Seguidores e seguidoras

sábado, 29 de abril de 2017

Charadrius alexandrinus, tomas RAW con la Sony RX-10 (entrada revisada y adecuada al público más joven)

  Esta mañana he realizado una sesión fotográfica a una de las joyas que habitan la playa de A Frouxeira: el Chorlitejo patinegro (Charadrius alexandrinus).



   Desde hace unos días he decidido que es el momento de empezar a trabajar con el formato RAW. Por ahora me veo limitado a editarlos con el software básico que viene con la cámara, el Image Raw Converter de la casa nipona, que para mi nivel de principiante seguramente me llega y me sobra.


   Esta soleada mañana me encontraba con un grupo de 8 Chorlitejos en la zona próxima al aparcamiento, donde cria alguna pareja casi todos los años. La bióloga ferrolana María Vidal está realizando un seguimiento permanente a nuestros chorlitejos y ha anillado muchos ejemplares. Este año Paco Girón también está echando una mano en las playas de A Frouxeira y San Xurxo.


   Estos ejemplares estaban muy tranquilos y pude afotarlos sin prisas. Las bridge permiten tomar imágenes sin aproximarte mucho a las aves y son, por ello, las cámaras ideales para el naturalista o para el fotógrafo de Naturaleza respetuoso.



   Lamentablemente llegaron los de siempre y sus perritos me levantaron los chorlitejos, en plena época de reprodución, aunque cuentan con un plan de protección específico aprobado por la Xunta y en un espacio protegido. Te rompes la cabeza para no molestar ni levantar a las aves, pero llegan éstos y adios. Así todos los días del año. Decir que estoy harto es poco.

Personaje de la semana

  Pero ya no se trata de un cáncer medioambiental, sino de un problema de convivencia, ético y cívico. El tipo vió perfectamente que yo estaba fotografiando algo y permitió que uno de sus perros viniera junto a mí hasta que levantó las aves y me fastidió las fotos. Ni se inmutó cuando le llamé la atención. De hecho aún tenía que algo que decir el tío. Los mascoteros van tan sobrados que ni se molestan en pedir disculpas. Simplemente, saben que no les va a pasar nada hagan lo que hagan.

 Poco después, y mientras acompañaba a Xabier Vázquez Pumariño (de visita por aquí) nos encontramos con el alcalde de Valdoviño. El pobre estaba desespereado por la falta de medios para atajar este problema de los perros. Es una pena que un buen alcalde como él, concienciado de verdad con la conservación, no tenga el apoyo necesario por parte de la consellaría de Medio Ambiente.

4 comentarios:

  1. Boas fotos Xabi. Pena do espontáneo... Fíxate que penso que moitos destes casos poderían evitarse con medidas nada caras de educación ambiental e de información. Estou convencido que moita desa xente actúa por descoñecemento (excepto casos sen escrúpulos, que de todo hai).

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sen dúbida que tes mellor carácter ca min, Quique. O feito de que leves poucos anos nisto (relativamente) e que a maior parte do tempo esteas en Madrid quizá axudan tamén a ter esa perspectiva tan optimista. Lamentablemente a miña experiencia é ben diferente. E por desgraza vexo que non consigo transmitir aos lectores que a miña postura é froito desa experiencia de moitos anos na Frouxeira e outros espazos naturais galegos, non dun "calentón" pontual.
      A realidade é que unha maioría de mascoteiros son infractores patolóxicos que consideran que o seu can ten dereitos equiparábeis aos humanos e fan caso omiso de toda canta información se lles dea, sexa verbalmente, a través de cartaces ou de charlas. E non van cambiar. Só unha minoría pouco representativa de propietarios son receptivos a mudar os seus hábitos logo de educalos e informalos. Deses atopo un caso ao ano, sendo optimista.
      Que moitos lectores sigan pensando que é ao revés supón para min un fracaso persoal, por non ter sabido transmitir os feitos. Só me queda ver pasar o tempo que, ten por seguro, acabará por darnos a razón aos que levamos tempo alertando da gravidade do problema. Porque irá a máis, non teñas dúbidas.
      PD: Creo que xa temos seis (6) perrucarías caninas en Ferrol. Para mexar e non botar gota

      Eliminar
  2. O alcalde de Valdoviño si que ten os medios precisos: chámanse policía local e multas. Só fai falta a valentía política para facelo, como está a facer por exemplo o concello do Grove.

    ResponderEliminar
  3. Bueno, si e non. ¿Sabes de cantos axentes dispón o concello? Tres.E resulta que polo ratio legal polis/habitante creo que lles corresponden trece. É un problema bastante gordo porque, imaxinarás, as necesidades dun concello mediano como Valdoviño pois son moitas. Hai tempo falara cun dos polis e o tipo case me choraba explicándome que non daban feito, así que non podían empregar o tempo no dos cans, que para eles tampouco era unha prioridade, lóxicamente.
    Aínda entendendo que o tema da praia é tamén un asunto de valentía política, e non é doado nun concello como éste que non ten fontes de riqueza. O Grove non sei que cantos polis terá pero estou seguro que os suficientes. Claro que falamos dun concello onde hai porto de mar, sector marisqueiro moi potente, sector turístico e gastronómico moi potente, etc..vamos, un concello rico. Valdoviño é u concello sen máis "riqueza" que a praia e catro ferrados de eucaliptos, que non ten nin industria, nin sector agrogandeiro, nin nada de nada. Pero si ten o único espazo natural de Galiza con un plano específico de protección aprobado pola Xunta e no que habitan, ademáis, as dúas únicas aves que contan tamén con planos propios d eprotección (Escribenta das canaveiras e Píllara das dunas). Poo tanto considero que si debe ser a Xunta quen proporcione ou facilite unha cobertura policial ou medioambiental.
    Insisto na miña opinión favorable ao actual alcalde de Valdoviño (Alberto González, PSOE), pero as cousas son diferentes en cada sitio.
    Grazas por comentar, Sergio.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos