Seguidores e seguidoras

sábado, 4 de abril de 2020

Bichos Vintage: Metido en el cañaveral (22/06/2014)

   Si quieres confirmar realmente la reprodución de ciertas especies en A Frouxeira hay que meterse en el cañaveral. Con botas altas y mi inseparable vara de avellano realicé un transecto de varias horas por el sector occidental de la marisma.


Junqueras y carrizales de la laguna de Valdoviño

   Este sector es el más fácil de prospectar. Caminando por los bordes de las praderas de castañuela y juncos, puedes avanzar bastante bien, y dispones de mayor campo visual.

 Pradera de Castañuela (Bolboschoenus maritimus)

  Sobre todo en torno a los claros más abiertos que, con el lago vacio, aparecen completamente secos. De todas formas hay que tener cuidado con las mareas dependiendo de como esté el canal de desagüe al mar. Hoy no era el caso, pero puede subir el nivel 30 o 40 cm a lo largo de la mañana y bloquearte un canal que habías cruzado sin problemas unas horas antes.

 Juncal abierto (Juncus spp/Scirpus spp) en seco

    La verdad es que aves acuáticas por esta zona, pues prácticamente nada de nada. Un par de reclamos de Rascón (Rallus aquaticus) y una Gallineta (Gallinula chloropus). Pero al estar con un nivel tan bajo es normal.

Bordeando un canal

   En ocasiones aparece un profundo canal con aguas permanentes. Si caminas despistado puedes hundirte en él o algo peor. Mientras hacía una espera, apareció una Rata de agua (Arvicola sapidus) que cruzó nadando el canal. Este bonito roedor es muy común en todo el humedal y supone la base alimentaria de varios depredadores. Varias Ranitas de San Antón (Hyla arborea) cantaron tímidamente cerca de mi posición.

Canal de aguas permanentes


   Cuando sales de entre el carrizal denso a un claro de junqueras salinas, sientes un pequeño alivio. El cañaveral puede ser muy claustrofóbico, sobre todo cuando pierdes todas las referencias visuales y caminas a ciegas.

Límite carrizal/pradera halófila

    El objetivo hoy era la confirmación de cría de varios paseriformes de carrizal para la cuadrícula NJ62, una  de las que me asigné para el Atlas de Aves Reproductoras. La primera de esas aves era el abundante Carricero común (Acrocephalus scirpaceus). Y en esta época los jóvenes volantones han salido del nido, aventurándose por los tallos de los carrizos a pesar de su corta edad, y demostrando que están hechos unos auténticos trapecistas ya desde pequeñitos.

Carricero común portando ceba

   Varios adultos revoloteaban a mi alrededor.  Yo lo que hago es un recorrido en silencio y muy despacio, con paradas de escucha en puntos estratégicos, protegido por masas de juncos que camuflen un poco tu silueta. En estas paradas lo único que debes hacer es estar quieto, con ropas de color mimético, y las cosas van apareciendo. Pero jamás debe ir uno detrás de las aves asustándolas, y menos en época de cría con pollos por el medio.

 Carricero común (Acrocephalus scirpaceus)

 El primer jovenzuelo de carricero estaba a dos metros de mí.  Todo chulito.


   Las aves jóvenes son todo inocencia...

Pollo de carricero común

  Pongo una foto desenfocadísima simplemente para que veáis que mi presencia no impedía las tareas de ceba a los pollos. Si se hacen las cosas con cuidado y en silencio, no pasa nada. Sólo hay que tener un poco de ética cuando observamos la fauna. En estos casos, la foto es secundaria. Lo primordial es el dato científico para el trabajo que se está realizando y no poner en peligro a las aves.

Adulto cebando pollo


Pollo volantón de carricero común (Acrocephalus scirpaceus)
Foto: Canon SX50

  También pude confirmar la cría del Escribano palustre (Emberiza schoeniclus), un paseriforme en peligro de extinción en Galiza, que cuenta en la laguna de Valdoviño con unas 5-7 parejas reproductoras estimadas por mí (los censos publicados dan cifras más bajas).

 Escribano palustre, hembra

  En el área muestreada había una familia cebando a los jóvenes volantones y otro macho que apareció por allí brevemente. El año pasado controlara 2-3 territorios en esta parte de la marisma. De todas formas la mejor zona de cría para la especie está en el sector Este, pero esa zona se debe censar desde muy lejos, ya que es un carrizal muy desarrollado e impenetrable de verdad.

Escribano palustre (Emberiza schoeniclus lusitanica), macho
Foto: Canon SX50

   Una mañana productiva. Me falllaron algunas cosillas que me hacían especial ilusión como la Buscarla pintoja (Locustella naevia), que probablemente mantiene aún alguna pareja nidificante en la marisma. Pero no me quejo. Ver Escribanos palustres criando en Galiza es ya un auténtico lujo que hay que aprovechar mientras dure.
 

4 comentarios:

  1. Nicolás Magdalena García4 de abril de 2020, 16:08

    Que envexa...!! Con estas entradas dan ganas de saír ó campo correndo. Cando poidamos saír da casa terei que investigar a ver se atopo alún carrizal con posibles aves nidificantes. Aquí non coñezo ningún moi extenso pero ao mellor podo sacar algo... Ánimo co blogue.

    Apertas
    Nicolás

    PD: Gústame a segunda foto do carricero, unha mirada chula.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Non fai falla que o canaval sexa moi extenso, Nicolás. A folosa dos carrizos (Acrocepehalus scirpaceus) aniña en moitas pequenas canaveiras das rías galegas. Aquí na ría de Ferrol temos unha bastante cativa, de apenas dúas hectáreas, na que nidifican varias parellas de folosa. A escribenta das canaveiras xa é mais complicado (como reprodutor sobretodo) pero tamén pode verse nos pasos ou de inverno en moitas xunqueiras/canaveiras ribeireñas. Pásoche o enlace a un post onde falo desta canaveira de Ferrol, para que vexas:

      https://bichosedemaisfamilia.blogspot.com/2017/06/el-ultimo-canaveral-de-ferrol.html

      De todas formas é mellor non internarse nelas, non xa polo perigo que teñen, senón porque levantas as posíbeis aves. Pero tampouco fai falta habitualmente. Ao igual que ocorre nas fragas densas, a mellor maneira de ver bichos é ir polos bordes ou polas zonas de vexetación máis aclarada. Pero metido entre as canas non ves un carallo. Aínda que neste caso é obrigatorio meterse na xuqueira para controlar a zona onde cría a escribenta (a máis importante de Galiza actualmente!).

      Apertas.

      Eliminar
  2. Esperemos que después de el COVID-19,pueda aportar mas datos de esa pareja de Escribenta que tengo vista ,haber si hay suerte y volvemos a confirmar la cria.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A VER. E atento tamén á folosa dos carrizos (Acrocephalus scirpaceus) e á folosa grande (Acrocephalus arundinaceus). Ésta última semella que volve reproducirse en Doniños,tras varias décadas de ausencia. Trátase dunha das poucas localidades do Norte galego onde o fai, por non dicir a única. Para as folosas dos carrizos eu probaría mellor a baixar desde o campo de tiro.

      PD: o de torturarme constantemente con "haber si" é por algo que che fixen noutra vida ou porque che zoscaba de cativo?

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos