Seguidores e seguidoras

sábado, 4 de agosto de 2018

Sierra de O Xistral, huyendo del calor

  El Norte de la provincia de Lugo tiene uno de los veranos más frescos de la Península, especialmente desapacible en las montañas prelitorales como O Xistral, que visitábamos ayer. Aún así la temperatura alcanzaba unos insólitos 27 ºC en el monte Monseibán (900 m snm.)

 Paisaje de O Xistral

  Como siempre nos acercamos a las turberas, que en estas "británicas" sierras son omnipresentes.

 Turbera prospectada Nº 2

 Turbera prospectada Nº 1

  El substrato es muy ácido y las aguas pobres en oxígeno, pero contienen una biodiversidad asombrosamente rica. Es el reino de los Brezos de turbera  (Erica tetralix/mackaiana), del Algodón de los pantanos (Eriophorum angustifolium) y de las Droseras (Drosera rotundifolia/intermedia), una de las plantas insectívoras más conocidas.

 Drosera (Drosera rotundifolia)

   Paseando por los bordes (el interior de las turberas es muy peligroso) pudimos observar varios anfibios bien adaptados a este hábitat: Tritones ibéricos (Lissotriton Boscai), Tritón jaspeado (Triturus marmoratus, una larva), Ranas verdes (Pelophylax perezi), Ranas patilargas (Rana iberica) o Ranas bermejas (Rana temporaria).

  Afotamos esta perezi, de unos 90 mm de LCC. aprox., la talla máxima que suele alcanzar por aquí.

 Rana verde (Pelophylax perezi), hembra

 Rana patilarga (Rana iberica) sumergida bajo el agua

  No andaba lejos esta temporaria de 75 mm LCC, un tamaño que no había visto desde hace muchos años. En las ranas la hembra suele crecer mucho más.

 Rana bermeja (Rana temporaria), hembra vieja

  Y por supuesto no faltó la especie más emblemática de la sierra: la Lagartija de turbera, de la que vimos 7-8 ejemplares, activos entre las 9,00 y las 12,30 h (con temperaturas ambiente de entre 20 y 25 ºC). Pero una cosa es verla y otra fotografiarla. Sólo Jose Ramón conoce el enorme trabajo que costó esta foto:

 Lagartija de turbera (Zootoca vivipara)

    En las turberas anotamos las siguientes libélulas:

  • Calopteryx virgo
  • Ceriagrion tenellum, por cientos
  • Coenagrion mercuriale, por decenas
  • Orthetrum coerulescens, decenas
  • Cordulegaster boltonii

 Ceriagrion tenellum

Cordulegaster boltonii

    Después pasamos por unas charcas que todos conocemos, para descubrir horrorizados que algún terrorista medioambiental ha soltado carpines dorados y ahora hay cientos de ellos. Veremos lo que ocurre con la fauna autóctona.


 Charcas permanentes

  En estas aguas abiertas y profundas aparecieron especies completamente diferentes de odonatos:

  • Ischnura graellsii
  • Coenagrion scitulum
  • Enallagma cyathigerum
  • Anax imperator, varios ej. y hembra ovopositando
  • Libellula quadrimaculata, 6-8 ej.

 Coenagrion scitulum

Libellula quadrimaculata

Pyrrhosoma nymphula
Sony RX10 III focal 15 mm (equiv. 41 mm)  ISO 200  V: 1/1000  F: 4

  Ya tengo ganas de volver.

11 comentarios:

  1. Esa(Zootoca vivipara),nos llevo tiempo conseguirla,lo que sigo impactado,es con rana vrde ,que nunca viera una de tan grandes dimensiones y la bermeja fueron mis mejores momentos,un gran post.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eu sigo impactado coa tua ortografía no ordenador (porque mira que tes boa letra e ortografia cando escrebes a mán, mandaguebos).
      Misterios do milenio.

      Eliminar
  2. Felitoche por este reportaxe ¡ e que fotos ¡ Vou ver se podo visitar estes lugares.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas polas "felitacións". Que conste que unha grande parte do macizo do Xistral foi esnaquizado pola eucaliptización e pola eolificación. Aínda así fican áreas razonablemente conservadas, que son as que tento plasmar coas miñas fotografías.
      Grazas por comentar, Pedro.
      PD: Sempre pido aos lectores que se identifiquen ao final do comentario con nomes e apelidos para que podamos entendernos educadamente como me ensinaron na escola pública. ¿Qué Pedro vés sendo ¿Pedro de Bazán? ¿Pedro da SGHN? ¿Pedro Duque? ¿Pedro Sánchez?

      Eliminar
    2. Pois fíxate que estaba convencido que eras outro Pedro. Hai que asinaaaaar, que isto non é como a conta de facebook, caramba. A José Ramón xa o dei por imposible (é un caso clínico que estou a estudar).

      Eliminar
  3. Pois haberia que meterlle man a esa charca antes que os carpins desfagan a zona..

    Cesar Ayres

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Con "meterlle mán" entendo que te refires a controlar as especies presentes (cousa que xa se fixo), non a actuar contra o carpín. Isto último semella xa imposible, como non sexa "quitando o tapón" e baleirando todo... Alí non chegou un particular para soltar unha ducia de peixes que tiña na peceira, qué va.. Aquilo parece máis ben unha descarga enteira dun estanque urbano ou algo así. Non sei cando se producíu a solta pois o ano pasado chegáranos un día que a auga estaba toda revolta e non se vía nada pero as pozas están xa infestadas na súa totalidade.
      En fin, Bichos e demáis familia segue a ser testemuña da apocalipse medioambiental galega.

      Eliminar
  4. Pois haberia que tentar no momento de menos profundidade de eliminar todos os carpins, porque esta demostrado que teñen efecto moi negativo nas especies de anfibios, especialmente nos tritons.

    Cesar Ayres

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Buff.. esas pozas teñan moito fondo todo o ano. Paréceme un imposible e sen interese da Administración máis aínda. Recoñezo que perdín a "fe" (esa polo menos).
      Adeus tritóns, logo.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos