Polo de agora aínda podemos saír a camiñar (sen saír dos límites do concello). Logo de case dúas semanas pechado na casa esta mañá achegueime ata o val do Rego de San Xurxo, a cabalo entre as parroquias de Covas e Mandiá, que me recebeu con tempo de orballo:
Zona de mostraxe
Este pequeno val posúe un chao hiperhúmido na contorna do rego, que está inzado de encharcamentos máis ou menos estacionais.
Terreo higromorfo de Carex.
Rá das veigas/sapo raxado (Discoglossus galganoi)
Logo da caída da folla (onde non está eucaliptizado) vese na súa dimensión o problema terríbel que temos coa Vespa velutina. Niños e máis niños aló por onde mires.
Niño de Vespa velutina
Centrándonos en materia, hoxe realizaba dúas mostraxes ornitolóxicas, cuxos resultados subía logo a ebird, a plataforma na que estou a subir os meus dados de ornitoloxía.
Vista de satélite do primeiro transecto
A aplicación mostra o mapa do percorrido e as aves observadas durante o mesmo. Como adoita ocorrer en Galiza, os itinerarios bordeaban ecosistemas diversos, dado o tipo de paisaxe que temos.
Lista de aves observadas no primeiro transecto
Ao seren transectos por ecotono(1) e mosaico agropecuario a lista de aves quedou bastante completiña, tendo en conta a época do ano e os tempos que nos toca vivir.
Pica dos prados (Anthus pratensis)
Canon SX60 focal 1320 mm ISO:800 V:1/250 F:6,5
Había moito tempo que non pasaba unha mañá de paxareo tan tranquila, a verdade.
Chasca común (Saxicola rubicola)
Lista de aves observadas no segundo transecto
No alto dun ameneiro aparecía a figura inconfundíbel do tordo charlo, quizá o noso paseriforme máis desconfiado. Unha leitora consultábame estes días sobre as posibilidades das cámaras bridge como "telescopio portátil". E abofé que con elas podemos chegar a identificar aves lonxanas sen necesidade doutra óptica. No caso das bridge de focal media temos a opción do zoom dixital, bastante práctico para estes casos.
Tordo charlo (Turdus viscivorus)
Nikon B700, focal 1440 mm con zoom dixital x2 para identificación
Para desfrutar dos confiados, curiosos e activos páridos non teremos problemas de distancia.
Ferreiro abelleiro (Parus major)
Nikon B700 focal 1200 mm ISO:320 V:1/125 F:6
Ferreiriño negro (Periparus ater)
Nikon B700 focal 1440 mm ISO:800 V:1/ 640 F:6,5
O lugar semellaba bastante apartado mas non faltou un matrimonio maior co seu can solto en vía pública. Estaban a ponto de cruzarse conmigo e non mostraban intención ningunha de atar o can. Hoxe deume por dicirlles algo e, de moi mala gana, amarraron o bicho coa correa cando estaba a ponto xa de virse cara min (na foto non se aprecia ben pero semellaba cruce de rotweiller). Penso que me confundiron con alguén do concello/Xunta e colleron medo ou farían caso omiso.
Os de sempre
A pesar deste pequeno brote de caninovirus foi unha mañá moi tranquila e agradábel. Desde logo hei volver por alí, sobretodo tendo en conta que a Primavera comeza asomar a cabeza:
Cáncaro (Primula acaulis)
Paisaxes de Papoi, Covas (Ferrol)
Esperemos que o covid me permita volver por aló nos próximos días.
(1) Ecotono: termo que en ecoloxía denomina ás zonas de contacto ou transición entre ecosistemas diferentes
Os cáncaros dá gusto vê-los nestas datas. Também os meus primeiros botons de ouro (Ranunculus cf. repens) con flor, e por suposto milhares de Ulex. Dá esperança nesta situaçom tam dramática, a verdade...
ResponderEliminarApertas,
Damián
Molam muito os cáncaros, si. E penso que agora saen mais cedo. Assi de memória eu lembro de vê-los por Fevreiro/Março. Desde logo na guia (Xosé R. García 2008) indica que "florece en Abril-Maio". Mas nestes últimos invernos hai-nos espeso já a finais de Janeiro. Ou som eu que me fixo mais neles, que tamém pode ser, haha..
Eliminar