La primavera es una estación muy cambiante. Esta semana ha vuelto el frío, con nieve en la montaña gallega y fuertes granizadas en la costa (un meteoro que puede afectar mucho a las nidadas de las aves reproductoras). Ayer me daba una vuelta por As Regas de Moeche bajo una fina lluvia, orballo que decimos en gallego, y una temperatura bastante fresca de 9 º C.
"As Regas" (Moeche)
Sony RX10 10 III focal 600 mm ISO:320 V:1/250 F:4
Dos adultos descansaban bajo la lluvia a cien metros del nido, que ya está casi terminado, por cierto. Se trataría del primer caso confirmado de cría en la comarca de Ferrol observada por mí, aunque ya tenía indicios evidentes en lugares como Ortigueira o Valdoviño. A los colegas del interior gallego o de fuera de Galiza esto puede parecerles algo banal pero hablamos de una rapaz que ha colonizado el extremo norte en fechas muy recientes.
Milano negro (Milvus migrans). Imagen recortada desde 150 m aprox.
Sony RX10 10 III focal 600 mm ISO:320 V:1/250 F:4
Nido de milano negro ubicado en roble (Quercus robur)
Pareja de milanos negros (Milvus migrans). Imagen recortada desde 150 m aprox.
Otras aves alegraron esta fría y lluviosa mañana de abril.
Petirrojo europeo (Erithacus rubicola). Toma muy recortada
Sony RX10 10 III focal 600 mm ISO:640 V:1/250 F:4
En nuestra comarca la mayoría de taxones son de influencia claramente eurosiberiana. Una pareja de camachuelos se alimentaba con las yemas de un frutal. Habrá que esperar un mes para ver al alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio).
Camachuelo común (Pyrrhula pyrrhula) macho
Camachuelo común (Pyrrhula pyrrhula) hembra
Así terminamos. Os espero en el próximo post.
Non paras... O do milano estaba cantado porque cando fun contigo quiteille unha foto moi mala a uns 200 metros ou máis e estaba a carrexar algunha póla para o niño. Algo que xa tiñas ti observado anteriormente. Bueno, agora retratache á parella... Confirmado! Unha aperta.
ResponderEliminarNon te penses, Manolo; tratándose de min parei dabondo esta Semana Santa (anos atrás tería feito algunha viaxe a Ourense ou Zamora). Con respeito ao miñato negro pois foi unha humilde pero feliz alegría. Probablemente sexa a rapina máis abondosa de España ou mesmo do Planeta, mas nestas terras do extremo noroeste peninsular segue a ser un bicho que mola ver.
EliminarApertas.
Enhorabuena, Xabi, confirmar una cría siempre es un puntazo (haciéndolo con máximo cuidado, claro está). Ayer estuvimos por el límite provincial sur, entre Boqueixón y Vila de Cruces, y ya simplemente desde el coche vimos un buen número de miñatos, incluida una pareja carretando ramas ya desde Faramilláns (Ordes, C), a pesar del orballo generalizado. Un abrazo.
ResponderEliminarMola moito, si. Podo imaxinar o que supuña na vosa época; cando ti, Suso Domínguez, Rabuñal, Pedro Galán, Xan R. Silvar, Pepe Guitián e compañía avanzávades naqueles primeiros atlas de bichos en territorio galego.
EliminarUn abrazo, monstro.