Sobre os tellados e nos patios sempre hai ocasión de atopar algo.
Gaivotas explorando o patio
As patimarelas son tremendamente curiosas e agora que perderon o medo ao ser humán achéganse ata case entrar nas vivendas.
Unha delas achou un pau que non semellaba ter moita utilidade.
"- Pero Manolo, deixa iso, que non vale pra nada
- Cala muller, isto queda quenindiola!"
A él non lle gostou moito que os fotografase e chamoume a atención.
Estas humildes gaivotas supoñen ún dos escasos pasatempos ornitolóxicos que teño no patio que conforma a horrorosa vista desde as habitacións do Leste.
Vista completa do patio
Un cristal que facía espello deu un susto importante a unha das gaivotas, que botou un pedazo moi inqueda e confusa diante daquela outra patimarela descoñecida.
Gaivota patimarela frente a reflexo nun cristal
Rematada a "investigación" ambos membros da parella volveron até a sua atalaia, a carón do niño. A luz suave do momento animoume a tirarlles outra foto.
Parella de patimarelas (Larus michahellis) Distancia: 40 m
Nikon P1000 focal 360 (2000 mm) ISO:560 V:1/250 F:6,3
Xogando co Lightroom saíume esta imaxe ben curiosa. Non quedaría mal impresa nunha camisola para o día das aves (se alguén está interesado cédolle o orixinal de balde).
E coa femia de gaivota boquexando rematamos por hoxe. Xa falta menos.
A verdade é que a traseira da meirande parte dos edificios das vilas galegas é inda máis fea que a fachada que da á rúa, que xa é dicir...
ResponderEliminarGustoume moito o diálogo da parella; a ver que tal lles vai este ano...
Si, David, lamentablemente o do "canibalismo urbanístico" é auténtico ADN galego. Por veces penso que ten que haber algo de masoquismo, ou non se entende.
EliminarGrazas por comentar.