Seguidores e seguidoras

xoves, 17 de outubro de 2024

17/10/2024 Visita de control pola ría de Ferrol

 En outubro dou por comezada a temporada de acuáticas invernantes. Hoxe ao saír do traballo achegueime pola ribeira sur da ría de Ferrol, onde fixen paradas en Neda, San Valentín, Maniños, O Seixo e O Baño.

Intermareal en Neda

  Poño a listaxe de aves máis interesantes observadas neste tramo de ría:
  • 2 Asubións comúns (Mareca penelope) nunha zona pouco común coma é a enseada do Seixo (Mugardos). Son máis habituais no fondo da ría
  • 305 Lavancos reais (Anas platyrhynchos)
  • 7 Píllaras reais (Charadrius hiaticula)
  •  6 Pilros comúns (Calidris alpina)
  • 10 Biluricos das rochas (Actitis hypoleucos)
  • 3 Gaivotas de cabeza negra (Icthyaetus melanocephalus)
  • 3 Gaivotóns atlánticos (Larus marinus)
  • 2 Cullereiros comúns (Platalea leucorodia). Un ave elegante e espectacular que xa forma parte da ornitofauna habitual na nosa humilde ría
  • 1 Águia pescadora (Pandion haliaetus). Aplíquese o ponto anterior. Outra especie regular agora. Se nolo contan hai corenta anos...
  • 2 Picapeixes (Alcedo athis)
  • 2 Lavandeiras reais (Motacilla cinerea). Podían ser exemplares europeos invernantes ou autóctonos reprodutores na propia ría (crían en varios pontos próximos á ribeira)

Asubións comúns (Mareca penelope)
Canon SX70 focal 1365 mm equiv   ISO:100   V:1/800   F:6,5

      Desta volta levaba a pequerrecha (Canon SX70), que foi moi útil debido á enorme distancia a que estaban todas as aves. Os asubións achegáronse algo.

Asubións comúns (Mareca penelope)
Canon SX70 focal 1365 mm equiv   ISO:100   V:1/800   F:6,5

Píllaras reais (Charadrius hiaticula) e pilros comúns (Calidris alpina)

Gaivotóns atlánticos (Larus marinus) e patimarelas

Gaivota de cabeza negra (Ichthyaettus melanocephalus) entre patimarelas

Cullereiro común (Platalea leucorodia)

  No caso da águia pescadora a distancia era extrema (e con mala luz, ademáis). Houbo que recurtar moito e deixar certos parámetros á Intelixencia Artifical do Lightroom, que é máis lista ca min.

Aguia pescadora (Panion haliaetus). Distancia: uns 500 m
Canon SX70 focal 1365 mm equiv   ISO:100   V:1/500   F:6,5

 Ben, unha mostraxe rápida mas proveitosa, con algunhas citas interesantes. Nuns días chegarán os primeiros mergullóns de pescozo negro e, máis tarde, as mobellas. 

luns, 14 de outubro de 2024

Bichos "vintage": Sobre cámaras bridge, sin espejo y reflex (03/07/2023)

  Como era de esperar octubre ha venido con un empeoramiento notable en mi estado de ánimo, volviendo la depresión severa, la pena y la desgana por casi todo. Por eso necesito tener la mente ocupada y nada mejor para ello que este blog. Vamos con algo nuevo de la serie "Bichos vintage" (reediciones de post antiguos). En esta ocasión uno sobre cámaras bridge, que sé que gustan mucho a mis seguidores y seguidoras.

Entrada publicada originalmente el 03/07/2023

Ahora que tengo un equipo semiprofesional de alta gama es el momento de hacer balance tras doce años haciendo fotografía naturalista casi siempre a pie de obra; esto es, sin hide, ni trípode, ni flashes, ni comederos, etc. Mayormente con equipos bridge, pero ahora con cámaras sin espejo y hace años también con algún equipo reflex modesto.

Sony RX10 III (izda) y Panasonic G7 + Pana 100-300 mm (dcha)

   Y debo decir que en muchos casos un equipo de óptica intercambiable no supera el resultado de una buena compacta bridge si hablamos de "resultado en pantalla". O sea, una imagen a tamaño PC con calidad suficiente para publicar, sin mayores aspiraciones artísticas. Con el inconveniente de su mayor aparatosidad y peso (no hablemos ya de la diferencia abismal en el precio).

  Repito que me refiero a fotografía naturalista básica, aquella destinada a la divulgación, por ejemplo. Una fotografía que normalmente requiere de un "recorte" en las fotos, dada la distancia a la que habitualmente se sitúa el bicho. Y debo decir también que sobre este asunto esperaba más diferencia entre los sensores pequeños y los micro 4/3". Porque con ISO´s bajos el grado de recorte que permite una buena bridge es bastante importante; en algunos casos incluso cercano al de un equipo micro 4/3" o SDLR. Con ISO alto la cosa cambia, lógicamente.

Toma original de un insecto

Imagen final publicada en el blog

Recorte con un programa de edición digital

     Uno de los mayores problemas que me he encontrado en los sensores bridge (casi todos 1/2,3") es la facilidad con que se queman las altas luces en fotos de alto contraste, como esta havelda.

Imagen original (Nikon P1000)

  Si disponemos del archivo original RAW podremos mejorarlo bastante con la edición digital, pero si sólo tenemos el JPEG, como era este caso, resulta difícil suavizar bien esos blancos quemados. En este aspecto (y todo lo relativo a la calidad de imagen) los sensores micro 4/3" o SDLR permiten trabajar mucho mejor porque tienen mayor rango dinámico. No puedo hablar de sensores full frame porque nunca he tenido la suerte de probarlos, pero esa ya es otra liga.

JPEG anterior editado (malamente) con software

  A pesar de tener sensores tan pequeños sus focales tan enormes permiten disparar a bichos muy lejanos con resultados sorprendentemente buenos. Digamos que la diferencia de focal, mucho mayor en las compactas, compensa la menor calidad con respecto a cámaras de superior categoría.

Sisón (Tetrax tetrax) Nikon P1000

Zampullín chico (Tachybaptus ruficollis) Nikon P1000

Martín pescador (Alcedo atthis) Nikon P1000

Buscarla pintoja (Locustella naevia) Canon SX60

Avetoro común (Botaurus stellaris). Nikon B700

  Después de haber hecho decenas de miles de fotos con un montón de cámaras diferentes he llegado a la sencilla conclusión de que la mejor cámara es tener al bicho cerca y con buena luz. Entonces comprobaremos que, habiendo cierta diferencia de calidad, no hay tanta como refleja la abismal diferencia de precios (y peso!) entre compactas y equipos buenos. 
   Por otra parte es cierto que las cámaras "grandes" permiten disparar con sensibilidades imposibles para una compacta (hasta 104.000 ISO!!!), pero a cambio éstas son tan ligeras que estabilizan muchísimo mejor cuando disparas a pulso, sobre todo si estás en un lugar incómodo o en una postura forzada. Esto es algo que echo muchíííísimo de menos ahora, podéis creerme.

Correlimos tridáctilo (Calidris alba) Canon SX60

Serretas medianas (Mergus serrator)  OM-1 + Zuiko 100-400 mm

    ¿Quiere ésto decir que me arrepiento de haber vendido mis bridge y haber pasado al sector mirrorless? Pues hay momentos en que sí. Por ejemplo cuando tienes que caminar por terrenos pantanosos con el aparatoso 400 a cuestas; cuando el ave se encuentra a 100 m de distancia; cuando simplemente quieres pasear por un parque urbano; cuando vas a realizar una caminata de varios Km por el monte; cuando debes alternar fotos de detalle y fotos de paisaje, etc.... Las bridge son las cámaras perfectas para el naturalista. Lo dije hace años y sigo pensando exactamente lo mismo.

Mosca (Pollenia sp) OM-1 + Zuiko 100-400 mm

      Donde se nota un mayor salto de calidad entre un equipo bueno y una compacta es a la hora de fotografiar aves en vuelo. Una práctica que hace furor en las redes sociales porque supone tomas muy espectaculares pero que para mí es bastante secundaria. Yo valoro mucho más la macrofotografia, por ejemplo, muy importante a la hora de identificar pequeños vertebrados o invertebrados.

Sírfido (Sphaerophoria scripta) OM-1 + Zuiko 100-400 mm
  
  En este sentido sigo fascinado por las posibilidades del Zuiko 100-400 mm, un tele diseñado para fotografía de larga distancia pero que gracias a su distancia mínima de enfoque permite aumentos de imagen cercanos a un objetivo propiamente macro, sobre todo si incluimos anillos de extensión y duplicador. Vamos, un auténtico "dos en uno" por 1400 euros.
      Claro que las bridge son un "TODO en uno". Porque ahora valoro mucho más el no tener que cambiar de objetivo cuando quieres pasar de un ave lejana a una toma de paisaje, por ejemplo. Esta prestación es una de las mayores ventajas de las compactas frente a las cámaras grandes.

Misumena vatia devorando mosca OM-1 + Zuiko 100-400 mm

    Todo esto son meras reflexiones personales, surgidas quizá por el remordimiento de haber gastado tanto dinero en estos tiempos de crisis. Pequeñas contradicciones que uno tiene, como también me surgen cuando viajo en coche quemando gasolina simplemente "para ver pajaritos" o cuando levanto piedras "para ver bichitos".

Avutarda (Otis tarda) al amanecer. Sony RX10 III

   En fin sólo pretendo alabar a las modestas compactas y agradecer los muchísimos buenos ratos que me han regalado durante estos años de existencia de "Bichos e demáis familia". Al final, he comprendido que no hay cámaras buenas y cámaras malas. Sólo hay que acertar en el uso que se le dé a cada una. Si acertamos, seremos felices. Sed felices, pues.

Tritón palmeado (Lissotriton helveticus) en el agua. Canon SX60

Lagartija de turbera (Zootoca vivipara) Sony RX10 III

Bando de estorninos. Canon 500D + Tamron 100-300 SP

Paisaje nevado. Sony RX10 III

domingo, 13 de outubro de 2024

13/10/2024 Un ibis moi mansiño

  O ibis mouro (Plegadis falcinellus) semella un mazarico por aspecto mas é dunha familia completamente distinta á das limícolas: a familia Threskiornidae. Cando comecei bichear hai corenta anos case nin había citas en Galiza. Co cambio de século as súas poboacións no sur de Europa comezaron a medrar moito e a especie iniciou unha grande expansión nas súas migracións, achegándose cada vez máis ao norte da Península.

Ibis mouros (Plegadis falcinellus) na lagoa de Valdoviño, marzo de 2012
Canon EOS 50D + Canon 100-300 mm

   Por aquí a primeira irrupción importante foi en 2012, con 17 exemplares sedimentados na lagoa da Frouseira (Valdoviño). Máis tarde habería entradas aínda maiores. En febreiro de 2022 contaba un bando de 57 ibis nos campos da Veiga de Pumar (Cospeito). 

Ibis mouros (Plegadis falcinellus) na Veiga de Pumar (Cospeito), febreiro de 2022
Panasonic G7 + Panasonic 100-300 mm

Ibis mouro (Plegadis falcinellus) en vóo
Sony RX10 III focal 600 mm equiv   ISO:250   V:1/800   F:4

   Estes días informábame Óscar López da presenza dun ibis nos campiños que hai xunto ao aparcadoiro da praia da Frouseira. Hoxe pola mañá decidín facer unha serie fotográfica con el, aínda que permanecía nunha zona de sombra moi escura, antes da saída do sol.

Ibis mouro (Plegadis falcinellus)
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3    ISO:1600     V:1/500    F:6,3

  O sitio onde se alimentaba de lombrices de terra non era moi bonito, pero alí estaba.


Ibis mouro (Plegadis falcinellus)
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3    ISO:1600     V:1/500    F:6,3

Ibis mouro (Plegadis falcinellus
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm   f:6,3    ISO:1600     V:1/500    F:6,3

   Despois dunha hora de espera o sol comezou a dar no campeiro e o ibis foi meténdose pouco a pouco na zona iluminada. Porén estaba case a contraluz e tiven que buscar ben un sitio decente desde o que poder fotografalo. 

Ibis mouro (Plegadis falcinellus)
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm  f:6,3    ISO:200     V:1/500    F:6,3

     Probei a subir ao campo onde se alimentaba para collelo co sol de costas. O malo foi que entón o ángulo era pior, por aquilo do fondo e o encuadre.

Ibis mouro (Plegadis falcinellus)
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm  f:6,3    ISO:200     V:1/500    F:6,3


    A pesares de non poder tomar as fotos que eu gostaría foi unha experiencia marabillosa pois comprobei que se trataba dun ibis mouro extremadamente manso. Non esaxero se digo que chegou a poñerse ao alcanzo da miña mao, case literalmente (estas últimas fotos foron feitas con focal 150 mm porque se ía fóra do encuadre).

Ibis mouro (Plegadis falcinellus)
Olympus OM1 + Zuiko 100-400 mm  f:6,3    ISO:200     V:1/500    F:6,3

  Por desgraza, cando máis perto o tiña e mellor me estaba a posicionar pasou o de sempre. Un can chegou xusto canda min para asustar o ibis, que saíu voando, rompendo ese momento máxico. O dono (un vello ao que me deron ganas de matar) nin se inmutou. Víu perfectamente que eu estaba deitado no campo cunha cámara disparando ao ibis e non fixo amago sequer de chamar ao can nin de pedir perdón despois. Miraba para min, esperando que lle dera as grazas supoño, mentras eu o fulminaba coa mirada. Así son o 90% dos mascotistas e por iso eu xa non perdo o tempo falando con esa tropa. Por cada ún que razona atopas nove que aínda teñen que dicir os moi jetas. Pero sábense inmunes (lembremos que por ese aparcadoiro pasa a diario a Guardia civil e a Policía Local sen que multen a ninguén por levar o can solto, algo que proíbe a lei galega 4 de Outubro de 2017).

  Despídome cunhas fotos de Óscar, un fotógrafo que provén da fotografía artística e agora comeza a traballar as aves. E moi ben, como podedes ver.

Ibis mouro (Plegadis falcinellus). Foto: Óscar López
Canon 90D + Sigma 150-600 mm

Ibis mouro (Plegadis falcinellus). Foto: Óscar López
Canon 90D + Sigma 150-600 mm

    E con esta fotaza de Óscar rematamos por hoxe. Espero que sexa a primeira de moitas colaboracións súas neste blogue.