Seguidores e seguidoras

martes, 3 de agosto de 2021

10º Aniversario de "Bichos e demáis familia"

  NOTA PREVIA: El primer post fue publicado el día 21 pero ya he comentado que el blog se gestó desde varias semanas antes. Aprovechando que aún no ha empezado el paso fuerte y que no tengo mucho que contar prefiero subir ahora la entrada del Aniversario porque a mediados de mes vamos a tener bastante actividad pajarera. 

  BICHOS E DEMÁIS FAMILIA

  Han pasado diez añitos desde que este blog vió la luz, con la inestimable ayuda de Pepe García Vizoso, que se acercó a casa para ayudarme (D.E.P., no te olvidamos). Sin su ayuda yo sería incapaz de crearlo, dada mi torpeza en asuntos informáticos. Por desgracia esta aventura bloguera ha coincidido con un período de enorme degradación medioambiental. 

   Aumento de la superficie eucaliptizada incluso en áreas de montaña; instalación sin control de polígonos industriales o urbanizaciones en áreas sensibles; la fiebre de los parques eólicos y su maldita "energía renovable"; multiplicación de las especies invasoras exóticas; irrupción masiva del jabalí en toda Galiza y que está afectando a muchas comunidades animales o vegetales; cambio en la producción agrícola para fomentar el cultivo intensivo; explosión de la peste mascotera/animalista, especialmente en espacios naturales próximos a las urbes, ... Para qué seguir.

  Pero Bichos quiere ser testigo  de lo que nos queda y transmitir el deseo de conservación a los lectores y lectoras, especialmente a las generaciones más jóvenes.  Porque me siento partícipe del legado que nos han dejado los grandes divulgadores naturalistas como José Curt o Gerald Durrell.  Este blog pretende ser un granito de arena junto a la montaña que representa la obra de esos dos gigantes que he tenido como refencia. A Curt, además, tuve la suerte de haberlo conocido - y ganado su amistad - en los últimos años de su vida. Vaya un recuerdo especial para él.


  Pertenezco a la generación que nos criamos viendo en la tele aquellos inolvidables documentales de Félix, Attemborough o Cousteau. Pero ver quebrantahuesos en Pirineos, jaguares en el Amazonas o ballenas en la Antártida me parecía algo muy lejano a mi experiencia vital. Sin embargo cuando descubrí a Curt y a Durrell empecé a leer cosas mucho más cercanas, como el eslizón ibérico de O Grove, los bosques casi vírgenes de la sierra de Ancares, la laguna de Cospeito, los bichos de un turbera de Dartmoor muy parecida a las de O Xistral, un lagarto ocelado corriendo por una duna de la isla de Corfú, o la pequena fauna invertebrada de una simple charca. Y eso fue el empujón definitivo que necesitaba. Con 13 años yo quería ser como ellos: un "naturalista". Observaba y cogía los tritones en los arroyos junto a mi casa para ver el dimorfismo sexual o las diferentes especies presentes; intentaba convencer a la gente de que los pacíficos luciones no "picaban" y además eran un lagarto ápodo; disfrutaba las idas o venidas de los aviones comunes a sus nidos construidos con barro en el barrio donde vivía... Resulta maravilloso el aprendizaje cuando empiezas a ver la vida con otros ojos, con ojos de naturalista.


     AGRADECIMIENTOS

   Diez años han dado para mucho. Dicen las estadísticas que para 740.000 visitas. Por supuesto que agradezco todas y cada una de las visitas, pero muy especialmente a los que siguen el blog desde su nacimiento y que entran en la página sin necesidad de que les suba los enlaces a las redes sociales. No diré nombres porque seguro que me olvido de alguno pero vosotros y vosotras ya sabéis quienes sois.  A todos y todas: GRACIAS!

    Y agradezco también cada comentario que habéis escrito, bien sea con alabanzas, bien sea matizando, discrepando, corrigiendo o enriqueciendo las entradas. Es un honor que algunos de los mejores naturalistas gallegos lean y participen en este blog más o menos habitualmente. Entre ellos mi buen amigo Cosme Damián Romay Cousido, con quien procede un punto y aparte. 

  Damián ha sido sin duda uno de los pilares en que se ha soportado este blog desde su misma aparición. A veces en momentos difíciles, cuando el blog estuvo incluso a punto de desaparecer, dándome ánimos y llamándome por teléfono para mostrarme su apoyo o su preocupación en circunstancias personales muy difíciles para mí. A menudo me ha ayudado corrigiendo fallos, bien a través de sus frecuentes comentarios o bien con llamadas privadas. Tener como revisor a un naturalista tan pleno de conocimiento en todos los campos ha sido y es un auténtico privilegio para mí. Además ha sido coautor y autor de dos entradas maravillosas que subieron el nivel de calidad de este blog. Damián: Bichos es tuyo por derecho propio y tú eres parte inseparable de Bichos

COMENTARIOS

   El apartado de comentarios en el blog me ha supuesto varios quebraderos de cabeza. Por un lado la entrada de idiotas y trolls diversos, especialmente cuando publicaba cosas de temática mascotera. A esa gente me llega con soportarlos en la calle o en el campo y aquí no tendrán jamás espacio para difundir sus proclamas enfermizas. 

  Luego está la identificación al comentar. Algo tan básico como escribir tu nombre y apellidos parece que supone un impedimento insalvable o una suerte de obsesión por mi parte para muchos habitantes de las redes sociales pero en otra época sería impensable que alguien tuviese una conversación sin identificarse. Además, aunque muchas entradas estén en español, yo soy gallego-hablante siempre que mi interlocutor sea gallego. Si alguien firma como Pepe Castro Viñas pues queda claro que puedo contestarle en mi lengua (todos los gallegos la entienden) pero si un comentario está firmado por Nuria Pujol Orriols, Jon Muguruza Berasategui, Pedro Écija de las Heras, por ejemplo, lo más probable es que sean de fuera así que por cortesía les contestaré en castellano. Pero yo no soy adivino, majetes...

    En fin, para cortar de raíz ambos problemas decidí habilitar la moderación de comentarios, con lo que eso supone: menor agilidad en las respuestas y pérdida de conversaciones en tiempo real (yo madrugo mucho y cuando me escribís por la noche leo el comentario al día siguiente). Se ha notado una bajada importante en el número de comentarios estos últimos años, pero pienso mantener esta medida de revisión, dado que mucha gente sigue sin tomarse en serio lo de la identificación. En las redes sociales os permiten firmar con pseudónimo o con el nombre de pila pero aquí o firmáis como las personas o no subirá el comentario, sea quien sea (la norma o es para todos o no es norma). 

    MASCOTERISMO/ANIMALISMO

 Uno de los grandes problemas ecológicos y sociales del siglo XXI ha afectado y mucho al público de este blog. Mientras otros callan o miran para otro lado de manera cobarde, yo he sido siempre muy beligerante frente a la sinrazón, frente a la barbarie mascotera/animalista. El precio a pagar ha sido la pérdida de muchos seguidores. Pero Bichos no ha nacido para ser popular o acumular likes en las redes sociales, sino para la divulgación naturalista. 

  Una de las consecuencias directas de esa nueva pandemia mascotera ha sido el abandono por mi parte de la laguna de Valdoviño, el lugar al que he dedicado tantas horas desde que era casi un niño. Probablemente no exagero si digo que soy el naturalista que más horas ha pasado en ella en estos últimos 35 años; que mejor la conoce y que más la quiere. Pero llega un punto en que no vale la pena visitarla, dada la impunidad con que circulan los mascoteros saltándose cuanta ley existe en territorio gallego. Si la Administración, el SEPRONA o la policía local tienen directrices evidentes para no hacer nada (el voto es el voto), pues mejor ir a un lugar más tranquilo y punto. Aunque obviamente resultó doloroso tomar la decisión de no volver más a mi laguna (salvo casos excepcionales).

En mi laguna (Foto: Pablo Gutiérrez o Colón, no recuerdo)

Limícolas en la laguna de Valdoviño

    Después de haber estado a punto de desaparecer en 2018, este blog sigue vivo. Creo que con el paso de los años ha mejorado notablemente, tanto las fotos como los textos, ahora mejor redactados y, sobre todo, más sintéticos. También pienso que gusta a la gente, especialmente a aquellos que se toman la molestia de seguir varias entradas. Pero evidentemente éste no es un blog científico, sino de divulgación generalista y que ofrece temáticas bastante variadas. Y honestamente creo que cuanto más se conoce más gusta. Quizá no es muy correcto que yo alabe el producto pero me consta que muchas personas que siguen Bichos durante unos meses acaban completamente "enganchadas" (aunque la mayoría no comentan ni que les paguen, cosa que jamás he entendido por cierto). 
    Eso sí, conozco bien la inmediatez de las redes sociales vía teléfono y este blog necesita un poco de pausa, como la buena cocina. Prefiero que mis lectores abran cada entrada en la pantalla de un ordenador, para poder ver las fotos a resolución completa y leer el texto íntegro con tranquilidad. De igual forma que abrimos un libro en el sofá de la salita cuando disponemos de tiempo para zambullirnos en el relato. Quizá algun lector descubra así un blog diferente al que conocía a través de unas miradas rápidas desde esa pequeña pantalla del móvil.

  En fin, gracias de nuevo. Me despido con una playa muy especial para mí. Me habrán expulsado de ella pero siempre quedarán los recuerdos de todo lo vivido allí.

Playa de Valdoviño (A Coruña)

32 comentarios:

  1. Parabéns!. Foron dez anos moi ben aproveitados. Graciñas por todos estes artigos -non sei se dícese así- do teu blogue. Eu aprendo moito deles e os disfruto.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Home, non artigos científicos desde logo, mas penso que podes chamalos así sen moito problema semántico desde o ponto de vista do significado do "palabro".
      Que sigas a desfrutar.

      Eliminar
  2. Felicidades por todos estes anos de saídas ao campo, de fotos estupendas e de entradas interesantes no blog. Dez anos dan para moito, e a saber as saídas que quedan por vivir e ler.
    Graciñas por compartires todos esos momentos.
    Bicos e apertas,
    Inés González

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, miña seguidora favorita (a algún dos que me atacaron daríalle un ictus se se entera que tes can, haha)
      Bicos.

      Eliminar
  3. Ánimos Xabi, hai que ter moita forza e ser xeneroso para compartir as túas experiencias naturalistas con todos nós. Grazas

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas a vós por seguirme, Emilio. Xa sabes que eu seguía o teu blogue tamén, cando publicabas.
      Apertas.

      Eliminar
  4. José Antonio de Souza3 de agosto de 2021, 21:45

    Y que dure muchos más. Sigue así, amigo. Un fuerte abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Noraboa polo aniversario! Sen dúbida, fixestes un gran traballo co blog (aínda que a min fáltame parte desa perspectiva da evolución). Un gran espazo en moitos sentidos, pero sobre todo como un lugar para aprender e compartir. Moitos ánimos para seguir adiante con él!

    Apertas!
    Nicolás Magdalena

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciñas, rapaz. Con seguidores coma ti dá gosto publicar.
      Apertas.

      Eliminar
  6. Parabéns e grazas por ese gran traballo.
    Unha aperta.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Obrigado, Álvaro. Sabes que ti fuches ún dos que me inoculou o veleno da fotografía. Xa o dicía miña nai, non andes con malas compañías, haha...

      Eliminar
  7. Felicidades por una década de Bichos e demáis familia.Espero que siga otros tantos años,para seguir aprendiendo y haciendo salidas contigo.Un abrazo y enhorabuena.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas José Ramón. Mágoa que estea todo o entorno tan feito polvo...

      Eliminar
  8. Grazas polo esforzo e as ganas que lle metes; e moi de agradecer ter una páxina de naturalismo "de verdade", variado, que toca tantos eidos diferentes. Que dure dez, ou cen, anos máis!

    ResponderEliminar
  9. Pois 10 anos nestes tempos de inmediatez e instantaneidade xa son un mundo.
    Espero cando menos outro tanto percorrido!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Se superei a crise de 2018 (realmente terríbel a nível familiar) conta con 1000 anos máis.
      Graciñas, Eloi.

      Eliminar
  10. Parabéns Xabi! Lembro o nacemento do blogue e as primeiras entradas pero dende que marchei desdruto moito máis as túas crónicas da natureza galega. Grazas dende o sul!

    Alexandre Justo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Cala a boca, Alex. Agora vexo aquelas primeiras entradas - e aquelas primeiras fotos- e flipo do mal feitas que estaban. Pero a aprendizaxe é consustancial á "especie humana non canina" (que dirían os ultras). Un proceso natural que tamén me trouxo aprendizaxes como persoa, por qué non dicilo.
      Un abrazo, fenómeno.

      Eliminar
  11. Darío Estraviz López4 de agosto de 2021, 21:56

    Bueno, pues finalmente me he dado por aludido y comento en el blog.

    Llevo viendo este blog desde 2013, antes de tener smartphone y la aplicación que me permite seguir los varios blogs que leo. Creo que probablemente no me habré perdido una entrada por eso desde 2014 (sigue siendo el segundo en mi lista de favoritos).

    Pero la verdad, nunca había comentado porque siempre pensé que no tenía nada importante que decir comparado con la gente que hay por aquí. Y eso que soy biólogo, paleontólogo y haciendo un doctorado en fauna del Pleistoceno jaja pero es que las horas del campo son las horas del campo, y yo ya no vivo en Galicia si no en Portugal y siempre que salgo al campo es para excavar y si eso mirar a las rocas y no a los bichos vivos, si no a los que llevan un par de millones de años muertos... así que estoy oxidado la verdad.

    Con todo iNaturalist me cambió la vida en marzo de este año y bueno ya me siento algo más conectado al estudiante de biología que era hace 5 años.

    Supongo que comentaré cuando salga un tema sobre la distribución de especies, o su historia natural desde el Pleistoceno, que es mi especialidad jaja

    Sólo decir que me alegras el día siempre, este es el último blog del día que leo, por eso a veces se me acumulan muchos artículos por ver, pero leer los leo todos jajaja infinitas gracias!

    PD: De casualidad no me pude anotar a la actividad de Habitat en Coruña, justo ahora que estoy aquí en Coruña, me habría encantado conocerte y decirte esto en persona, pero bueno, aquí queda.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pois grazas , Darío. Sería interesante poder facer algo sobre fauna prehistórica (creo que Pedro Galán publicou xa ou vai publicar un traballo sobre hérpetos prehistóricos). Por certo, supoño que fuches aluno de Roberto Bao, que é paleontólogo tamén.
      Grazas por comentar.

      Eliminar
  12. Agradecido de veras, Xabi, pola mençom e por todo!!! Tenho muita estima a este teu blogue, polo seu enorme capital naturalista e polo esforço que há detrás dele. Condensar a informaçom e fazê-la legível à par que fermosa e impecável desde o punto de vista técnico é algo difícil de lograr, e abofé que o acadache! Os posts som invariavelmente oportunos e muitos deles som, ademais, mui úteis para o naturalista de a pé (estou a pensar nos referentes às câmaras bridge). Engado que este teu blogue é umha ponta de lança do conservacionismo a nível galego, denunciando o precário estado ambiental da nossa terra, desde os monocultivos florestais à recente febre mascotista nos espaços naturais, passando polo abandono e simplificaçom do valioso mosaico rural, entre outros temas de actualidade.
    Concluo ponhendo em valor a tua pessoa, Xabi: trabalhador incansável, bom amigo e excepcional naturalista, que soubo sacar o melhor de si mesmo em circunstâncias pessoais adversas.
    Por outra(s) década(s) mais de Bichos. Saúde!
    Umha aperta e gracinhas de novo, Damián

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pois qué che vou dizer, bemquerido Damiám. Sem dúvida ves o possitivo das pessoas. Aínda que penso que esaxeras um pouco polo grande afecto que evidentemente me tés (nom é para tanto, em sério).
      Un abraço.

      Eliminar
  13. Parabéns Xabi! Dez anos son moitos nestas lides, e superalos ten o seu mérito. Eu son dos que te sigo "ás caladas", admirando o teu labor, a túa versatilidade e constancia. O blog resúltame ameno e espero que sigas con gañas para mantelo por moito tempo. Apertas!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. "Às caladas", haha..(gostei da expresssom). Pois graças pola "apariçom". Podes volver aparecer quando queiras.
      Apertas

      Eliminar
  14. Pedro López Muñoz5 de agosto de 2021, 15:23

    Hola, lo primero es decir que éste es un buen blog, hecho con honestidad y pelotas. Esto último se refiere a decir las verdades sobre la peste de los dueños incivicos de perros. Parece mentira que apenas vayas a tu entorno natural favorito porque no se vigila y sanciona a los miserables que llevan mascotas (prohibido) y encima las sueltan para que «jueguen» con la fauna salvaje. En mi tierra hay naturalistas que se han puesto del lado de los incivicos, algo demencial, porque de naturalistas tienen poco los que apoyan esas canalladas.

    A seguir muchos anos, un saludo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues gracias por tu apoyo, Pedro. La cosa pinta negra, sí.
      Gracias por comentar.

      Eliminar
  15. Parabéns por estes 10 anos!! Eu, cando poño simplemente unha "b" no buscador de google, xa aparece o teu blog, non teño que ir a favoritos. Segue así!! Unha aperta!! e por suposto tanto Damián coma ti sodes unhas persoas excepcionais!

    ResponderEliminar
  16. Noraboa Xabi! Dez anos publicando sen parar son moitos anos. Paraches algunha vez a facer un cálculo do número de horas que levas invertidas aquí? Pois mellor non o fagas, ha, ha, ha. Pero dalas por ben invertidas. Levas aportado moitas cousas, e moi interesantes. Contigo aprendemos moito os que te seguimos a miudo, e admiramos o teu traballo e tesón. E espero que así siga sendo durante moito máis tempo. Unha grande aperta amigo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pois non contei as horas pero igual algún día fago un cálculo estimativo (sei o número de entradas e podo aproximar o tempo en cada unha).
      Un abrazo.
      PD: Un pouco máis e comentas no 11º Aniversario, haha...

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos