Vinte anos atrás tiña unha morea de espazos naturais cercanos a Ferrol para bichear aos que podías chegar en 15 ou 20 min de coche. Hoxendía todos eles (a maioría en entornos litorais) son auténticos parques caninos, e como valoro moito a miña tranquilidade levo anos explorando lugares onde poder camiñar sen cruzarme con esa tropa, aínda que sexan espazos naturais máis modestos cunha fauna menos glamourosa. E o val do Xuvia está a ser a miña táboa de salvación cando teño pouco tempo ou non podo conducir moito, como agora.
Mentras non recupere non podo levar o tele grande, así que montei o Panasonic 100-300 mm no corpo da OM-1. A verdade é que se nota moito no peso. E coa Olympus podes esquecer o problema da luz, tomando boas fotos con rangos de ISO incríbelmente altos.
Cando voltaba para casa atopei a Roberto Sanxurxo, seguidor deste blogue que vive precisamente en Lamas e pasoume un vídeo que tomou cunha cámara de fototrampeo nun souto da súa propiedade (a cita non aparece no mapa pero está moi cerquiña da primeira pola esquerda). Non puiden subir o vídeo ao post así que saquei varios fotogramas que poño a continuación:
Coma outros mustélidos a martaraña ten "implantación diferida", quer dicir, os espermatozoides mantéñense no útero da femia desde o veráo mais non fecundan o óvulo até xaneiro. Logo dunha xestación de nove semanas nacerán as crías (2-4 normalmente), así que están a ponto de nacer nestes momentos. Por xuño-agosto entrarán en celo, sendo daquela máis doadas de ver durante o día.
E con esta xoia da comarca de Trasancos terminamos por hoxe.