Seguidores e seguidoras

lunes, 30 de mayo de 2016

Y AHORA SONY!!!

 Ay madre, como se está poniendo la cosa... Sony también ofrece un modelo super-bridge con sensor grande una pulgada: Sony Cyber-shot DSC- RX10 III

  En este caso la distancia focal máxima (que es lo que mayormente interesa a los usuarios naturalistas) alcanza ya los 600 mm reales. Con un poquillo de zoom digital lograremos focales de 1000 o 1500 con la misma calidad-  o incluso más - que las bridge típicas de sensor pequeñito.

  Como en la Nikon DL 24-500 las mejoras en cuanto a calidad, rango dinámico, luminosidad, rapidez de enfoque, etc. serán brutales con respecto a los sensores de 1/2,3". He leído que tanto Sony como Nikon incorporan además "enfoque predictivo", que es la posibilidad de detectar y enfocar objetos en vuelos como aves o libélulas. Si esta prestación llega simplemente a la mitad de efectividad que tienen las Nikon reflex sería la bomba del verano.

  Igualmente la apertura de la Sony va de F. 2,4 hasta F: 16, algo más propio de una reflex e imposible en las bridge pequeñas. Y ojo, F:4 en focal máxima (600 mm) que, repito, no es como F:4 en reflex, pero si mejora mucho la posibilidad de "desenfoque" del objeto. Mirad las fotos de mis buscarlas y e entenderéis la importancia de poder desenfocar eses hierbajos y ramitas del fondo que estropean muchas de mis fotos.

En fin, que vamos a pasar una semana durmiendo poco y soñando mucho.

domingo, 29 de mayo de 2016

ULTIMA HORA, NIKON SACA UNA BRIDGE DE PULGADA

  Acabo de enterarme que Nikon tiene programada para este año la salida al mercado de una auténtica bomba (inicialmente era para Febrero). Se trataría de una nueva cámara bridge con sensor de una pulgada: la Nikon DL24-500. Pero al contrario que la G3 X de Canon y su estúpida política comercial (por aquello de salvar el mercado reflex, obviamente) esta vez Nikon trata con más respeto a los posibles usuarios y sí incorpora visor electrónico, algo imprescindible para la fotografía de naturaleza.

  La imagen que tenemos de ella es preciosa, pero sus características lo son aún más: 20 megas, enfoque por fase y por contraste igual que la Fuji HS50, posibilidad de disparar en RAW (por fin!) y una focal equivalente a 24-500 mm. Esto último puede parecer escaso, y para ciertas tomas como aves en rías o grandes espacios abiertos lo es desde luego, pero pensemos que estos 500 mm  reales se combinan con un sensor muchísimo más grande que los de las bridge convencionales (1/2,3") por lo que podremos ampliar bastante más, bien a través del recorte de imagen o bien gracias al zoom digital, que sin duda será también bastante mejor que en las bridge pequeñas.
  Lo importante de todas formas es la calidad de imagen, que un sensor de este tamaño aproxima mucho más a las reflex DSLR. O sea, que para una toma cercana tendremos casi su misma calidad, pero sin necesidad de cambiar objetivos, una prestación que es por supuesto lo mejor de las bridge.

 Probablemente la distancia focal irá mejorando poco a poco en este sector, pero estos 500 mm, junto con los beneficios de ampliación que se le suponen a un sensor mayor, hacen de esta nueva DL24-500 un oscuro objeto de deseo para este enamorado de las bridge. Y seguramente ya tiene un comprador en la zona de Ferrol.

Somormujos bajo la lluvia

  NOTA IMPORTANTE: A partir de ahora sólo se podrá subir comentarios desde una cuenta registrada, así que ya no existe la opción de escribir como "anónimos". La mayoría de mis seguidores ya comentáis con cuenta propia pero algunos deberéis crear una a partir de ahora. Siento las molestias, porque siempre he dicho que mi blog es también de los que comentan. Y por ello siento también que haya tardado tanto en publicar o responder algunos comentarios que no me habían dado notificación. Especialmente los de María Ruán, José Luis expósito o Manuel Verdes. Si váis a las entradas antiguas donde habéis escrito ya tenéis las respuestas. Perdón por el retraso.

  La lluvia no ha dado tregua este fin de semana y esta mañana el paraguas volvió a ser un complemento indispensable para el que escribe (qué incómodo es afotar y observar así!). Aunque, como tantas otras veces, paraba la lluvia y despejaba un poco cuando tenía que volver a casa.

  Me acerqué hasta el embalse de As Forcadas a ver se anotaba alguna novedad para el Atlas y, de paso, tomar algunas fotos de los espectaculares Somormujos lavancos (Podiceps cristatus).


   En uno de mis rincones preferidos del pantano descubrí un nido localizado en un territorio tradicional de la especie. Bueno, tradicional desde que lo han colonizado en la década pasada.


   Es curioso que la mayor parte de sus localidades de cría (Begonte, San martiño, Forcadas) estén ocupadas también por el Cangrejo rojo. 

 Lugar de "As Cortiñas"

  En fin, que la cosa no dió para mucho más.

Somormujos lavancos (Podiceps cristatus)
Canon SX60 (focal 247 mm)  ISO 400   V: 1/250 (a pulso) F: 6,5 

Un saludo y gracias por seguirme.

sábado, 28 de mayo de 2016

Mais cousas da Folosa manchada (Locustella naevia) e unhas cantas filosofadas

   "Este ano non nace nada" dicían varios paisanos do rural estes días. A causa está no retraso que tivo este ano o período máis chuvioso na zona de Ferrol e que mantén a terra encharcada.
  Normalmente as precipitacións concéntranse sobre todo entre Novembro e Xaneiro, os tres meses nos que se superan habitualmente os 100 mm/mes, para logo ir diminuíndo progresivamente até chegar a eses 30-50 mm que temos de media en Xullo e Agosto; porén este pasado inverno desfrutamos dun tempo excepcionalmente seco e cálido até o Nadal; pero desde Xaneiro a auga non para de caer. Mirade os dados recollidos na estación de Ferrol (para Maio fixen unha proxección co recollido hoxe e o prognóstico para mañá)


     Polo visto estas adversas circunstancias meteorolóxicas xa está a afectar na reprodución dalgunhas especies, como o Corvo mariño cristado (Phalacrocorax aristotelis). A ver cómo inflúe na sedimentación das Folosas manchadas, que este ano non amosaron indicios de cría aínda.


   Poño o mapa do Atlas de Vertebrados que coordenou a SGHN e publicado en 1995 coas citas recollidas de Folosa manchada. Esa da zona de Santiago quizá fose un exemplar en paso (ignoro de quén foi); o resto penso que indican bastante ben o reducido da súa área de reprodución e o difícil da súa detección (non están incluídas as miñas citas dos anos oitenta porque xa finalizara o prazo para recollida de citas).

Citas publicadas no "Atlas de vertebrados de Galicia" (S.G.H.N. 1995)

 No Atlas de Aves da SEO publicado en 2003 aparecen dúas cuadrículas máis na Mariña lucense - creo que de José Miguel Alonso - e dúas no interior: Terra Chá e Baixa Limia. E, se non estou errado, non hai máis información. Para que vexades cómo está o patio!


    Cando publico estas cousas é precisamente para que a xente se anime a buscar, a participar no traballo de campo. Que se algúns temos que facelo en comarcas horribles cheas de eucalipto como a zona de Ferrol digo eu que non costará tanto prospectar outras comarcas mellor conservadas. Pero ao final o único que fan moitos paxareiros galegos é camiñar sobre as pegadas que outros vamos deixando sen aportar nada (falando de pegadas, a parcela das miñas folosas estaba toda chea de pisadas e rastros de hides dos fotógrafos que virían do quinto pino, como pasa sempre). Qué diferencia co espíritu aventureiro que tíñamos antes... Non había tantos medios, nin tanta información, pero todos buscábamos aportar algo, cada ún dentro das súas posibilidades. Agora todo se resume en "hai tal bicho en tal sitio, vamos allá". Por iso o personal non colabora nos diferentes Atlas e por iso o foro de Galiciaves acabou morrendo de morte natural (é unha opinión).

 Hábitat característico

  Que conste que sei que hai fotógrafos que respectan os códigos, pero outros non tanto e algúns pasan de todo porque só lles importa a súa foto aínda que poñan en perigo unha especie. Sobre todo me preocupan aqueles que non coñezo de nada pero que poden ter acceso á miña información a través das redes ou dos grupos de whatssap.


   Divulgar nun medio como éste implica tamén que non sabes a quen lle chega.


  En calquera caso, seguiremos atentos. Esperemos que esta Primavera pasada por auga, por máis auga da habitual, non quite as ganas de anidar a estes simpáticos migrantes chegados da África subsahariana. Aínda que a tendencia tan negativa desta e outras especies nos últimos anos non é moi esperanzadora desde logo.

Folosa manchada (Locustella naevia)




domingo, 22 de mayo de 2016

Resultados provisionales NJ82

  NJ82 es la cuadrícula más interior dentro de las que me he asignado, ocupando tierras de los ayuntamientos de Moeche y Cerdido principalmente.


  La metodología que marca la SEO está claramente pensada para otros territorios peninsulares, porque en mi zona un transecto de un kilómetro lineal prácticamente ya te ofrece los mismos resultados que si hicieses cuarenta estaciones de escucha distintas. Tal es el grado en que se mezclan los diferentes hábitats y microhábitats.


 Cultivo de centeno, prado pantanoso, matorral de zarzal, bosque galería y eucaliptal

   Como siempre las imágenes que publico obedecen más al interés divulgativo que a la experiencia diaria del observador. En realidad todo está mucho más mezclado (y más alterado).


  Pero hay que poner fotos bonitas o dejaréis de leerme, jeje...


   A pesar de todo es necesario recorrer los hábitats de la cuadrícula para que el estudio sea mínimamente riguroso. A lo largo de tres años he visitado prados, bosque galería, eucaliptal maduro, edificaciones de piedra, arroyos, prados pantanososos o monte bajo. Hay especies muy selectivas y si no prospectamos sus hábitats característicos obviamente no saldrán.

 Lavandera cascadeña (Motacilla cinerea)

 Vencejo común (Apus apus) en nido

  Incluso esos lugares feos y degradados como son las clásicas laderas de desmonte en medio de repoblaciones de eucaliptal tienen sus aves típicas.


  Como el Escribano montesino (Emberiza cia), que me costó lo suyo pero que finalmente apareció en categoría 3 de "cría probable" (pareja observada en hábitat de cría)


Escribano montesino (Emberiza cia), macho

  Sin  más os pongo la lista de aves reproductoras que me han salido en NJ82, tal como viene en la base de datos. Incluyo todas las categorías de cría posible (A), probable (B) y confirmada (C):

Azulón - Anas platyrhynchos (B)
Ratonero - Buteo buteo (C)
Halcón peregrino - Falco peregrinus (B)
Paloma torcaz - Columba palumbus  (B)
Tórtola común - Streptopelia turtur (B)
Tórtola turca - Streptopelia decaocto (B)
Cuco - Cuculus canorus (A)
Vencejo común - Apus apus (C)
Pito real - Picus viridis (C)
Pico picapinos - Dendrocopos major (A)
Golondrina común - Hirundo rustica (B)
Bisbita arbóreo - Anthus trivialis (A)
Lavandera blanca - Motacilla alba (C)
Lavandera boyera - Motacilla flava (A)
Lavandera cascadeña - Motacilla cinerea (C)
Chochín - Troglodytes troglodytes (B)
Acentor - Prunella modularis (A)
Petirrojo - Erithacus rubecula (C)
Colirrojo tizón - Phoenicuros ochruros (A)
Tarabilla común - Saxicola rubicola (C)
Mirlo común - Turdus merula (C)
Zorzal común - Turdus philomelos (C)
Zorzal charlo - Turdus viscivorus (C)
Ruiseñor bastardo - Cettia cetti (A)
Buitrón- Cisticola juncidis (C)
Buscarla pintoja - Locustella naevia (A)
Zarcero común - Hippolais polyglota (C)
Curruca capirotada - Sylvia atricapilla (B)
Curruca cabecinegra - Sylvia melanocephala (A)
Mosquitero ibérico - Philloscopus ibericus (A)
Reyezuelo listado - Regulus ignicapilla (A)
Mito - Aegithalos caudatus (A)
Carbonero garrapinos - Periparus ater (A)
Herrerillo capuchino - Lophophanes cristatus (A)
Herrerilo común - Cyanistes caeruleus (C)
Carbonero común - Parus major (C)
Agateador común - Certhia brachydactyla (C)
Oropéndola - Oriolus oriolus (A)
Alcaudón dorsirrojo - Lanius collurio (B)
Arrendajo - Garrulus glandarius (B)
Urraca - Pica pica (C)
Corneja - Corvus corone (C)
Cuervo - Corvus corax (B)
Estornino negro - Sturnus unicolor (C)
Gorrión común - Passer domesticus (C)
Pinzón común - Fringilla coelebs (B)
Verdecillo - Serinus serinus (B)
Verderón común - Chloris chloris (B)
Pardillo común - Carduelis cannabina (B)
Camachuelo - Pyrrhula pyrrhula (B)
Escribano cerillo - Emberiza citrinella (B)
Escribano soteño - Emberiza cirlus (B)
Escribano montesino - Emberiza cia (B)

  Los resultados no son para tirar cohetes, desde luego, pero es una de las zonas que conservan aún algo de biodiversidad en la comarca de Trasancos, gracias a esas grandes áreas de pasto para ganadería extensiva y algunos cultivos de cereal.
  En el tiempo que queda hasta finalización del trabajo de campo (2017) espero confirmar alguna especie más. La ausencia de aves rapaces llama poderosamente la atención. Es probable que Gavilán, Abejero y Azor aparezcan más adelante, pero la extinción del Aguilucho cenizo (Circus pygargus) es un hecho muy evidente para los que tenemos unos años de campo detrás. La substitución del monte bajo por eucaliptal debió suponer una auténtica catástrofe para las poblaciones litorales de aguilucho.

 Y como no sólo de aves vive el hombre, os dejo con una nueva cita de Lagartija serrana, en una casa de Cerdido. Increíble la abundancia de esta lagartija en el norte coruñés!

Lagartija serrana (Iberolacerta monticola), hembra

sábado, 21 de mayo de 2016

Agateador común (Certhia brachydactyla), una sorpresa en NJ82

  Podemos considerar al Agateador común (Certhia brachydactyla) como una especie común y ampliamente distribuida por toda Galiza. Al contrario que el Trepador azul (Sitta europaea) no muestra dependencia de los árboles caducifolios maduros y se ha sabido adaptar al medio tan alterado que tenemos en la franja litoral, en donde los Robles o Fresnos viejos han desaparecido.

Transecto típico en NJ82 (ayuntamiento de Moeche, A Coruña)

   Sin embargo esta semana una pareja de Agateadores me alegraba la mañana mientras realizaba un transecto por NJ82 - una de las cuadrículas que cubro para el Atlas - al llegar al cierre de una finca.


    En los cipreses y sauces del borde encontraba dos Agateadores "cargados de comida" que se mostraban bastante nerviosos. Imaginando el motivo me aparté avanzando por el camino y separándome de los árboles, pero los agateadores seguían reclamando y moviéndose de manera claramente preocupada.


  Cual fué mi sorpresa al darme cuenta de que la localización del nido estaba justo a mi espalda, en una de las estacas del cierre. Al momento me escondí bajo los cipreses e inmediatamente ambos progenitores entraron al nido.

Agateador subiendo hacia el nido

  La verdad es que nunca había visto a esta especie ocupando oquedades artificiales, más habituales en páridos. Supongo que la falta de oquedades naturales (por ausencia de bosques) ha hecho que muchas especies de paseriformes forestales se hayan adaptado a nuevos lugares de nidificación.


  Además de llevar ceba a los pollos, también hay que "cambiarles los pañales". Los progenitores realmente tienen trabajo constante.

Adulto portando saco fecal de pollo

     En ocasiones posaban en estacas próximas para recoger un último insecto.


   Porque la forma del pico (largo y fino) ya nos informa de que estamos ante una especie insectívora.


    Un ciempiés parece un manjar delicioso.


    Para dentro!


   Y venga a cambiar pañales....


    A diferencia de Trepadores (familia Sittidae), los Agateadores (fam. Certhiidae) no son capaces de descender por los troncos cabeza abajo. Por ello se ven obligados a "escalar" el árbol hasta el final y luego bajar volando hasta la base de otro y así iniciar una nueva búsqueda de alimento. Las plumas de su cola son más rígidas de lo normal y suponen un buen punto de apoyo durante las escaladas.


   Fué una pena que el cielo permaneciera completamente cubierto (para variar) y además el nido estuviese en la parte de sombra de la estaca. En la mayor parte de las fotos necesitaba un mínimo de ISO 800, demasiado alto en una cámara bridge para poder usar las velocidades ultrarápidas que exigían las breves y veloces entradas al nido.

Foto: Canon SX60 (focal 140 mm) ISO 640   V: 1/400  F: 5,6

 Una mañana entretenida gracias al extraordinario Agateador. En breve publicaré otro post con resultados generales provisionales de la cuadrícula.

lunes, 16 de mayo de 2016

Folosa manchada (Locustella naevia), de volta por Valdovinho

 Logo de várias entradas bastante tristes e pesimistas digo eu que vai tocando umha mais alegre. E nesta manhá de ponte feriada (amanhá é o dia das nossas letras) desfrutei de novo coas Folosas manchadas (Locustella naevia) numha visita à grelha NJ62.

 Folosa em silveira

    Levava muito tempo na sua procura e este ano semelhava que non havia-mos de ter tampouco citas da espécie. Coma último "recurso" hoje empregava reclamos desde o teléfone móvel, umha práctica da que nom gosto e que só justifico em casos nos que se necesita información científica, coma é recopilar dados sobre distribuiçom para o Atlas de Aves.


  Antes parecera-me escuitar dous tímidos e breves cantos. Em quanto puxem o canto desde o dispositivo aparescéu inmediatamente um macho moi territorial.


  Estivem tentando determinar quántos indivíduos havia na parcela prospectada - pertencente à parróquia de Lago - e botei um rato controlando alternativamente dous possíveis territórios. Finalmente detectei o que penso que eram dous machos diferentes e unha fémea, que aparescéu em várias ocassoms voando moi baixo perto dum macho cantor, sem emitir voz nengumha.


   O hábitat da observaçom era um entorno de vegetaçom máis desenvolta ca noutras ocassons, com moita umbelífera e grandes superfícies de silveiral (Rubus sp).

 Folosa entre umbelíferas

  Temos o resto da Primavera para fazer seguemento destes exemplares, ubicados em territórios históricos da espécie, que en Valdovinho ocupa básicamente pradarias húmidas nas veigas do rio Magno, canaveiras/junqueiras da lagoa da Frouxeira e prados enchoupados com gram desenvolvimento de vegetaçom na contorna da própria lagoa.


 Folosa manchada (Locustella naevia), macho cantor

 Por último, salientar a observaçom do meu primeiro Picanço (Lanius collurio, o único que nidifica por Ferrol). Pontual, coma sempre.

Picanço vermelho (Lanius collurio)

 Graças por estarem aí.

domingo, 15 de mayo de 2016

Bienvenidos al infierno

   Cuando me comprometí a cubrir cinco cuadrículas para el atlas de aves nidificantes sabía lo que me esperaba. Es cierto que la mayor parte de colegas ornitólogos aficionados gallegos tienen interés exclusivo en sus "listas" y en sus rarezas, pero yo casi los justifico. Porque realizar tareas de campo en los comarcas litorales (tareas no remuneradas, recordémoslo) resulta ciertamente desesperanzador y sólo una persona masoquista como yo puede ver aliciente en prospectar cuadrículas dentro de ese desierto biológico que es el área que se extiende desde Valdoviño a Ortegal.


  Alfombras interminables de Eucaliptus globulus intercaladas con brotes de eólicos son el pan nuestro de cada día. Tenemos que convivir con ellos y no nos queda otra. Sólo un naturalista sabe la miseria que suponen estos hábitats desde el punto de vista de la biodiversidad.


  El clima horrible de la zona, con ese 90 % de mañanas grises como la ceniza no es que levante el ánimo precisamente...(que sí, que ya sé que al mediodía suele abrir el día, pero eso es para los domingueros)


  Si tienes suerte de que no te atropellen los cafres de los quads puedes internarte a "disfrutar" del interior de la masa de eucaliptal. Con un par de huevos!


  Creo sinceramente que si en uno de mis recorridos habituales por estos sitios me acompañase algún naturalista salmantino o zamorano que yo me sé, morirían fulminantemente de asco o de pena; o por ambas causas. Imagine la audiencia un transecto de un kilómetro lineal con paradas constantes y de una hora de duración en la que se detecta la "asombrosa" cifra de (agárrense) siete especies de aves!!. Casi como en Arribes del Duero, verdad?

  Me despido con la foto de una de las pocas aves que ha sabido adaptarse a estes inhóspitos lugares:

Un superviviente (Garrulus glandarius)

  Qué duro es ser naturalista!

PD: Antes de cubrir la cuadrícula quería parar en la laguna, pero en el aparacamiento ya estaba un conocido personaje metiendo sus perros en el agua para que fueran a buscarle el dichoso palito. Obviamente ni bajé del coche.