Seguidores e seguidoras

domingo, 2 de abril de 2017

Salida herpetológica a O Xistral

     Hoy realmente disfruté con la nueva Sony RX 10. El tipo de fotos tomadas en uno de mis lugares favoritos me han permitido certificar el salto de calidad que hay entre los sensores bridge pequeños y los de pulgada. Tanto en fotografía de paisaje, donde la diferencia es abismal, como en la de macro, donde las pequeñajas se defienden mejor.

 Cordal principal del macizo 

   El macizo de O Xistral, en el extremo norte lucense, es uno de mis lugares favoritos. Su paisaje de rocas graníticas, turberas y ganado semisalvaje, acaban por hipnotizar a cualquier visitante al que le guste la naturaleza.


  El agua es un elemento omnipresente, con infinitas charcas temporales, permanentes, turberas y riachuelos repartidos por toda la sierra.

 Charca temporal

 Y donde hay agua, hay vida; básicamente taxones eurosiberianos acostumbrados al frío y que huyan del calor estival (superar aquí los 20 ºC es noticia de alcance incluso en Julio)

 Tritón palmeado (Lissotriton helveticus), macho nupcial

  La vida vegetal espera todavía el despertar de la Primavera.

 Ranúnculos (Ranunculus sp)

  Subiendo a los altos de O Cadramón había que probar las prestaciones de mi pequeña (recordad que por ahora disparo en JPEG).



    Es terrible como la codicia energética ha destrozado ese patrimonio común que es el medio natural. Pero cuanto más consumimos más queremos consumir.

 Mirando hacia el Este

Panorámica mirando al Oeste

   El levantamiento de piedras es una obsesión en todos los herpetólogos. Y no me doy curado.

 Lagartija serrana (Iberolacerta monticola, sup.) y Tritones ibéricos (Lissotriton boscai, inf.)

     Hace poco me decía Pedro Galán que tiene "monitorizada" toda la población de salamandras norteñas en cuadrículas de 1x1 km y que ha publicado un extenso trabajo su genética y biología. Estas salamandras norteñas, que se extienden por la zona cantábrica de Galiza, se conocen como S.S. bernardezi. Algunas de sus poblaciones paren larvas acuáticas pero otras paren crías completamente desarrolladas, terrestres e idénticas a los adultos. Las de O Xistral pertenecen a este segundo patrón reproductivo: vivíparo.

 Salamandra común (Salamandra salamandra bernardezi)

  La buena noticia es que encontré una pareja de Sapos comunes, ahora renombrados como Bufo spinosus, en una cuadrícula nueva para el atlas de la SGHN. En cuanto pueda se la remitiré.

 Sapo común (Bufo spinosus), hembra (sup.) y macho (inf.)

 Y también apareció un coleóptero ciertamente vistoso que parece claramente un estafilinído.
 No tengo bibliografía como para identificarlo.

 Posible Staphylinidae sp (Escarabajo errante)

  La bomba fué este precioso Escribano nival, que se mostró muy manso con el observador. Me dice Ricardo Hevia que hay varias citas anteriores en la sierra, pero no muchas.



 Escribano nival (Plectrophenax nivalis)

  Los Bisbitas alpìnos son muy abundantes y reproductores comunes en todos estos montes.


  Los machos ya cantan, posados o en vuelo, para marcar el territorio de cría.

Bisbita alpino (Anthus spinoletta), macho cantor

   Por supuesto no me fui sin prospectar un par de turberas.

 Turbera típica

  Aunque pude observar fugazmente dos Lagartijas de turbera (Zootoca vivipara) no pude afotarlas. El día, cubierto y frío (5-9 º C), no era el propicio. Por lo menos encontré el otro herpeto especialista de las turberas: la resistente Rana bermeja.


 Ranas bermejas (Rana temporaria)

  En fin, a pesar del terrible deterioro medioambiental y paisajístico que ha sufrido, el macizo de O Xistral sigue siendo uno de los mejores y más interesantes espacios naturales gallegos.

2 comentarios:

  1. Boas,
    Non diría que ovovivípara ou vivípara sexa un fenotipo, senón máis ben unha estratexia reprodutora. De feito, as píntegas insulares son vivíparas e non hai grandes diferenzas xenéticas con respecto ás continentais.
    Por certo, as poboacións do Xistral son vivíparas, xa que paren crías xa metamorfoseadas, fronte as da subespecie gallaica continentais que son ovovivíparas.
    Apertas,
    Martiño

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciñas pola corrección, Martiño. Efectivamente fenotipo son SSB e SSG, obviamente (as présas do directo). Estou canso de saber que as poboacións insulares (¿de Ons, non?) paren tamén crías terrestres aínda que pertencen ao fenotipo gallaica. O que non recordaba era que eran vivíparas e non ovovivíparas (ovo que eclosiona no útero, para que entendan os lectores). Recoñezo que teño unha perda de memoria acelerada; pero non me preocupa porque teño os mellos correctores o mundo. Facédesmo tan doado que me estou acostumando a non repasar a bibliografía, jaja..
      Un abrazo!

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos