Hoxe tiña pensado facer unha prospección na canaveira da Frouxeira, pero a chuvia persistente desaconsellábao. Así que cambiei de planos e fun ata os prados de Taraza a controlar as Folosas (L. naevia). Pero tampouco houbo sorte con iso.
A verdade é que non resulta agradable intentar detectar cantos mentras escoitas a chuvia no paraugas e o ruido aumentado que producen os coches ao pasaren pola calzada húmida. Neses momentos, aburrido e coas pernas empapadas, pensas por qué demo non te quedarías na cama un pouco máis...
Baixei á lagoa, a ver se arreglaba a mañá con algunha observación que me animase. E apareceu o Monstro do Lago Ness:
...era iso, ou unha Lontra (Lutra lutra) solitaria. Xa leva varios días nadando e alimentándose no centro da lagoa a plena luz do día. Ben, hoxe luz, o que se dí luz,... non había moita que digamos.
As fotos son testemuñais. Non sempre se ten a sorte que tiven aquela vez en Forcadas.
Esta foto xa é famosa. E irrepetible, seguramente.
Por desgraza aqueles tempos nos que volvía da lagoa feliz para casa pasaron tristemente á historia. Hoxe en día cando non son os furtivos ou os incendiarios, son os donos dos p. cans soltos. Ou os que son máis listos que ninguén e se meten polas pistas prohibidas, coñecedores da impunidade que reina en "Bananalandia". No paseo para bicis o paso de vehículos é diario.
Infractor número 1
Éstes da furgoneta (unha parella) parecían guiris, ou surfeiros. Avisei a rapaza indicando o sinal coa man, mentras ela se facía a tonta...
Infractor número 2
Por suposto dirixínme directo ao novo cuartelillo da Guardia Civil, que é onde presento todas as denuncias relacionadas coa lagoa. Pero nesta ocasión estaba pecho a cal e canto. Aínda que fose domingo, sorprendeume un pouco. Así que chamei ao número móvil da Poli local, pero estes o tiñan apagado. Haberá que volver por semana.
En fin...Para voltar cabreado máis me valera quedar na casiña ao quente....
A verdade é que non resulta agradable intentar detectar cantos mentras escoitas a chuvia no paraugas e o ruido aumentado que producen os coches ao pasaren pola calzada húmida. Neses momentos, aburrido e coas pernas empapadas, pensas por qué demo non te quedarías na cama un pouco máis...
Baixei á lagoa, a ver se arreglaba a mañá con algunha observación que me animase. E apareceu o Monstro do Lago Ness:
...era iso, ou unha Lontra (Lutra lutra) solitaria. Xa leva varios días nadando e alimentándose no centro da lagoa a plena luz do día. Ben, hoxe luz, o que se dí luz,... non había moita que digamos.
As fotos son testemuñais. Non sempre se ten a sorte que tiven aquela vez en Forcadas.
Esta foto xa é famosa. E irrepetible, seguramente.
Por desgraza aqueles tempos nos que volvía da lagoa feliz para casa pasaron tristemente á historia. Hoxe en día cando non son os furtivos ou os incendiarios, son os donos dos p. cans soltos. Ou os que son máis listos que ninguén e se meten polas pistas prohibidas, coñecedores da impunidade que reina en "Bananalandia". No paseo para bicis o paso de vehículos é diario.
Éstes da furgoneta (unha parella) parecían guiris, ou surfeiros. Avisei a rapaza indicando o sinal coa man, mentras ela se facía a tonta...
Por suposto dirixínme directo ao novo cuartelillo da Guardia Civil, que é onde presento todas as denuncias relacionadas coa lagoa. Pero nesta ocasión estaba pecho a cal e canto. Aínda que fose domingo, sorprendeume un pouco. Así que chamei ao número móvil da Poli local, pero estes o tiñan apagado. Haberá que volver por semana.
En fin...Para voltar cabreado máis me valera quedar na casiña ao quente....
Veña home, anímate...aínda que de lonxe, polo menos puideches ver unha lontra. Xa se sabe que ir o campo non sempre é un agradable paseo baixo o sol. E a falta de civismo e concienciación está a orde do día.
ResponderEliminarPor certo...gústame moito a nova foto da portada, a da Chioglossa...
Graciñas. Inés. O que pasa é que para os que coñecimos a tranquilidade que había na Fouxeira hai vinte ou trinta anos, é duro ver como está agora. Non se fixo absolutamente nada en conservación desde a restauración da canle (no 84). Pero iso si, a presión humana e urbanística non parou de medrar...
ResponderEliminarE a foto da Chioglossa foi tomada nun día moi especial. Nada máis e nada menos que na compaña de D. José Curt.
Unha aperta
Xa sabes, 062, e que che pasen con quen este de garda. O que pasa e que o cabreo non cho quitan.
ResponderEliminarCesar
Xa non lembraba ese número. Graciñas.
ResponderEliminar