mércores, 10 de outubro de 2018

Lactovegetarianismo.

  Comentaba que tenía pensado volver al lactovegetarianismo de manera progresiva y pensando más bien en el año 2019. Sin embargo el proceso ha sido tan rápido que me ha sorprendido incluso a mí. En apenas una semana he abandonado el consumo de carne y pescado de mi dieta (el de huevos se aplazará unos meses).

   La primera vez que di el paso al  vegetarianismo el cambio había sido lento y progresivo, mientras estudiaba libros y más libros sobre la materia o escuchaba a aquellos que entienden de nutrición. Porque estas cosas conviene hacerlas bien, informándose de las fuente adecuadas, pues supone un cambio radical en la persona. Toda cuanta información se reciba es poca.

 Diferentes libros sobre cocina 

   La cocina tradicional gallega e ibérica es eminentemente carnívora, en el sentido en que casi todos los platos principales contienen carne o pescado, pero también existen platos tradicionales vegetarianos , como las famosas pochas a la navarra o unas acelgas con refrito. Sólo hay que saber buscar en las fuentes (en España se cocinan también pucheros de garbanzos con majado de pan frito y perejil completamente vegetarianos) .


   Y la cocina tradicional ayurvédica de la India es, sin discusión, la fuente de todas las fuentes si de cocina vegetariana hablamos. En otros lugares como Grecia, Oriente medio, Sudamérica o África podemos encontrar muchas recetas vegetarianas tradicionales, pero la cocina hindú es mi favorita (hablo de la clásica, pues después de las diferentes colonizaciones musulmanas y europeas se introdujeron muchos elementos animales como pollo, cordero o cerdo).


    Probablemente el hecho de tener ya el paladar educado en el vegetarianismo ha favorecido que el proceso haya sido tan rápido en esta ocasión. Aunque sigo sorprendido con la facilidad para encontar hoy ciertos productos en comercios convencionales. Productos como el "Garam masala", una masala (mezcla) de especias que usaba mucho en mis tiempos, que ahora se vende en Ferrol.


  Como siempre, no tendré problema en saltar un día el "protocolo" y comer una tortilla o algo de pescado, ya sea por motivos de trabajo o de reunión. La sociedad es la que es y en última instancia la comida es un medio, no un fin en sí mismo. Ser vegetariano no implica ser un fanático como son muchos de estos nuevos veganos urbanitas, que califican de asesino a un fulano simplemente por comer un filete. Ser vegetariano implica estudiar todos los días como podemos hacer para no incluir animales en nuestra dieta comiendo rico y sano. La cocina tradicional nos dará casi todas las respuestas. He descubierto que en estas cosas está todo inventado.

9 comentarios:

  1. Para o que non sabe, eu creo que o mellor, é ir a un nutricionista. Pero non so si se desexa ser vexetariano o vegano... senón para todo o mundo en xeral. A mín ensinaronme moito.
    Respecto as recetas vexetarianas...Eu fago uns guisos con legumes boísimos, sen nada de carne, para desgraza do meu marido, hehe, pero aos nenos encántanlles.
    Persoalmente non son vexetariana,pero sí hai moitos platos sen carne ou peixe que me encantan.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Fíxate que a comida base de todas as grandes civilizacións era unha mestura de legumes con cereais. lentellas ou garbanzos con trigo (pan) en Europa, con mixo en África, dal con arroz ou trigo (chapati) en India, frixoles con quinoa ou millo en América,... Os aminoácidos das legumes compleméntanse cos do cereal e así cómese proteína de maior cualidade. Sobretodo se vai o cereal integral, lóxicamente.

      Eliminar
  2. Boas,
    Un tema moi interesante e que ultimamente se pervertiu moito polas sectas modernas xa que se comes unha menstruación de galiña te chaman de todo menos guapo pero cando consumen vexetais producidos por Danone logo de destruir media selva amazónica todo está correcto.
    Apertas,
    Martiño

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. O da "menstruación de galiña" non o escoitara nunca. Como sodes os biólogos, haha..

      Eliminar
  3. É que ao final e cuestión de consumo responsable. Eu prefiro comer ovos camperos dunha produccion gandeira local, que vexetais que veñen importados doutro país máis lonxano. Pero é a miña opinión, claro.
    Apertas

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Entendo e comparto, inés. Non obstante lembra que en última instancia a persoa vexetariana o que quere é non consumir ovos ou carne. Sexan de granxa, de casa, ecolóxicos ou marcianos. A escolla entre espárragos de Perú ou espárragos de Navarra sería unha descusión a posteriori.
      Bicos.

      Eliminar
    2. Totalmente de acordo. O que non quera comer carne, tamén ten opcións de consumir productos locais. Afortunadamente.

      Eliminar
    3. Aí é onde o veganismo se converte nunha relixión, cos seus dogmas e, polo tanto, coas súas incoherencias. Un exemplo real: un rapaz que coñeces (ou sabes del) que fai documentais de fauna e vive por Cecebre recolleu un par de galiñas "explotadas" e mantíñaas na súa finca, coidándoas moi ben. El atopaba os seus ovos e comíaos por que as galiñas non os consumían (se as galiñas están ben alimentadas non comen os seus propios ovos como é lóxico). Pois foi acusado polos sectarios de explotación animal e sufriu unha campaña en internet bastante forte en contra del.
      O problema de calquera faceta da vida é que a convirtas nunha serie de normas ríxidas e irracionais. Para eles, non comer ovos é unha norma sagrada e comer vexetais trasládate ó Nirvana e iso fai que acabes facendo cousas irracinais como comer vexetais que veñen do outro lado do planeta logo de destruir hábitats de grande interese natural e penses que iso é bo para o planeta.
      Por iso, é imprescindible o consumo responsable. É máis ético comer ovos de "galiñas felices" como as da miña casa familiar que viven nun galiñeiro con salgueiros e freixos que flipas antes que comer soia de Indonesia. Pero iso implica pensar e reflexionar, que é jodido e dá traballo.
      Apertas,
      Martiño

      Eliminar
    4. Ben, mesturas moitas cousas no comentario, Martiño. Con respeito a esa persoa de Cecebre igual é culpa del por relacionarse con esa tropa. Fíxate que eu curtei toda relación con entornos onde se lles daba cuartel a eses fanáticos (como o grupo "Naturaleza de Galicia", por exemplo). Así vivo en paz. Teño menos seguidores, pero sensatos. Outros préstanse a participar en calquer "sarao" por aquilo de que che aplauden os vídeos e fotos de Lontra (é un dicir) e non se dan conta onde se meten.

      Por outra banda, para unha persoa que practica a ciencia da Yoga pois non é igual comer un ovo que un brote de soxa, aínda que éste veña da deforestación. Os efeitos no corpo e no karma son diferentes. Aínda que desde logo no se vai acadar o Nirvana poo meiro feito de ser vegano. A Yoga é un sistema científico para acadar un estado de conciencia en comunión coa nosa alma e con Deus (iso significa técnicamente "yoga"). Aproveito para recomendarte que non banalices moito coa palabra "relixión", que en esencia é un termo equivalente a "yoga". Aínda que a Igrexa convertíuno hai séculos nunha parodia esperpéntica que xa quixeran os Monty Python.

      E como nunca pretendín convencerte de nada espero que entendas que falo disto por alusións.

      Apertas.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos