Unha tarde apacíbel

   Onte, venres, comprobei que as mellores horas para estar na praia son as da sobremesa, debido á case completa ausencia da peste. A baixamar na Frouxeira acentuaba aínda máis a sensación de tranquilidade.

    Nun censo rápido avistaba unhas poucas limícolas, que sobreviven valientemente á invasión masiva e diaria de cans:

- 2 Píllaras douradas (Pluvialis apricaria)
- 10 Píllaras reais (Charadrius hiaticula)
- 14 Píllaras das dunas (Charadrius alexandrinus)
- 8 Pilros tridáctilos (Calidris alba)
- 4 Pilros comúns (Calidiris alpina). Antiguamente invernaban aquí 150-600 alpina todos os anos. Pero a finais dos noventa, cando se puxo de moda o de vir pasear os cans pola praia, comezou o proceso de declive da especie, que agora forma bandadas só nos pasos.

Píllaras das dunas (C. alexandrinus) e Pilros comúns (C. alpina)

  A Píllara das dunas é a única limícola reprodutora na Frouxeira. Pola contra, a Píllara dourada compórtase exclusivamente coma especie migrante, aparecendo entre finais de Setembro e primeiros de Novembro principalmente. Coas vagas de frío sempre hai invasións delas, acompañando outras especies típicas como as Avefrías, pero apenas sedimentan durante uns días.

Píllaras douradas (Pluvialis apricaria). Ad (abaixo) e xuv (arriba)

   Onte atopábame dous exemplares inusualmente confiados (ou cansos) de píllara dourada. Descansaban na desembocadura do pequeno río Magno, un durmideiro histórico de limícolas na praia até que as botaron de alí.

Foto: Canon SX50 Focal: 215 mm    F: 6,5    V: 1/160 seg    ISO: 320

    No sistema dunar, as grandes charcas que se forman nas depresións máis húmidas durante o inverno están aínda secas.

    Se remata axiña este verán tardío hanse encher en poucos días, e conformarán hábitats moi ricos en vida até secarse no próximo verao.

   Favorecidas sen dúbida por este tempo tan agradábel moitas libeliñas patrullaban incansablemente os seus territorios a carón destas charcas. Chamoume a atención a abondancia do Lavacú de Fonscolombe (Sympetrum fonscolombii) que, literalmente, aparecía por todo o sistema dunar, mesmo a parte de dunas móviles máis próximas á praia.

   Segue a parecerme asombroso que un ser tan pequeno coma unha libeliña realice auténticas migracións desde o sur de Europa até o centro, pero así é no caso desta especie. Reprodúcese en dúas xeneracións, empregando para tal fin augas estancadas.

 Lavacú de Fonscolombe (Sympetrum fonscolombii), femia

 Son animais moi territoriais e activos. Pousaban a miúdo nas partes areentas dos camiños e logo saían en voo de vixiancia.

    Precisamente, nun deses voos, un Lavacú cometeu o erro de subir máis do debido, xusto cando pasaba por aló unha libélula moito máis grande (Anax imperator ou Aeshna cyanea, supoño) que a capturou inmediatamente. Igual que faría un Falcón pequeno, a enorme libélula arrincoulle as ás nun segundo á desafortunada sympetrum, que caeron lentamente polo ar. Nunca vira antes unha escea de predación entre odonatos de diferente tamaño.
   Estiven a seguir durante un rato varios exemplares destas grandes libeliñas cos binóculos pero non fun quén de as identificar.

Lavacú de Fonscolombe (Sympetrum fonscolombii), macho

  Unha tarde apacíbel. Haberá que visitar a Frouxeira a estas horas logo, o único momento do día en que o ébola canino non está moi presente, polo visto.

Fontes empregadas para odonatos:
"Guía das Libélulas de Galicia" (2001), M.A. Fernández-Martínez, Calros Silvar
" Guía de los insectos de Europa" (2006) M.Chinery
Blogue "Libeliñas de Galicia". Anxos Romeo, Martiño Cabana