Seguidores e seguidoras

miércoles, 24 de agosto de 2016

Quinto aniversario de "Bichos"

    Pues mañana este blog cumplirá cinco añitos de vida. Cinco años de trabajo constante para tenerlo actualizado en una época en que otros blogs naturalistas han desaparecido o disminuído mucho su actividad. Paradójicamente el haberse convertido en uno de los blogs naturalistas de referencia actualmente en Galiza (hay quien opina que incluso a nivel de España) no ha evitado la pérdida progresiva de seguidores y de comentarios. No hay más que leer las primeras entradas para darse cuenta de la gran cantidad de colegas que se han "dado de baja" de Bichos, especialmente desde el entorno ornitológico, cada vez más ausente por aquí a pesar de ser la actividad naturalista que cuenta con más practicantes. Pero es lo que hay.


    Así pues no estoy contento, pero hay cosas que no se pueden cambiar. Y algunas no las cambiaría tampoco aunque tuviese posibilidad. Las personas políticamente correctas tienen otros muchos espacios donde se sentirán más cómodos y los radicales de uno u otro signo disponen de todo el ciberespacio donde poder desatar su furia anticaza, antiecologista, antifascista, antirreligiosa, antifútbol o antitodo, que dirían los Eskorbuto.
  Cuando se abarcan muchos terrenos y te "mojas" en todos es imposible gustar a todo el mundo aunque intentes ser objetivo, especialmente cuando se es sensible a las injusticias y de talante apasionado, pero esa es mi naturaleza y no va a cambiar a corto plazo.

Montes de Somozas (A Coruña)

     Ahora estamos presenciando además un cambio en los usos de las redes sociales, como saben bien los administradores del foro de Galiciaves. En estos días prima la inmediatez, el aquí y el ahora, sobre todo entre los más jóvenes, que han nacido en una época en que el esfuerzo no es suficientemente valorado y se busca el conocimiento de las cosas en el mínimo tiempo posible. Pues que queréis que os diga, yo sigo prefiriendo un buen guiso hecho a fuego lento con ingredientes naturales, mientras degustas una cervecita y escuchas música en el radiocasette de toda la vida.

 En fin, si esto ha llegado tan lejos sabed que ha sido gracias a los que todavía seguís aquí. Muchas gracias a todos y a todas por seguirme. Este blog es vuestro blog, no lo olvidéis.

16 comentarios:

  1. Noraboa carroza, que 5 anos no espazo virtual é unha chea de tempo. Xa tes canas dixitais!!
    Unha aperta,
    Martiño

    ResponderEliminar
  2. Pois pra ben ou pra mal, o camiño é teu, e ti decides en que etapas o vas facendo.
    Continuaremos a vernos nel ¡¡¡

    ResponderEliminar
  3. Parabens polo aniversario Xabi. E que sexan moitos máis! Eu son un deses que antes comentaba moito máis. Pero que saibas que non é por falta de interese, senon por unha pequeniña razón que chegou á miña vida fai un ano, e que é a mesma que fai que o blog Ría de Ribadeo tamén esteña a baixo rendemento ;) Pero por aquí seguiremos dando guerra, ainda que menos. Apertas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Xa sei que tes outras cousas que atender Quique, e bastante máis importantes. Unha aperta.

      Eliminar
  4. Parabéns por ese lustro de Bichos e demais familia. Moi bo traballo feito, tras moitas horas de curro de campo e diante do ordenata. De cara ao vindeiro lustro, eu, como lector habitual, agradeceríache e moito que escribiras posts sobre o pasado, ao estilo de Gerald Durrell: os teus inicios, a vella contorna rural de Ferrol, a Frouseira salvaxe, as praias sen cans, os montes sen eólicos, etc. Poucas persoas hai coma ti para facelo. Ánimo! Apertas, Damián

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Xa sei por onde vas. Tentarei facer iso que dis, aínda que para ese tipo de entradas necesitaría tamén ilustracións, ben fotográficas prestadas doutros colegas ou ben debuxos dos meus cadernos de campo vellos. A ti e a Martiño non podo dicirvos que non.
      Un abrazo Damián.

      Eliminar
  5. Noraboa Xabi e graciñas por mantelo blogue vivo, co moito esforzo que supoñe, que ben o sei, no que sempre se aprende algo, moitas veces cousas que temos ao carón de nós e outros non nos decatamos.
    E súmome a petición de Damián . Non poderei aportar fotos porque non as teño pero no que poida xa sabes...
    Apertas
    Paco

    ResponderEliminar
  6. Feliz aniversario Xabi! E que sexan moitos anos máis. O importante é disfrutar do que fas. Biquiños e apertas.

    ResponderEliminar
  7. Olá Xabi, fico feliz por saber que o teu blogue continua em boa "forma" passado 5 e bons anos de publicações. Como sei que não é fácil manter o foco nele mas que fazendo um esforço lá se vai gerindo o tempo e disponibilidade! Enhorabuena.

    Um abraço

    ResponderEliminar
  8. Graças por comentar, Paco, Inês e Inocêncio. Quiçá seja agora momento para fazer algumha mudança ao estilo do que di o Damiám, dando-lhe um enfoque mais literário. Vam cinco anos pero se queres manter-te devese inventar-te cada dia para que os leitores e leitoras nom acabem por se cansar de ver sempre o mesmo.

    Desde logo já vos anúncio que no apartado fotográfico é moi provável que se note aginha um salto de qualidade por cámbio de óptica. Estou a piques de tomar umha importante decissom.

    ResponderEliminar
  9. Cinco aniños de nada, custa traballo manter un blog. E mais como ti dis, nestes tempos que a xente semella preferir fotos e pouco texto, preferiblemente no telefono. Resiste Xabi!

    Apertas,

    Cesar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas César e perdó polo retraso en contestar. O bon da miña situación persoal é que para isto dispoño de bastante tempo. E a fotografía de Natureza é certamente aditiva.
      Unha aperta.

      Eliminar
  10. Muchas felicidades en este lustro de vida. Han sido 5 años de auténtico magisterio que ha trascendido la naturaleza para dar también fecundas lecciones de humanidad y de cordura. Me enorgullece ser tu amigo. Un fuerte abrazo de José Curt

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que te tiña abandonado, tío. Coma sempre, un comentario nacido do cariño e afecto persoal que esaxera bastante a condición deste humilde discípulo, orgulloso tamén de ter coñecido ao mestre Curt.
      Outro abrazo, pero sen apretar moito, que estás pachucho.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos