Seguidores e seguidoras

sábado, 21 de abril de 2018

Probando la Nikon B700. Impresionante.

   Esta mañana he realizado una prueba de campo con la Nikon B700 (que me prestaba Manuel Arzúa), la última cámara bridge de sensor pequeño que ha sacado la marca nipona. Como gran novedad, es la primera compacta ultrazoom de Nikon que dispone de formato RAW. Ya era hora!


  En la sierra de O Forgoselo hice todas las pruebas que pude hasta que se acabó la batería.


  Los paisajes son uno de los puntos débiles de las compactas de sensor 1/2,3", por la gran profundidad de campo, contrastes e información que requieren. Pero la Nikon me ha sorprendido gratamente. Ademas el RAW permite corregir luego las luces y sombras en tomas tan complicadas como las de hoy (por el fuerte contraste y contraluz que había).


   Tenía que aprender los controles sobre la marcha sin haber leído el manual, pero más o menos me apañé. Por cierto, su construcción y ergonomía me parecen de lo mejorcito, como corresponde una máquina top de Nikon.



 Todas las fotos fueron hechas a pulso sobre la marcha (una pena no llevar el trípode encima para sacarle más rendimiento).

Toma con contraluz extrema, mejorada con Lightroom.

  La fotografía de animales a gran distancia es sin duda el punto fuerte de estas cámaras gracias a su potente zoom. La B700 posee una distancia focal de equivalente a 24-1400 mm, ligeramente superior a la Canon SX60 (1365mm) . Y, como aquella, ofrece una calidad insuperable dentro del sector.

 Totovía (Lullula arborea)
Nikon B700 (focal 258 mm equiv. 1400 mm)  ISO: 800  V: 1/320  F: 6,5

  De hecho puede ser mejor incluso que las Canon SX, la referencia del sector, en mi opinión. 


  Desde luego las posibilidades de recorte y de mejora con el software hablan muy bien del alto nivel de detalle. Porque las fotos de hoy fueron hechas en unas circunstancias realmente difíciles (las pruebas son para eso).

 Piquituerto (Loxia curvirostra)
Nikon B700 (focal 258 mm)  ISO: 400   V: 1/320   F: 6,5

    Como sabéis una de las tomas más complicadas con una bridge es coger un pájaro entre las ramas de un árbol. El enfoque es impreciso y lento en todas estas cámaras pero pillé al Piquituerto.


  También tuve tiempo para probar el macro, que es también de lo mejorcito que he visto nunca en una cámara compacta. Fijáos qué nivel de detalle y que poco "ruido"con un  ISO tan alto como 800.

 Sapo corredor (Epidalea calamita)
Nikon B700 (focal 15 mm equiv. a 85 mm)  ISO: 800   V: 1/40   F: 5,6

 Cuanto más veo la foto del sapo más sorprendido estoy con el enorme salto de calidad que ha dado Nikon. Atentos también al estabilizador y a esa velocidad de 1/40 seg con la mano simplemente apoyada sobre una piedra. Impresionante...

  Gracias al RAW pude atenuar esos blancos de las flores de ranúnculo que estropeaban la siguiente toma. Parece mentira que ninguna de las bridge de Nikon (la serie P) ofreciese RAW hasta ahora.


  Bajo una piedra encontré un carábido. Otra ocasión para comprobar el excelente nivel de detalle de esta cámara, quizá el mejor que he visto.

Carábido (Carabus melancholicus) Disparo en modo semiautomático
Nikon B700 (focal  11 mm)  ISO: 360   V: 1/80  F: 4,2

  Resumiendo, la Nikon B700 representa un salto de calidad inesperado en una bridge Nikon. En tres horas no la pude conocer a fondo como las que tengo o tuve en casa, pero quizá estamos ante la mejor bridge de sensor 1/2,3" que un servidor haya probado jamás. Y os aseguro que han sido unas cuantas.

8 comentarios:

  1. Bonito post,y una brige nueva que te dejo muy buenas impresiones,un saludo,desde MALLORCA,para la semana andaré por ahí,haber si hacemos una salida.

    ResponderEliminar
  2. Ola Xabi. Bo análisis da maquinaria dispoñible, coma sempre. Outro máis para a sección "Cámaras" do blog. Vexo que te convenceu. Viva Nikon! ;)

    ResponderEliminar
  3. Ollo, que a cámara non o fai todo, Quique. Dicíalle un día a José Ramón que se disparamos sempre en automático xa podemos ter a mellor máquina do mundo que poucas fotos decentes de bichos lograremos. Se non tentamos aprender un pouco de fotografía dá igual o que teñamos esta Nikon, unha Canon ou un teléfono. Non se trata de ser fotógrafo senón de tirar rendimento á nosa equipa.

    ResponderEliminar
  4. Ola, Xabi:
    O carábido -visto no teléfono- asemella un Carabus (Rhabdotocarabus) melancholicus.
    O deyrollei é máis pequeño e ten os élitros lisos cunhas estrías moi pouco marcadas, además dunhas fosetas.
    Boas fotos as que fixeches con ese camarón do Manu.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, Pablo. Xa modifiquei o texto. Esa sp. non vén na guía de coleópteros.

      Eliminar
    2. E máis que haberá...
      Soe ocurrir. Aquí temos un exemplo máis, de que a entomoloxía é moito máis ampla que outras ramas da zooloxía.
      Algo fóra do común, por exemplo, nunha guía de aves ou mamíferos, e xa inconcebible, nunha de anfibios!

      Eliminar
    3. E non esquezas que estamos a falar dunha especie cunha distribución exclusivamente Ibérica e do N de Marrocos, e a guía, aínda que ten un anexo de fauna iberobalear, é alemana.

      Eliminar
    4. Mandagüebos, que diría F. Trillo.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos