Seguidores e seguidoras

martes, 9 de mayo de 2023

Rana patilarga (Rana iberica), la "rana de río"

 El sábado me acercaba hasta el río Belelle a su paso por O Roxal (Neda). Un río que todavía puede presumir de aguas limpias y oxigenadas.

Río Belelle en Neda (A Coruña)
OM-1 + Panasonic 14-42 mm  ISO:1600    V:1/80   F:5,6

     Allí empieza una de las fragas (1) más conocidas del norte gallego. Es un lugar por el que da gusto pasear y que hace las delicias de los botánicos por su rica diversidad.


Helecho sp (Polystichum setiferum?)
 
    En nuestro recorrido buscábamos a la joya de la fauna gallega: la salamandra rabilarga (Chioglossa lusitanica), que cuenta con una buena población en este cauce pero no quiso aparecer ese día.

Río Belelle

  Sí encontramos varios ejemplares de rana patilarga, que bien pudiera llamarse aquí "rana de río" pues no hay otro anuro tan asociado a los rápidos y oxigenados ríos galaicos. Aunque para frezar escoge remansos o charcas formadas en el lecho fluvial.

Charca fluvial típica

 En el charco de la foto anterior descubrimos varias decenas de larvas de patilarga, con su aspecto robusto, oscuras y el vientre cubierto de manchitas doradas:

Renacuajo de patilarga (Rana iberica)

    Las puestas de patilarga contienen menos huevos que las de bermeja ibérica y sus renacuajos son notablemente más oscuros, así como más ágiles. En Galiza el hábitat completamente distinto suele ser ya diagnóstico para diferenciar ambas especies, aunque pueden coincidir en arroyos de turberas. 

Renacuajo de patilarga (Rana iberica)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm  ISO:8000    V:1/160   F:5,6

  Lamentablemente el biotopo de la rana patilarga, siempre bajo el dosel forestal, es un lugar a donde llega muy poca luz y a mí no me gusta usar el flash con los bichos, aunque las fotos queden mejor (todavía no sé ni como habilitarlo en la OM-1!). 

Rana patilarga (Rana iberica)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm  ISO:6400    V:1/100   F:4,1

  Pero esta cámara funciona en unas condiciones de luz imposibles para lo que yo estaba acostumbrado. Olympus afirma en su web que el rango estándar de la OM-1 llega hasta ISO 25.000 y esta foto demuestra que no exageran. Con el tiempo podré editar las imágenes para que tengan menos ruido aún y mejor calidad.

Rana patilarga (Rana iberica)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm  ISO:20.000    V:1/200   F:4

 No podía faltar la clásica foto con la franja clara de la garganta, un rasgo típico en muchas ranas pardas, normalmente ausente o más tenue en la bermeja ibérica (Rana parvipalmata).

Rana patilarga mostrando garganta
OM-1 + Panasonic 100-300 mm  ISO:12.800    V:1/200   F:5

   La rana patilarga se ha rarificado mucho en el vecino pero no tan limpio río Xuvia. Los constantes vertidos desde canteras o desde la planta de tratamientos de residuos en Somozas (el último este mismo fin de semana!) tienen mucha culpa. Sin embargo en otros lugares donde no existe el factor humano también está en severo declive por culpa de agentes infecciosos como virus o bacterias (2), un problema que afecta ya a muchos anfibios europeos.

 Levantando piedras aparecieron también varios ejemplares de Carabus galicianus, un endemismo del NW peninsular que comparte hábitat con la patilarga. Este escarabajo es un buen bioindicador y está incluido en el libro rojo de especies amenazadas con la categoría de "vulnerable" (3)

Carabus galicianus - Fam. Carabidae
OM-1 + Panasonic 100-300 mm  ISO:1250    V:1/320   F:4,5

    Terminamos con dos fotos del Belelle. La primera al natural.

OM-1 + Panasonic 14-42 mm  ISO:1000    V:1/100   F:4,5

  Y ésta aplicando la fotografía computacional de que disponemos, concretamente un filtro de densidad neutra o Live ND. Con este filtro es como si disparásemos a 1/13 seg (a pulso!) para lograr el famoso efecto fantasma en el agua corriente, porque yo desde luego no cambié ningún parámetro. Para mí que hay un japonés dentro de la cámara o no se explica..

OM-1 + Panasonic 14-42 mm  ISO:800   V:1/13 seg   F:4,5
Disparo a pulso con filtro ND

Y así terminamos por hoy.

6 comentarios:

  1. Preciosa zona a do río Belelle ao seu paso polo Roxal. Teño curiosidade por saber se o grupo de "renacuajos" cabezolos era numeroso. Cando era nena vía charcas con bastantes. Daba gusto velos.
    María de los Ángeles Lago Gómez

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Non che eran moitos (15 ou 20 digamos). Ollo, os cabezolos que temos en Ferrol adoitan ser de rá vermella (Rana parvipalmata), moito máis común. Son éstes que vemos nas típicas charcas estacionais de inverno con pouco fondo.

      Eliminar
  2. Personalmente prefiero la foto sin el efecto "fantasma" ese. Parece que estuviera algo desenfocada.
    María de los Ángeles Lago Gómez

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Está desenfocada, claro. Precisamente ese desenfoque nas ondas da auga é que se busca neste tipo de tomas porque acentúan a sensación de movimento. Xa teño a "síndrome do fotógrafo", haha. Un bico, nena.

      Eliminar
  3. Bonita entrada. Non o crerás, pero aínda teño pendente poder ver en vivo e directo a Chioglossa.
    Por certo, non estou 100% segura, pero penso que o fento podería ser Polystichum setiferum (se tes algún "fentólogo" por aquí que o confirme...).
    Biquiños ou "petonets".

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos