Camiño do segundo aniversario

  A ponto de cumprirse dous anos desde a creación de "Bichos e demáis familia" quero aproveitar de novo para darvos as grazas a todos e todas as que seguides este espazo e comentades nel. O número de visitas diarias pasou daquelas modestas 30-40 persoas a máis de 100 actualmente, con picos de 400-500 visitantes nas entradas máis "top".  Seguramente a mellora nas ópticas e na calidade das imaxes ten algo que ver.

 Un voyeur na Frouxeira (foto cortesía de Antonio Gutiérrez)

   Dito isto, sempre vos dixen que este espazo naturalista mantívose grazas ao seguemento de todos e todas vós. Quero adicar unhas palabras especialmente ás persoas que teñen a cortesía básica de comentar e presentarse, valorizando así o esforzo que se fai para ofrecer unha entrada atractiva, con textos ben feitos e fotografías de calidade suficiente.
 Ao longo deste tempo fóron moitos os folgos que me aportaron xente coma Cosme Damián, Martiño Cabana, César Ayres, Quique Sampedro, Pepe Vidal, Paco Girón, Inés García, Eloi, Carlos, Paula, José Luis, Víctor, Jorge.... e tantos outros, incluído o mestre José Curt. Con unha lembranza moi especial para Pepe García Vizoso e José Angel Rodríguez, vítimas desa enfermidade terríbel que é o cancro, e que nos deixaron a pasada Primavera.

  Porque este ano 2013 está a ser verdadeiramente un auténtico "anus horribilis" para moitos e moitas de nós, como me tedes comentado en correos persoais. A nivel persoal as imaxes que me quedan na memoria son: hospital, disgustos, máis hospital, máis responsabilidade, problemas na comunidade de veciños, incertidume laboral propia e de amigos, perda para sempre de amigos, conflitos familiares, perda de vacacións... para qué seguir!  Sen embargo, o mes de Agosto tróuxome varias novidades que quizá acaben transformando este verán nun período inolvidable.

  Onte visitaba a Praia dos Botes e tiña ocasión de afotar un grupiño de Pilros tridáctilos (Calidris alba) que rebulían case entre as patas dos bañistas con total confianza.  Recoñezo que non son as miñas mellores fotos (onte non tiña a mente concentrada neles). Pero alomenos botamos un ratiño desfrutando con estas pequenas aves, que chamaban tamén a atención dos paseantes.
 

Pilros tridáctilos (Calidris alba)

     É ben sabido que a vida é unha caixa de sopresas. Un día estás lamentando unha perda, estresado sen durmir por un grave problema ou padecendo algunha lesión que te amarga durante días, e ao día seguinte pode aparecerche a ocasión de escreber un libro, tocarche a lotaría, atopar a persoa que che pode cambiar a vida ou plantar un carballo. Quizá este ano non acabe tan mal despois de todo e poda lembrarme del con alegría..

           Unha aperta moi grande e grazas por seguirme.