Seguidores e seguidoras

martes, 28 de abril de 2020

Blancos y Nikon P1000: La Madre de Todas las Batallas

   Si para otras cámaras bridge el uso del RAW es muy recomendable, en el caso de la Nikon P1000 resulta imprescindible. Es la única manera de controlar un poco su tendencia, alarmante, a sobreexponer los blancos. Sin duda la guerra más complicada que tengo con esta cámara.

  En estos momentos estoy estudiando el libro de Fran Nieto sobre revelado digital. El apartado al que estoy dedicando especial atención es al tratamiento de la exposición y a las herramientas relacionadas que tengo en el Lightroom. Y hace mucha falta, como podemos apreciar en esta toma de mis gaviotas:


    En la toma inicial (con Exposición Matricial 0) el color blanco de las gaviotas sale claramente  sobreexpuesto, aunque el histograma no llega a su extremo derecho. Si movemos el tirador de Exposición hacia la derecha la imagen se quema aún más y el histograma nos alerta de que perdemos información en los blancos, aunque el aviso de "luces quemadas" (esas manchas rojas) sólo llega cuando nos acercamos a +2,0 de exposición.
 
 Sobreexponiendo la imagen

 Aviso de "luces quemadas" con Lightroom

  Después centré la mirada en la foto y fui bajando la exposición hasta ver los blancos más naturales y con algo de textura, cosa que logré con Exposición -0,66

 Subexponiendo la imagen

    Lo que me ha quedado claro y que repite siempre el profe Fran es que primero se regula la exposición general centrándonos en los tonos medios. Después corregiremos las altas luces, las sombras o el contraste.

   Habrá tiempo para aprender muchas más cosas sobre el revelado pero antes quiero comprender bien el tratamiento de los blancos, porque es básico en la fotografía de aves con cámaras bridge.

Pareja de gaviotas patiamarillas (Larus michahellis)

  Otro buen motivo para trabajar con los RAW es la capacidad de recorte en tomas lejanas de objetos que salen muy pequeños en pantalla. He comprobado que la posibilidad de recorte es muchísimo mayor  que con un JPEG.

Halcón peregrino (Falco peregrinus). Distancia: 1.200 m

    Me despido con una vecina a la que no acabo de acostumbrarme. Esto de ver águilas calzadas volando sobre mi casa todos los días sigue teniendo un halo de irrealidad para alguien del extremo norte coruñés. Aunque debido a la hora del día siempre las veo a contraluz, mecagoenlamar.

 Aguila calzada (Hieraaetus pennatus) acosada por corneja (Corvus corone)

    Sin duda las calzadas han llegado para quedarse.

Aguila calzada (Hieraaetus pennatus)

domingo, 26 de abril de 2020

Unhas viciñas moi curiosas

 As Gaivotas patimarelas (Larus michahellis) están a piques de poñer os ovos. Cómpre, pois, ultimar o acabado do niño, especialmente o forro interior. E para tal fin as gaivotas andan estes días á procura de calquera cousa que lles valla.


    Sobre os tellados e nos patios sempre hai ocasión de atopar algo.

 Gaivotas explorando o patio


  As patimarelas son tremendamente curiosas e agora que perderon o medo ao ser humán achéganse ata case entrar nas vivendas.



  Unha delas achou un pau que non semellaba ter moita utilidade.

 "- Pero Manolo, deixa iso, que non vale pra nada
- Cala muller, isto queda quenindiola!"

 A él non lle gostou moito que os fotografase e chamoume a atención.


     Estas humildes gaivotas supoñen ún dos escasos pasatempos ornitolóxicos que teño no patio que conforma a horrorosa vista desde as habitacións do Leste.

Vista completa do patio

   Un cristal que facía espello deu un susto importante a unha das gaivotas, que botou un pedazo moi inqueda e confusa diante daquela outra patimarela descoñecida.


 Gaivota patimarela frente a reflexo nun cristal

    Rematada a "investigación" ambos membros da parella volveron até a sua atalaia, a carón do  niño. A luz suave do momento animoume a tirarlles outra foto.

 Parella de patimarelas (Larus michahellis) Distancia: 40 m
Nikon P1000 focal 360 (2000 mm)   ISO:560   V:1/250   F:6,3

    Xogando co Lightroom saíume esta imaxe ben curiosa. Non quedaría mal impresa nunha camisola para o día das aves (se alguén está interesado cédolle o orixinal de balde).


    E coa femia de gaivota boquexando rematamos por hoxe. Xa falta menos.

viernes, 24 de abril de 2020

24/04/2020 Mi lista de aves desde casa y notas sobre comportamiento nupcial en Larus michahellis

La lista de aves observadas desde mi ventana en la ciudad de Ferrol (A Coruña) se sitúa en 23 especies a día de hoy. Dudo que vaya a subir mucho más.


  Teniendo en cuenta la panorámica urbana que hay, incluso el poco espacio disponible para observar, así como la mala situación de mi casa, sin árboles, jardines o mar a la vista, poco más se puede hacer.

 Cormoranes grandes (Phalacrocorax carbo)

  Os pongo la lista completa con las 23 especies observadas desde el 15 de Marzo. Algunas, como el milano negro, el águila calzada o  el vencejo pálido serían impensables hace sólo 20 años:

  1. Cormorán grande (Phalacrocorax carbo)
  2. Aguila calzada (Hieraaetus pennatus)
  3. Milano negro (Milvus migrans)
  4. Ratonero común (Buteo buteo)
  5. Gavilán (Accipiter nisus)
  6. Halcón peregrino (Falco tinnunculus)
  7. Gaviota sombría (Larus fuscus)
  8. Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)
  9. Paloma torcaz (Columba palumbus)
  10. Tórtola turca (Streptopelia decaocto)
  11. Vencejo pálido (Apus pallidus)
  12. Vencejo común (Apus apus), ayer mismo, primera llegada a un nido que tengo delante de mi cocina. Estar tanto tiempo controlando desde casa sin duda ha favorecido su detección, dos semanas antes de lo habitual (hasta primeros de Mayo no se ven los grupos activos en vuelo)
  13. Golondrina común (Hirundo rustica)
  14. Lavandera blanca (Motacilla alba)
  15. Colirrojo tizón (Phoenicuros ochruros)
  16. Mirlo común (Turdus merula)
  17. Gorrión común (Passer domesticus)
  18. Verderón común (Chloris chloris)
  19. Jilguero (Carduelis carduelis)
  20. Estornino negro (Sturnus unicolor)
  21. Urraca (Pica pica)
  22. Corneja negra (Corvus corone)
  23. Cuervo (Corvus corax)

Colirrojo tizón (Phoenicuros ochruros) macho cantor anómalo, con plumaje tipo hembra

Emplazamiento de nido de vencejo común (foto desde un sexto piso)

  Durante este confinamiento estoy aprendiendo a editar los RAW de la P1000, Poco a poco los resultados van saliendo y ya soy capaz de mejorar (bastante) los JPEG que ofrece la cámara.

 Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)
Nikon P1000 focal 108 (600 mm)  ISO:280   V:1/400   F:5

   Esta semana estoy estudiando varias herramientas del Lightroom como son intensidad, textura, blancos y negros (que trabajan de diferente manera a altas luces o sombras). Estas últimas resultan vitales en cámaras con poco rango dinámico como son las bridge.

 Patas de gaviota patiamarilla hembra

Patas de gaviota patiamarilla macho

   También estoy controlando las actividades reproductivas de mis vecinas de enfrente. Hoy la hembra de patiamarilla comprobaba el confort del nido. Tras el fracaso del año pasado (no llegaron a eclosionar los huevos) parece que este año han decidido reforzar el nido con más material.


  Sobre el tejado de uralita hay parches de musgo que utilizan para forrar el interior del nido.

 Gaviota hembra portando musgo

  Las gaviotas realizan complejas ceremonias de cortejo y una de ellas es mostrar ofrendas a su pareja. Esta mañana la hembra acercaba al macho un trocito de musgo.

 Hembra muestra trozo de musgo al macho

   Y parece que le gustó porque enseguida tiraron el musgo y se entregaron a la pasión.

Pareja de gaviotas patiamarillas apareándose
Nikon P1000 focal 198 (1100 mm)  ISO:720   V:1/250   F:5,6

  Tengo mucha curiosidad por comprobar el éxito de la nidada este año, tras varias temporadas con un progresivo declive en el número de pollos (3 - 2 - 1- 0). Porque además el confinamiento puede estar limitando las principales fuentes de alimentación de las gaviotas urbanas, que se comportan claramente como comensales del hombre. Iremos informando.

martes, 21 de abril de 2020

Poniéndonos serios.

   Cuaderno de bitácora, día 21 de Abril de 2020. Reconozco que esta semana he empezado a sentir los efectos en mi ánimo, que por ahora llevaba muy bien. En parte por una situación personal que no sé muy bien como afrontar. Por lo demás, siento vergüenza por lo que está ocurriendo en España.

  Por una parte, la rojería, tras la fase inicial conspiranoica y de denuncia del "estado de sitio" parece que empieza a aterrizar en la dura realidad, empiezan a entender que la cosa es seria y que el Gobierno hace simplemente lo que puede o lo que le dejan. Personalmente siento un poco de pena por este gobierno de coalición, al que le ha venido la crisis cuando todavía estaba naciendo, lleno de contradicciones y luchas internas. Algo a lo que ya nos tiene acostumbrada la izquierda de este país, que lleva años tirándose los trastos entre nacionalistas periféricos y nacionalistas españolistas, entre revolucionarios y reformistas, por no hablar de las luchas internas de carácter personalista.Y cuando llega un problema gordo como éste todos estos años de luchas internas se notan en su debilidad parlamentaria y en su fragmentación social.
     También están los progres, cierto, el hijo tonto de la izquierda, hoy convertidos quizá en la "clase social" más influyente. Defensores de esa nueva dictadura que es lo políticamente correcto, autodenominados "de izquierdas" en las redes sociales (aunque sus hábitos de consumo y su modo de vida sean los de la burguesía de toda la vida) pero que cuando hay que mojarse de verdad se ponen de perfil hasta desaparecer. Lo de hacer manifestaciones y luchar en la calle no está en su ADN.

  Por otro lado, el facherío, haciendo lo de siempre: echar las culpas a los demás de las crisis que ellos mismos y su modelo económico causan (ya pasó en 2008). Lo de ellos ha sido siempre privatizar los beneficios y socializar el sufrimiento. Favorecer lo privado para después aprovechar lo público. Además, al contrario de lo que se presupone en una crisis de esta entidad, están mostrando una deslealtad que simplemente da asco. Para ello cuentan con la colaboración de medios de masas, que difunden a diario todo tipo de bulos, calumnias o mentiras (hasta un comandante de la Guardia Civil se ha mojado, lo nunca visto!). Y aún encima tenemos que soportar clases de democracia por parte de personajes que en otros países europeos estarían en prisión por apología del fascismo. Eso sí, éstos no tiene problemas de desunión. Donde hay patrón no manda marinero y si desde arriba dan una orden, toda la derecha parlamentaria, la cobarde y la valiente, la acata al unísono.


   Con este panorama es difícil prever lo que va a ocurrir cuando esto haya pasado. Quiero pensar que al menos esta crisis va a traer un replanteamiento general sobre nuestro modelo socioeconómico neoliberal. Y me refiero a todo él: la importancia de un rural productivo y sostenible, el modelo de familia, el deporte, la televisión, la política de consumo, los medios de transporte, las relaciones sociales, la inversión en sanidad pública y centros de mayores, las costumbres diarias en la convivencia ciudadana, el sistema de enseñanza, nuestra relación con el medio natural. Será inevitable una nueva visión sobre como se gastan nuestros Presupuestos Generales, sobre qué temas son los realmente importantes y cuales son irrelevantes a la hora de la verdad. Por ejemplo el ratio de camas por 100.000 habitantes, que marca la diferencia entre un Sistema colapsado y uno cubierto.

  Pero antes será necesario cambiar también nuestra mentalidad hiperconsumista occidental. La Sociedad lo necesita y el Planeta también.

viernes, 17 de abril de 2020

"Bichos Vintage": Mañana fantástica en Moeche (29/06/2014)

   Hoy muestreaba la cuadrícula NJ82 para el Atlas de Aves Reproductoras, concretamente el valle del río Xuvia a su paso por Moeche.


  Aquí tenemos uno de los entornos de mosaico agropecuario mejor conservados de la comarca de Ferrol.  Junto a las extensiones de prados y cultivos de cereal, donde abundan los setos vivos, aparecen numerosas huertas con frutales como nogales, higueras o guindales, muy atractivos para las aves. Además se conservan muchas casas construidas con materiales tradicionales, algunas de ellas abandonadas (aviso para amantes de quirópteros y rapaces nocturnas).

Paisajes del valle del Xuvia en Moeche (A Coruña)

   Por ahora las repoblaciones forestales que se han hecho han apostado por el chopo que, aunque no es autóctono de la zona, genera hábitats muy interesantes. Y justo en los bordes de un pequeño riachuelo que pasa por allí, lograba fotografiar malamente una Comadreja (Mustela nivalis). Veinticinco años sin ver un ejemplar vivo en la comarca hablan por sí solos del declive catastrófico de esta especie, hoy rara de ver.

 Comadreja (Mustela nivalis)

 Curiosamente, esta misma tarde mi cuñado me comentaba que también había visto hoy otra Delonciña en A Pallota (Ferrol). Esta casualidad me hace pensar que estamos en días favorables para ver Comadrejas activas.  Para mí fué un subidón de adrenalina volver a ver a uno de nuestros carnívoros más famosos. El entorno de vega fluvial (con junqueras de Typha y Juncus sp) y de prado húmedo favorece la presencia de sus presas favoritas como son los micrótidos.

 De aves, pues más o menos la mañana resultó fecunda. Fallaron algunas especies que parecen haber desaparecido definitivamente del valle (Triguero, Escribano cerillo, Bisbita arbóreo, Aguilucho cenizo,...), algo a lo que nos estamos acostumbrando ya en todas partes. Pero saqué un buen número de especies detectadas, muchas con confirmación de cría.

 Zorzal charlo (Turdus viscivorus)

 En un joven maizal pude afotar, aunque lejos, a dos de nuestras aves más desconfiadas y tímidas: el Zorzal charlo (Turdus viscivorus) y el Arrendajo (Garrulus glandarius).

 Arrendajo (Garrulus glandarius)

 Los preciosos Alcaudones dorsirrojos (Lanius collurio) cuentan con una buena población en todo el valle, a donde llegan mediado el mes de Mayo.

 Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), macho

   Lo mejor de la jornada fué la observación de un macho cantor de Buscarla pintoja (Locustella naevia). Una de mis pájaros favoritos, al borde mismo de la extinción en nuestra provincia.

Buscarla pintoja (Locustella naevia)

  En lugares abiertos y fáciles visualmente, como son prados, cultivos y demás, resulta difícil pasar por alto un paseriforme que críe allí si realizamos un número mínimo de visitas. Pero la Buscarla exige por parte del observador una perseverancia y una paciencia inusuales.
   Durante los años ochenta y noventa escuché y observé esta especie muchas veces en el valle de Moeche para, en la década de 2000, perderle la pista completamente. Ahora, ha decidido volver a salir en portada y con ella precisamente cerramos esta entrada.

jueves, 16 de abril de 2020

Prácticas con arquivos RAW, cap. 2

  Se dalgo dispomos agora é de tempo. Un tempo que persoalmente teño ben ocupado e repartido entre diversas actividades; unha delas a práctica fotográfica coas aves que vexo desde a casa. E a femia de gaivota préstase ben a pousar.

 Gaivota patimarela (Larus michahellis) femia bostezando
Nikon P1000 focal 2000 mm  ISO:110   V:1/400   F:8

  A verdade é que hai moita diferenza entra os NRW da P1000 e os JPEG que che ofrece a cámara, demasiado procesados para o meu gosto. Agora que podo ler eses arquivos coa nova versión do Lightroom podo escoller un acabado máis natural, aínda que necesito tempo para controlar brillos, máscara de enfoque e demáis.
 
 As pingas da choiva sempre quedan efectistas sobre o corpo dun animal. Conseguir nitidez e definición cunha bridge xa é máis complicado. Para min polo menos.

 Lombo con pingas de auga
Nikon P1000 focal 2600 mm  ISO:110  V:1/400   F:7,1

  Os tons amarelos tenden a sobrexpoñer e as patas da gaivota déronme a oportunidade de fozar un pouco máis co tema de luz e saturación.

Detalle das patas
Nikon P1000 focal 3000 mm  ISO:320   V:1/400   F:8

  Pola mañá ún dos falcóns descansaba nun guindastre da factoría de Navantia. Calculo que deben estar chocando xa (en Valdoviño teño observado polos a mediados de Abril).
Cos RAW tes moitas posibilidades de recurtar a imaxe cando a distancia se volve tan descomunal. Cun pouco de práctica ficará unha imaxe decente e perfectamente "publicábel".

Falcón (Falco peregrinus) distancia 1200 m
Nikon P1000 focal 3000 mm  ISO:100   V:100   F:8
Autodisparo sobre trípode

  En fin, seguimos a aproveitar estes días de confinamento.

miércoles, 15 de abril de 2020

Aguila calzada (Hieraaetus pennatus), ¿nuevo reproductor en Ferrolterra?

    Hace dos meses informaba sobre el avistamiento de águila calzada (Hieraaetus pennatus) en la misma ciudad de Ferrol y especulaba con su estatus actual (pincha). Quien lleve tiempo en esto sabrá lo extraordinario de este hecho, impensable hace 20 años. Todo indica que la espectacular expansión de esta rapaz hacia el N tiene que ver con el cambio climático.

   Hoy, mientras realizaba una sesión de vigilancia ornitológica avistaba una calzada ciclando cerca de mi casa, en el centro de la ciudad.


  No descarto que fuesen dos, pues al cambiar de habitación para fotografiarla mejor, noté una distancia demasiado grande en la posición en que la relocalicé.

 Aguila calzada (Hieraaetus pennatus) sobre el barrio del Ensanche (Ferrol)

    En mi opinión la frecuencia de observaciones de la especie durante estos dos últimos años es ya señal inequívoca de que han empezado a instalarse en nuestra ciudad y su entorno. De hecho el amigo Pedro Cruzado considera probable su reproducción en Mugardos, al otro lado de la ría, desde hace unos años. Habrá que estar atentos en cuanto acaba el confinamiento.

 Aguila calzada (Hieraaetus pennatus)

    Unos años antes hemos vivido un proceso de colonización similiar por parte de otra especie de procedencia africana como es el milano negro (Milvus migrans). Curiosamente esta tarde uno de ellos planeaba también cerca de la o las calzadas.

Milano negro (Milvus migrans)

    Gracias a estas dos rapaces y al vencejo pálido (Apus pallidus, observado por fin esta mañana) la lista de aves observadas desde mi casa durante la cuarentena alcanza las 20 especies.

martes, 14 de abril de 2020

Voyeurismo ornitológico

   Superado el primer mes de confinamiento, la "ornitología de ventana" está rompiendo fronteras y nuestra actividad favorita ya está presente en los medios de comunicación. Aunque mientras algunos colegas disfrutan de unas vistas incomparables en sus marismas andaluzas o en sus montañas cantábricas, otros sufrimos la probreza que implica vivir en pleno casco urbano y en zonas altamente degradadas. De todas formas para un paparazzi no hay distancia que valga.


    Hoy pillaba esta pareja de gaviotas patiamarillas entregadas a la cópula.

 Pareja de gaviotas patiamarillas apareándose

Consumatum est
 
   Aprovechaba también para desempolvar la bridge de sensor grande. A primera hora apenas había luz pero la Sony RX10 es mucha cámara. Fijáos con que ISO está tomada esta foto.

 Sony RX10 focal 220 (600 mm)  ISO:3200   V:1/100   F:4

     Otra foto, con mejor luz.

 Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)
Sony RX10 III focal 220 (600 mm)  ISO:125   V:1/250   F:4

   Mi lista de aves observadas desde mi casa en Ferrol (A Coruña) sigue siendo raquítica (con los dos vencejos serán 19 y ya no creo que pase de ahí):

  1. Ratonero (Buteo buteo)
  2. Halcón común (Falco peregrinus)
  3. Paloma torcaz (Columba palumbus)
  4. Tórtola turca (Streptopelia decaocto)
  5. Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)
  6. Gaviota sombría (Larus fuscus)
  7. Golondrina común (Hirundo rustica)
  8. Lavandera blanca (Motacilla alba)
  9. Colirrojo tizón (Phoenicuros ochruros)
  10. Mirlo común (Turdus merula)
  11. Estornino negro (Sturnus unicolor)
  12. Verderón común (Chloris chloris)
  13. Jilguero (Carduellis carduelis)
  14. Gorrión común (Passer domesticus)
  15. Urraca (Pica pica)
  16. Corneja negra (Corvus corone)
  17. Cuervo (Corvus corax)
 Urraca (Pica pica) recogiendo forro para el nido

  He confirmado un punto de cría de golondrina común en hábitat urbano. Un dato que cobra más relevancia tras el declive catastrófico y casi extinción del avión común, del que sólo conozco un nido en toda la ciudad de Ferrol (y he buscado).

 Pareja de golondrina común (Hirundo rustica)

  Una pareja de golondrinas le ha cogido gusto a esta antena donde todas las mañanas se echan un par de casquetes (bastante más rápidos y breves que las gaviotas)

Entrada a posible "minicolonia" de golondrina común

 En fin, aquí seguimos, practicando voyeurismo ornitológico.

Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)