Seguidores e seguidoras

domingo, 27 de noviembre de 2016

Subindo a 45 nigricollis

     O número de Mergulhons de pescoço negro (Podiceps nigricollis) já subíu a 45 exemplares, censados onte sábado. Polo de agora nom aparescéu o real (Podiceps auritus).
  Ademais chegárom algumhas novidades palmípedas que puidem observar desde Neda:
- 1 Pato rabilongo (Anas acuta)
- 8 Frisados (Anas strepera)
- 1 Pato mergulhador em muda (Ayhthya fuligula, provávelmente)


   Porem os nigricollis som as "estrelas" do momento, à espera de cousas de máis caché.

Mergulhons de pescoço negro. De fondo, o meu estaleiro




   Nom som amigo do zoom digital, pois recurta a imagem com perda de qualidade. Nesta ocassom a distáncia às aves era moi grande e tirei um pouco del para converter os 600 mm de focal óptica em 960 mm digitais. Bem vale para publicar.

Mergulhons de pescoço negro (Podiceps nigricollis)
Sony RX10 III (focal 600 mm x 1,6 ) ISO 125  V: 1/800  F: 5,6

  Em quanto solucione os problemas que me está a dar blogger hei subir outro post com outro portagonista.

domingo, 20 de noviembre de 2016

Incremento de podiceps

    Esta fin de semana foi pasada por auga, como toca no mes de Novembro. E adiqueime a "fozar" na Sony, aprendendo cousas que vou lendo no manual; e agora estou coa gravación de vídeos.
     Non sei que fago mal pero non me convence a cousa. Os vídeos en si quedan impresionantes, pero logo de botar media hora esperando a que acabe de subir a Internet, perde un montón de cualidade e non sei sen paga a pena o esforzo. Non entendo que un arquivo de 60 megas e dez segundos de duración non teña maior resolución na pantalla do PC unha vez publicado (se o abres antes co visor vese moito mellor así que o problema non está na cámara).

En fin, comentar que houbo un incremento no número de mergullóns sedimentados na ría de Ferrol, con 38 Mergullóns de pescozo negro (Podiceps nigricollis) e 3 cristados (Podiceps cristatus) contados este venres en augas deManiños, como case sempre.

 Mergullóns cristados (Podiceps cristatus)

   En malas condicións a Sony vai como un cañón. E xa non vou facer comparativas coas Canon pequenas porque non necesito facelas para saber o resultado. Para min non hai debate posíbel. Aínda que as fotos de hoxe non fan moita proba (foron nunhas circunstancias moi complicadas)
 

 Mergullóns de pescozo negro (Podiceps nigricollis)

  Ben, aqui sigo, esperando novidades.

Garza branca (Egretta alba)

  Entrada breve, como vedes.

jueves, 17 de noviembre de 2016

"Turbereando" en O Forgoselo

  Quien me conoce sabe que pocas cosas "me ponen" tanto como chapotear por una turbera del Norte gallego. Ese premio gordo que es la rara Lagartija de turbera (Zootoca vivipara) está muy localizado pero la pedrea de droseras, juncos de algodón, anfibios, víboras y odonatos diversos está muy repartida por todos nuestros montes.


 Aspecto de una turbera típica

  Ayer no era buen día para observar adultos de Rana bermeja, pues el sol brillaba con fuerza y el viento del día anterior había secado bastante la atmósfera. Pero sí encontré un montón de puestas y renacuajos de la especie.


   Ya he contado que a veces la bermeja llega a poner los huevos bajo una capa de hielo o directamente sobre la nieve (observación propia Serra da Capelada).


  Además de mi turbera favorita exploré la zona meridional de la sierra, en territorio perteneciente al ayuntamiento de As Pontes, una zona que no conocía y con algunas charcas muy chulas.


   A pesar de las fechas aún se ven odonatos activos. Incluso algún tándem de Sympetrum striolatun. Además afoté mi primera Aeshna cyanea. Las fotos son malísimas para publicar pero valen para la identificación (xa están en Biodiversidade, Martiño).

Sympetrum striolatum

  En estos montes graníticos la abundacia de piedras para levantar son un auténtico maná para el herpetólogo y para el entomólogo. Me contaba mi buen amigo Manu Arzúa la escasez de piedras con la que se ha encontrado en Inglaterra, donde está trabajando. Allí es muy frecuente facilitar refugios artificiales a los bichos colocando piedras o maderas (donde además se localizan más fácilmente)

 Sapo corredor (Epidalea calamita) + Tritones ibéricos (Lissotriton boscai)

Salamandra común (Salamandra salamandra bernardezi)

     Y con estos anfibios hallados bajo piedras inauguraba la macrofotogafía con mi nueva cámara.

Preciosa turbera rodeada de pinares y perales silvestres

    Fue una mañana extrordinariamente apacible, lejos de la peste canina que asola nuestro litoral. Hasta parece que la incidencia del Jabalí es claramente menor. Claro que aquí hay Lobos, de los que se pueden ver rastros si uno se fija.


   Y donde hay praderas de pasto suele haber aves, tales como estos 77 Chorlitos dorados.

Bando de Chorlitos dorados (Pluvialis apricaria)

  Quedé con ganas de pasear por los hermosos pinares de repoblación. Eso mejor en Primavera.


 Por último me despido con una imagen de uno de los pájaros más hermosos de nuestro invierno: el Zorzal real. Ayer se contaban por decenas los reales y alirrojos en O Forgoselo.

Zorzal real (Turdus pilaris)

 Siempre que voy al Forgoselo quedo con ganas de volver. Eso quiere decir algo.

domingo, 13 de noviembre de 2016

3 Andarríos grandes (Tringa ochropus) en Forcadas

    Esta mañana de domingo me he encontrado un embalse de As Forcadas inusualmente bajo de nivel a estas alturas del año. Eso significa mayor biodiversidad (en otras regiones a mayor cantidad de agua mayor cantidad de aves pero aquí sucede exactamente lo contrario, podéis creerme).


   Lo más destacado fué:
- 16 Somormujos lavancos (Podiceps cristatus)
- 25 Cormoranes grandes (Phalacrocorax carbo)
- 25-30 Anades frisos (Anas strepera). Quizá algunos más.
- 3 Patos cuchara (Anas clypeata)
- 15-30 Cercetas comunes (Anas crecca). Varios grupos repartidos.
- 10 Porrones comunes (Aythya ferina). Ricardo Hevia observó un bastardo (A. marila) la semana pasada pero hoy no lo pude localizar.
- Una Agachadiza común (Gallinago gallinago)
- 3 Andarríos grandes (Tringa ochropus).

  Los cormoranes invernantes en la Península se han visto beneficiados por la introducción de peces alóctonos y por las traslocaciones de especies nativas pero ausentes en la localidad, caso de la Boga en Forcadas. Estas introducciones fueron llevadas a cabo durante décadas por los mismos pescadores que ahora se quejan de que hay muchos cormoranes y "les comen las truchas". En fin...

 Cormoranes (Phalacrocorax carbo)

  En Noviembre suelen aparecer grupitos de anátidas, probablemente huyendo de zonas de caza, pues muestran un comportamiento mucho más desconfiado de lo habitual, levantando vuelo e doscientos metros. Era salir del coche y...  hasta luego Lucas.

Cercetas comunes (Anas crecca)

  La vuelta del Porrón común, cada vez más escaso y errático en toda Galiza, es siempre una buena noticia, aunque sea un bandito minúsculo de diez aves.


 Porrones comunes (Aythya ferina)

  Con este bajo nivel hídrico las orillas ofrecen hábitat adecuado para especies limícolas, como la Agachadiza o el Andarríos grande, una especie común en el paso de verano. Pero la observación de 3 andarríos a mediados de Noviembre supone lo que puede ser primera cita de invernada en la comarca de Ferrol si excluímos el lago de As Pontes. Habrá que confirmarlo.


 Agachadiza (Gallinago gallinago, izda.) y Lavandera (Motacilla cinerea, dcha.)

Andarríos grandes (Tringa ochropus)

  Sin duda el embalse de As Forcadas es ahora mismo uno de los mejores puntos para observación ornitológica en Ferrolterra. Y de los más tranquilos.

sábado, 12 de noviembre de 2016

Seguen as Limosa e os squatarola

    A xente déixase levar por titulares periodísticos ou por sensacións erróneas, pero os datos  meteorolóxicos da estación de Ferrol  indican que tivemos un verán relativamente normal, con temperaturas lixeiramente por encima da media e precipitacións escasas, como é propio no clima do Golfo Ártabro (que mostra seca estival). E foi un verán curto, por certo: Xuño e Setembro foron meses húmedos con precipitacións superiores á media (97 mm e 115 mm respectivamente). Pola contra Outubro foi seco, pero non tanto como fala o persoal, pois houbo 9 días de chuvia con 69 mm. Isto é a realidade climática, que seguramente choca coa idea que tiña algún leitor.

   É de esperar que a apartires de agora se sucedan interminábeis xornadas de chuvia persistente que, xunto co acurtamento da luz solar, causan unha sensación de pesadume e tristura nas persoas que gostamos da luz e do calor.


     Teremos ocasións de probar a sensibilidade da Sony.

Estampas habituais durante o inverno galego

   Na ría de Ferrol poucas novidades. As Mobellas (Gavia sp) seguen sen chegar e o númerro de Mergullóns mantense nunha cifra moi discreta de 14 exemplares.. Por certo, atentos a este toma:

 Sony  RX10 III (focal 600 mm + zoom dixital 2,6 x)  ISO 250  V: 1/100  F:4

  Como vedes foi tomada co zoom dixital case a tope e cunha velocidade lentísima de 1/100 seg, e A PULSO, sen trípode nin nada. E as aves estaban a uns 80-100 m de distancia. Realmente asombroso o estabilizador. Estamos sen dúbidas noutro nivel de tecnoloxía diferente ao coñecido nas bridge.


    Onte pasei pola marisma de Neda a ver como estaba o ambiente.


 Neda, desde o esteiro do Belelle

    Alí avistaba 10 Píllaras cincentas e 14 Mazaricos rabinegros. Todo indica que van ficar a invernar.

 Píllaras cincentas (Pluvialis squatarola)

Mazarico rabinegros (Limosa limosa)

  A ver se mañá sae algo o sol, caramba.

jueves, 10 de noviembre de 2016

En A Frouxeira con la Sony

    Hoy pude acercarme a dar un paseo por la playa y el sistema dunar de A Frouxeira, Valdoviño. Por ahora apenas hay novedades, aunque había decenas de Bisbitas (Anthus pratensis y spinoletta), Alondras (Alauda arvensis), Pardillos (Carduelis cannabina) y varios grupitos de Escribano palustre (Emberiza schoeniclus lusitanica/schoeniclus). Además levanté una docena de Agachadizas (Gallinago gallinago) en las charcas intradunares.


     Las charcas empiezan a tener agua. Qué pena que el Jabalí haya acabado con casi todo.

 Charca das espadanas

  En la playa, unos pocos Correlimos tridáctilos (Calidris alba) y 20 Chorlitejos patinegros (Charadrius alexandrinus), la joya de la corona.  Es curioso pero creo que no había ninguno anillado, algo poco frecuente, pues son muy controlados por María Vidal y su equipo..


   En un pequeño grupo algunos bichos aparecen enfocados y otros no, algo que indica muy bien las similitudes con las ópticas reflex al respecto de la profundidad de campo.


    Sobre la cámara pues ya se me acabaron los elogios y no sé que más añadir. Pongo una imagen que vale más que mil palabras, como es un recorte y su foto original.


Chorlitejos patinegros (Charadrius alexandrinus)

  El problema vendrá cuando me acostumbre a esto y vuelva a coger una de las pequeñas.

martes, 8 de noviembre de 2016

Dos andarríos a tortazo limpio

  El resalte de los blancos sobreexpuestos es una función que he tenido en otras compactas pero no quedara contento con el resultado (las sombras quedaban negras) y dejé de usarlo. Pero en la Sony ya es mucho más funcional. El domingo Fran me enseñó a usar la herramienta "cebra", que raya todas las zonas quemadas. Así que estoy practicando la cosa.


    Esos blancos asesinos ya empiezan a mostrar "textura" (otra palabrota) con un sensor de pulgada, como se aprecia en esta Garceta común.


   Un detalle importante. A pesar de que no usé la máxima apertura (que es F:4) sino un más cerrado F: 5,6, en esta foto vemos como el Charrán que está en primer plano sale bien enfocado pero la gaviota cabecinegra aparece ligeramente desenfocada. Algo completamente nuevo en una bridge.

 Sony RX10 III (focal equiv 600 mm)   ISO: 160   V: 1/400   F: 5,6

  Una gaviota que por cierto estaba anillada. En ese momento la RX10 deja de parecerse a una reflex para transmutarse en una bridge clásica gracias a su brutal zoom digital. Se pierde calidad pero logramos leer la anilla o, al lo menos, la parte que estaba visible.

Zoom digital al máximo

 Con respecto a los bichos, el número de Zampullines cuellinegros se mantiene en 13 ejemplares. Además hoy había 5 Cercetas comunes en Maniños (no pude relocalizar el Ayhtya, Pablo).


Cercetas comunes (Anas crecca)

   Me despido con la escena de una pelea callejera entre dos andarríos, aves territoriales hasta en sus cuarteles de invernada, por lo visto. Cuando están en juego las cosas de comer...




Andarríos chicos (Actitis hypoleucos)

  La mayoría de lectores y lectoras no conocen tan bien como yo la resolución que dan las bridge, lógicamente. Así que no comprenderán el salto de calidad abismal, brutal, que hay con la RX10 (estas fotos de andarríos están MUY recortadas). Yo sigo flipando.