Seguidores e seguidoras

domingo, 17 de abril de 2016

Aves comunes, escasas y raras en Moeche

   Mi primera salida de prospección para el Atlas de Aves Nidificantes en este 2016 ha sido en Moeche, uno de los ayuntamientos más interiores de nuestra comarca y en el que cubro dos cuadrículas.


   A medida que te alejas de la costa y subes un poco en altitud desciende un poco la peste eucalíptica/apocalíptica. En Moeche existen aún amplias zonas de prado dedicadas a la ganadería extensiva y pequeños retazos de vegetación forestal autóctona.


   Hay una serie de especies que resultan extremadamente abundantes en nuestra comarca y que aparecen, literalmente, en cada estación de escucha: Corneja, Mirlo, Zorzal común, Paloma torcaz, Ratonero, Chochín, Petirrojo, Acentor o Tarabilla, por ejemplo. Pero hay otras que muestran un acusado declive poblacional o una situación poco conocida a nivel local. Es mi objetivo durante el trabajo de prospección para el atlas definir mejor el área de distribución de algunas especies cada vez más escasas como Cuco, Buscarla pintoja, Curruca zarcera, Curuca mosquitera, Gorrión molinero, Triguero o Escribano cerillo, especies todas ellas con poquísimas citas de cría actualmente.

  En la visita de hoy pude detectar cinco aves muy interesantes en los campos de la parroquia de Labacengos: Cuco (Cuculus canorus), Lavandera boyera (Motacilla flava), Bisbita arbóreo (Anthus trivialis), Zorzal charlo (Turdus viscivorus) y Escribano cerillo (Emberiza citrinella).

 Zorzal charlo (Turdus viscivorus)

  Al igual que el charlo, el cerillo sólo aparece en comarcas de cierta altitud sobre el nivel del mar, a partir de 200-300 m aproximadamente. Es nidificante en nuestra comarca pero sus observaciones de Primavera se pagan muy caras.

 Escribano cerillo (Emberiza citrinella)

    Acabé la mañana en el valle del Xuvia, dentro de la parroquia de San Xurxo. Uno de los mejores lugares para "pajarear" de toda la zona, os lo aseguro.


  Aunque es mejor no levantar mucho la vista hacia los montes cercanos o contemplaréis ésto:


     Es el desierto biológico en el que han convertido nuestros montes. Perdón, "hemos".


  Volviendo al valle, las amplias praderas (de pasto o de cereal) están ahora de un verde magnífico, que invitan a quedarse allí para siempre.


  Y allí fué precisamente donde saltó la sorpresa de la jornada: un Bisbita de Richard (Anthus richardii) que no hizo mucho por salir en la foto. Tuve que recurrir al zoom digital para lograr unas tomas buenas:


  Se me hace raro verlo fuera de la rasa litoral pero supongo que no es mal hábitat el valle del Xuvia.

El lugar de la observación

En fin, como he dicho antes, empieza lo bueno!

3 comentarios:

  1. Parabéns pola entrada Xabi,
    opinións...
    O Buxato estou dacordo que sempre está nos censos, e penso que como nidificante se mantén, pero como invernante baixou moito. Xa non se ven as agrupacións de hasta 20 exemplares no inverno que vía eu no rural de Ferrol (Esmelle-Covas).
    A mosquiteira nunca na vida a vín na zona (tampouco fun por ela). ¿Onde hai citas na bisbarra?, porque iso sí que merece un premio de carallo!!!. A primeira vez que a identifiquei nunha beira do Bernesga (León)gastei toda a mañá, non salía do mato..e aínda tiven sorte...
    No demáis dacordo totalmente
    Apertas
    Paco

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Con respeito aos Buxatos ¿quizá refíreste ás concentracións ao final do período de cría? (máis ben por Agosto). Desde logo é cando se ven máis exemplares xuntos. Pois si que parece que non haxa tantos agora, pero segue a ser un ave rapaz sumamente común que se detecta con moita facilidade.
      A Papuxa picafollas (Sylvia borin) é moi rara na comarca actualmente, igual que a común (Sylvia communis), aínda que nunca debeu ser abondosa como si era esta última. Incluina nesa lista de especies "en acusado declive poblacional o una situación poco conocida a nivel local" pois porque hai moi poucos dados de cría e teño moitas dúbidas sobre a súa situación.
      Na Bisbarra só coñezo citas propias: unha en Caaveiro no ano 86 ou 87, creo (pero que puido ser confusión con outra especie pois daquela aínda non tiña moita experiencia) e varias citas en Moeche (Xullo-2011), incluíndo un adulto cebando voantón a 500 m. do castelo e que están no Noticiario Ornitoxeográfico.
      O problema desta especie, ao igual que Escribenta marela, Trigueiro ou a Folosa pintada é que non se prospectan os seus hábitats de cría, porque están fóra das rotas típicas dos "paxareiros" locais. Todos vamos a Ortigueira, Forgoselo ou Valdoviño, pero ninguén vai por Cerdido, Moeche ou Somozas.
      Digamos que a obtención de citas deste tipo é un premio aos que facemos os Atlas, que acabamos visitando sitios aos que non vai ninguén na puta vida. ¿Non che parece?

      Eliminar
  2. Tes razón Xabi, hai sitios que non vai ninguén e só as citas son un premio que moitos valoramos.
    Dos Buxatos refírome a concentracións en pleno inverno, supoño que de exemplares do Norde que veñen aquí a invernar.
    Apertas
    Paco

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos