Seguidores e seguidoras

domingo, 28 de agosto de 2022

Observacións ornitolóxicas en Cospeito

   O problema de cervicais que me tivo moitos meses de baixa laboral en 2020 volve darme a lata. Porén, logo dunha semana descansando e tomando calmantes o sábado estaba xa bastante mellor e puiden coller o carro para achegarme até Cospeito (Lugo) e seguir probando o novo teleobxectivo.

Paisaxe da Espiñera, Cospeito (Lugo)


  A excepcional seca que está azoutando Europa nótase tamén na chaira luguesa (onde xa non vin unha soa cegoña branca, por certo).


  O sempre tímido picanzo real foi o primeiro avistamento de interese. Por desgraza a especie está xa extinguida coma reprodutora na zona, segundo informaba o colega Óscar Rivas en Galiciaves. Os exemplares que podemos ver agora son migrantes doutras rexións.

Picanzo real (Lanius meridionalis)

   A rula común experimentou un forte declinio na Península. Na costa galega case desapareceu mas aínda conserva poboacións importantes no interior da Galiza. Había moitos anos que non vía un grupo familiar con dous adultos e catro voantóns, unha escea rarísima xa en Ferrol.

Grupo familiar de rulas comúns (Streptopelia turtur)

Rulas comúns (Streptopelia turtur)

   Na aldea da Espiñeira fotografaba dúas bubelas, especie que na contorna de Ferrol só podemos ollar nas pasaxes migratorias actualmente. Sen embargo nos anos oitenta criaba nalgúns pontos con hábitat apropiado. Eu téñoas visto naqueles anos por Liñares (Brión), unha aldea tradicional con abondosos muros de pedra, onde tamén escoitara o moucho (Athene noctua). 

Bubelas (Upupa epops)


    Para variar a mañá comezaba con ceos toldados, algo de vento e, luz case nula, así que as fotos non fan moita proba da cualidade do Zuiko. Tiven que subir moito a ISO, e a G7 non é precisamente unha full frame... As probas con aves deberán agardar.

Bubela (Upupa epops)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:8000   V:1/400   F:6,3

 Depois fun ao que queda da lagoa de Cospeito, logo da desfeita perpetrada pola Xunta de Galiza hai vinte anos. A maiores do terríbel dano ecolóxico, o abandono absoluto das instalacións impede a observación ornitolóxica desde os observatorios construidos, coa visión obstruida pola vexetación.

Panorámica desde o observatorio baixo de pedra, pecha polos salgueiros

   Debido ao nefasto modelo de restauración levada a cabo pola consellaría, a lámina de agua foise reducindo mentras medraba a superfice ocupada por grandes macrófitos como Typha latifolia e sobre todo por salgueiros (Salix atrocinera), até converter a antiga lagoa nun salgueiral pantanoso sen apenas augas libres.

Masas de espadana (Typha latifolia)

 Aínda por riba a lagoa sofre un problema de verquidos de lodos e herbicidas que converteron as augas nun lugar inabitábel para a fauna. Comentábame Martiño Cabana que en mostraxes recentes non atopoaba case nen larvas de insectos.


   Achegueime até a mesma ribeira e puiden confirmar que a vida acuática abandonou esta lagoa. Apenas media ducia de anátidas e 3 biluricos alinegros. Nin unha soa rá, nin unha libeliña,... 

Aspecto da lámina de auga residual que fica en 2022
 
Biluricos alinegros (Tringa ochropus)

  Termino cunha serie de fotos "macro" sacadas en campos da zona. O mal tempo non axudou moito (é difícil focar un insecto sobre unha herba que non para de moverse). A final optei por usar o tripé.

Gris estriada (Leptotes pirithous) Fam Lycaenidae
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:200   V:1/500    F:6,3

Mosca zángano (Eristalis tenax) Fam Syrphidae
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm+ MC1,4x  ISO:1250   V:1/500   F:8,9

Ícaro (Polyommatus icarus) Fam Lycaenidade
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm+ MC1,4x   ISO:640   V:1/320   F:9

Sátiro (Ipparchia statilinus) Fam Nymphalidae
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm+ MC1,4x  ISO:200   V:1/60   F:10
 
  Bon, aquí seguimos, esperando unhas circunstancias máis favorábeis nas que podamos probar o Zuiko con aves. Se o pescozo mo permite, claro.

lunes, 22 de agosto de 2022

Algunas consideraciones sobre la laguna de Valdoviño este año

 Como sabéis ahora apenas visito la laguna de A Frouxeira (Valdoviño) por motivos conocidos que prefiero no mencionar. Así pues no realizo aquellos muestreos intensos ni los censos de control que hacía años atrás y que me ayudaban a ter una visión bastante aproximada sobre la comunidad de acuáticas reproductoras. Sin embargo y tras varias visitas breves me han parecido muy interesantes algunas cosas que he visto y que detallo por especies:

  • Ánade azulón (Anas platyrhynchos) y friso (Anas strepera). La observación de grupos importantes con adultos y jóvenes del año da la impresión de que ha sido un buen año de cría. En 2003 el nivel de la laguna también estuvo alto durante la primavera (por el muro de contención debido al "Prestige") y fue un año histórico por el número de especies y ejemplares reproductores. Obviamente el régimen mareal funciona muy bien para las larolimícolas o ardeidos invernantes, pero no tanto para las aves nidificantes, por motivos obvios. Este año el canal se cerró antes de lo habitual y por eso las aves han podido anidar en mayor número. Eso sí, el jabalí habrá dado cuenta de un buen número de huevos y pollos (digan lo que digan sus defensores). A modo de ejemplo, el pasado 18 de junio censaba 51 frisos, casi todos emparejados. 

Acuáticas afotadas desde A Pesqueira
  • Zampullín chico (Tachybaptus ruficollis). Por los motivos apuntados han debido de criar un número importante de parejas reproductoras, aunque suelen hacerlo en ensenadas recogidas o canales de la marisma. Para controlarlos es imprescindible hacer barridos con telescopio desde un lugar elevado. El 14 de agosto censaba 35 ejemplares desde A Pesqueira sólo con binoculares. Este otoño puede haber unas concentraciones espectaculares. Por otra parte el mal estado hídrico del embalse de Forcadas, donde el descenso de podicípedos ha sido catastrófico, podría haber causado un movimiento hacia la laguna de muchos ejemplares.
  • Focha (Fulica atra). El rálido más escaso, un reproductor muy irregular y escaso que sólo tuvo un número importante de parejas en el famoso año del Prestige (10 o 12 como mucho). Teniendo en cuenta que en 2022 las condiciones hídricas han sido parecidas durante la mayor parte de la estación reproductora es muy probable que haya criado alguna pareja.
  • Garza imperial (Ardea purpurea). Las observaciones cada vez más frecuentes de la especie, junto a las recientes citas de cría conocidas en otros humedales gallegos (Vixán, Cospeito,..) me hacen pensar que podría nidificar aquí en cualquier momento si es que no lo ha hecho este año. Desde luego, yo cada vez que voy veo alguna. Y eso antes no pasaba. El 14 de agosto (ya en plena época de migración, cierto) tomaba fotos a uno o varios ejemplares juveniles/subadultos. No estoy muy familiarizado con la especie y me hago la picha un lío con los colores de las dichosas coberteras.

Garza imperial (Ardea purpurea)




Garza imperial (Ardea purpurea)

 Cambiando de tema, esta mañana observaba 2 andarríos grandes (Tringa ochropus) posados en las masas de vegetación flotante (Rupia maritima/Potamogenton pectinatus). Tomé una foto testimonial desde 500 m.

Andarríos grandes (Tringa ochropus)

 Resumiendo, parece que este año pudo haber sido muy bueno en "Valdovo" para las acuáticas reproductoras, siempre desde la perspectiva de un humedal muy modesto. 


domingo, 21 de agosto de 2022

Zuiko 100-400 mm con trípode

  En Ferrol las mañanas suelen comenzar con cielo muy nuboso o cubierto. En estas condiciones es aconsejable utilizar trípode si no disponemos de un equipo fotográfico bueno, como es mi caso. Así que hoy volvía a mi local patch de Forcadas para probar el nuevo teleobjetivo en unas condiciones más favorables que las del otro día. Empezamos con una escena porno.

Pherbina coryleti
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm + MC 1,4x  ISO:200  V:1/20  F:10

Vista posterior de la cópula

 Mirando a través de un objetivo como éste el mundo aparece distinto y podemos apreciar detalles de nuestra fauna más pequena que antes resultaban invisibles. Una simple mosca se muestra como un bicho atractivo y del cual podemos identificar rasgos diagnósticos 


Mosca de la carne (Sarcophaga/Helicophagella sp)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm + MC 1,4x  ISO:200  V:1/25  F:11

   Diminutas polillas que pasan inadvertidas cuando caminamos entre los juncos aparecen como hadas  cargadas de misterio bajo la lente del Zuiko.

Oncocera semirubella
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm + MC 1,4x  ISO:250  V:1/40  F:9

Pyrausta purpuralis
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm + MC 1,4x  ISO:320  V:1/60  F:9

 Una de nuestras libélulas más pequeñas ocupa casi todo el encuadre con el Zuiko una vez acoplado el teleconvertidor MC1,4x. Espectacular.

Ischnura graellsii
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm + MC 1,4x  ISO:320  V:1/40  F:9
 
    Y esta araña tigre simplemente NO CABÍA en el encuadre de la toma. 

Araña tigre (Argyope bruennichi) imagen sin recorte

   Uno de nuestros bichos más fotogénicos es sin duda la ranita de San Antonio, ahora Hyla molleri. Encontrar adultos activos de día en esta época es complicado (mucho más si el embalse está infestado con especies invasoras). Pero algún metamórfico se dejó ver para esta prueba. En este caso había quitado el duplicador 1,4x y las fotos están hechas sólo con el teleobjetivo. Recordad que un metamórfico de Hyla mide 1 cm!

Ranita de San Antonio (Hyla molleri) metamórfico

Ranita de San Antonio (Hyla molleri)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm   ISO:200  V:1/25  F:7,1

  A todo esto y por si alguno no se había dado cuenta, no hablamos de un objetivo macro, sino de un teleobjetivo 100-400 equivalente a un 200-800 mm. Un pepino con el que también podemos afotar uno de los muchos cucos en migración que estos días invaden los campos de Ferrol procedentes de latitudes europeas.

Cuco europeo (Cuculus canorus) Disparo sobre trípode (foto recortada)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400 mm    ISO:250  V:1/15  F:6,3

 Resumiendo, he encontrado la cuadratura del círculo, el equipo perfecto para mí. Pena que no pese medio kilo menos, caghonatós.

sábado, 20 de agosto de 2022

Primeiras impresións do Zuiko 100-400 mm

    Logo dunha semana de probas xa podemos tirar as primeiras impresións sobre o Zuiko Olympus 100-400 mm. A primeira e máis evidente de todas: o obxectivo PESA. Non é un cacharro reflex pero afeito ás lixeiras cámaras bridge con este trasto cambia a maneira de saír ao campo. Está no límite que permite levar tamén binoculares ou telescopio. Con máis peso xa resulta un sofrimento para o lombo e pescozo.

   Unha consecuencia deste peso é que á hora de enfocar a pulso cómpre facer un esforzo moito maior que cunha bridge. Máis aínda se usamos o teleconvertidor, que nos pecha a apertura a F:9.

Posíbel Diasemis reticularis
Panasonic G7 + Zuiko 100-400mm + MC1,4x   ISO:1600    V:1/ 250     F:9

  Se obviamos o volume e o peso lóxicos en calquer equipa óptica de calidade, todo o demáis é marabilloso. Aínda con sensibilidades altas o resultado está a ser fantástico, desde o meu humilde ponto de vista. Seguramente mañá farei unha proba usando tripé, unha axuda moi aconsellábel con estas focais se non se dispón de boa luz.

Gaiteiriño verdescente (Lestes virens)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400mm   ISO:1600    V:1/ 400     F:9

   Se quitamos o duplicador recuperamos F:6,3 e poderemos subir velocidade ou baixar ISO.

Araña tigre (Argiope bruennichi)
Panasonic G7 + Zuiko 100-400mm   ISO:1000    V:1/500    F:6,3 

  A mañá estaba nubosa pero nunha raiola de sol aproveitei para afotar esta mosca da carne. O nível do detalle nun bicho tan cativo é algo completamente novo para min (o amigo Rafa Loureiro si ten conquerido resultados semellantes coa súa Canon SX50).

Mosca da carne (Sarcophaga sp) Fam. Calliphoridae
Panasonic G7 + Zuiko 100-400mm   ISO:1000    V:1/ 320     F:6,3

 Outro "problema" destas equipas é que non podes tomar fotos con focal curta a menos que cambies o obxectivo; algo moi incómodo sobre todo se vai vento ou chove. Esta mañá atopábamos unha corza que adoita descansar nun salgueiral de Forcadas e houbo que disparar a focal 100 e co MC1,4x posto aínda por riba, perdendo a composición da que eu gostaría. Ollo ao ISO.

Corzo (Capreolus capreolus) descansando
Panasonic G7 + Zuiko 100-400mm + MC1,4x   ISO:12800    V:1/ 250     F:7,1

 Por certo, o obxectivo amosa unha preocupante folgura no encastre co corpo da cámara. Non afecta á calidade de imaxe pero é desagradábel porque cada vez que viras o anel de zoom notas ese "toc" cando se move lixeiramente e topea. Na miña opinión debido a un erro no mecanizado do aloxamento do tope. Falei co servizo de Olympus e non respostaron, pero Amazon si e vanmo cambiar por outro novo sen custe nengún. Algo me di que vai seguir facéndoo....

 PD: Para os foreiros de Galiciaves, dicir que en Forcadas seguen 14+ biluricos alinegros (Tringa ochropus) e 3+ manchados (Tringa glareola). Hoxe non levamos telescopio e non se puido contar.

jueves, 18 de agosto de 2022

Más pruebas con el Zuiko Olympus 100-400 mm

  Ayer tarde realizaba otra prueba con el nuevo objetivo de la Panasonic G7. Para ello nos acercamos a los campos de Taraza, Valdoviño, a primera hora de la tarde. Un cuco nos salió a recibir en un prado recién segado, con luz durísima y fuerte reverberación. Aprobado con nota. Por cierto, la entrada de cucos jóvenes este año es brutal en Ferrol y comarca.

Cuco europeo (Cuculus canorus). Imagen muy recortada
Pana G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:200   V:1/ 800  F:7,1

 Un abejero europeo en vuelo a contraluz total y cielo nuboso es desafío para reflex buenas. No es nuestra liga pero se cumple. Quedaron fotos documentales y punto.


Abejero europeo (Pernis apivorus) Imagen muy recortada
Pana G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:250   V:1/ 640  F:6,3

    También está habiendo una entrada insólita de mosquitero musical. Podemos afirmar que desde hace dos semamas resulta uno de los paseriformes insectívoros más fáciles de ver, sobre todo si hay fiunchos, como llamamos en gallego al hinojo (de hecho esta mañana observaba un mínimo de 6 musicales en un solar del mismísimo astillero de Navantia). No pongo los parámetros de las fotos porque son tomas muy malas y no hacen prueba.

Mosquitero musical (Phylloscopus trochilus) adulto

Mosquitero musical juvenil

  Tampoco pillé bien al estrilda o pico de coral, un ave exótica africana fuertemente invasora que ha colonizado el norte coruñés procedente de Portugal. No descarto que incluso puedan haber criado ya dentro de la propia factoría de Navantia-Ferrol! 


Estrilda común (Estrilda astrild)
Foto muy recortada, no hace prueba

  La avispa asiática es por desgracia uno de los insectos más comunes también en Ferrol, auténtica zona cero de esta peste. En mañanas frescas y nubosas de verano puede ser el único insecto grande que se vea durante las primeras horas. Pero si no hay otra cosa pues la afotamos con el nuevo juguete (el insecto no tiene culpa de la globalización neoliberal y sus consecuencias).

Avispa asiática (Vespa velutina) Imagen con ligero recorte
Pana G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:250   V:1/640   F:6,3

   Si no estoy equivocado un objetivo macro es aquel que consigue una relación de tamaño 1:1 entre el objeto real y su imagen en el sensor de la cámara.  El Zuiko creo que se queda en 0,57x así que obviamente no es un objetivo que permita macrofotografía sino sólo fotografía de aproximación. Dicho esto, es lo más aproximado que existe a un macro propiamente dicho. Y ojo, porque estas tomas fueron hechas a pelo, sin el duplicador MC 1,4x que poseo y que aumentaría la focal de 800 a 1120 mm. A mayores, si consideramos la posibilidad de acoplarle el convertidor MC 2x ya estaríamos quizá en ese rango próximo al macro auténtico... pero con un teleobjetivo 100 - 400. Alucinante.

Avispa asiática (Vespa velutina) Imagen con recorte moderado
Pana G7 + Zuiko 100-400 mm  ISO:400   V:1/640   F:6,3