Non é un tema que a estas alturas da miña vida supoña algo vital para min, pero non podo evitar poñervos este enlace. Trátase do blogue dun periodista que comenta varias cousas moi interesantes, desde o meu ponto de vista, sobre a manipulación informativa. Vamos, o "pan noso de cada día".
Ún , desde a óptica do naturalista que observa na distancia o comportamento da fauna racional, pero tamén da irracional, considera moi curioso todo este artigo. Para min, non ten perda, e penso que sobran os comentarios (isto non vai polos vosos!)
http://blogs.elpais.com/ojo-izquierdo/2012/09/vuelve-la-desverg%C3%BCenza-a-tve.html
Lóxicamente volverán a considerarme un nacionalista (máis aínda) despois de este artigo. Pero eu aí xa non podo facer nada. Unha maciñeira dará mazás, pero nunca poderá dar peras....
Nota: Xusto depois de publicar esta entrada acabo de comprobar que o goberno vén de substituir ún dos programas da radio pública que utilizaba para cear, "Radio gaceta de los deportes", por algo tan popular coma as corridas de touros. En fin, terei que cambiar as desventuras de Cristiano Ronaldo II "El Triste", por los pases de José Tomás e os crímenes da tauromaquia (mmm, no sé yo que será peor...)
Ún , desde a óptica do naturalista que observa na distancia o comportamento da fauna racional, pero tamén da irracional, considera moi curioso todo este artigo. Para min, non ten perda, e penso que sobran os comentarios (isto non vai polos vosos!)
http://blogs.elpais.com/ojo-izquierdo/2012/09/vuelve-la-desverg%C3%BCenza-a-tve.html
Lóxicamente volverán a considerarme un nacionalista (máis aínda) despois de este artigo. Pero eu aí xa non podo facer nada. Unha maciñeira dará mazás, pero nunca poderá dar peras....
Nota: Xusto depois de publicar esta entrada acabo de comprobar que o goberno vén de substituir ún dos programas da radio pública que utilizaba para cear, "Radio gaceta de los deportes", por algo tan popular coma as corridas de touros. En fin, terei que cambiar as desventuras de Cristiano Ronaldo II "El Triste", por los pases de José Tomás e os crímenes da tauromaquia (mmm, no sé yo que será peor...)
Ola Xabi!
ResponderEliminarUmha entrada de plena actualidade.
Esta guerra de manipulaçons e descrétidos, réplicas e contra-réplicas dos meios de massas nom é nova.
O que si é novo é o notório nervosismo em ABC, La Razón, El Mundo, Libertad Digital e algum mais no referente à situaçom em Catalunha. Alguns como Alerta Digital estám perpetrando directamente jornalismo-lixo com este tema.
Mirando para casa, os métodos de manipulaçom lembram-me aos de El Correo Gallego contra as manifestaçons estudantís de 2001 e a do Prestige de dezembro de 2002.
Nom vam cambiar...
Embora, os meios cataláns mais comprometidos como Ara, El Punt Avui, Vilaweb ou Racocatalà estám absolutamente entusiasmados polo resultado da manifestaçom do 11S e pensam já nos seguintes passos cara à independência de Catalunha. Vamos, que "passam mil" do que se lhes está a dizer desde a capital (des)informativa do Reino. Fam bem.
Apertas!
Damián
Vaia por diante que nom pretendo fazer déste um blogue político. Simplesmente, detesto a mentira baixo qualquer das suas formas. E a prensa hai moitos anos que deixou de ser in-formativa para ser só formativa.
ResponderEliminarNo casso que nos ocupa, penso que o problema de fondo é que a crise económica está a ponher em questom a soluçom de compromiso que se tomou na transiçom, conhecida coma "café para todos".
Agora está-se a ver que o de ter tantas administraçoms autonómicas paralelas (mesmo em regións nas que ninguém pedira soberania!)supom umha aberraçom desde o ponto de vista económico nestes tempos que correm. Desde a varreira observo con interesse cómo vai evolucionando a cousa.
Pero desde logo este café sabe a raios, e nom hai quem o trague.
Um abraço.
O café pediro-no Catalunha, Euskadi, Valência e Galiza. De feito estavam a gozar dele já no 36. Aragom, Canárias, Baleares e Andalucia tinham pedido un espresso desde antes da II República, pero pilhou-lhes a guerra sem que o camareiro lhes servira.
ResponderEliminarLogo da guerra e da ditadura, e quando se dixo que havia que recuperar o tema dos cafés (estatutos de autonomia) passou o que passou. Ao sentir o aroma apuntarom-se mais comunidades ("¡yo también quiero, yo también quiero!"), e houvo café para todos. Algumhas delas nom provaram seguro nada semelhante na sua vida.
É justo que todas a "regions" tenham estatuto de autonomia? Eu penso que nom, e mais nos tempos que correm. Haveria que revisar o mapa e quiçá fazer algumha fusiom (podemos tomarnos uns cafés redesenhando o mapa estatal). Quiçá Catalunha já nom estea mais nas cábalas, ja que deixou de ir ao bar a pedir cafés e vai montar a sua própria cafetaria.
Apertas cafeteiras,
Damián
Aínda que sempre enfocas as cousas desde o prisma puramente político (eu som-che filósofo, mais bem) reconheço que é umha estupenda metáfora, rapás! Gosto muito de ver á gente que sabe empregar a lingua tam bem.
ResponderEliminarSempre é um prazer receber comentários coma os teus.
PD: Co doado que teria sido um estado federal, caralho...