Seguidores e seguidoras

domingo, 30 de octubre de 2016

Escribano nival (Plectrophenax nivalis)

  Hoy tenía previsto visitar la ría de Ortigueira aprovechando la bajamar pero la niebla obligó a improvisar. Bendita improvisación.


    En cuanto subí a la vecina Sierra de A Capelada el sol volvió a aparecer

 Sierra de A Capelada (Cedeira/Cariño)

    Arriba me encontré con muchos colegas - que también huían de la niebla - como Álvaro F. Polo, Antonio Ramos, Ricardo Hevia, Toñete Sandoval y familia.

  En una estupenda jornada ornitológica lo más destacado fué:

- 1 Avefría (Vanellus vanellus)
- 45 Chorlitos dorados (Pluvialis apricaria)
- Una Agachadiza común (Gallinago gallinago)
- 4 Cuervos comunes (Corvus corax)
- 16 Chovas piquirrojas (Pyrrhocorax pyrrhocorax)
- Un Gavilán (Accipiter nisus)
- Alondras (Alauda arvensis)
- Muchas bisbitas comunes (Anthus pratensis)
- Muchas Bisbitas alpinas (Anthus spinoletta), nidificantes en la sierra a sólo 500 m. de altitud


Chorlitos dorados en vuelo

Chorlito dorado (Pluvialis apricaria)

  El Bisbita alpino es ciertamente fácil de afotar en A Capelada si tienes una bridge.

 Bisbita alpino (Anthus spinoletta)

Chovas piquirrojas (Pyrrhocorax pyrrhocorax)

 Pero la estrella de la mañana fué sin duda un macho de Escribano nival (Plectrophenax nivalis), paseriforme cada vez más escaso en nuestro país. Hace veinte o treinta años era relativamente frecuente la invernada de grupos de 20-30 nivales en lugares como A Frouxeira o Baldaio, pero hoy apenas llegan individuos solitarios o grupos mínimos. Quizá en un plazo de tiempo breve pase a engrosar la lista de rarezas a nivel nacional.



   Ni que decir tiene que aproveché la oportunidad para "acribillarlo", aunque las distancias cortas no son lo mío. Estoy tan acostumbrado a fotografiar aves a 50 o 100 metros que cuando se me posan a cinco metros no me acuerdo de bajar el zoom así que no doy encuadrado ni enfocado, perdiendo siempre un montón de fotos por ello. Aún así logré algunas bastante bonitas.



 Escribano nival (Plectrophenax nivalis) macho

Por allí andaba una Collalba a la que, si los expertos no dicen lo contrario, daremos por gris.

 Collalba gris (Oenanthe oenanthe)

    Es una pena que uno de los pocos lugares salvajes que nos quedaban en Ferrol se haya convertido en un foco de turismo dominguero (insoportable en días festivos). Entre los parques eólicos, el eucalipto y los turistas, aquello ha perdido una gran parte de su valor medioambiental, que a pesar de todo sigue siendo de lo mejor de nuestra zona.


Por último realicé varias paradas breves en la ría ya después de comer. No quería irme sin censar los "patos de tundra", como los llamo yo. Así que me despido con esos datos, muy interesantes a estas alturas del año en que todavía no ha llegado el frío:

- 745 Anades silbones (Anas penelope)
- 133 Anades rabudos (Anas acuta)

La cosa promete.

6 comentarios:

  1. Muy chulas las fotos, el nival hace muuuuuchos años que no lo veo...

    ResponderEliminar
  2. Pois se queres imos o Martes a ver se o pillamos. Contamos coa axuda de Ricardo Hevia, o mellor coñecedor das aves da serra e das escribentas das neves tamén (a quen teño agregado no facebook e que axudará encantado se o traballo llo permite). Mándame un whatssap se che interesa intentalo. Podemos falar antes con Ricardo para consultar horario, luz , etc. Ninguén coñece aquilo coma el, créme.
    PD: E moitas grazas por comentar no blogue, Fran. Poucos o fan xa.

    ResponderEliminar
  3. Pedreiro cincento (Oenanthe oenanthe) Xabi. Interesante entrada! Apertas! Damián

    ResponderEliminar
  4. Preciosas fotos. Eu nunca vin en directo o escribano nival, pero con semellantes fotos, é case coma estar alí.

    Apertas,
    Inés

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciñas Inés. Se chego a levar o cacharro que teño agora, buffff... (perdín as mellores fotos por cupa do enfoque da pequeñaja)

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos