Seguidores e seguidoras

domingo, 8 de mayo de 2022

Zamora, 1º parte: Villafáfila

   El viernes salía hacia Villafáfila (Zamora) en compañía de José Ramón Castro. Sabía de antemano que la reserva padece sequía así que escogí rutas terrestres por la estepa cerealista y dehesas próximas, como la de Castronuevo.

Dehesa del Monte, Castronuevo

   En la dehesa realizamos un itinerario anotando diferentes especies típicamente mediterráneas, como curruca carrasqueña occidental (ahora Curruca iberiae), abubilla (Upupa epops), abejarucos (Merops apiaster), ruiseñor común (Luscinia megarrhynchos), mosquitero papialbo (Phylloscopus bonelli) o gorrión chillón (Petronia petronia). También otras como águila calzada (Hieraaetus pennatus), águila culebrera (Circaetus gallicus), avutarda (Otis tarda), cuco (Cuculus canorus), perdiz roja (Alectoris rufa), escribano hortelano (Emberiza hortulana), totovía (Lullula arborea) o cogujada común (Galerida cristata). Una de las cogujadas incluso me pareció montesina. A ver qué determinan los que saben.

Perdiz roja (Alectoris rufa)

Abejarucos (Merops apiaster) en nido (Otero de Sariegos)

Abejaruco (Merops apiaster)
Panasonic G7 + 100-300 mm  ISO:200   V:1/1000  F:5,6

Cogujada (Galerida cristata/theklae)

Mosquitero papialbo (Phylloscopus bonelli)
Nikon P1000 focal 1500 mm  ISO:180   V:1/400   F:5,6

  Después visitamos la estepa cerealista, un entorno fascinante especialmente hermoso en primavera. Yo siempre necesito parar y cerrar los ojos unos segundos cuando me reencuentro con ella. Para los que somos del norte resulta impactante ver esa línea del horizonte sin montes o masas forestales. En esta época el cereal semeja hierba e inevitablemente vienen a la mente Kevin Costner y los indios lakota de "Bailando con lobos" (peliculón!).



Paisajes de Villafáfila (Zamora)
Panasonic G7 + objetivo corto 14-24 mm

 La protagonista absoluta de estos infinitos paisajes abiertos es la avutarda, que tiene en Villafáfila la población más importante de Europa.

Avutardas (Otis tarda)


  Por supuesto dedicamos un rato a fotografiar al ave voladora más pesada del mundo (ojo al dato).

Avutarda (Otis tarda)
Panasonic G7 + 100-300 mm   ISO:320   V:1/640   F:5,6

Avutardas en su hábitat



Avutarda (Otis tarda)
Nikon P1000 focal 2000 mm   ISO:125   V:1/400   F:6,3

  A Jose Ramón le hizo mucha ilusión ver dos lechuzas campestres, ahora conocidas como "búhos campestres". Por mi parte me hace feliz ver feliz a la gente.

Lechuza campestre (Assio flammeus)

 Esta rapaz "nocturna" es fácilmente observable durante el día. Vuela de manera boyante y con las alas en uve, muy al estilo de los aguiluchos.

Lechuza campestre en vuelo

Búho campestre (Assio flammeus)
Nikon P1000 focal 2000 mm   ISO:110   V:1/400   F:7,1

  Un hábitat frecuente en la meseta castellana o leonesa son las balsas de agua para el ganado. En apenas unos metros cuadrados puedes observar un montón de especies de aves, anfibios o libélulas.

Balsa típica de la meseta

Cigüeñuela común (Himantopus himantopus)
Panasonic G7 + 100-300 mm  ISO:200   V:1/500   F:6,3

Cigüeñuela (Himantopus himantopus)

 Alguna de esas especies está desapareciendo rápidamente en Galiza. Por ejemplo la focha o el carricero tordal, que criaba al menos en tres humedales ferrolanos hace treinta años (datos propios y comentarios personales de José Souza).

Focha (Fulica atra) con cría

Carricero tordal (Acrocephalus arundinaceus)

   Pero Zamora tiene esa magia. Cosas que aquí ya ni soñamos con ver las encuentras allí a cada paso que das. Os espero en la segunda parte de este fantástico viaje.

12 comentarios:

  1. Joaquín Ledo Vizoso8 de mayo de 2022, 16:49

    Buenas tardes:

    No ver cientos y cientos de miles de eucaliPPtos no tiene precio. Enormes áreas barridas para siempre, con la biodiversidad eliminada de cuajo.

    ¿Cómo hemos destruido Galicia? Es pavoroso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. É certamente pavoroso. E por desgraza vai aumentando o ritmo desa destrución.

      Eliminar
  2. José Antonio de Souza9 de mayo de 2022, 12:54

    Qué felices —claro está que con sus altibajos, como todo hijo de vecino— deben de ser aún los naturalistas castellano-leoneses. Aunque a lo mejor simplifico un tanto, al menos ellos no llevan padeciendo los insoportables rigores de esta devastadora "Guerra de Putin" ecológica que ha asolado, asola y asolará Galicia...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Teñen moita sorte, desde logo. Especialmente os habitantes de Zamora e Salamanca, quizá as dúas provincias que teñen un mellor e máis variado patrimonio ecolóxico de España, xunto a Navarra (montaña, bosque mediterránico/eurosiberiano, estepa cerealista e humidais de importancia internacional no caso de Zamora e Navarra). Alomenos é o que eu penso logo de estar en moitas das provincias da metade N. Lóxicamente non teñen hábitats litorais por falta de costa. Daquela xa sería obsceno e merecedor de denuncia por abuso.
      Un abrazo, Jose.

      Eliminar
  3. Muy buenas fotos. Me encanta el abejaruco.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Un ave certamente fermosa. Que saibas que o abellaruco ten poboacións reprodutoras en comarcas mediterránicas da provincia de Ourense. Polo visto a súa poboación está a aumentar. Como fotógrafo afeizoado non podo estar máis contento con esta evolución, porque é unha especie fotoxénica a máis non poder.
      Un bico e grazas por comentar, Mari.

      Eliminar
  4. Hay que repetir , me quedé fascinado y aún sigo.Gracias.

    ResponderEliminar
  5. Que boa visita para recargar pilas. Grazas por compartila connosco. Unha aperta,
    Inés González

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A ver se mañá ou pasado subo o segundo capítulo.
      Apertas, Inés.

      Eliminar
  6. Qué boa xornada Xabi. E as fotos moi chulas. Sácaslle moi bo partido a esa P1000. Imaxino que tamén con tempo invertido na edición.
    A galerida da foto, efectivamente, theklae.
    Apertas

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Non penses, Quique. Segundo Alfonso Rodrigo (ornitólogo experto zamorano) a identificación de ambas spp é máis complexa do que parece. Para el o bicho da foto é unha Galerida cristata. E eu non me atrevo a contradicilo.
      Apertas.

      Eliminar
    2. Pois non serei eu tampouco quen o contradiga, faltaría mais. Pero xuraba que era theklae. En fin, ás veces damos algo por seguro e levámonos unha sorpresa...
      Do que non hai dúbida é dos abellarucos, non? He, he. Porque che quedaron unhas boas fotos, que non che dixera nada. Qué páxaros máis guapos...

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos