Seguidores e seguidoras

lunes, 8 de agosto de 2016

Laguna de Doniños, el mejor punto para libélulas de la comarca

 He dedicado dos jornadas a la laguna ferrolana de Doniños, probablemente el lugar con mayor diversidad de libélulas de la comarca. Hoy acompañado por mi amigo Paco Girón.

 Lago de Doniños, panorámica de la orilla Oeste y sistema dunar

    Estuve a punto de "abortar misión" al ver la peste nada más llegar. Pero uno ha aprendido  a convivir con la avispa asiática, con el jabalí, con el eucalipto y con los mascoteros. No nos queda otra! Este sí es un grave problema medioambiental que tenemos y no que un cazador mate un corzo o una cabra montés!, pero seguimos en la inopia.

 Sujeto infectado por la peste Nº 1
(sus perros levantaron un bando de unas 1000 gaviotas que descansaban en la playa)

 Sujeto infectado Nº 2
(perros de raza potencialmente peligrosa sin correa ni bozal en un espacio público)

  Centré mis visitas en las charcas de inundación del sistema dunar.


    Al contrario que en los cañaverales de A Frouxeira, aquí resulta muy cómodo y seguro caminar con botas altas, pues el suelo es firme y no existe el peligro de hundirte.


 Charcas de inundación en el sistema dunar

  La sorpresa saltaba ayer, cuando pude observar casi una docena de Aeshna affinis, especie no citada hasta ahora en esta cuadrícula.

 Aeshna affinis, macho en vuelo

  Hoy volvía para intentar afotarla mejor pero sólo me encontré este ejemplar que, en principio, parece otra especie: Aeshna mixta, que aquí llamamos "Libeliña de Outono".


Aeshna mixta?

  Llevo tiempo buscando ejemplares de Ischnura graelsii, pero todos los que he podido fotografiar son elegans, con su característica espina en el pronoto.



 Ischnura elegans, diferentes individuos

 Otras especies comunes aparecieron durante las prospecciones.

 Lestes barbarus

 Lestes barbarus macho, detalle apéndices anales

  Tuve la suerte de ver una nueva especie para mí: Sympetrum meridionale (grazas Martiño).

 Sympetrum meridionale

 Sympetrum sanguineum, macho maduro

Sympetrum striolatum

  Paco no tenía citada la Crocothemis en Doniños. No sé si Martiño, Anxos o Adolfo la habrán citado.

Crocothemis erythraea, hembra

  Hacía muchos años que no me internaba en el propio lago. Los accesos que existían hace treinta años han desaparecido debido al abandono y el crecimiento incontrolado de matorral y juncal. Hoy en día es muy complicado acceder a la laguna, aunque la vista del inmenso campo de nenúfares justifica el esfuerzo, os lo aseguro.

 Lago de Doniños desde dentro

  Esta planta de hojas flotantes ha desaparecido en muchos lugares pero conserva en Doniños una de las comunidades máis importantes de todo el noreste peninsular.

Nenúfar blanco (Nymphaea alba)

    Y allí las Erythromma viridulum tienen un hábitat perfecto.


   Como nos informaba Paco, es tan abundante aquí que hasta resulta fácil de observar en los caminos que la bordean. En los pequeños sauces de la orilla se agrupaban por docenas, algo insólito para este naturalista, acostumbrado a verlas exclusivamente sobre la lámina de agua de Forcadas.


  Sin duda son un modelo especialmente fotogénico. No quiero imaginar las fotos que les podrían sacar Fran Nieto o Anabel Viñas.

Erythromma viridulum

  Me despido con un coleóptero de la familia de los carábidos. Si la cita es nueva te paso las UTM, Pablo (e cóntanos qué especie é).

Carábido (Carabus lineatus lateralis)

  Vivan las libélulas, viva el macro!!

13 comentarios:

  1. Boas,
    Unha entrada moi bonita dun lugar que nunca defrauda. E xa vexo que te estás a enviciar coas libeliñas!
    A cita de A. affinis é moi interesante, xa que é unha especie pouco frecuente nos humedais galegos.
    Tes que revisar que escribes Aeschna pero é Aeshna. O Sympetrum sp. é un S. meridionale, xa que ten as patas moi amarelas e o tórax é apagado.
    Unha aperta,
    Martiño

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pois si que poño sempre un -c- nas Aeshna (venadas da xente maior, non atopo outro motivo). Corrixido e anotado tamén o meridionale. Tiña moitas ganas tamén de "bimbalo", logo de saber que Paco o pillara alí.
      Graciñas polas correcións, crack.

      Eliminar
  2. Productiva saída e mellor remate. Non hai nada como unha Estrela entre amigos falando do que nos gusta...
    E alégrome moito sobre todo pola meridionale. Supoño que así confírmase que é unha poboación estable.
    Martiño ¿a Crocothemis está citada alí ou e cita nova?. A Affinis supoño que tamén andará por Frouxeira no Magno. Xabi, xa che dixen que o habitat do final do río nas dunas é moi parecido a Esmelle.
    Apertas
    Paco
    Xabi, non che conto cómo está Frouxeira (praia e intermareal) polas tardes agora no verán. Fixeche ben e non vir hoxe a anelar as Píllaras.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitos bimbos levo este mes.
      Da praia da Frouxeira, pois... a miña vida é complicada dabondo para pelexarme cos túzaros eses. Son máis feliz así. Moito mérito ten o que fan María e compañía, moito...

      Eliminar
  3. Te decía, Xabi que, como siempre un magnífico reportaje con una didáctica y hermosa explicación que asombra y comprendo hasta yo mismo(algo así) Un abrazo muy fuerte de José Curt

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias. Ya sé lo que ha pasado. Vuestro comentario ha salido en un post repetido (que he eliminado) y por eso no lo veía.
      Os decía que transmitas a Josele un fuerte abrazo, ya no mío sino de todos los seguidores de Bichos e demáis familia. Ha sido para nosotros fuente de isnpiración y formación naturalista, inculcándonos el amor por la Naturaleza y el ansia por concoer el medio natural gallego.
      Desde la distancia estamos con él cada día.
      Un fuerte abrazo.

      Eliminar
    2. ¿Se puede pedir más? Pues no. Me dejas con el pecho hinchado como el de la pomba brava. Otro fuerte abrazo para todos vosotros. Y gracias...

      Eliminar
    3. Grazas a ti, por ternos metido nisto! (a ver se agora certo amigo común se anima a colgar a escopeta e se pasa á caza fotográfica, como fixestes outros antes...)

      Eliminar
  4. Ola, Xabi: É -ou polo menos asemella- un macho de Carabus (Chrysocarabus) lineatus lateralis Chevrolat, 1840.
    A cadra xa vén cuberta polo noso compañeiro Carlos "O Peli" dende mediados dos oitenta.
    Según FOREL & LEPLAT no seu libro "Faune des Carabus de la Péninsule Ibérique", a forma Carabus (Chrysocarabus) lineatus lateralis ssp. littoralis Brañes, 1988 encóntrase na liña costeira que vai dende Vigo á Coruña.

    ResponderEliminar
  5. E que por certo... É bastante "común" e atopámolo en diversos hábitats (mesmo leiras de labradío), pero non esquezamos que estamos ante un endemismo ibérico (polo sur ata o río Douro e polo leste até os Pirineos occidentais).
    Se o rexistro foi en sistema dunar é, cando menos, interesante e curioso.
    Para os que teñen -temos- horta: Gran devorador de couzas de lepidópteros e lesmas (tamén dalgunha miñoca).
    Contaba del o Prof. Luis Iglesias, que é un dos Carabus máis fermosos de Galicia.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas por toda a información Pablo (vou poñer o nome no post). Si que é ben fermoso.
      Xa contei algunha vez que sendo neno levara un cárabo para casa (non sei a sp) e tivérao un par de días nunha pequena tarteira de aluminio. Por provar a ver qué pasaba botáralle un cachiño pequeno de carne de ternera e o carábido botárase a él coma unha fiera. Deixárame atónito, pois non esperaba ese comportamento dun invertebrado.
      Apertas e grazas por comentar, máquina.

      Eliminar
    2. Vaites, pois xustamente vin este carábido este sábado pola noite polo embalse de Zamáns en Vigo, papando unha lesma! O que se aprende neste blogue, co autor e cos cometnarios.

      Graciñas e apertas.

      Eliminar
    3. Alégrome desa coincidencia, Inés. É bastante habitual que cando un observador atopa algo, sexa ofidio, carábido ou limícola, haxa máis citas pola zona. Os períodos de emerxencia, actividade ou migración fan que sexa máis doado velos.
      E xa sabes que non canso de agradecer todos os comentarios tan didáticos dos leitores e leitoras de Bichos. Aínda que boto de menos máis presenza "ornitolóxica".

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos