Imagino como estarán las grandes sierras del interior.
Montes de A Faladoira/Caxado (Ortigueira-As Pontes)
El invierno sigue pero la invernada de aves acuáticas ha acabado y ahora nuestras rías se muestran vacías, silenciosas y tristes. Todavía podemos ver algunos cientos de aves que permanecerán todo el año pero la mayoría de las anátidas, gaviotas y limícolas han marchado rumbo a sus colonias de cría en el Norte del continente europeo.
Ría central de Ortigueira con bajamar
Intermareal de Feás
Un Ansar común solitario parecía estar buscando también el momento de partir
Ansar común (Anser anser)
En el campo aún podemos ver pajarillos invernantes típicos como el Bisbita común, que en breve dará el relevo a su pariente el Bisbita arbóreo, que regresa ahora para criar desde sus cuarteles de invierno africanos.
Bisbita común (Anthus pratensis)
Los Bisbitas alpinos (Anthus spinoletta) aguantarán un par de semanas entre nosotros antes de volver a los páramos y pastizales de montaña.
Bisbita alpino (Anthus spinoletta)
Nuestros reproductores residentes más madrugadores ya han empezado con las tareas propias de la cría. Empieza el trabajo para los que andamos con los atlas de distribución.
Tarabilla (Saxicola rubicola) hembra con musgo para el nido
Los pocos árboles caducifolios que resisten la eucaliptización se cubrirán de hojas a partir de ahora. Mientras tanto podemos contemplar la implantación tan brutal que tiene ya la Avispa asiática en la comarca de Ferrol; nidos y más nidos allá donde pongamos la vista. Realmente espantoso.
Nido viejo de Avispa asiática (Vespa velutina)
Me despido con una imagen agradable. Una vez al año y sin que sirva de precedente, me suelo encontrar con algún mascotero civilizado que lleva sus perros como hay que llevarlos, sin molestar ni a la gente ni a la fauna. Cuando veo un caso de estos me dan ganas de abrazarlos y comerlos a besos. Aunque luego pienso en que van a pasar muchos meses antes de encontrarme con otros así y se me pasa la euforia rápidamente.
Propietarios civilizados paseando el perro atado con correa por una vía pública.
Por cierto, os comento que ya he cancelado mi cuenta de Facebook. Mi mente está demasiado estresada como para estresarla más con lo que veo a diario en las redes sociales.
Seguramente muchas personas dejarán de leer "Bichos e demáis familia" ahora que no está en Facebook, así que estaremos más en familia aún.
Gracias por seguir leyéndome.
Eu nom gasto Facebook e aqui estou... ;) Umha aperta Xabi!
ResponderEliminarSi senhor, e desde o mesmo princípio! Formas parte do grupo de irredutíveis que seguen por aqui contra vento e maré. É umha mágoa que marcharam muitos dos primeiros seguidores deste blogue. Nalguns cassos conheço bem o motivo desta marcha, mas há outras pessoas que eram "comentaristas" habituais em Bichos e desaparecérom de súpeto sen saber eu por qué. Eles saberám.
ResponderEliminarUm abraço Damiám.
PD: O facebook serviu-me para conhecer de verdade a muita gente (sobretodo tras o golpe de estado espanhol perpetrado en Catalunha) e para ver a miséria intelectual deste tempos que corren, onde prevalece o "moito e malo" diante do "pouco e bom".
Hola, Xabier, eu seguirei no facebook coa páxina grande, se unha soa persoa toma conciencia do problema das mascotas ceibes nos hábitas naturais (praias, dunas, trasdunas, etcétera), dareime por satisfeito. Onde se atopan a maioría de incívicos é no "caralibro". O certo é que poden ver o que poñes (aínda que os banees o non sigan a páxina). Eu non teño problema (sei que ti tampouco) en perder seguidores, quedan os mellores e fuxe a merda incívica.
ResponderEliminarUnha aperta.
Roberto, agradézoche moito todo o que fixeches ao respeito do problema dos cans nos espazos naturais, que che custou unha perda importante de seguidoras, pero non esquezas que "Bichos" é un blogue naturalista e ecoloxista. Ademáis das entradas sobre a peste canina podes compartir no teu muro calquer post que faga sobre outras problemáticas como as especies invasoras ou a eucaliptización (como xa tes feito). Xa sabes tes o meu permiso para publicar todo o que consideres de "Bichos e demáis familia", aínda que non o vou poder ver ao non ter conta de facebook.
EliminarApertas e grazas por mollarte tanto, Roberto (demasiado, penso).
Compartirei os temas problemáticos que trates no teu blog. Dicir que un blog é moito más cómodo cunha rede social, aínda que esta última chega a moita xente. Poño esas problemáticas sen problema, fae non moito producíame non pouco estrés colgar ese tipo de cousas, agora non dubido, baneo ipso acto ás persoas que apoian calquer tipo de incivismo, nese asunto o grave tema de as mascoltas ceibes en hábitats naturais.
EliminarMollándome vou aprendendo a mellor maneira de encarar cousas que non agradan precisamente á xente incívica e quenes os apoian, unha das mellores é a didáctica, amosando os feitos. Por exemplo, unha entrada posta fai unhas horas no facebook de andanzasporlascomarcasdeferrolterraeumeyortegal/
"Ahora sería muy necesaria la colaboración de las personas para que no interrumpan o frustren la cría». Los agentes más peligrosos para esta especie son los perros, que pueden destruir los nidos. Pasear cerca y mover o tocar su área o colocar la toalla en las inmediaciones de lugares donde están anidando es también perjudicial, porque espanta a las píllaras de las dunas y deja a sus crías a merced de otras especies menos tímidas, como cuervos o gaviotas."
Ni pasear cerca ni soltar mascotas. Esto último es lo más dañino para la avifauna.
Gracias, :)"
O texto a ligazón, nese caso da Voz. A miña frase é xusto antes do gracias.
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/ferrol/ferrol/2018/04/03/pillara-siempre-regresa-esmelle/0003_201804F3C4992.htm
Entrada sinxela e que di o que hai.
Saúdos.
Para, para, Roberto... pensa ben o que escribes (sobre todo se usas o meu nome). Eu XAMÁIS dixen que o dos cans soltos sexa "lo más dañino para la avifauna". A avifauna, como o resto da biodiversidade, padece problemas bastante máis graves e bastante máis complexos que a peste canina. O declive deespecies terrestres como Paspallás ou Rula ten unhas causas moi diferentes, a extinción dos rálidos outra, o de especies forestais asociadas ao bosque autóctono maduro outras, as anduriñas outra. Si é certo que o dos mascoteiros supón un grave problema para as aves migratorias e invernantes nos areais e humidais costeiros, que ademáis está "in crescendo" pola deriva animalista da sociedade urbana. E afecta de maneira alarmante aos espazos naturais que eu adoito visitar; por iso esta problemática canina ten tanta presenza en "Bichos". Pero ollo, non é tampouco o principal problema para a avifauna, así, en xeral, porque lamentablemente hai problemas bastante mais gordos, como o cambio nos usos do chan (eucaliptización, vaia), emprego de pesticidas e tratamentos agrícolas, destrución/desecación de humidais, caza nos cuarteis de invernada das especies transaharianas, etc...
ResponderEliminarQuería matizar isto.
Xabi, as palabras son miñas (aínda que non dixen iso exåctamente) falando das Píllaras. Entrevistoume A Voz o Domingo á tardiña por teléfono.
ResponderEliminarO texto xa o sei, home! (que "Paco" ía ser en Esmelle falando da Píllara?), pero a frase que menciono: "esto último es lo más dañino para la avifauna" entendo que é de Roberto, como el mesmo indica.
ResponderEliminarGañarás en saúde mental. Dende que deixei Facebook, vivo máis tranquila.
ResponderEliminarA miña vida está a cambiares moito, seica acabarei vivindo por terras catalanas, pero seguiremos lendo o blog.
Apertas
"Seica acabarás vivindo por terras catalás"? Ostras, pois si que sería un cambio. E para ben, porque Cataluña é ACOJONANTE (con perdón) en todos os sentidos. Das miñas visitas por aló só teño boas lembranzas. O único malo a calor, iso si, que no verán é abafante. Pero é como estar en Europa.
ResponderEliminarXa me contarás.
Os mascoteiros non son o mais dañino para os hábitats, perfecto, mais cada vez é mais grande a presión dos donos incívicos en areais, dunas, trasdunas e calquera ecosistema natural. Ese tipo de donos (a meirande parte, por desgraza) cren que mandan, lles deixan, mais ben.
ResponderEliminarNo tocante a imaxe do dono "cívico", está moi ben, hai que dicir tamén que o pastor alemán é unha das razas que mais traban. Nunha praia estoy seguro de que o ceibaría, porque son as novas "áreas de lecer" para os incívicos.
No facebook sí que poño a eucaliPPtización salvaxe que sofre Galiza, un dos maiores atentados ecolóxicos na nosa terra.
Saúdos.
Para min o do mascoterismo cada vez colle máis forma de problema social, de convivencia e hixiénico-sanitaria. ¿Sabedes a última? Agora mesmo no Eroski dúas voluntarias (mulleres, por suposto) recollendo comida para cans e gatos, dalgún refuxio, imaxino. Igual que fan os da cociña económica.
ResponderEliminarMenos mal que non se dirixiron a min...
Eu xa escoitei que as mascotas teñen dereito a entrar en buses, tamén supermercados...
EliminarNo tren de cercanías poden entrar si ningúen da pasaxe se opoñe, se o fai, o que vai fora non é dono. Tamén di que teñen que os cans deben ir con bozo posto (no tren e no recinto da estación) , poucos o fan...
Ollo, que a cousa é moi seria. Os de sempre dirán que iso é odiar ás mascotas, cando é odiar ao incivismo e a cousas que non poden ser.