Seguidores e seguidoras

jueves, 5 de octubre de 2017

De la huelga a la soledad

  Esta mañana nos encontrábamos con que los compañeros de la Industria auxiliar no nos dejaban acceder al astillero como parte de la jornada de huelga convocada, en la que se reclama el cumplimiento de unos acuerdos pactados con la Patronal en 2001. Vaya desde aquí un saludo fraternal y solidario para ellos, que tienen todo mi apoyo.


     En cuanto la cosa se consolidó y en vista de que no había incidentes decidí aprovechar el resto de la mañana para mi. Así que me fuí a ese "rincón de pensar" que es mi amada Frouxeira.


   Nada más salir del coche y aún amaneciendo llegó el primer perro. En este caso la propietaria no era la clásica mascotera joven y urbanita - o venidera - sino una anciana que quizá hasta fuese nativa. Pero el proceder fue el de siempre: lo bajan atado hasta la playa, donde lo sueltan para que "corra libremente" (algo que dice la Ley que NO se puede hacer). Nada más quitar la correa el chucho fue directo como una bala hacia un bando de gaviotas que descansaban de la migración.

 Peste canina después de haber levantado bando de aves en "espacio protegido"

  Como siempre, la propietaria a su bola y el perro corriendo detrás de cuanto bicho ve.


      Después del pan nuestro de cada día me tragué la bilis y miré para otro sitio. Unos correlimos tridáctilos me ayudaron a desconectar...

 Correlimos tridáctilo (Calidris alba)

    Esta año la laguna está bastante vacía de aves pero siempre aparece alguna sorpresa, como esta Garcilla cangrejera, ardeido que ya podemos catalogar de migrante anual.

 Garcilla cangrejera (Ardeola ralloides

   Pero la vida se nos va de este - en tiempos -  rico y diverso espacio natural. Anfibios como el sapo corredor, rapaces como el Aguilucho pálido o reptiles como la Víbora de Seoane están desapareciendo casi sin darnos cuenta.


    Son diversas las causas de este desastre medioambiental en que se ha convertido Galiza. En Valdoviño conozco algunas, como el Jabalí, la otra peste de A Frouxeira. Sus desbroces están destrozando todo el sistema de dunas grises y probablemente están detrás de la inminente extinción del Sapo corredor (Epidalea calamita).
     Sería importante que se realizase un estudio completo sobre hábitos de alimentación de Jabalí en Valdoviño a través de análisis de sus excrementos. Si es un espacio protegido pues financiar un estudio científico de este tipo debería ser prioridad absoluta desde mi punto de vista. Igual aprendemos algo también de porque están desapareciendo los rálidos nidificantes.

 Fozaduras en proximidad de una charca muy importante para reproducción de anfibios

 Desbroces de Jabalí en duna gris con importante comunidad de musgos

  En fin, que en unos minutos he pasado del ajetreo de la huelga en un gran astillero a la soledad de un espacio natural que pide a gritos la respiración asistida.

Sistema dunar de A Frouxeira (Valdoviño)

4 comentarios:

  1. Que solución atopas para o xabaril nestes espazos litorais con antigas zonas de reprodución de anfibios, campos de orquídeas, alfombras de brións, etc.? Eu non lla atopo... Apertas! Damián

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Quizá sexa tarde xa para unha "solución" que restaura o dano causado pero igual non o é para minimizar os danos. Pregúntasme qué faría eu e te contestarei...

      Xuntaría unha mesa de estudo patrocinada pola Consellaría de Medio Ambiente. Nesa mesa deberían estar ante todo os naturalistas que maior coñecimento científico teñen da Frouxeira, sexan ou non biólogos. Estou pensando en persoas coma José Souza, Xan R. Silvar ou Suso Domínguez. Non me importaría que estivese presente tamén Pablo Ramil, que fixo bastante dano alí pero que non deixa de ser ún dos nosos maiores expertos en botánica. Lóxicamente as persoas que coñecemos mellor a lagoa tamén deberíamos estar nesa mesa, así como asesores da Consellería por aquilo de traballar no aspecto de financiación e legalidade. E, por último, tentaría ter representación do colectivo cinexético, ferramenta imprescindible para levar a cabo calquer medida de control. Na miña opinión Eloi Saavedra reúne o perfil perfecto para coordenar e levar a cabo as tarefas que se lle ordeasen desde esa mesa científica, tanto polo respecto á legalidade que mostra como cazador como tamén polo profundo coñecimento da zona que tamén posúe.
      Logo das valoracións iniciais da equipa científica a nivel de hipóteses a Xunta debería contratar un estudo de campo máis pormenorizado a biólogos para que fixesen mostraxes de excrementos (e rastros de todo tipo) na zona. Eu sei que nas Forcadas Procambarus supón unha fonte principal de alimento para o Porco bravo porque vexo as cagadas cada vez que vou pero intúo que na Frouxeira a cousa é moi diferente (non temos caranguexo, para empezar) pero sen análises non podo aseguralo.
      As instrucións dos técnicos deberían orientarse a salvagardar os pricipais valores ecolóxicos da Frouxeira, moi especialmente E. calamita ou rálidos, solicitando todos os controis cinexéticos necesarios ata sacar do humidal as piaras de Xabarin que o visitan. Aí sería importante escoitar aos cazadores para lograr unha maior efectividade e o menor eimpacto ambiental. Eu neste sentido aposto pola caza con arco.
      Noutras localidades eu aplicaría metodoloxías semellantes, pero bastante teño con tentar durmir cinco horas seguidas cada noite.
      Un abrazo.

      Eliminar
  2. Tengo una gran pena de tu corazón ,sabemos que en tus adentros as conocido una zona de gran valor Natural ,que hoy en día te estás quedando sin ella ,y tus lágrimas corren por dentro con una impotencia de no poder restaurar ,aquellas salidas rutas por ese lago y zona dunar donde disfrutabas en los 80 ,un saludo y un gran apoyo a estos malos momentos que estás pasando

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pois grazas Jose Ramón. O máis alucinante de todo é que desde que se protexeu a lagoa está pior que antes. Obviamente non é culpa da "protección" en si senón de que persisten moitas das vellas ameazas pero apareceron outras novas, mentras que a "protección" ficou en temas moi superficiais.
      Ademáis nestes trinta anos a lagoa pasou de ser un espazo natural case olvidado (onde se cazaba e pescaba, certo) a ser agora un parque de lecer para os domingueiros urbanitas e os seus cans. E xestiónase como se fose un parque temático, non un espazo natural.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos