Seguidores e seguidoras

venres, 26 de xullo de 2024

26/7/2024 Saliendo del túnel, poco a poco

     A punto de cumplirse dos meses desde el fallecimiento de Mari creo que ya estoy en la fase de "aceptación". Lo cual no quiere decir que el dolor haya menguado, pero al menos no está presente las veinticuatro horas del día como las primeras semanas. Aparece sobre todo cuando algo me recuerda a ella pero los momentos de "paz" son cada día mayores. 

  Para ir superando eso he decidido afrontar aquellas cosas que de alguna manera me traen los recuerdos, hasta que pueda llevarlas a cabo con naturalidad. Ayer me acercaba hasta unos multicines cercanos a Ferrol que había conocido por María. Le encantaba ir allí y ver películas mientras compartíamos las palomitas y la cocacola. Y a mí me encantaba estar con ella viéndola tan feliz.


  Solamente fui para ver como me sentía. Tampoco había ninguna película que me atrajera especialmente así que volví para casa. Y volví tranquilo, en paz conmigo mismo, como si me hubiese liberado de alguna pesada carga.

Mirando la cartelera

    Esta mañana tocó una prueba mucho más dura. En compañía de su hermano fuimos hasta Viveiro (Lugo), a un piso que ella había comprado. Tenía que recuperar algunas cosas que me habían quedado allí y mirar que estuviese todo en orden. No fue fácil. Especialmente al atravesar el umbral de la entrada y antes de marcharnos, cuando me senté en la cama para llorar un poco más. Pero volví entero e igualmente con una sensación de paz interior. 

   Mucha gente es alérgica a revelar cosas personales en las redes sociales, sobre todo las personas fuertemente materialistas o con un ego muy acusado.  Soy consciente que hay ciertas líneas rojas que nunca debemos sobrepasar pero nunca he tenido mayor problema en abrirme emocionalmente antes los lectores de este blog. En lo bueno y en lo malo. Hoy tenía esa necesidad.

   La verdad es que estoy aprendiendo mucho de esta situación tan dolorosa. Entre otras cosas te ayuda a conocer mejor a la gente. Personas que deberían estar contigo o ser más compresivas no lo hacen; otras a las que no conoces tanto pero saben lo que estás pasando - en algún caso porque han sufrido algo parecido - resultan de una ayuda extraordinaria porque saben escuchar (no todo el mundo sabe). Por supuesto mis amigos de verdad, los de toda la vida, siempre estan ahí cuando los necesito (un abrazo, Fer!). 

 Termino con una foto especial. Una foto de María de los Ángeles en la playa de Covas, Viveiro. A pesar de haber recibido la peor noticia que una persona enferma pueda recibir (que le quedaban pocos meses de vida) era capaz de mostrar su preciosa sonrisa. Sonriamos, pues.

La tía de la vara

mércores, 24 de xullo de 2024

24/07/2024 Comparativa "mirror less" vs Sony RX10 III

  Sin lugar a dudas el equipo mirror less o sin espejo es lo mejor que tengo en cuanto a equipamiento fotográfico (también el más caro!). Pero la cámara a la que tengo más cariño y de la que jamás me desprenderé es la Sony RX10 III, una bridge con sensor de pulgada sumamente versátil y que todo lo hace bien. Para mí es la cámara perfecta para el naturalista.

    Esta mañana me daba un paseo por el embalse de As Forcadas con la idea de fotografiar libélulas, luego de dos días de calor en Ferrol (28 - 29 ºC de máxima). Sin embargo este miércoles amanecía con el cielo cubierto y viento fresco del nordeste. A pesar de todo tuve algunas observaciones interesantes, como esta Coenagrion puella, zigóptero que sólo había visto otra vez en Valdoviño.

Coenagrion puella, macho
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:400   V:1/320   F:4

  Desde la eutrofización del embalse han desaparecido muchas especies. Ahora mismo Lestes virens es quizá el odonato más frecuente, o el que ha sabido adaptarse mejor a estas augas tan pobres en oxígeno. La foto está tomada con enfoque manual, por cierto.

Lestes virens. Hembra
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:800   V:1/400   F:4

    También apareció una Enallagma cyathigerum, que también ha disminuido muchísimo allí.  La preciosa Erythromma viridulum parece que se ha extinguido y hace años que no veo un ejemplar.

Enallagma cyathigerum
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:400   V:1/160   F:4

  Con insectos más pequeños se nota algo la diferencia con la OM-1 + Zuiko 100-400 pero no tanta como insinúa la diferencia de precio. El menor peso de la bridge, la extraordinaria calidad de su pequeño sensor y la posibilidad de disparar a F:4 en todo el rango focal facilitan mucho la fotografía de aproximación. Al contrario que ayer todas las fotos están hechas a pulso, sin trípode. 

Mosca (Phaonia sp?)
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:200   V:1/320   F:4

Coracero (Ragonycha fulva)
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:200   V:1/250   F:4

  La umbelífera más abundante por Ferrol es la zanahoria silvestre (Dacus carota), omnipresente en todos los sitios que visito. Y siempre busco en ellas arañas cangrejo, como esta Misumena vatia que encontraba hoy:

Misumena vatia sobre flor de Dacus carota
   
     La araña había capturado un sírfido y tenía otro muerto de reserva. Recortando y editando un poco la foto quedó más que bien. Un arácnido siempre fotogénico.

Misumena vatia con presas (sírfidos)
Sony RX10 III focal equiv 600 mm    ISO:100   V:1/200   F:5

    Terminamos con las fotos del lugar donde hacía las observaciones, en la cola final del embalse (zona de Vilaboa).

Lugar del muestreo

Campo de umbelíferas

  Así terminamos por hoy. Cuánta vida me está dando el blog en estos momentos tan terribles...

martes, 23 de xullo de 2024

22/07/2024 Sequimos a probar Merlin Bird ID e fotos "macro"

  Onte saía cedo para seguir de probas con Merlin Bird nos campos de Lamas.

Contorna da área recreativa de Lamas (San Sadurniño)

 Aao chegar a Lamas había unha temperatura ben fresca: 9,5ºC. Os prados estaban empapados co rocío e con algún neboeiro.


    Nesta segunda proba coa nova aplicación detectei xa pequenos erros ou, mellor dito, un funcionamento máis normal. Penso que a distancia en que se emite o son inflúe moito na precisión da identificación, porque escoitaba corvos pequenos ou pombos cantando lonxe a un volume claramente perceptible e Merlin non o recollía. Outros, que eu non oía, mas ficaban perto, si eran rexistrados pola aplicación. Non teño nin idea de como funciona o trebello pero a cercanía ou lonxanía da ave semella influir moito, independentemente do volume con que se escoite.

   Algúns colegas comentaban no facebook que eles tiveran erros de identificación. A min onte tamén, ao confundir por un momento un reclamo de ferreiriño azul co de ferreiriño real (nuns segundos identificou ben). Isto paréceme normal con voces que resultan moi semellantes. Desde logo Merlin Bird é só unha axuda na observación; somos nós quen ten que comprobar que esas identificacións poden ser correctas e non produto dun fallo. 

  E agora imos cunhas fotos de insectos, por cambiar de aires:
  
Silveira cintada (Pyronia bathseba)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/800   F:5,6

Silveira cintada (Pyronia bathseba)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/640   F:5,6

Apincharada común (Pararge aegeria)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/500   F:5,6

Apincharada común (Pararge aegeria)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/500   F:5,6

Gaiteiro azul (Calopteryx virgo)
OM-1 + Panasonic 100-300 (a 220 mm) + tubos MEKE 26 mm   ISO:800   V:1/250   F:8

 Na xornada de onte en San Sadurniño levaba o tele curto (Panasonic) cos tubos de extensión (10+16 mm). Esta mañá achegábame ata un prado húmido de Valdoviño co tele longo (Zuiko). Primeiro comezaba cos aneis e mais o teleconvertidor 1,4x acoplado:

Todos os cachivaches montados

    O problema segue a estar no trípode e rótula, pensados lóxicamente para uso con telescopio terrestre. Espero poder comprar algún tripé específico para fotografía (non teño nin idea de cual). Porque co meu é moi complexo axustar o enfoque. E a pulso nestes momentos non son capaz.

Bazooka listo para atacar no frente oriental

  Para fotografía de insectos medianos ou grandes chega co 100-300 mais os tubos (ou co 100-400 mm "a pelo"). Falando sempre de fotografía naturalista, para identificación, non de fotografía artística, que é outra cousa. Con esas ópticas mencionadas xa consegues que o bicho saia grande, enchendo ben o encuadre (as imaxes están un chisco recurtadas). Sen embargo con insectos pequenos fai falla o Zuiko, ben cos tubos, ben co duplicador ou ben con ambos.

OM-1 + Zuiko 100-400 mm + MC1,4x + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/250   F:9

 A mosca anterior era das pequenas pero os sírfidos eran moito mais cativos aínda, de apenas 5 ou 6 mm de longo. O tempo tampouco axudou (unha lixeira brisa de vento semella un furacán movendo estas herbiñas e o que haxa pousado nelas). O forte sol no axudaba tampouco, criando moitos brillos e sombras que non podía compensar sen o equipamento axeitado.

Mellanostoma mellinum. Fam Syrphidae   Autodisparo sobre trípode
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + MC1,4x + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/160   F:9

     Estou pendente da confirmación destas especies (Emilio, ti que lle dás a todo, maniféstate).

Eristalinus sepulchralis. Fam Syrphidae   Autodisparo sobre trípode
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + MC1,4x + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/160   F:9

 Cando son insectos grandes, co teleconvertidor xa saen do encuadre. Poden sacarse "fotos de carné" mas se procuramos imaxes co insecto completo mellor sen el.

Xofrada común (Colias crocea). Fam Pieridae   Autodisparo sobre trípode
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + MC1,4x + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/640   F:9

Xofrada común (Colias crocea). Fam Pieridae   Autodisparo sobre trípode
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + tubos MEKE 26 mm   ISO:400   V:1/640   F:10

  Insisto sempre que éste non é un blogue de fotografía senón naturalista. Para min a fotografía é unha ferramenta que axuda na identificación das especies. E se as fotos quedan bonitas pois moito mellor, obviamente. Se quixese adicarme á fotografía macro compraría un obxectivo específico, difusores, flashes, etc. 

 Técnicamente estas fotografías son o que se chama "fotografía de aproximación", aquela na que a relación entre o obxecto na realidade e a súa imaxe no sensor é inferior a 1:1, como xa expliquei. Sen embargo se unimos o Zuiko 100-400 mm co teleconvertidor e os aneis de extensión alcánzase prácticamente esa relación. 

 Se queredes ver fotos chulas (con mellor luz e tempo que hoxe) abride estas entradas do ano pasado:



 E espero que esteades ollando este post na pantalla do computador, non no teléfone móbil.

domingo, 21 de xullo de 2024

21/07/2024 Laguna de Valdoviño. Probando "Merlin Bird ID".

   Esta mañana hice en Valdoviño lo mismo que ayer en Ortigueira: un amplio recorrido en coche realizando varias paradas para ver el total de especies de aves que se pueden ver en A Frouseira y alrededores. Curiosamente el resultado ha sido el mismo: 50 especies, que podéis consultar aquí.

  Terminé el transecto en un camino al sur de la laguna desde el que hay una buena panorámica del carrizal/juncal. Perdón, había. Ahora varios muros de helechos, tojos y sauces dificultan la observación. La foto es un poco engañosa. Sobre todo esos sauces ribereños tapan masas palustres y claros de enorme interés.

Vista desde el "camino del sur"

 Sigo diciendo que es absolutamente insólito que esta laguna no diponga de un observatorio decente después de todo el dinero que se ha gastado en ella (la de Cospeito, mucho menor, dispone de cinco!). Simplemente alucinante.

Anátidas en el sector oeste (esos cables quedaron preciosos, lo sé)

  Pero para alucinante la aplicación "Merlin Bird". Esta semana me decidía a instalarla en el teléfono y hoy la probaba por primera vez. Es, simplemente, increíble. Me ha dejado sin palabras.

  Además de tener disponibles diferentes paquetes de aves (España, Europa, etc) con muchísima información sobre ellas y su identificación, Merlin identifica cada ave que canta o reclama cerca de ti. Yo pensaba que igual resultaba necesario algún tipo de micrófono pero no; sólo con el teléfono. Tenía el volumen de multimedia bajito y aún así detectaba aves que yo ni oía (tengo un ligero déficit con las frecuencias más agudas, como muchos compañeros que han trabajado en la Industria).

  Merlin va grabando e identificando todo lo que oye y resalta en amarillo a la especie que está cantando en ese momento. Desde luego el nombre de la aplicación le viene que ni pintada porque parece talmente magia. Además me parece especialmente útil en esta época del año, cuando pocas aves cantan y lo que más se oye son lastimeros reclamos de volantones o la respuesta de sus padres. Supongo que tendrá un cierto margen de error (como la ID por fotografía de Observado) pero desde luego en mi prueba de hoy clavó todo.


   Repito que también tiene mucha información sobe cada especie, incluyendo grabaciones de sus cantos o reclamos de contacto. Pero lo de identificar cada voz, por breve que sea, parece realmente ciencia ficción. A veces hacía bromas con otros colegas sobre alguna aplicación de móvil que hiciese el censo de acuáticas. Voy a dejar de hacerlas.

  En definitiva, si no tenéis Merlin Bird (de Cornell Lab, los mismos de ebird) INSTALARLA YA!. Y no va sólo por ornitólogos/pajareros. Creo que debería tenerla todo el mundo. El pescador que pasa horas en el río, el paisano que tiene una finca con huerta, el ganadero que pasea con sus vacas por A Fonsagrada o cualquiera de los compañeros de Navantia que constantemente me preguntan sobre un pájaro que han visto. 

 Merlin Bird. Quedáos con ese nombre. En dó palabra: IM-PREZIONANTE.

sábado, 20 de xullo de 2024

20/07/2024 Censo de acuáticas en Ortigueira

  Logo duns días nos que volvía durmir moi ben (mesmo deixara de tomar as pastillas) de novo teño problemas pola noite. Desperto ás tres ou catro de mañá e xa non pego ollo. Foron uns días complicados o nótase. Nestes casos e xa que estou de vacacións pois o mellor é erguerse para aproveitar a mañá con aquilo do que máis gostas.

  Hoxe a miña idea era facer un censo de acuáticas na ría de Ortigueira por ver se chegaran "novidades". Porén cheguei tarde. A marea xa baixara dabondo e parte das limícolas xa marcharan do seu pousadoiro principal, no Cavalar. Ademáis o orballo estragoume algún conteo. Ainda así houbo cosas interesantes.

Mourelo eurasiático (Melanitta nigra) macho. Imaxe testemuñal, moi recurtada

Mourelo eurasiático (Melanitta nigra) macho

 Seguindo as recomendacións de ebird eu sempre realizo mostraxes de menos dun quilómetro, sobretodo na estación reprodutora. Sen embargo nesta ocasión fixen un percorrido máis longo pola curiosidade de ver cántas especies de aves podían verse na contorna da ría. Saíron 50 spp (que podedes ver neste enlace a ebird). A modo de comparación, hai pouco un crack zamorano (Alfonso Rodrigo) sacaba 84 spp en Villafáfila, con máis tempo de mostraxe, ben é certo.

 Imos coa lista de acuáticas de hoxe:

  • + Lavancos reais (Anas platyrhynchos). Non censados porque non visitei Mera nin Feás
  • 2 Mourelos eurasiáticos (Melanitta nigra) na parte sur da ría. 1 M e 1 F
  • 25 Lampareiros eurasiáticos (Haematopus ostralegus).
  • 1 Píldora tipo cincenta (Pluvialis squatarola ou similar). Moi lonxe
  • + Mazaricos chiadores (Numenius phaeopus)
  • Uns 300 mazaricos reais (Numenis arquata) polo menos (xa baixaran algúns). Aumento importante con respeito á última visita
  • 5+ Fuselos de rabo pinto (Limosa lapponica)
  • 15 Biluricos comúns (Tringa totanus)
  • 10 Biluricos pativerdes (Tringa nebularia)
  • 1 Pilro groso (Calidris canutus) nupcial
  • 6 Pilros comúns (Calidris alpina) nupciais
  • + Gaivotas choronas (Chroicocephalus ridibundus)
  • 7+ Gaivotas de cabeza negra (Ichthyaetus melanocephalus)
  • + Gaivotas patiamarelas (Larus michahellis)
  • 5-7 Gaivotóns atlánticos (Larus marinus). Dous xuv do ano
  • + Gaivotas escuras (Larus fuscus)
  • 1 Corvo mariño grande (Phalacrocorax carbo)
  • 2 Corvos mariños cristados (Gulosus aristotelis)
  • 4 Garzas brancas pequenas (Egretta garzetta)
  • + Garzas reais (Ardea cinerea)
  • 15 Cullereiros comúns (Platalea leucorodia)

Pilro groso (Calidris canutus). Foto documental

Pilro groso (Calidris canutus)

   As poucas fotos que tomei son meramente testemuñais, porque os bichos estaban a moitísima distancia. Cada vez boto máis de menos a Nikon P1000. Nestes casos era unha marabilla.

Gaivotóns atlánticos (Larus marinus)

   E así rematamos.

venres, 19 de xullo de 2024

19/07/2024 Paisajes y aves de Moeche

 Hoy tenía pensado aprovechar la mañana limpiando las ventanas y otras tareas domésticas pero vi que amanecía despejado y no pude resistirme a salir al campo. Porque en mis últimas salidas había cogido cielos cubiertos e incluso lluvia.

   Estamos en temporada de melocotones, cerezas y martas (Martes martes). En las últimas tres semanas tengo dos observaciones confirmadas y otra probable (muy fugaz mientras conducía). Por ese motivo volvía a mi local patch de Casalousada, Moeche, a donde llegaba un poco tarde (7,30 h). Al menos no había salido el sol por el horizonte.


    Y con unos agradables 12,5 ºC. Eso de la ola de calor no va con nosotros.

Fotos de paisaje tomadas con el Samsung A52

   Hoy no he tomado notas. Simplemente me apetecía pasear y desconectar, porque esta semana ha sido muy triste, por cosas varias relacionadas con lo que ya sabéis. Me alegró el día volver a ver los volantones del territorio 1. En la foto salen dos pero quizá son tres.

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio). Pollos del territorio 1

  Y he llegado a una evidencia científica: los alcaudones saben de fotografía. De otra manera no se explica lo que me hacen siempre: posar relativamente cerca cuando no se ve un pimiento y cuando dispongo de luz para hacerles buenas fotos están en el quinto pino los muy cabrones.

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio)
OM-1 + Zuiko 100-400mm   ISO:3200    V:1/320     F:6,3

  Pero yo sé más que ellos y me he vengado usando la herramienta "aumentar bokeh" del Lightroom. Nunca la había probado y la verdad es que funciona muy bien, porque también limpia el ruido.

Imagen anterior con bokeh aplicado digitalmente por Lightroom

  Terminamos esta entrada breve con una tarabilla común, que muestra una confianza en las antípodas del alcaudón dorsirrojo. Este macho estaba un poco nervioso porque andaban cerca sus volantones, pertenecientes ya a la segunda nidada del año.

Tarabilla común (Saxicola rubicola)
OM-1 + Zuiko 100-400mm   ISO:400    V:1/500     F:6,3

 Finalizamos con unas fotos del valle del Xuvia tomadas desde la carretera:


     Qué pena que esos campos con setos tan vivos estén coronados por un espantoso horizonte de montes completamente eucaliptizados. Lo que serían cubiertos de tojal, brezal atlántico y cultivos de cereal, como estaban antes.

Paisajes de mi local patch de Moeche

     Por cierto, sigo recibiendo mensajes de condolencia. Porfa, no lo hagáis. Sé que vuestra intención es buena pero el teléfono me estresa muchísimo en según qué momentos (es difícil de explicar lo que estoy pasando). Además estoy recibiendo una avalancha de llamadas de los hijos de puta de las estafas fraudulentas que me tienen hasta los huevos. Hay días que me dan ganas de tirar el móvil por la ventana. Pero luego me acuerdo que también sirve para tomar fotos.

xoves, 18 de xullo de 2024

18/07/2024 A fotografía de aves e o momento

  Esta mañá voltaba polo encoro das Forcadas, Valdoviño. Deixaba o telescopio na casa porque a miña intención era simplesmente tentar fotografar algún dos ardeidos migrantes observados o outro día (garza vermella e garza noiteira). Sen embargo o ornitólogo que hai en min "obrigoume" antes a repasar o censo de mergulletes. Primeiro paraba nas Cortiñas e logo na cola final de Vilaboa, onde xa non podes ver nada entre tanto salgueiro e tanto pastor eléctrico.

Pastores eléctricos na ribeira do encoro

 Unha mágoa, porque era ún dos meus sitios favoritos (moi bon tamén para anfibios e odonatos). 

Salgueiros impedindo a visión

   Mentres facía a revisión de mergulletes en Vilaboa observaba unha águia pescadora (Pandion haliaetus) precisamente no lugar onde tiña pensado buscar as garzas.

Águia pescadora (Pandion haliaetus). Distancia: 220 m
OM-1 + Zuiko 100-400 mm    ISO:3200    V:1/400    F:6,3

    Saín case correndo até aló. Non me levaría máis de catro ou cinco minutos, mas cando cheguei ao sitio a águia xa marchara.

Pousadoiro da águia

  Deume moita raiba, porque hoxe tiña pensado xustamente visitar ese sitio ao principio. Ía con algo de camuflaxe e achegaríame con sumo coidado por se topaba a garza noiteira, así que seguramente collería a águia no seu pousadoiro se fose alí antes, coma tiña pensado. E había facer unhas fotos moi boas, probablemente.

Observatorio de Vilaboa onde estaba a pescadora

  A parte positiva é que detectaba outra parella de mergulletes (con alomenos un polo), o cual deixaría o censo provisional en 11 territorios.

Mergullete común (Tachybaptus ruficollis)

Mergullete común (Tachybaptus ruficollis) con P. clarkii para polo

Mergullete común (Tachybaptus ruficollis), polo "novo"
OM-1 + Zuiko 100-400 mm ISO:3200   V:1/320   F:6,3

 Por distraerme con ese polo perdía unha fotaza dun adulto que estaba moi perto da miña posición. Cando o vin xa non me deu tempo máis que a fotografar cómo mergullaba.  E non quedou mala foto.

Mergullete mergullando

 Outras rapinas foron máis agradecidas que a pescadora. O miñato negro deixou de ser noticia hai anos polo extremo norte galego. Con total certeza é xa reprodutor en Forcadas.

Miñato negro (Milvus migrans)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm   ISO:800    V:1/400     F:6,3

   O buxato común foi de sempre a rapina máis común non só en Ferrolterra, senón en todo o país.

Buxato común (Buteo buteo)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm   ISO:400    V:1/160     F:6,3
 
 Ser naturalista e fotógrafo resulta moi bonito, pero ao final esa duplicidade de tarefas conleva que non fagas ben nin unha cousa nin a outra, porque ambas disciplinas conlevan adicación exclusiva, se queremos resultados óptimos. Se hoxe fose directamente a onde quería ir de inicio con bastante certeza había sacar unhas fotos preciosas da pescadora.  Os censadores somos incorrexíbeis.