Seguidores e seguidoras

viernes, 20 de enero de 2023

De vuelta por O Xistral, de vuelta por la nieve

   Finalmente la ola de frío no ha sido para tanto y la nieve se quedó en cotas mucho más altas que las anunciadas por AEMET y Meteogalicia. No obstante y dado que este meteoro se presenta cada vez de manera más infrecuente este miércoles decidí salir antes del trabajo para acercarme hasta los montes de O Xistral (Lugo) en compañía de José Ramón Castro.

Valle de Viveiró (Muras)

  Entramos por Muras, para visitar la zona de Viveiró y A Balsa, donde nacen los ríos Landro y Eume respectivamente. Aunque la mayor parte del tiempo estuvo cayendo nieve o aguanieve, así que apenas pudimos salir del coche.

Paisaje nevado


  Eso sí, la quitanieves había despejado el camino y se circulaba sin problemas.

En carretera

   Aunque en las partes más altas la cosa estaba complicada, pero el Fiat Sedici 4X4 se comportó de maravilla (se lo pedí a mi hermano, que es quien lo tiene ahora):



   Que pena tener que soportar la visión de los malditos parques eólicos, omnipresentes en nuestros montes. Tanto que en 2020 Galiza ya producía más de 75% de energía renovable cuando la recomendación de la UE es de alcanzar el 32% para 2030! Eso sí, Madrid no tiene ni un solo parque eólico en sus preciosas montañas. Puta casualidá.

Eólicos produciendo "energía verde" (sierra de A Carba)

  Además de los parques eólicos, el otro gran problema de O Xistral son las plantaciones de eucalipto resistentes al frío, como el nitens. Unas plantaciones cada vez más numerosas y a menudo situadas sobre hábitats de gran interés ecológico como son los brezales atlánticos o las turberas (hábitats prioritarios para la UE, dicen).


Plantaciones de Eucaliptus nitens

   Por ahora todavía quedan zonas más o menos conservadas. Básicamente pequeñas manchas de robles (Quercus robur) abedules (Betula alba) o avellanos (Corylus avellana) con prados de pasto en las áreas más bajas.

Paisaje típico de la zona


  En los montes más altos (900-1000 m) había bastante nieve pero seguramente se habrá derretido en gran parte debido a la subida de las temperaturas que hemos tenido.

Carballeira (Quercus robur) a los pies de un monte nevado (999 m snm)


Rego de Riobó

  La mayor parte del valle se situa en la cota de 600-650 m. Como el sitio desde donde tomaba esta panorámica, prácticamente el nacimiento del Landro, río que forma la ría de Viveiro:

Alto valle del Landro

   Al sur del macizo se avistaba la comarca de A Terrá Chá, altiplanicie a 400-500 m snm que se extiende casi hasta Lugo capital.

A Terra Chá vista desde los altos de A Carba


    Con este tiempo (también hacía viento) pocos eran los pájaros visibles. Casi todos especies eurosiberianas residentes o ejemplares europeos invernantes, como petirrojos, zorzales charlos, mirlos, acentores, mitos o herrerillos capuchinos. Pudimos fotografiar algunos de ellos.

Herrerillo capuchino (Lophophanes cristatus)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:320   V:1/400   F:6,3

Herrerillo capuchino (Lophophanes cristatus)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:1000   V:1/500   F:6,3

  Este herrerillo capuchino tuvo suerte y encontró su merienda entre la corteza de un árbol, aparentemente la larva de un escarabajo.

Herrerillo capuchino (Lophophanes cristatus)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:1000   V:1/500   F:6,3

Acentor común (Prunella modularis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:800   V:1/400   F:6,3

Acentor común (Prunella modularis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:640   V:1/500   F:6,3

  A diferencia del capuchino, los acentores buscaban semillas o yemas entre la nieve del suelo.

Acentor común (Prunella modularis) comiendo semillas
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:400   V:1/400   F:6,3

  Un ejemplar se mostró inusualmente confiado (o no me vió) y se me acercó muchísimo. Casi tuve que separarme para poder enfocar.

Acentor común (Prunella modularis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:1000   V:1/500   F:6,3

   Recortando un poco la foto da la impresión de ser un individuo joven de primer invierno o en muda. Opinen los expertos.

Acentor común (Prunella modularis). Imagen recortada
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:800   V:1/500   F:6,3

    Y con este confiado acentor terminamos el viaje por los montes de O Xistral, uno de los espacios naturales gallegos más interesantes y también más amenazados. Porque no existe la denominada "energía verde", la gran falacia del capitalismo neoliberal. Lo único que existe es un consumo excesivo de energía en los países occidentales, alimentado por intereses económicos. Si queremos invertir el ecocidio en nuestros montes sólo hay una solución: consumir menos energía, el llamado decrecimiento. El resto es un engaño del poder financiero y las mafias energéticas.

5 comentarios:

  1. Ola Xabi:
    Pódese dicir máis alto, pero non máis claro. Non podo estar máis de acordo contigo en todo o que comentas neste artigo, referente ás abominables recentes plantacións de E. nitens e o consumo enerxético. Hai anos, eu mesmo denunciei unha desas plantacións, cando aínda estaban arrincando no monte a vexetación autóctona. Na consellería preguntáronme se era en Rede Natura, non o era, pero estaba na proposta de ampliación lo LIC. Hoxe en día, pódense ver medrar a bo ritmo os eucaliptos nesa zona. A denuncia ou foi ignorada ou non tivo éxito. Despois daquela, a marea apestosa continuou invadindo eses vales do Xistral, aniquilando a paisaxe, a flora, a fauna e as miñas ganas de saír ao monte (algo que por desgraza ocorre en moitos outros lugares).
    Como moi ben dis, as serras de Madrid e Segovia aínda non están destruídas pola peste eólica, aínda que sofren outras invasións humanoides (trais, megatrails, motos de trial, quads, turismo masivo, cans, etc.), como puiden comprobar e sufrir persoalmente. Se alguén ten como compañía eléctrica Naturgy, pode comprobar na súa factura que o consumo eléctrico segue dependendo maioritariamente de fontes non renovables, mentres nos nosos montes non colle unha andaravilla máis. Miragres do progreso.
    Parabéns polas fotos e unha aperta, maestro.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, Miguel. Agora pensa que eu coñecín o Xistral a finais dos oitenta (miña moza de entón tiña a aldea nun monte de Abadín). Podes imaxinar a tristura que me invade cada vez que vou.
      En fin, grazas pola visita, Miguel. Un abrazo. E ánimo!

      Eliminar
  2. Bonito Post y las fotografías excelentes no, impresionantes.

    ResponderEliminar
  3. Impresionantes as fotografías da paisaxe, parecen postais, e os paxariños parecen estar diante de nós. Estás feito un profesional. Parabéns.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Graciñas, Monse. A prática (moita) fai marabillas. Que conste que o acentor estaba literalmente diante de min. Se dou un paso rápido igual o piso.
      Un biquiño e grazas pola visita.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos