Seguidores e seguidoras

venres, 6 de setembro de 2024

06/09/2024 Llega el otoño

    En dos semanas hemos pasado de tener noches semi-tropicales (con mínimas de casi 20ºC) a ver caer los primeros copos de nieve en la Cordillera Cantábrica. A juzgar por los datos de Meteogalicia es probable que también haya caído alguna "folerpa" sin llegar a cuajar en las cumbres más altas de Galiza: Os Ancares y Trevinca.

Datos de la estación de Ancares (Lugo), a 1364 m snm

Datos de la estación de Xares (Ourense), a 1762 m snm

 Desde luego en Ferrol se ha notado mucho el cambio, especialmente desde ayer, con una acusada bajada de temperaturas y un incremento de las lluvias.

Datos de la estación meteorológica de Ferrol (a nivel del mar)

   Aún pueden venir días calurosos (ya hemos tenido 30ºC en octubre!) pero pinta que el otoño está llamando a la puerta. Poco a poco iremos dejando de ver insectos, reptiles o pájaros insectívoros como nuestros queridos alcaudones dorsirrojos. A cambio nuestros humedales se irán llenando de aves acuáticas invernantes y abandonarán ese aspecto tan solitario que presentan durante la estación reproductora.

Ánades rabudos (Anas acuta) y silbones (Mareca penelope) en Ortigueira
Panasonic G7 + Pana 100-300  f:5,6     ISO:400     V:1/320    F:5,6

     Será el tiempo de las anátidas y de las limícolas.

Agujas (Limosa spp) y ostreros (Haematopus ostralegus) en Ortigueira
Sony RX10 III focal 240 mm equiv   ISO:800    V:1/30     F:4

Bandos de limícolas en la ría de Ortigueira (29/01/2018)

Zarapitos reales (Numenius arquata) y correlimos comunes (Calidris alpina)
Nikon P1000  (focal 2000 mm equiv)   ISO:100    V:1/1000   F:7,1

   Con el otoño llegarán también acuáticas más escasas en la Península pero que suelen visitar Galiza, como el colimbo ártico.

Colimbo ártico (Gavia arctica)
Nikon P1000 (focal 1600 mm equiv)    ISO:720    V:1/400     F:6,3

    O este gavión hiperbóreo, observado hace ya diez años, poco después del nacimiento de este blog y cuando yo empezaba con la fotografía. Por desgracia entonces no sabía que SIEMPRE hay que guardar el archivo RAW, sobre todo cuando fotografías algo poco frecuente.

Gavión hiperbóreo (Larus hyperboreus) en Cariño (5/01/2014)
Canon SX50 (focal 400 mm equiv)   ISO:200    V:1/320    F:5,6

    Se ha marchado el calor. Vienen meses de lluvia, de bajada de las temperaturas y de acortamiento en las horas de luz solar. Pero la cosa ornitológica permanecerá, acaso con mayor interés en nuestros ecosistemas litorales. Lamentablemente el otoño suele ser una época nostálgica y algo depresiva para un servidor. Este año va a traer muchos recuerdos y momentos muy duros. Al menos ya puedo dormir seis horas del tirón y sin tomar la pastilla. Para quien ha pasado lo que he pasado es toda una victoria.

5 comentarios:

  1. El otoño tiene un halo melancólico, pero también lo melancólico puede ser sugestivo. El otoño tiende a sentirse como algo íntimo, muy como de estar cómodamente sentado, con una luz tenue, leyendo un buen libro, y si cerca de un buen fuego, mejor. Y es el augurio, la promesa de lo que está por venir: días crudos, lluviosos y ventosos de invierno, pero también días alegres de sombras largas en mañanas soleadas y repletas de escarcha, con todos esos seres maravillosos que aún nos visitan cuando el frío manda. Ánimo. Y si ya puedes conciliar el sueño pasablemente, alégrate, porque es buena señal. Un abrazo, Xabi.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Grazas, Jose. Certamente eses días anticiclónicos que chegan despois dun período de choivas persistentes resultan moi agradábeis. Encántame saír ao campo a típica mañá de xeada e sol (aínda que sufro moito o frío nos dedos das maos). E a ver se vai vindo algunha vaga de frío das de verdade, caramba. Porque os ornitólogos máis novos non saben aínda o que é ver os campos inzados de avefrías, estorniños pintos ou tordos reais.
      Un abrazo, mestre.

      Eliminar
  2. Sí, Xabi, concuerdo totalmente. Para mí, esos días invernales, limpios y diáfanos (aunque fríos, que a veces parece que no se puede escribir en la libreta), sobre todo si no hay viento, son sencillamente gloriosos...

    ResponderEliminar
  3. Que marabilla, o gaivotón! Ogallá que teñas por diante un outono onde o campo che axude moito a seguir sanando, Xabier.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Olá, Antón. O gaivotón hiperbóreo foi un día de temporal doente no porto de Cariño. Se mal non recordo tomara todas as fotos desde o coche (fóra non se paraba co vento). Mágoa non ter gardado os RAW....

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos