con base cientifica. Tanto a eles coma nos o que lle fai dano as aves é a agricultura química, a gandería intensiva, moitas infraestructuras de todo tipo, a contaminación das augas e do aire,a urbanización de moitos espazos, etc. O fundamentalismo dos anticaza total non vai servir de nada e mais ben empeorar a situación.

      Eliminar
    3. Olá Pedro. Desde que te coñezo sempre me pareciches unha persoa moi sabia, por moitas cousas, e que cando fala os demáis debemos escoitar e aprender. Resúltame incomprensible o reducionismo e a simplicidade que algúns aplican a este tipo de temas tan complexos.

      Por certo, se estás no Seixo avisa, que dentro de 3-4 semanas empeza o espectáculo na Frouxeira. Estaría encantado de amosarte aquilo.

      Un forte abrazo.

      Eliminar
    4. La voz de Pedro Cruzado es la de la experiencia, la de la cordura y, quizá el resumen más importanta a todas esas virtudes, la de la bondad. Hoy no se concibe la caza sin un carácter conservacionista que , precisamente, quienes militamos en el sentimiento ecologista, debemos fomentar y compartir como fecundo modo de unión entre dos conceptos que podrían parecer antagónicos pero que son suplementarios. Es que se dice que el oficio más antiguo es el del puterío pero olvidamos que le tuvo que preceder quien lo pagase, es decir el cazador. Quizá `por ese motivo se aúnen ambos oficios y con razón, en el que hoy se llama "el comercio de la carne". En mi caso vengo, como Pedro, de la escopeta, y jamás he pasado ratos en más íntimo contacto con la naturaleza que pateando monte a rabo de un magnífico perdiguero de Burgos que acompañó mis mejores lances de caza durante un lustro, años ha. Ver trabajar a aquel perro ya era como asistir en primnera fila al más bello ballet. Un jeque árabe de la época me puso en mis manos un cheque en blanco porque se había encaprichado con el armonioso can. Le contesté que un hermano no se vende ni por todo el oro del mundo. Juntos perro y cazador formábamos parte armoniosa de un paisaje puro e irrepetible que se cargó, no la caza sino "el progreso", la contaminación, los coches , las motos y las bicis todoterreno, las huestes que hoy inundan el campo sin ni siquiera bajar la voz, los ciclistas vestidos de marcianos, los tíos y tías haciendo futin o como se llame el tinglado, en calzoncillos, la especulación de la tierra, la agricultura química, y hoy la horterada esa de la gastronomía cursi y sin ninguna tradición en nuestra tierra. Jamás vi en la vieja Galicia comerse los erizos de mar, ni as orellas marinas, ni las setas. Ya, ya sé que todos tenemos derecho al disfrute de lo que es de todos, la naturaleza. Todo ello es muy respetable, pero nuevo. Y además sin regular ni controlar. Pero, claro, da votos. Y perdonadme y sed benevolentes en vuestro juicio a este de la viejas meninges, si convenimos en que hoy el campo ha dejado de ser naturaleza para convertirse en un circo (de esta salgo zurrado, al tiempo)y que los daños producidoa al campo por una política mal enfocada no tiene ni punto de comparación con los que produce la escopeta o la caña, cada día más controladas legalmente y en trance de adquirir una creciente responsabilidad personal de sus practicantes. En estos momentos se está celebrando en Muros el congreso anual de Periodipesca que agrupa a la mayoría de periodistas especializados en caza, pesca y naturaleza no solo de Galicia --con la más amplia representación-- sino la del resto de España y algún representante extranjero. Bajo la batutaa del magistral periodista -- y viejo amigo de correrías por el Faro de Vigo y "Vida Silvestre" va ya para casi medio siglo, Lois Macías, da gusto oir debatir a guardas forestales, cazadores,ecologistas, amantes del lobo, ganaderos, pescadores... Id allí y podreís comprobar lo que es el nuevo cazador, no el malhadado matarife que aún queda en la mente de quienes tenemos la obligación no de "vencer" a un grupo incombustible por su antigüedad, origenes y entusiasmo, sino la de "convencer" (Unamuno dixit)a unos amigos que tienen más cosas que les unen a nosotros que las que nos separan.
      PD. Aunque a mi años ando mal de posdatas, incluyo ésta: Cualquier queja, diatriba o adjetivación adhoc (que dicen) dirigirla a Xabi Prieto,que empezó este debate y que es de Monfero, un lugar que da gente capaz de aguantar recios chaparrones y tercos chuchos en las playas. Un abrazo de José Curt

      Eliminar
  13. Mestre, cando a sabedoría fala o resto debemos atender.
    Dito a cal, e poñendo por diante que no colectivo cazador hai xente da que me avergoño (como haberá xente do voso colectivo que vos avergoñe), teño que decir que cando mais pasa o tempo creo que pasada a desgraza dos anos 70 e 80, onde o diñeiro e a repetidora todo o podían, estamos nun intre que pola escaseza da caza menor, tivemos que aprender a valorar o que a Nai Natureza nos ofrece como se de un tesouro falaramos.
    De feito esta fornada de ''cazadores do desarrolismo'' que lles chamo eu, con diñeiro e medios de desprazamento, có que non lles importaba queimar os cazadeiros que ían descubrindo cós seus coches cada vez mais potentes e cós que cada vez ían mais lonxe, creo que foron unha desghraza, pra a caza e pra a natureza. Pero ollo, moitos deles, poidoche decir que se arrepinten das burradas feitas naqueles anos, pois danse conta que mataron o que mais querían.
    E ata falando da aghora abundantísima caza maior (quen llo había de decir a meu avó) a xente tende a adoptar posturas conservacionistas, o que dito sexa de paso, na xestión dalghunha especie, non axuda moito.
    Pero en definitiva creo que unha nova conciencia de desterrar o sempre presente aforismo galego de ''se non o mato eu, ha facelo outro'', está facendose cada vez mais presente.
    E xente como Curt e o propio Félix (un superventas entre os cazadores de sempre), fixeron moito para que esta conciencia espertara.
    Un saudo mestre

    ResponderEliminar
  14. Benquerido Eloi: Imos de ver outra forma de facer historias. As que lichemos nas páxinas anteriores xa casi non sirven: Ahora é Caperuciña (o progreso que chaman os ilustres) a que se papou o pobriño lobo, que xa perdeu os seus dentes e pusieronlle una prótesis de chicle para que non se rian dél. Es que a lume do mal cazador víase desde moitas partes da vida pero pouca xente di que sobran coches, humos,herbicidas e efeitos invernadero. Con os coellos non termionaran os cazadores sino un doutor fillo de puta en la Francia de cando eu era rapaz, fai xa unos cantos anos que les inyectó la mixomatosis. Y os de A Madelón condecondaran al lambón con a Lexión de Honor. Sin dúbida, aqueles pebrostes borricos moita Bastillla pero falaban da natureza por telepatía, os repoludos e a nai que os parió. Unha forte aperta, Eloi, exemplo de naturalista de verdade, non como as uvas maduras que moito me tardan e pouco me duran. Mantente ahí para ben de os xóvenes, que necesitan coñecer onde teñen a cachola. José Curt

    ResponderEliminar
  15. Logo da intervención maxistral do noso mestre e amigo José Curt pois pouco máis se pode engadir. Por certo que non coñecía esa anécdota do xeque árabe e o teu perdigueiro de Burgos.
    Un abrazo e damos o tema por aclarado, debatido e disposto para madurar nas conciencias de cadaquén.
    Grazas a todos por intervir, excepto aos putos anónimos, que non me dou librado deles nin con antipulgas.

    ResponderEliminar
  16. Enhorabuena por el artículo. Creo que has puesto todos los puntos sobre las íes. Muy acertado.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos