Seguidores e seguidoras

martes, 31 de agosto de 2021

Gavión atlántico verde ZHJ8 y un Martín pescador afortunado

   El joven gavión anillado en Junio está muy crecido y sigue en Ferrol.

Susiño, con la ría de Ferrol al fondo

Gavión atlántico (Larus marinus) juvenil con 3 meses de edad


Detalle de cabeza

   Su tamaño, muy superior al de las jóvenes patis, se hace evidente a simple vista.

Juveniles de gaviota patiamarilla (izda) y gavión atlántico (drcha)

   Especulo con la posibilidad de que Susiño pueda ser Susiña, pues el otro día lo vi en vuelo junto a un adulto y parecía algo menor (los machos de gaviota suelen ser algo mayores y fuertes en general). Seguramente nunca lo sabré. 


     El otro día me dejo acercarme bastante y pude tomarle estas fotos. El gavión luce las anillas colocadas por el amigo Vítor X. Cabaleiro, destacando la de PVC  ZHJ8 .


   Susiño ya vuela hasta Mugardos, como pude comprobar. Probablemente también se desplace hasta la ensenada de A Malata o Maniños, durante la bajamar. Pero aún permanece muchas horas en los muelles de Navantia o en las aguas próximas, acompañando a sus padres y a las patiamarillas.

Gaviones y patiamarillas (Suso es el 3º por la izda)

  Por cierto, ayer observaba una escena de cleptoparasitismo, habitual en la especie. Una  patiamarilla debió capturar algo y un gavión adulto fue a por ella para que soltara la presa. 

Gavión atacando patiamarilla

  Susiño quedaba en el agua pidiendo de comer con la cabeza baja, igual que hacen otras gaviotas. Reconozco que me da mucha pena verlo así. Han sido muchas aventuras juntos y, literalmente, lo conozco desde que era un huevo.


  Me dice Andrés Bermejo que en Arousa hubo pollos que aguantaron en la zona de nacimiento hasta Enero. Veremos cuando se nos va Susiño. Y a saber qué rumbo tomará.

Nikon B700 focal  650 mm  ISO:100   V:1/400   F:8

Juvenil de gavión (Larus marinus) con la boca de la Ría de Ferrol al fondo

 Cambiando de tema, el jueves pasado encontré al martín pescador más despistado pero más afortunado del mundo.

Martín pescador (Alcedo atthis)
  
  A esta hembra adulta (parece) no se le ocurrió otra cosa que zambullirse en un tanque que tenemos en el astillero para hacer las pruebas de extinción de incendios. Un tanque muy contaminado con aceites, gasolina y gasoil. Tuvo la inmensa fortuna de que yo pasase por allí y que lo viese de casualidad, mientras aleteaba intentando salir de aquel lugar espantoso.


  Tras intentar lavarlo un poco en un aseo llamé a José Ramón e iniciamos una rápida operación de salvamento. Esa misma mañana el picapeixe ya estaba en el centro de recuperación de fauna de Oleiros, aunque me acaba de informar José Ramón de que finalmente no ha sobrevivido; una pena. En cuanto al tanque con combustible he hablado con una persona para intentar que lo tapen por el peligro que supone.

Un martín pescador muy despistado

 Bueno, espero que os haya gustado la entrada.

domingo, 29 de agosto de 2021

Censo de acuáticas en Ribadeo y (casi) Foz (28/08/2021)

   Tras el ataque de rarólogo sufrido estos días pasados he retornado al comunismo. Ayer me ponía en "modo censo" para volver a la costa lucense, donde censaba la ría de Ribadeo primero y Foz después.

Playa de Salías (Castropol)

Ría de Ribadeo, ensenada de Vilavedelle (Castropol)

Ría de Ribadeo, junqueras salinas (Ribadeo)
Nikon P1000 focal 40 mm  ISO:100   V:1/200   F:5,6

Vamos con las cifras de la Ría de Ribadeo y Castropol:
  • 300-350 Ánades azulones (Anas platyrhynchos). No pude completar bien el censo
  • 3 Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula)
  • 2 Zarapitos trinadores (Numenius phaeopus)
  • 49 Andarríos chicos (Actitis hypoleucos)
  • 1 Andarríos grande (Tringa ochropus) bastante peculiar. Consultados varios expertos no queda lugar a duda que simplemente era un ochropus
  • + Correlimos comunes (Calidris alpina). Escuchado reclamo
  • 351 Gaviotas reidoras (Chroicocephalus ridibundus)
  • 1 Gaviota cabecinegra (Icthyaetus melanocephalus)
  • + Gaviotas patiamarillas (Larus michahellis). N.C.
  • 91 Gaviotas sombrías (Larus fuscus)
  • Unos 20 Cormoranes grandes (Phalacrocorax carbo)
  • 17 Garzas reales (Ardea cinerea)
  • 38 Garcetas comunes (Egretta garzetta)
  • 2 Garcillas bueyeras (Bubulcus ibis)
  • 6 Espátulas (Platalea leucorodia)
  • 1 Águila pescadora (Pandion haliaetus)
  • 1 Aguilucho lagunero occidental (Circus aeruginosus) hembra/joven
  • 1 Martín pescador (Alcedo atthis)
 
  Fue un censo rápido y con más dedicación a la fotografía que a contar, pero me pareció alarmante la ausencia de grandes limícolas. De hecho no vi nin un sólo zarapito real, algo insólito en esta ría.


Espátulas (Platalea leucorodia) en reposadero. Distancia: 105 m
Nikon P1000 focal 2600 mm   ISO:180    V:1/320    F:7,1

Andarríos grande (Tringa ochropus)

Andarríos grande (Tringa ochropus)
Nikon P1000 focal 2000 mm  ISO:280   V:1/200   F:6,3

   A mediodía me acerqué a la Ría de Foz, aunque la marea no era la más adecuada. Muchas aves estaban lejos y a contraluz. Para colmo la ría estaba llena de domingueros.

     Ahora se ha puesto de moda navegar por las rías en pequeñas tablas con remos, con las que acceden a los bancos de arena o fango donde descansan o se alimentan las limícolas. Ni que decir tiene que provocan la alarma general en las aves. También observé alguna moto acuática entrando a la ría, un tema que ya ha denunciado el compañero Luis J. Salaverri. Por supuesto no faltó el mascotero de turno, que me levantó todos los zarapitos justo cuando iba contarlos.


Turistas asustando las acuáticas de la ría

  Ahora les da por soltar a los perros hasta en los intermareales de fango, asustando todas las aves obviamente. El mundo es suyo.

El artista de la semana

 En fin, cuando no se puede no se puede y además es imposible. Pongo los pocos datos que pude recoger en la Ría de Foz:

  • 154 Ánades azulones (Anas platyrhynchos)
  • 1 Pato colorado (Netta rufina)
  • 19 Ostreros euroasiáticos (Haematopus ostralegus)
  • 3 Chorlitos sp (Pluvialis apricaria/squatarola), muy lejos, levantados por los domingueros
  • 20+ Chorlitejos grandes (Charadrius hiaticula)
  • + Zarapitos reales (Numenius arquata)
  • + Zarapitos trinadores (Numenius phaeopus)
  • 5 Agujas colipintas (Limosa lapponica)
  • 2 Vuelvepiedras (Arenaria interpres)
  • 6 Correlimos gordos (Calidris canutus)
  • 3+ Correlimos tridáctilos (Calidris alba)
  • 54+ Correlimos comunes (Calidris alpina)
  • Unos 200-250 limícolas pequeños en la parte E de la ría central, imposibles de identificar por la distancia y el contraluz.  Mayoría Calidris alpina y Charadrius hiaticula, probablemente.
  • 4 Andarríos chicos (Actitis hypoleucos)
  • + Archibebes comunes (Tringa totanus). Decenas
  • + Archibebes claros (Tringa nebularia). Decenas
  • Gaviotas típicas y gaviones atlánticos
  • Garzas y garcetas comunes
  • 1 Águila pescadora (Pandion haliaetus)
  • 1 Martín pescador (Alcedo atthis)

Intermareales desde la punta de Os Fondás

Bando de láridos descansando 

Ostreros (Haematopus ostralegus) momentos antes de ser levantados 

Zarapitos reales (Numenius arquata)

Zarapito trinador (Numenius phaeopus)

Pato colorado (Netta rufina)

  Resumiendo: pocas aves en Ribadeo, que muestra una preocupante tendencia en los últimos años, y más animada la cosa en Foz, una ría pequeña pero siempre muy interesante para limícolas.
   Es una pena que en esta comarca haya entrado el turismo masivo en estas últimas décadas (coincidiendo con la apertura de autopistas que comunican A Mariña con Lugo y, sobre todo, Madrid). Pero ya sabemos que España vive por y para la hostelería. Lo del medio ambiente lo hablamos en otro momento, si tal. 

Marismas interiores de Foz

miércoles, 25 de agosto de 2021

Máis fotos da píllara dourada siberiana (Pluvialis fulva)

 A píllara dourada siberiana segue presente na ría de Ferrol. A chegada de paxareiros e paxareiras desde moitos pontos de España está a ser masiva pois ninguén quere perder a oportunidade de observar unha especie tan rara e ademáis tan mansa, porque o bicho é sumamente confiado.


    Esta mañá pedía un pase no traballo e achegábame ata Neda para fotografar a píllara coa mellor cámara que teño: a mirrorless 4/3". E recoñezo que esperaba un mellor resultado se temos en conta a distancia á que estaba a limícola. En parte porque aínda non controlo ben nin a cámara nin a edición dos seus RAW. Ao non coñecer tampouco o estabilizador non sei moi ben qué velocidade empregar. Logo, cando baixaba a maréa e a píllara abandonou o repousadoiro (e cando podía escoller mellor a composición), preferín finalizar a sesión fotográfica, voltando á factoría.  

Píllara dourada siberiana (Pluvialis fulva)
Panasonic G7 focal 300 mm (600 mm equiv.)  ISO:640  V:1/640  F:5,6

En repousadoiro de preamar

  Ben, a píllara comportouse e puidemos desfrutar dela o tempo que quixemos, porque xa chegara José Ramón acompañado por dúas ornitólogas de Murcia e Madrid.

Píllara dourada siberiana en pradeira de Salicornia sp

  A todo isto digo que é unha píllara dourada siberiana porque o comprobaron Pablo Pita e outros observadores. O seu rasgo diagnóstico principal son as axilas grises (non brancas, coma a píllara dourada europea), cousa que nun ave pousada non se pode apreciar. Outros rasgos, coma o tamaño das pintas nas coberteras ou a maior lonxitude do peteiro son máis sutís e doadamente poden pasar desapercebidos para os que non somos especialistas. Aínda que ten un aspecto algo peculiar, un chisco semellante á píllara cincenta (Pluvialis squatarola) aínda que sen "cara de mala".

Píllara dourada siberiana (Pluvialis fulva)
Panasonic G7 focal 300 mm (600 mm equiv.)  ISO:320  V:1/800   F:5,6

 Coma sempre, a píllara ofreceu esceas de alimentación. Semella que gosta moito dos poliquetos mariños que viven na lama.

Píllara dourada siberiana papando unha miñoca (Polychaeta sp)

Panasonic G7 focal 300 mm (600 mm equivalentes)  ISO:200   V:1/400   F:7,1

Píllara dourada siberiana (Pluvialis fulva)
Panasonic G7 focal 300 mm (600 mm equiv)  ISO:250   V:1/ 400  F:5,6
 
Con menos glamour pero quizá maior interese aparecían a voar tres biluricos alinegros (Tringa ochropus), unha limícola común en humidais de auga doce mas non tanto nas rías, onde se ve moi raramente. De feito penso que é a primeira cita propia na ría de Ferrol.

Biluricos alinegros (Tringa ochropus)

 Estamos en tempo de migración. Nestas alturas até un humedal tan alterado e degradado como a marisma do Belelle regala momentos de alegría ornitolóxica.

Marismas do Belelle (Neda ao fondo)

Fondo da ría de Ferrol con preamar

domingo, 22 de agosto de 2021

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)

  No soy un loco de las rarezas y no me veréis jamás cruzando el país para ver una como hacen otros colegas, pero si la tengo al lado de casa ¿a quién no le apetece ver un chorlito dorado siberiano? 


  Porque eso era lo que descubría Pablo Pita el pasado 18 de Agosto a orillas de la ría de Ferrol, concretamente en la ribera de Neda.

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)
Nikon P1000 focal 1400 mm  ISO:640   V:1/125  F:5,6

  El hecho de que había que caminar por la pasarela canina me desanimaba a ir hasta allí pero esta mañana me acerqué al amanecer, confiando en que no habría mucho mascotero a esas horas. Lamentablemente tampoco había demasiada luz. 

Lugar de la observación

Fondo de la ría con bajamar

  Además cometí el error de llevar la P1000. Teniendo en cuenta lo confiado de este chorlito, que me dejó acercarme a una distancia de unos pocos metros, habría sido muchísimo mejor llevar una de las cámaras con sensor grande como la Sony RX10 o la Pana G7. Habrían quedado con mucho mejor nivel de detalle y calidad general. Como decimos en galego: "Agora xa foi, Marica non chores"
  No obstante, gracias al estabilizador increíble de la P1000 pude compensar la falta de luz y tomar unas imágenes bastante dignas, aunque con ISO más alto del que me gustaría.

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)
Nikon P1000 focal 1000 mm  ISO:720   V:1/200   F:5,6

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)
Nikon P1000 focal 1000 mm    ISO:320  V:1/80  F:5,6

  El chorlito dorado siberiano es un pariente de los más comunes dorados y grises que hasta hace poco se consideraba como una subespecie del dorado chico (Pluvialis dominica). En España únicamente hay 20 citas homologadas, de las que 5 (incluyendo ésta) han sido en Galiza. Vamos, una rareza en toda regla. Y como buena rareza dejaba acercarse hasta una distancia a la que uno no está acostumbrado. Por momentos parecía querer jugar con el observador.

"Cu-cú"

  Mientras esperaba sentado a que mejorase un poco la luz del amanecer pude ver como capturaba un anélido entre las piedras cubiertas de algas o como se asustaba ante la presencia de algún peligro (quizá un halcón en vuelo).

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)

  Un buen rato en la tranquila compañía de una de nuestras limícolas más raras.

Nikon P1000 focal 800 mm   ISO:560   V:1/125    F:5,6

Chorlito dorado siberiano (Pluvialis fulva)
Nikon P1000 focal 2600 mm   ISO:1000   V:1/125  F:7,1


Panorámicas de la ría entre Neda y Narón

  A las 9,00 hora zulú aparecían los primeros ciclistas y mascoteros con perros sueltos (ambas actividades "prohibidas" en la pasarela). Era el momento de marcharse.  

Pasarela canino-ciclista de acceso al chorlito dorado siberiano

Termino agradeciendo a Pablo Pita y a José Ramón Castro las indicaciones relativas a este bicho y que me ayudaron a localizarlo.