Seguidores e seguidoras

jueves, 31 de agosto de 2017

Pon un perro en tu familia (el negocio es el negocio)

  El otro día Cosme Damián me enviaba este recorte de la prensa vasca, que me ha dado pie a publicar algo sobre ese problema global en toda la sociedad urbana occidental que es la peste mascotera.


      Hace años algunos colegas naturalistas me decían que estaba "obsesionado con los perros"; otros restaban importancia al asunto. Solo unos pocos supieron comprender la gravedad del problema que se nos avecinaba. Mentes sabias y lúcidas como las de amigo Rafa López Loureiro, que lo denunció muchas veces en su fantástico blog Ao noroeste do noroeste , actualmente medio parado (a ver si actualizas, Rafa).

  No soy capaz de ver una solución fácil a la invasión perruna en nuestros espacios públicos, sean urbanos o naturales. En el primer caso son origen de graves problemas higiénicos, de convivencia o incluso de seguridad ciudadana en el caso de las razas peligrosas (no hay más que ver los incidentes y ataques que se repitan semana sí semana también en España). En los espacios naturales son un problema muy grave que afecta especialmente a las aves acuáticas migratorias o nidificantes, aunque el "efecto llamada" provoca también un aumento exponencial de visitantes humanos en lugares que hasta hace poco gozaban de cierta tranquilidad.


  Para darnos cuenta de la auténtica dimensión del problema en nuestro país os doy unos datos. Según el Instituto Galego de Estatística, en 2015 había 343.00 perros en Galiza, para un total de 1.060.792 hogares, o sea, un perro cada tres hogares. Rafa me comentaba un día que el objetivo del lobby de los fabricantes de piensos era lograr un ratio de 1/1 (un perro por familia) y no va mal encaminado. En 2017 el IGE registra ya 470.000 perros, con un aumento de 120.000 animales en sólo dos años. Si proyectamos este aumento nos da que en 2025 Galiza ya tendrá una población de un perro por hogar, por unidad familiar. Pero lo peor es que el incremento no es lineal y no deja de aumentar.

  Claro que hay poderosos motivos para favorecer e incentivar este aumento....


  Quizá no pasaría gran cosa si nuestros propietarios fuesen personas cívicas y respetuosas. Pero es que hablamos de unos de los pueblos más incívicos de la Unión Europea, donde sus gentes son manifiestamente incapaces de acatar cualquier norma si no hay sanción o multa por medio. Y la Administración, quizá acojonada por el poder que están cogiendo,  quizá "incentivada" económicamente por el propio lobby, pasa de todo y mira para otro lado permitiéndoles hacer literalmente lo que les da la gana. No hay más que dar un paseo por una playa incluida en cualquier espacio "protegido" para ver como se pasean con absoluta impunidad con sus canes corriendo libremente detrás de las aves.

 El mascoterismo canino ha infectado ya toda la sociedad en su conjunto, aunque es un problema de origen claramente urbanita y casi diría pequeño-burgués (usando terminología de clase). Desde luego en el rural este problema no existe. Pero se diría que no hay familia acomodada con segunda casita en el campo que no tenga sus dos perritos para llevar a la playa.

   Ayer me llamaba la atención un encuentro entre el presidente francés y un ministro europeo acontecido en El Elíseo. Desconozco las rígidas normas de protocolo para estas cosas pero me pareció alucinante que durante el encuentro un perro de Macron entrase a "saludar" al ministro y a la prensa que los fotografiaba. ¿Casualidad? Yo no lo creo. Se diría que fué un gesto del presidente para conectar con el pueblo, con los posibles votantes jóvenes y urbanos, mascoteros/animalistas muchos de ellos. Porque desde luego no imagino que entrase cualquier otro animal en una reunion de este nivel. Si fuese otro tipo de encuentro en su residencia privada ya sería más normal, pero no en un acto oficial de ese tipo. Eso no es normal. Como tampoco es normal ver a la mafia de gitanos rumanos que tienen controlada la mendicidad de mi barrio pidiendo con un perro "colocado" junto a ellos. Antes usaban niños. Se ve que lo de los perros es más legal y quizá... ¿funciona mejor?

9 comentarios:

  1. Grazas Xabi. Comparto a túa inquedanza sobre este tema do mascotismo/humanización perruna, especialmente no tocante á crecente presenza de cans soltos sen correa en áreas de valor natural (non só LICs) en épocas críticas de cría, migración e invernada de aves. E non digo nada dos parques públicos das cidades... O problema non ten visos de mellorar, tristemente, e iso que os instrumentos legais están aí. Non podo ser positivo esta vez... Apertas e ánimos, Damián

    ResponderEliminar
  2. Estoy del todo de acuerdo,en lo escrito ,hoy a mi en Doniños casi me muerde un perro acabado de salir del maletero de un coche con el dueño delante,y no se inmutó hasta que le dige si era normal.Esto tenía que terminar ya y tengo perras dos,pero no las llevo ni a la playa ,ni espacios naturales,un saludo Xabier

    ResponderEliminar
  3. Os mascotos e as súas mascotas son o problema ambiental máis difícil de encarar, por canto efecta directamente a recaudación de votos. Os políticos furnocráticos non han dar un paso no seu control sen avaliar antes o coste en votos. Pouco importará que sexan dos partidos mareados ou dos espabilados. No tocante ao sustento do seu poder van ser moi coidadosos. Nen unha soa actuación que poda diminuir o sumatorio de votos. A cada vez maior presenza de perrumanos nas cidades, vilas e espazos naturais corréspondese cunha influenza cada vez maior do pensamento irracional animalista nos programas dos partidos clásicos furnocráticos, os que, asustados pola posible fuga de votos cara o Partido Animalista, non dubidan en facer súas as teses animaloides e integralas entre o seu ideario, se é a costa da tradicional, ben que sempre coa boca pequena,defensa de tesis ambientalistas, ao mellor, mellor que mellor. O ecoloxismo xa non recauda, as animaladas sí. O conservacionismo necesita voz política propia. Regalar os seus votos e compromisos a partidos fascistas ou estalinistas, tanto monta, é un gravísimo erro estratéxico que recén estamos empezando a pagar. Obrigado pola referencia ao meu bló e a miña persoa. Tal vez calquera día. Apertiñas, meu.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que pena que outros colegas naturalistas non amosen a túa claridade e lucidez con este tema (en público alomenos, que logo en rpivado moitos che din que temos toda a razón). Hai medo a perder votos pero tamén amizades no facebook, seguidores, lectores, ventas, contratos, clientes, etc... A peste mascoteira infecta xa a toda a sociedade. En dous anos eu serei o único veciño sen can na comunidade de 140 propietarios da que formo parte!.
      Un abrazo Rafa.

      Eliminar
  4. Non respondo a comentarios anónimos. Se ademáis resulta que ese anónimo é un mascoteiro que se esconde no anonimato para gomitar estupideces será bloqueado inmediatamente.
    As persoas civilizadas e educadas, que se presenten con nome e apelido para opinar ou criticar sempre tiveron sitio neste blogue. Os botarates anónimos dispoñen do resto da rede para as súas chorradas.

    ResponderEliminar
  5. Fas bem. A mim esse comentário chegou-me como umha alerta no meu correio. Puidem lê-lo e comprovar, mais umha vez, o discurso calcado destes "perrumanos": que os humanos som malos, que os nenos som piores, que as mascotas tenhem tantos direitos como os humanos (pero olho, nenhum dever), que nom fam mal algum, etc. etc. Tudo amparado por um calculado anonimato. E, tenho que dizê-lo, coma sempre num (incorreto) castelám... Todos cortados polo mesmo patrom. Como fabricados em série. Abraço, Damián

    ResponderEliminar
  6. Paren máquinas!!!, no es un comentario anónimo, lo que pasa es que no me deja o no se poner mi perfil. Me llamo Israel Santiago Sánchez, tengo 40 años y vivo en Ibiza aunque se supone que soy de la futura Catalunya republicana. No me considero un animalista, me gusta la naturaleza e intento aprender cada dia un poquito más. Entiendo y comparto muchas cosas que decís pero me sorprende muchas veces lo poco o nada que os quejáis los naturalistas de lo que hace el ser humano. Como dije en el comentario anterior, imagínate que a todos los da x aficionarse a la naturaleza, salir al campo y fotografiar bichos...el campo daría penica, así que en el fondo es mejor que este mundillo siga siendo underground. No busco polemica, simplemente expreso mi opinión basada en mi experiencia. Y creo firmemente que o se pone freno a la sobrepoblación o las próximas generaciones lo van a pasar muy mal. Te invito a que te pases x ibiza para ver la ultima evolución del ser humano, que es para mear y no echar gota. Si, he perdido la esperanza con el ser humano, que le vamos a hacer.Y te lo dice un taxista que los sufre a diario. Y te pido disculpas si te molestó el comentario anterior, no era mi intención. Un saludo.

    ResponderEliminar
  7. Polo que a mim respecta, todo aclarado, Israel. Eu, em geral, queixo-me do que fam muitos seres humano, com mascotas ou sem elas. Pero desde logo o problema polo menos em Galiza nom é a superpopulaçom humana, ou que esteja todo saturado de fotógrafos e naturalistas, senom do uso que se lhes dá aos espaços naturais. A dia de hoje som quase zonas recreativas sem leis "de facto", e isso que estám desenhadas por lei ("de jure") para proteger os valores naturais. Um dia plantam eucaliptos, outros fam um evento agressivo com o meio, outro soltam os cans e espantam às aves, outro fam verquidos... e assi todos os dias. Comprende que as nossas queixas estám mais que fundamentadas... Saúdos, Damián

    ResponderEliminar
  8. Independientemente de la cuenta que se use nada impide firmar al final del texto. Lo aprendí en EGB.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos