Seguidores e seguidoras

miércoles, 29 de noviembre de 2017

Subiendo a 73 Zampullines cuellinegros (Podiceps nigricollis)

   El Zampullín cuellinegro (Podiceps nigricollis) es una de las acuáticas más relevantes de las que llegan en invierno a Ferrol. Sus cifras, entre 60 y 150 ejemplares convierten a nuestra ría en uno de sus principales cuarteles de invernada en todo el Norte peninsular.

 Zampullines nadando en la ría (planta de gas de Mugardos al fondo)

   Desconozco en qué momento se convirtió en una especie común, pero desde finales de los noventa su población ha ido incrementándose poco a poco (en Ribadeo ha pasado lo contrario).


     Su número ha aumentado ya a 73 individuos censados por mí ayer (31 en el control anterior del fin de semana). Por ahora no he visto ningún cuellirrojo; a ver si vuelve este invierno.


    Ayer el grupo estaba fragmentado en varios bandos, con un total de 58 ejemplares en Maniños (Fene) y otros 15 en O Seixo (Mugardos)

 Bando de cuellinegros, con el muelle de O Seixo al fondo

 Estoy sin Lightroom temporalmente así que pongo unas fotos JPEG  "de grupo" tomadas con la Sony y dos imágenes de detalle antiguas tomadas hace tiempo con la Canon SX50. La última tuvo mucho éxito de público en su momento. Quedó bonita, la verdad.

Zampullín cuellinegro (Podiceps nigricollis)
Canon SX50, publicada en Diciembre de 2012

 Por último añadir que en la playa artificial de San Valentín (Fene) había 12 Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula) y 65 Correlimos comunes (Calidris alpina).

sábado, 25 de noviembre de 2017

Laguna de A Frouxeira, visita de control

    La laguna de Valdoviño sigue cerrada y llena, como es habitual en esta época del año. Hasta que no abra y se vacíe pues la riqueza en acuáticas es muy pobre. Sí, sé que suena raro, mis queridos amigos castellano-leoneses; ya he explicado en este blog muchas veces el por qué de esto así que no me repetiré para no aburrir.

   Esta mañana y condicionado por el alto nivel hídrico existente realicé un censo parcial, que os pongo a continuación:

- + Zampullines chicos (Tachybaptus ruficollis). Con el lago lleno es imposible contarlos pues se dispersan muchísimo tanto por las aguas abiertas como por el cañaveral inundado
- 2 Anades silbones (Anas penelope)
- 161 Azulones (Anas platyrhynchos)
- 35 Anades frisos (Anas strepera)
- 5 Cucharas (Anas clypeata)
- 34 Cercetas comunes (Anas crecca)
- 1 Porrón "tipo moñudo" en eclipse (Aythya fuligula probablemente)
- 64 Fochas (Fulica atra)
- 10 Chorlitos dorados (Pluvialis apricaria) en el canal

   No sé que demonios me pasó pero no conseguí enfocar la Canon SX60 en ninguna de las tomas (a veces se le va la pinza, como a nosotros). Van unas fotos testimoniales horribles:

 Azulones (Anas platyrhynchos) y otras anátidas

 Chorlito dorado (Pluvialis apricaria)

     No puede completar bien el censo por culpa de los de siempre, que me movieron todas las aves cuando me faltaba contar el lago interior. La peste canina es constante, diaria, permanente; está completamente fuera de control. Y los médicos que podrían curarla en una semana si tuviesen voluntad simplemente no quieren, porque no interesa electoralmente (mira que no le cayeron tortas al pobre Zapatero con el tema del tabaco). Los mascoteros han ganado la batalla. No hay más.


    Una de las tonterías que suelen decir los mascoteros animalistas es que "los perros tienen derecho a disfrutar de la Naturaleza". Partiendo de la base de que tuviesen realmente ese derecho (que no lo tengo claro ni siquiera para los humanos), olvidan que la presencia de perros urbanitas es por necesidad incompatible con el bienestar de las aves. Su instinto en cuanto los sacan de sus pisos es correr detrás de todo lo que se mueve, como un niño pequeño. O echarle la boca a un pobre pájaro que se despiste. Un perro suelto en cualquier humedal es SIEMPRE un factor de desequilibrio y una amenaza para la tranquilidad de las aves.

  Pero es que además es ilegal en Galiza, como bien dice el Decreto 153/1998 del 2 de Abril (Ley 1/1993 del 13 de Abril sobre protección de animales domésticos y salvajes en cautividad: "os posuidores de animais teñen a obriga de adopta-las medidas necesarias para que o animal NON POIDA acceder libremente ás vías e espacios públicos ou privados, así como IMPEDI-LO SEU LIBRE ACCESO a persoas, animais ou cousas que se atopen neles".  Por no hablar de que Valdoviño es zona Ramsar, ZEPA y área de cría del Chorlitejo patinegro (es que es mucho...)

   En fin, mucho van a tener que cambiar las cosas para que venga una Administración valiente que se atreva a ponerle el cascabel al gato, al perro en este caso. Yo sinceramente no lo veo.

miércoles, 22 de noviembre de 2017

Pinzones reales (Fringilla montifringilla) en la comarca de Ferrol

    Por lo visto estamos teniendo un pequeño influx ("entrada") de Pinzones reales, con citas en Valdoviño (Pablo Gutiérrez, com. personal) o el embalse de As Forcadas (observ. propia). Además el domingo pasado observaba una hembra y un macho en el lugar de Lamas (San Sadurniño)

 Pinzón real (Fringilla montifringilla)

   La conjunción de amplias tierras de labor, setos vivos y bosque caducifolio de galería en el río Xuvia hacen de Lamas un entorno especialmente favorable para los pájaros. Muchas especies están ahora en migración, así que hay que estar atentos a lo que pueda aparecer.

 Zorzal alirrojo (Turdus iliacus)

   Junto con los Pinzones reales, pude observar Alondras comunes (Alauda arvensis), Lavanderas blancas (Motacilla alba) y cascadeñas (Motacilla cinerea), Bisbitas comunes (Anthus pratensis), Petirrojos (Erithacus rubecula), Tarabillas comunes (Saxicola torquata), Acentores (Prunella modularis), Currucas capirotadas (Sylvia atricapilla), Mosquiteros comunes (Phylloscopus collybita), Jilgueros (Carduelis carduelis), Verderones (Chloris chloris), Lúganos (Carduelis spinus), Pinzones comunes (Fringilla coelebs), Gorriones molineros (Passer montanus) en el entorno de los nidos, Escribanos montesinos (Emberiza cia), Zorzales comunes (Turdus philomelos) y mis tres primeros Zorzales alirrojos (Turdus illiacus) del Otoño. A destacar un bando casi monoespecífico de 120 Pinzones comunes y un total estimado de 180-200 individuos en una superficie de unas 30 ha)


Escribano montesino (Emberiza cia)

  Pero no todo son aves en Lamas. Precisamente en una lama ("barro", en gallego) encontraba huellas frescas de Tejón (Meles meles), mustélido nocturno bastante frecuente por aquí.

Huella de Tejón (Meles meles)

     Desde luego este valle es de lo mejorcito de la zona (si no miramos hacia los montes completamente eucaliptizados, por supuesto...)




Paisajes de Lamas (San Sadurniño) y río Xuvia

     Era día hábil y apareció un cazador de caza menor con tres canes. La verdad es que me encantan los perros de caza. Cuando están "trabajando"pasan a tu lado y nunca te ladran ni te amenazan. Sientes una extraña sensación de armonía y cierta simpatía hacia ellos, mientras van absolutamente concentrados en el chollo siguiendo un rastro.
   En este caso levantaron un bando de perdices comunes (Alectoris rufa) cerca de mí. El cazador, un tipo bastante majo, me comentó que posiblemente eran soltadas. No les disparó porque ya estaba próximo a unas casas. En una hora que estuvo por allí sólo pegó dos tiros y cobró una pieza.

  Lo mejor vino después. Estaba alucinando con el tamaño descomunal de una plantación de nabizas cuando apareció el propietario para vigilarme (en el rural es así). Después de los preliminares me comentó que las nabizas no eran para recoger sino para nitrogenar la tierra, porque luego crece un maíz bárbaro. Yo, que soy un enamorado del cocido y del caldo de grelos o nabizas (los mejores platos de nuestra gastronomía, sin discusión), le comenté que era una pena. Entonces me autorizó a apañar todas las que quisiese.. Ni que decir tiene que aquella misma noche ya las hice para la cena.


 Finca de nabizas

   Tenéis que perdonarme que tardase tanto en volver a publicar. Espero que por lo menos os haya gustado el post. Me despido con una imagen chula:

Amanecer en el valle del Xuvia

sábado, 11 de noviembre de 2017

Ansares piquicortos (Anser brachyrhynchus) y censo de limícolas en la ría de Ortigueira

   Esta mañana he realizado un censo completo de limícolas en la Ría de Ortigueira, en la que había  "mareas muertas" (para los de secano, significa que son mareas con menor oscilación de altura, a diferencia de las "mareas vivas"). En estas circunstancias las limícolas utilizan más reposaderos de pleamar y se dispersan bastante. Vamos con los números:

- 110 + Ostreros (Haematopus ostralegus). Parte del grupo estaba fuera de mi alcance visual
- 1 Avefría (Vanellus vanellus) en Mera
- 30 Chorlitos grises (Pluvialis squatarola). Aún es pronto para la especie
- 496 Zarapitos reales (Numenius arquata). Me faltan bichos. Probablemente estaban en Senra, pero no tenía tiempo para controlar ese punto.
- 89 + Zarapitos trinadores (Numenius phaeopus) Parte del grupo estaba oculto en el canal de Cavalar
- 99+ Agujas colipintas (Limosa lapponica). Idem. Además estaban entremezcladas con los zarapitos, lo cual complica muchísimo su censo.
- 71 Agujas colinegras (Limosa limosa). Récord personal en la localidad.
- 101 Archibebes comunes (Tringa totanus). Volvemos a superar los cien. Ya era hora.
- 144 Archibebes claros (Tringa nebularia).
- 2 Archibebes oscuros (Tringa erythropus), Uno en Cavalar y otro en Cuíña.
- 400 Correlimos comunes (Calidris alpina). Este mes llegarán más.
- 10 Correlimos gordos (Calidris canutus)

  Pero no os engañaré. El motivo de mi visita era el chivatazo que ayer me daba Pablo Gutiérrez y que le agradezco un montón (sabe lo complicado que es para mí hacer una salida de este tipo así que debo escoger bien el momento):


    Un bando de 8 Ansares piquicortos (Anser brachyrhynchos) está desde hace tres días sedimentado en unos prados de pasto próximos al pueblo de Ortigueira. Bichos e demáis familia debía ser testigo de este acontecimiento ornitológico.



   Una rareza que cría en laderas montañosas de Islandia, Svalvard y Groenlandia que nos visita de vez en cuando durante el invierno. En Ortigueira ya habíamos tenido 2 ej. (23/11/1997).


    Lo mejor es que estaban muy tranquilos en unos campos de pasto a una distancia muy buena para una cámara bridge, con la que no es necesario ni saltar los cierres de las fincas ni molestar a las aves, como hacen muchos cazafotos actualmente. Sólo levantaron vuelo una vez mientas estuve allí, por culpa de un becerro juguetón.


   Lo malo es que a las nueve de la mañana en un día de orballo (lluvia fina) la luz es mínima, así que escogí la Sony RX10 para la sesión fotográfica.



   A pesar de los parámetros necesarios para disparar en estas condiciones (sensibilidades altas y velocidades bajísimas para esta focal) gracias al trípode y el disparador remoto las fotos quedaron lo suficientemente bien como para entrar a forma parte de la historia ornitológica de Ortigueira.


Ansar piquicorto (Anser brachyrhyncus) Foto JPEG muy recortada
Sony RX10 (focal 220 mm)  ISO: 500  V:1/60   F: 5 Disparo remoto sobre trípode

  Con estos 8 Ansares piquicortos y un buen censo de limícolas, ¿quién no vuelve contento para casa?

domingo, 5 de noviembre de 2017

Canon SX60 vs Sony RX10

   Tiña ganas de facer algunha proba para comparar as dúas mellores cámaras bridge do mercado, cada unha na súa categoría. A Canon SX60 como representante do sector de sensor pequeno (1/2,3 ") e a Sony RX10 como máximo exponente actual das máquinas con sensor grande (1").
   Unha Garza branca (Egretta alba) bastante confiada e sempre elegante servíu para facer esta pequena proba, nun día de chuvia intermitente e luz escasa, polo que foi necesario o uso do trípode.

Vamos coas fotos da Canon SX60. As dúas primeiras foron disparadas con unha focal intermedia (155 mm, equivalentes a uns 600-800 mm reais) e a última co zoom óptico a tope (247 mm, que son 1365 mm reais). Esta última toma foi baixo un forte chaparrón, o que obrigou a baixar máis a velocidade para dispor dun mínimo de luz.

 Canon SX60 (focal 155 mm)  ISO:100  V:1/100  F: 7,1

Canon SX60 (focal 155mm)  ISO: 100  V: 1/100  F: 8

Canon SX60 (focal 247 mm) ISO: 100  V:1/80  F:8

E agora as tomadas coa Sony RX10, todas coa máxima distancia focal, que equivale a uns 600 mm:

 Sony RX10 (focal 220 mm)  ISO: 200  V:1/100   F: 5,6

Sony RX10 (focal 220 mm)  ISO: 200  V:1/100   F: 5,6

  Non son fotógrafo, así que non podo opinar sobre aspectos máis técnicos, pero hai cousas que se aprecian fácilmente:

- Nivel de detalle, "definición". Moi superior sempre na Sony, como correspón a un sensor catro veces maior (e catro veces máis caro!). Sen embargo para obxectos lonxanos, como son as aves, deberemos recurtar a imaxe moito máis xa ques a súa distancia focal, o seu zoom, é a metade que na Canon SX60. Polo tanto a diferencia non será tanta grazas á potencia brutal da Canon, que permite recurtar moito menos as fotos, ao saír o bicho máis grande na toma orixinal.
- Luz. A diferencia neste caso é abismal. Ademáis da diferenza no tamaño de sensor (que, por tanto, capta máis luz) a Sony permite disparar cunha apertura de F:4, mentras que a Canon obriga a pechar até F:6,5 se queremos usar todo o rango focal. Lóxicamente a sensibilidade é moi superior na cámara de maior prezo, coa cual podemos disparar até ISO 800 sen problema. Nunha bridge de sensor pequeno mellor non pasar de ISO 400, a menos que o obxecto estea moi perto.
  Podemos resumir que a Canon SX60, como todas as bridge pequenas, sufre moito en condicións de pouca luz, tais como as horas da mañá, sobre todo durante o inverno galego.
- Ruido. Como consecuencia do anterior as imaxes da Sony son moito máis "limpas" e apenas necesitan de reducir o ruido con o software de revelado. Na Canon SX pode ser necesario en certas circunstancias, co cual perderemos máis detalle aínda.
- Color, tons. Outro dos aspectos onde se nota o tamaño do sensor. Tanto as cores coma os tons son máis naturais e neutros na Sony, comparábeis a unha reflex de gama media-baixa (que eu tamén tiven diso antes de que me entrara o sentido). Na Canon SX60 aparecen con bastante frecuencia uns molestos tons maxenta ou verdosos, que cómpre correxer co software.

  En fin, como dixen non son fotógrafo nin pretendo selo. Simplemente tento dar respostas pola experiencia que teño neste tipo de cámaras. O que me importa é o resultado final na pantalla do computador. Un resultado que en condicións de pouca luz ou distancias curtas/moderadas será sempre moi favorábel  á Sony RX10. Pero ollo, que se sae  o sol e as distancias aumentan, esta diferencia de calidade pode reducirse bastante até presentar un resultado moi semellante visto en pantalla, que é do que se trata para un usuario naturalista.

   A ver se podo facer máis comparativas entre as dúas cámaras; de macro, paisaxes, etc... Aínda que neses casos penso que o combate será breve e algunha delas gañará por K.O. no primeiro asalto.

viernes, 3 de noviembre de 2017

Ría de Ortigueira 3-Nov

  No hay como disfrutar una mañana de censo para olvidarse de las cosas malas y recuperar el espíritu positivo. Esta mañana en la ría de Ortigueira se notaba el comienzo de la invernada, aunque estemos aún a mediados de Otoño.

Bando de silbones y rabudos pastando en el intermareal

 No llovió y cogí una bajamar potente, así que pude completar algunos censos parciales, limitado por la falta de tiempo, como siempre. Sólo paré en Mera, San Claudio, puerto y (brevemente) Lagarea.
A destacar, entre otras cosas:

- 8 Zampullines chicos (Tachybaptus ruficollis)
- 100+ Cormoranes grandes (Phalacrocorax carbo). No censados.
- 5 Garcetas grandes (Egretta alba)
- 18 Garzas reales (Ardea cinerea)
- 37 Garcetas (Egretta garzetta)
- 1 Garcilla bueyera (Bubulcus ibis)
- 20 Espátulas (Platalea leucorodia)

Garcilla bueyera (Bubulcus ibis)

- 1 Ansar comun (Anser anser)
- 710 Silbones (Anas penelope). No está pero que nada mal a estas alturas. En Enero de 2017 batí mi récord personal con 1605 ej. contados y este invierno parece que vamos por el mismo camino.
- 80 Rabudos (Anas acuta)
- 50 Cercetas comunes (Anas crecca). Muy pocas. El invierno pasado ya fue muy pobre.
- 32 Cucharas (Anas clypeata)
- 8 Frisos (Anas strepera)
- 1 Aguila pescadora (Pandion haliaetus), rapaz que se ha vuelto habitual en estos últimos años.

Zarapito real (Numenius arquata) entre las algas 

- Muchos Ostreros (Haematopus ostralegus). Es una especie muy regular que se mueve siempre en una horquilla de 200-250 aves.
- + Chorlitos grises (Pluvialis squatarola). No controlados. Muy pocos en las zonas que cubrí.
- Cientos de zarapitos reales (Numenius arquata) y trinadores (Numenius phaeopus). No censados.
- 57 Agujas colinegras (Limosa limosa). Así de memoria pienso que es mi récord en la localidad, donde la especie no es abundante.
- Agujas colipintas (Limosa lapponica). No censadas. Probablemente 100+
- 11 Correlimos gordos (Calidris canutus)
- Unos 300 Correlimos comunes (Calidris alpina).
- Decenas de Archibebes comunes (Tringa totanus) y claros (Tringa nebularia)
- 1 Archibebe oscuro (Tringa erythropus)


Archibebe oscuro (Tringa erythropus) Foto RAW editada con Lightroom (muy recortada)
Canon SX60 (focal 247 mm) ISO: 200  V:1/125   F: 6,5
Toma sobre trípode. Distancia: unos 30 m.

 Bueno, en días así parece que vuelve la luz.

miércoles, 1 de noviembre de 2017

Apocalipsis medioambiental

  Lo que veo en estos últimos años por Ferrol, por Galiza y en el Mundo entero me trae a la cabeza aquella expresión catastrofista: apocalipsis. Hoy por la mañana lo vivía en el embalse de As Forcadas, que registra un nivel bajísimo por culpa de la brutal sequía que estamos padeciendo.


     En las dos horas que estuve por allí ¿sabéis por ejemplo cuantos invertebrados pude observar? pues un montón de Avispas asiáticas, muchísimos restos de Cangrejo americano y media docena de mosquitos autóctonos alrededor de mi coche. Nada más; ni saltamontes, ni mariposas ni libélulas.
   ¿Se puede disfrutar de la Naturaleza en un lugar así? ¿Puede un naturalista ser feliz en un entorno en el que mires a donde mires sólo ves ESTO?:


    ...¿ésto?...


   ...o ¿ésto?

Entorno del embalse con monocultivo de Eucalitus globulus

  Pues podemos intentarlo, al menos. A pesar de que estamos viviendo uno de los Otoños más pobres que recuerdo, había algunas cosillas que animaron la mañana a este apesadumbrado paseante.

- Cercetas comunes (Anas crecca). Una docena o así. No las conté
- 4 Anades frisos (Anas strepera)
- 2 Patos cuchara (Anas clypeata)
- 2 Porrones europeos (Ayhtya ferina)
- 3 Agachadizas comunes (Gallinago gallinago)
- 2-3 Andarríos grandes (Tringa ochropus). Estamos probablemente con la segunda invernada de la especie registrada en Ferrol
- Un Bisbita alpino (Anthus spinoletta). Llegaron a principios de mes
- Una Lavandera enlutada (Motacilla alba yarrelli). Primer registro del año.

 Somormujo lavanco (Podiceps cristatus)

 Agachadiza común (Gallinago gallinago)

 Andarríos grande (Tringa ochropus)

   Por supuesto el cielo estaba encapotado y no fué fácil afotar a la activa Lavandera con tan poca luz.


Lavandera blanca británica (Motacilla alba yarrelli)

   Estoy preocupado por otra cosa: desde hace unos meses las aves se muestran extraordinariamente nerviosas y huyen del observador mucho antes de lo normal. Creo que puede ser debido a la caza furtiva. Me consta que la hay pues el año pasado sorprendía a un fulano que iba a la Becada en terreno prohibido (me asesoré con un compañero del trabajo que es miembro del coto de Valdoviño). Y hay más... Desde hace meses no veo ni huellas ni excrementos de Nutria y ya no recuerdo la última vez que vi un ejemplar cuando antes las veía aquí casi todos los años. Espero equivocarme...

  Me despido con unas fotos de Helechos. El primero es conocido para mí; creo que es el "Fento real" bastante común por aquí. Pero el segundo me llamó la atención. Aunque traje para casa varios trozos de la planta no tengo tiempo para identificarla con la guía, pero me recuerda a alguno de los helechos que me enseñara una amiga botánica en una fraga, como Dryopteris guanchica (una especie relíctica macaronésica, de ahí lo de "guanchica") o Woodwoardia radicans. Si alguien echa una mano....




  En fin, entre la situación política, la medioambiental y la familiar está la cosa como para celebraciones de Samaín.