Seguidores e seguidoras

lunes, 17 de abril de 2023

Anillos de extensión: fotografía de ultra-aproximación

 Para completar mi actual equipo fotográfico he comprado dos "tubos de extensión", dos sencillos casquillos con conexión electrónica que permiten reducir la distancia mínima de enfoque del Zuiko 100-400 mm, ya de por sí muy corta (hace dos años me los había dejado probar Roberto Fernández en el Pana 100-300).

Tubos de extensión para micro 4/3"

   El sábado en un prado de Valdoviño realicé la primera prueba de contacto, empezando con este llantén (Plantago lanceolata). Primero disparé "a pelo" y luego con los dos anillos metidos.

Plantago lanceolata Fam. Plantaginaceae
OM-1 + Zuiko 100-400 (a 400 mm)

Plantago lanceolata Fam. Plantaginaceae
OM-1 + Zuiko 100-400 (a 400 mm) + tubos de extensión (10+16 mm)

  También probé con el duplicador 1,4X pero hacía demasiado viento y había muy poca luz. 

Plantago lanceolata Fam. Plantaginaceae
OM-1 + Zuiko 100-400 (a 400 mm) + MC 1,4X + tubos de extensión (10+16 mm)

  El viento no me permitió hacer la prueba con parámetros óptimos pero aún así las imágenes reflejan bien el potencial de unir un teleobjetivo como el Zuiko con los anillos de extensión. Porque los resultados se acercan a lo que técnicamente se conoce como "macrofotografía", aquella en que el tamaño del sujeto en el sensor es igual o superior a 1:1 (si no recuerdo mal). Obviamente sigue siendo "fotografía de aproximación" pero es lo más parecido a un objetivo macro que yo he probado.

Mosca del estiércol (Scatophaga stercoraria) devorando típula o similar
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/160   F:6,3

   Una mosca del estiércol es nuestro primer protagonista. Este díptero deposita sus huevos en los excrementos del ganado o grandes mamíferos, donde se desarrollan sus larvas. Sin embargo los adultos son depredadores de otros insectos, como podemos comprobar en las imágenes.

Mosca del estiércol (Scatophaga stercoraria) Fam. Scatophagidae
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/160   F:6,3

Mosca del estiércol (Scatophaga stercoraria)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/160   F:6,3

   Otra prueba. Una diminuta polilla que mide menos de 10 mm afotada sólo con el teleobjetivo:

Bactra sp
OM-1+ Zuiko 100-400 mm  ISO:500   V:1/125   F:6,3

 Después disparé con los dos dos anillos de extensión. La imagen no es tan nítida porque en ese momento el viento movió la hierba donde estaba la polilla pero refleja la diferencia de aumento.

Bactra sp
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:1000  V:1/200   F:6,3

   La mosca escorpión es un poco mayor - unos 20 mm - y ya ocupa más espacio en pantalla (las fotos están ligeramente recortadas).

Mosca escorpión (Panorpa communis) hembra
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:1000  V:1/200   F:6,3

  Los machos de este curioso insecto tienen los últimos segmentos de su abdomen curvados hacia arriba como en los escorpiones, pero son simplemente su aparato reproductor.

Mosca escorpión (Panorpa communis), macho.  Fam. Panorpidae
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/250   F:7,1

  Donde hay umbelíferas hay sírfidos, esas moscas cuyo aspecto imita a las avispas, como mecanismo de defensa, pero que son completamente inofensivas. Con un tamaño de unos 10 mm queda bastante bien recortando un poquillo más las fotos.

Sírfido europeo (Episyrphus balteatus)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/500   F:8

Sírfido europeo (Episyrphus balteatus)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/500   F:8
  
  Me alegró ver varios ejemplares de Coenagrion mercuriale. Para que no saliera del encuadre ya tuve que reducir la focal a 300 mm (600 mm equivalentes).

Coenagrión mercuriale (toma a 300 mm)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/200   F:8

    Al igual que con esta maculada, un sujeto que ya llena toda la pantalla.

Maculada (Pararge aegeria) Toma con focal 285 mm (570 equiv.)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/500   F:8
 
 Al tope de focal y con más recorte conseguimos ésto:

Maculada (Pararge aegeria) Toma con focal 285 mm (570 equiv.)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:640  V:1/250   F:7,1

  Aproveché un momento en que no soplaba mucho viento para bajar la velocidad de obturación con una avispa de papel en su nido. Estas dos fotos no tiene casi recorte (uno ligero para reencuadrar).

Avispa de papel (Polistes biglumis
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:320  V:1/80   F:8

Avispa de papel (Polistes biglumis
OM-1 + Zuiko 100-400 mm + anillos (10+16 mm) ISO:400  V:1/100  F:8

    Bueno, no ha estado mal la toma de contacto, ¿verdad? A ver si puedo repetir un día sin viento, para poder usar el trípode y el duplicador 1,4X. 

    En esta época en que salir al campo resulta depresivo por todo lo que vemos siempre es reconfortante observar el pequeño mundo que nos rodea y al que apenas prestamos atención; el mundo de los insectos, el mundo del macro.

4 comentarios:

  1. Bo día, Xabi. Como primeira entrada sobre o macro (que eu recorde) non está nada pero que nada mal, dá sa envexa. Parece que vou ter que mercar uns aneis deses, jeje. Espero que non sexan moi caros.
    Unha aperta

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Opa, Miguel. Pois fixen bastante entradas sobre "macro" (fotografía de aproximación na realidade), especialmente coa Sony RX10 III, unha bridge de sensor 1" que dá un resultado boísimo neste terreo. Por certo, os tubos de extensión son superbaratos. Estes dous compreinos xuntos por vinte e pico euros. Pero un detalle: con eles postos a cámara queda inutilizada para fotografía "normal" pois non dás enfocado.
      De todas formas tes que darte conta que a miña cámara é un pepino de calidade profisional. E o Zuiko 100-400, sendo un tele non moi luminoso, permite unha distancia mínima de enfoque impresionantemente corta de só 1300 mm. Dígo polas fotos que saen no post. Co teu tele e cámara os resultados poden ser algo diferentes.
      Apertas.

      Eliminar
  2. Bonita entrada. Tambén da gusto poder botar un ollo aos pequenos bechos que nos rodean. Esperaremos logo por máis fotos macro, hehe.
    Apertas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Dá gosto, si. O problema do macro é o vento. Esa pequena brisa que apenas notas cando observar e fotografía vertebrados supón todo un contratempo para afotar insectos, porque as herbas nas que están pousados non paran de moverse. Por seren bichos tan cativos necesitas a máxima calidade e nitidez para poder recortar e ampliar a imaxe. E se vai vento xa tes que subir a velocidade e o ISO (sensibilidade). Por desgraza a comarca de Ferrol é un dos territorios máis ventosos de Europa, como ben sabes (xa non sei se o lembrarás porque marchaches daquí moi nova). E case non hai xornada en que non sopre cando menos vento frouxo.
      Biquiños.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos