O domingo voltaba á ría de Ortigueira na compaña de María Lago Gómez. Alí nos atopamos con Álvaro e Euloxio, pero tamén cun manto de néboa que cobría a ría a primeira hora da mañá.
Ao norte do peirao había máis visibilidade e desfrutamos fotografando os cullereiros (Platalea leucorodia). Para tomas de paisaxe usei a Panasonic G7 co obxectivo 14-42 mm.
Cando saímos do carro, María quedou abraiada coa variedade de aves que se alimentaban no intermareal. Certamente supón todo un espectáculo ver os grupos de mazaricos, biluricos, gabitas, pilros, cullereiros, garzas, garzotas ou gaivotas,... todos mesturados.
Onte foi unha visita de tipo turístico, digamos. Tentei contar os pilros (Calidris alpina), a especie máis numerosa, mas foi imposíbel. Calculo que pode haber 500-700 ex polo menos. (Luis Salaverri, ún dos nosos mellores censadores, contou 1130 ex o día 2/12/2022) Si logrei contar outras cousas:
- 2 Gansos de bico curto (Anser brachyrhynchus).
- 488 Patos asubiadores (Mareca penelope) desde o porto con baixamar subindo, ollo. O seu número total é superior. Así "a ojímetro" imaxino que 600-700 ex este ano
- 5 Mourelos (Melanitta nigra) dentro da ría
- 5+ Mergullóns de pescozo negro (Podiceps nigricollis)
- 105 Fuselos de rabo negro (Limosa limosa), contados desde o peirao con marea a subir
- 7 Garzas brancas (Ardea alba), idem
- 56 Cullereiros comúns (Platalea leucorodia), idem
Bonito post
ResponderEliminarPena de néboa (e de falta de tempo). Noutras condicións seguro que sacaba ben os calidris, lapponica e os acuta, por exemplo.
EliminarPois para considerar a saída "turística" as fotos son bastante gráficas do que aconteceu esa mañá. As aves nun primeiro momento adicáronse a buscar alimento, despois descansaron e finalmente fóronse desprazando a medida que "subía" a marea, non é así? . Dende o meu punto de vista, de afeccionada e amante da natureza, considero que había unha auténtica "festa" na ría, moita variedade e numerosos os exemplares.
ResponderEliminarNon o puideches resumir mellor. A vida nos humidais estuarinos transcorre con ese ritmo.
EliminarIncrible como cambian os nomes dos bechos ata na propia ría.
ResponderEliminarEse canghrexo, que pra nós é un queimacasas, en Cariño, enfrente mesmo, é un galo do demo.
Que linghua tan rica temos!!!
Temos, si. E hai que conservar todos eses termos dialectais. Aínda que é necesario dispór de nomes estándar dos bichos para poder entendernos, como acontece no léxico ordinario. Ou nos idiomas "normais". O "lagarto ocelado" terá mil nomes en Andalucía, Extremadura, León, Cataluña, La Mancha ou Madrid, pero grazas á estandarización todos os que vexan un documental de Félix Rodríguez de la Fuente entenderán qué bicho é un "lagarto ocelado". Diferenzas entre linguas dominantes e linguas sometidas, non normalizadas no eido científico.
EliminarMoi bo post. O caranguexo é Pachygrapsus marmoratus; coñecido coma "queimacasas" alomenos polas Rías Baixas. É de lonxe a especie máis abondosa no intermareal rochoso galego. Carcinus maenas prefire os fondos lamacentos.
ResponderEliminarGrazas, Antón, Hai un momento xa mo indicaba o propio Álvaro. O texto xa está actualizado. Graciñas.
Eliminar