Seguidores e seguidoras

jueves, 9 de agosto de 2018

Productos de la tierra

 REFLEXIÓN PREVIA

   Ayer el día empezaba mal por culpa de los de siempre. Por segunda vez en una semana me tocaba sufrir a los del "tranquilo, que no hace nada". José Ramón es testigo que da igual hablarles educadamente o explicarles la legislación. No sólo no pedirán perdón sino que siempre tienen más que decir, insultándote en muchas ocasiones. Ayer no llegamos a las manos de casualidad, pero vosotros tranquilos, que el radical soy yo. Pretender tomar una foto en un espacio natural protegido y que aparezca un perro corriendo hasta casi tirarte el trípode mientras el dueño mira para otro lado es ya el pan de cada día. "El perro tiene derecho a disfrutar de la Naturaleza" dicen...
   Lamentablemente los mascoteros han ganado. Su número se ha disparado tanto y el poder de presión que tienen es ya tan grande que partidos políticos, administraciones, los medios, el mundo del negocio y del comercio se pliegan sumisamente a sus intereses. "La pela es la pela" y no se puede morder la mano que te da de comer. Ay del pobre hostelero que se niegue a admitir perros en una terraza!. Al día siguiente será crucificado en las redes sociales por la manada animalista/mascotera. Y ojo con las agresiones físicas que ya está habiendo por su parte contra los vecinos civilizados que pretenden denunciarlos...Cada vez son más y más organizados. Son la nueva manada.
   Por este motivo esperar una solución al problema de los perros en nuestros espacios naturales es absurdo a corto o medio plazo. Quizá en un futuro lejano llegue un freno a esa auténtica dictadura socio-ambiental que es el mascoterismo, como llegó para el tabaquismo, que históricamente se nos imponía a los no fumadores en todos los espacios públicos. Pero ahora mismo no hay nada que hacer. Al menos no tendrán ni mi tolerancia ni mi comprensión.

PRODUCTOS DE LA TIERRA

  La tarde compensó el desasosiego matutino, pues recibimos la visita de Miguel Rodríguez Esteban, un naturalista de Salamanca, joven pero con una preparación y un talento innato para estas cosas que dará mucho hablar en unos años. Y como buenos anfitriones intentamos conseguirle un pequeño "menú degustación"con productos típicos de la tierra. Para ello nos acercamos hasta el Parque Natural de As Fragas do Eume:

 Arroyo tributario del Eume
Nikon B700 focal 12 mm (65 mm)  ISO: 100  V: 1/ seg  F: 7,1
Autodisparo sobre piedra

  Apenas estuvimos un par de horas así que vimos poco pero selecto:

 Lagarto verdinegro (Lacerta schreiberi) hembra

 Lagartija serrana (Iberolacerta monticola) en primer plano y Lagarto verdinegro (Lacerta schreiberi) juv. al fondo

  La sorpresa fue esta Lagartija serrana con dos colas. Viendo al fotografía en el PC incluso se aprecia una tercera cola. Un fenómeno poco habitual pero que ya he visto en otras ocasiones. Al parecer esta anomalía se produce cuando la cola queda dañada pero no llega a desprenderse del todo pero empieza a regenerarse un segundo apéndice.

 Lagartija serrana (Iberolacerta monticola) hembra con 3 colas

  Costó un poco más pero pudimos ofrecerle a Miguel varias observaciones de nuestra joya faunística más emblemática, un anfibio único en Europa.


Salamandra rabilarga (Chioglossa lusitanica)

    Acabamos la jornada hidratándonos en una cervecería próxima al local de la SGHN-Ferrol en compañía de Pablo Torrella, con la lluvia despidiendo a nuestro invitado en su visita a estas tierras.

22 comentarios:

  1. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Me imagino que ése es un mascoteiro de los de "hago lo que me sale de los cojones" y tú odias a los perros por decir cosas de sentido común. A esparragar, que esto no es el facebook, donde se crecen los puñeteros incívicos.

      Eliminar
    2. No entiendo este último comentario teu, Jorge. Se vai polo comentario anterior de José Ramón "ha sido eliminado por el AUTOR", ou sexa, por el mesmo. Se fose eliminado por min aparecería como "eliminado por el administrador". Este José Ramón é o colega que me acompaña nas saídas ao campo, por certo.

      Eliminar
  2. "Lamentablemente los mascoteros han ganado. Su número se ha disparado tanto y el poder de presión que tienen es ya tan grande que partidos políticos, administraciones, los medios, el mundo del negocio y del comercio se pliegan sumisamente a sus intereses." 100% dacordo.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eu já tento evitar contactar com eles, aínda que nom sempre é doado. Por isso estou a mudar o destino das minhas excurssons. Prefiro estar no encoro das Forcadas, onde nom haverá moita cousa mas estás tranquilo, que nos humidais litorais, que estám convertidos de facto em parques caninos. E aínda peden "más playas caninas" os moi cínicos.
      Temos que fugir deles, meu querido Damiám. É o que temos.

      Eliminar
  3. Hola, respecto al tema mascoteiro, la gente llama cada vez más a las policías locales para avisar de perros sueltos, otra cosa es que los locales hagan algo, muchas veces ni acuden al lugar en cuestión.

    No creo que los mascoteiros lo tengan todo ganado, la gente está muy, pero que muy quemada con la puñetera tropa incívica. Enfrentarse a ellos es casi andar a ostias, eso está claro, aunque a mí me zarandea el equipo fotográfico y el dueño no se iba a ir sin cuatro lindezas, después si quiere agredirme, que venga hacia mí, lo estaré esperando.

    Todas las playas son caninas, incluyendo las protegidas y esos desgraciados andan con lo de la playa para perros. Ojo, que ya hay tarados mascoteiros que dicen que tienen derecho a entrar en los buses (no es broma), en los trenes pueden entrar, aunque debe ir solo uno y con bozal, yo ya me he encontrado más de uno suelto y sin bozal. Todo dios pasa de todo.

    Lo dicho, no creo que esté todo perdido, muchísima gente está hasta los huevos de esos incívicos malnacidos. Ya nos tienen las ciudades hechas un asco, con orines y excrementos por todos lados. A las autoridades hay que molestarlas lo que haga falta, deben hacer cumplir las normas, para eso les pagamos con nuestros impuestos.

    Un saludo.

    ResponderEliminar
  4. Una cosa respecto al tema perruno. De unos años para aquí, hay muchísimos dueños nuevos, pero también muchas personas que, viviendo en ciudad o pueblo, no quieren saber nada de tener una mascota en un piso, algo de sentido común.

    El lobby mascoteiro está subidísimo a la parra, eso está muy claro, pero de conseguir que haya un perro por familia, nanai, eso no es cierto. Cada vez hay más personas que no están dispuestas a convertir aún más las ciudades y pueblos en cagaderos y meaderos para perros.

    ResponderEliminar
  5. Hola, Jorge. Empezando por esto último no es que lo diga yo, sino el Instituto Galego de Estatística, que cifraba en 343.000 perros en el año 2017 para un total de 1.060.792 unidades familiares, o sea un perro por cada tres familias. Según sus propios datos en 2017 el número de canes se había disparado a 470.000, o sea, uno por cada dos familias. En sólo dos años! Si este incremento fuese aritmético en 2025 se habría alcanzado ya ese ratio de un perro por familia, pero es que es geométrico y cada año se dispara más y más.

    Como bien dices las ciudades son auténticas letrinas rebosantes de meos y caca en todas sus aceras, jardines, farolas, portales y esquinas de edificios. Pero esta gente lo ve con normalidad. Pero discrepo en que haya tanta gente que empieza rebelarse. Ya he contado aquí algunas experiencias que me ha pasado y que llamaron mi atención sobre el pasotismo de las personas que no tienen mascota pero que toleran su presencia en lugares como los que mencionas e incluso se ponen de su parte. Me ha pasado por ejemplo en cajeros automáticos, panaderías, farmacias o incluso en la residencia d emayores donde está mi madre!. Entre el perro, les dices algo y el resto de clientes o el vecino que está allí los defiende y te hace quedar como un bicho raro.

    Me parece bien que seas más optimista. Será el barrio donde vivo o las playas por las que voy, pero yo no tengo motivos para el optimismo. Y lo de andar a tortas... le decía a José ramón el otro día que a veces hasta apetece, pero es que ocurre todos los días. Si fuese un episodio agresivo aislado te zurrabas y por lo menos te desahogabas con el puto cabrón, pero es que no se puede andar a hostias cada que vez que te provoquen. Es imposible.

    De la poli ya no quiero saber nada porque hacen lo que se les manda y eso no se les ordena. De hecho el único método para acabar con esta lacra sería que los agentes fuesen de paisano (cosa que no van a hacer, ya te lo digo). Evidentemente si se presenta un agente de uniforme el hijo de puta que lleva el pitbull suelto lo amarra y le pone el bozal a toda hostia, y los cabrones que tienen a los perros corriendo detrás de las gaviotas los llamarán rápido para que no lo hagan. De esta manera no hay infracción y "todos contentos". La administración ha hecho "su trabajo de vigilancia" y los propietarios caninos demostraron su civismo. Por eso llamar a la policía o Seprona es perder el tiempo, aún en el dudoso caso de que te escuchen y vayan. Sólo cuando vigilen de paisano se podrá sancionar a estos delincuentes con la cobertura legal apropiada.

    Gracias por comentar.

    ResponderEliminar
  6. Hola, muy buenas:

    Sé esas estadísticas y es cierto que el número de canes ha aumentado muchísimo, aunque también hay gente que al final los da en adopción o directamente los abandona. En mi zona (un barrio de Narón) la fiebre mascoteira es tan alta como en cualquier otra, ahora bien, sé de gente (no poca) que no está dispuesta a tener nunca una mascota, por las responsabilidades que eso conlleva. También conozco dueños que tienen una y será la última, porque son conscientes de que una ciudad no es el lugar idóneo para tener un perro.

    Creo que dentro de unos años irá pasando esa moda, porque no es otra cosa. Se volverán a los ratios normales de dueños de perros. Respecto a lo que comentas, es así, los meten ya en cualquier sitio (también panaderías y farmacias), no lo hacen (muy a pesar de los incívicos) en los locales de alimentación (aunque las panaderías lo son). También está el hecho de que los locales de hostelería que permiten perros, al final pierden clientela, porque mucha gente no está dispuesta a entrar en ellos.

    El gran problema de las playas está ahí, no es de ahora, aunque de menos de 10 años para aquí es algo escandaloso. Las autoridades hacen dejación de funciones, lo cual en sí mismo es un delito, pero claro, ¿quién va a sancionar a los que deben sancionar? Vuelvo a decir que aunque caiga en saco roto, debemos llamar siempre, muchísima gente lo hace y así debe ser.

    En Narón, desde hace unos años, hay dos policías locales de paisano que se dedican a recorrer los parques y zonas verdes. Al no llevar uniforme, es más fácil cazar a los incívicos. Pues bien, hace no mucho publicaron que en un par de años habían puesto solo veintitantas sanciones, lo cual es una broma pesada, porque perros sueltos se ven por todas partes. Hace no mucho vi a un policía local de uniforme "avisando" a una dueña para que no llevara el perro suelto, sanción cero. El tema de los excrementos es más difícil de controlar, porque es imposible que haya un agente en cada esquina y los putos incívicos lo hacen cuando no hay nadie alrededor.

    Mi resumen es que estamos en el pico de la fiebre mascoteira y que en los próximos años irá a menos. Es imposible convivir con dueños incívicos, ellos lo saben y estiran el chicle todo lo que pueden, al no haber sanciones, aunque creo que al final será una moda pasajera. Tener una mascota no implica para nada querer a los animales, sino más bien todo lo contrario, como se puede ver con los dueños que los sueltan en espacios protegidos para jugar con la avifauna y animales salvajes en general.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ogallá teñas razón e comece o declive desta moda pasaxeira..ogallá.. Pero esqueces un ponto importante: a economía! Pensa que en España e moi especialmente nas comarcas deprimidas coma Ferrol todo o que sexa abrir novas liñas de negocio é positivo para a economía. Agora mesmo debe haber xá unha dúcia de perrucarías caninas. O pasillo adicado a mascotas no Alcampo seguramente xenera mási volume de vendas que que un ultramarinos medio. Vén de abrirse un hipermercado adicado exclusivamente ás mascotas na Gándara. Con certeza iso implica varias deceas de postos de traballo, tan necesarios nunha comarca azoutada polo paro coma Ferrol,...¿ Pensas en serio que isto vai diminuír?

      Ademáis do interese laboral/económico está a filosofía que subxace de fondo: o antiespecismo, que está penetrando con vilurencia entre a xente nova e urbanita, un caladeiro de votos ao que ningunha forza política vai renunciar. de feito xa hai forzas políticas importantes que se declaran abiertamente animalistas. Moi ao contrario que ti eu considero que aínda está por vir o pior. Lembra que o obsectivo final é lograr un estatus legal similar entre humano e mascota (os animais salvaxes, a conservación do ecosistema, lles importan un carallo, como ben sabemos).

      Repito que ogallá teñas razón no teu prognóstico.

      PD: Unha das vantaxes de presentarse e identificarse correctamente é que así o teu interlocutor sabe de dónde és e pode empregar o seu idioma.

      Eliminar
    2. Muy buenas, lo primero decir que no hablo (ni escribo) gallego, soy leonés y llevo 4 años viviendo en Narón por razones que no vienen al caso.

      Tienes toda la razón en que el lobby mascoteiro (esa palabra sí la galleguizo) es muy fuerte y que, de unos años para acá, se han abierto muchos negocios relacionados con las mascotas (peluquerías, veterinarias, paseadores de perros, tiendas de mascotas), eso está muy claro y no hay más que andar por ahí para saberlo. Ahora bien, yo iba por el lado de que hay también mucha gente que, si bien no odia a las mascotas, no acepta que los incívicos hagan lo que les da la gana y llaman las veces que haga falta a la policía local, si no cumplen con su deber, al menos que sepan lo que hay y que atiendan el teléfono, les va en el sueldo que les pagamos con impuestos muy altos. Claro que hacen dejación de funciones, ellos lo saben y es porque reciben órdenes de sus superiores, que a su vez las reciben de los políticos, solo pendientes del voto.

      Esa gente de la que hablo, no va a tener nunca mascota al vivir en pisos de las ciudades, conozco a bastantes que solo las tendrían en fincas. También sé de dueños que están viendo que no quieren enfrentamientos con la gente (muy jodida y quemada con el tema canino) y no volverán a tener perrete cuando se les muera.

      Reciba un cordial saludo, señor Xabier.

      Eliminar
    3. Daquela se levas vivindo en Galiza catro anos podo escreberche en galego. Farache ben para mellorar a túa leitura do idioma escrito (a comprensión oral douna por suposta logo de tanto tempo vivindo aquí).
      Moitas grazas por comentar, Jorge. É un problema que nos afecta a todos e o tempo diranos quen de nós tiña razón.
      Aperta.

      Eliminar
  7. Hola, só dicir que non vexo ben que teñas que fuxir dos areais ou zonas húmidas, coma A Frouxeira, por exemplo. Dono incívivo que vexas nas zonas protexidas ou praias mesmamente, imaxe do can, non ao incívico, porque os castróns teñen mais que dicir se os afotas, mesmo poden denunciar, cando son eles os infractores.

    Se o fas, publico a entrada no facebook grande. Estou acostumado a perder siareiros, dame o mesmo, tampouco foron tantos, e cando vas coa verdade, ¿qué problema hai?

    Apertas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ti levas pouco tempo concienciado con este problema, Roberto, pero eu xa levos uns cantos anos (desde que comezou a epidemia) e, asegúroche, sei a onde conducen todos os camiños de denuncia. Por outra banda as circunstancias familiares destes últimos anos non foron doadas e estou moi queimado anímicamente. O que menos me apetece agora é ter que aturar eses delincuentes nos meus paseos de campo. Agora necesito paz e tranquilidade para recuperarme, que foron anos moi duros para min, macho.

      Eliminar
    2. Non levo pouco tempo co tema dos donos incívicos, tamén dende os inicios da peste mascoteira, o que ocorre é que agora teño unha canle que chega a bastante xente (uns cantos non querer ler ren sobre o tema e fuxen ou "os fago fuxir". En ocasións poño entradas para intentar concienciar aos donos, se un só fai caso, doume por satisfeito, será algo positivo.

      Unha de fai pouco tempo:

      https://tinyurl.com/yc2q5f87

      Entendo a túa posición e estado anímico, é lóxico.

      Saúdos.

      Eliminar
    3. Se pos paisaxes engaiolantes, todo vai como a seda. Dis que cómpre que os donos de cans sexan cívicos cumprindo o establecido e veñen os nubarróns, jejeje, é algo automático.

      Cóidate, Xabier.

      Eliminar
  8. Alguns datos publicados hoxe:
    http://www.expansion.com/sociedad/2018/08/10/5b6d5d2d468aeb342d8b45e5.html?cid=SIN25101

    ResponderEliminar
  9. Bonitas fotos Xabi. Eu ando a mil que estou de mudanza. Do outro tema non opino, que sería redundar no mesmo, e xa coñeces de sobra o que penso.
    Apertas.
    Inés

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Aínda andades coa mudanza? pensei que xa estaríades instalados aló. Pois ánimo e que que non perdades nada no transporto.
      Con respeito ao "tema", a verdade é que sinto certa impotencia e pena polos propietarios e propietarias cívicas como tí. Seguides lendo "Bichos" porque comprendedes correctamente o que escribo (cousa que vos agradezo especialmente) e sabedes que non vai por vós, pero sen dúbida que para os amantes dos cans non debe ser prato de gusto observar esta problemática que tan mala fama vos está a dar aos donos respetuosos. Eu síntoo moito, en serio, pero é que a cousa mete medo nestes últimos tempos, como ben sabes.
      Un bico, Inés.

      Eliminar
  10. Suma e segue...

    Sinto por unha ligazón da Coz...

    https://www.lavozdegalicia.es/noticia/galicia/2018/08/13/cinco-perros-atacan-mujer-muerden-cuerpo/0003_201808G13P8993.htm

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Xa publiquei algo sobre iso na páxina de Facebook. E dado que meu cuñado Antón non escribeu nunca aquí, imaxino que és Antón Carro ou un novo lector do blogue.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos