Seguidores e seguidoras

jueves, 14 de junio de 2018

Nueva etapa en "Bichos" (post corrixido)

   Debido a circunstancias familiares mi vida cambió radicalmente en el año 2006; un cambio que se precipitó en 2013, tras un accidente doméstico que me obligó a reconvertirme en cuidador, además de hijo (tarea que he afrontado voluntariamente, con todo el cariño y con máxima dedicación, creo). Hoy, 14 de Junio de 2018, esa etapa de mi vida ha llegado a su fin, tras el ingreso de mi madre en una residencia; aunque no haya sido gracias a la Xunta y su Lei da Dependencia. Saquear sin pudor los dineros públicos para financiar la caja B de tu partido o enriquecer a la mafia urbanística de tus amigos de la diputación tiene estas cosas (aunque seguiremos votando a esos hijos de la grandísima puta, no vaya a ser que se rompa España).

Montes de Trevinca

   Me quedo con lo mucho que he aprendido a nivel personal y de mejora en tu relación con la persona que te ha traído a este mundo. Una tarea que me ha exigido ir más allá de mis propios límites, sumergido en un estrés y desesperación muy difícil de explicar a los que no conocen la experiencia de ser cuidador (algo que han pagado en ocasiones personas a las que quiero y que han soportado mis salidas de tono, cabreos o frutraciones). También he compartido experiencias con otros cuidadores y creo que esas charlas me han ayudado a comprender mejor la vida de nuestros mayores dependientes y a  valorar como se merecen a los profesionales sanitarios: celadoras, enfermeras o médicos. Por todas ellas siento una inmensa gratitud, después de haber visto como trabajan en las muchas ocasiones en que hemos estado en el hospital.

Macizo central

  Pero este no es un blog personal, sino de divulgación naturalista. Y por lo que respecta a Bichos este cambio en mi vida afectará, lógicamente, a sus contenidos, que de manera progresiva irán ampliando su "jurisdicción" a otras provincias y a otros territorios. Las cosas llevan su tiempo y quizá en este año apenas se note, pero tened por seguro que vamos a visitar lugares nuevos nunca antes vistos aquí.

 Como despedida os dejo unas fotos de nuestra querida provincia de Ourense, maltratada por los humanos pero bendecida por Dios con una biodiversidad incomparable.


Tierras de Viana do Bolo



Turbera en el macizo central

  Hoy, más que nunca, doy las gracias a todos los seguidores de este blog que con su apoyo permanente han hecho un poco más fácil esta travesía personal de su autor. De manera muy especial a Martiño y Damián, esos dos fenómenos a los que tengo la suerte de tener como amigos y que siempre han estado conmigo en esos momentos de oscuridad en que todo se vuelve negro y uno se pierde en la desesperación más terrible. 

 Ahora comienza una nueva etapa.



6 comentarios:

  1. Um abraço grande Xabi e também para a tua nai, que sei que vai estar bem nessa nova residência. Sei que é uma mulher forte. E ti, pois a saír ao campo logo de tantas horas, dias, meses e anos de adicaçom à tua nai como bom filho que es. Imos falando. Com admiraçom, Damián

    ResponderEliminar
  2. Moito ánimo Xabi, agardo que esta etapa mellore a túa calidade de vida e máis especialmente a da túa nai.

    Apertas,

    Alexandre

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, Alex. O proceso vai ser longo e difícil (xa xurdiron os primeiros problemas de adaptación) pero, como ben dis, logo ha de reverter nunha mellora notable para ela e para min. Aínda que haberá outras consecuencias indirectas e bastante chungas para terceiras persoas, que non procede contar aquí.

      Eliminar
  3. Ánimo, Xabi. Seguro que é o mellor para ti e para túa mai. A miña está nunha residencia desde hai tres anos e, logo dun breve período de adaptación, está encantada. De feito, aínda que tanto física como psíquicamente está moi ben para os seus noventa anos, costa moito sacala dalí. Unha aperta.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Estar ben física e psíquicamente axuda moito, sen dúbida.
      Apertas

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos